Boy's diary

"พ่อค๊าบ ทำไมแทนต้องตัวดำด้วยหล่ะค๊าบ" เด็กชายตัวน้อย ผิวสีแทน กล่าวถามผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย

"อืม...สงสัยตอนคุณแม่ตั้งท้องแทน คุณแม่กินแต่โอเลี้ยงหล่ะมั๊ง" ผู้เป็นพ่อตอบติดตลก

"แล้วทำไมน้องเทียน ข๊าวขาวหล่ะค๊าบ" เด็กชายตัวน้อยยังคงไม่เลิกสงสัย

"เอ๋..ทำไมนะหรอ..ก็เพราะตอนคุณแม่ตั้งท้องน้องเทียน คุณแม่กินแต่นมหน่ะสิครับ" พ่อของเด็กชายตัวน้อยตอบ

"หรอครับ ฮึ่มม แทนโป้งคุณแม่แล้ว คุณแม่ทำให้แทนตัวดำ (=3=)" เด็กชายเบ๊ปากพูดแนวประชดชีวิต

"แทนครับ แทนฟังพ่อน่ะ อะไรที่ลูกมี อะไรที่ลูกเป็น จงภูมิใจในสิ่งนั้นเอาไว้ เพราะมันคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของแทนนะครับ" ผู้เป็นพ่อบอกต่อลูกด้วสีหน้าจริงจังที่แฝงไปด้วยความอบอุ่น...

'ณ สนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน'

"เน๊ๆ เราจะได้กลับมาเล่นด้วยกันแบบนี้อีกไหมอ่ะ?" เด็กชายผิวสีแทนตั้งคำถามแก่เด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเค้า

"อื้อ (^________^)" เด็กหญิงตัวน้อยตอบสั้นๆพร้อมรอยยิ้มจริงใจ

"แก้มแหม่ม..เราต้องไปแล้วลูก" เสียงของหญิงสูงอายุตะโกนเรียกลูกสาวของหล่อน

"ค่าาา" เด็กหญิงรีบลุก ปัดฝุ่นที่ติดตามเสื้อผ้าออก จากนั้นก็รีบวิ่งไปหาแม่ของเธอทันที จนเธอไม่ได้สังเกตเลยว่ามีเด็กผู้ชายคนนึงมองคล้อยตามเธอไปตลอด

'เราต้องมาเล่นด้วยกันอีกน๊า..แก้มแหม่ม' เด็กชายผิวสีแทนพูดกับตัวเองในใจ พร้อมกับมองรถของเด็กหญิงกระทั่งรถเล่นไปไกลจนลับสายตา...

ความทรงจำที่สำคัญทั้งสองเหตุการณ์นี้ ไม่เคยเลือนหายไปจากจิตใจของแทนเลยแม้แต่วินาทีเดียว ความทรงจำทั้งสองยังคอยมาวนเวียนอยู่ในหัวของแทนอยู่ทุกคืน แม้ว่าตอนนี้แทนจะไม่ได้อยู่กับอาศัยครอบครัว และไม่ได้เจอเด็กหญิงคนนั้นอีกเลย แต่แทนก็จะบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่าสักวันเค้าจะต้องมีโอกาสได้สัมผัสกับความอบอุ่นเช่นนั้นอย่างแน่นอน...