ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Boy's diary

    ลำดับตอนที่ #1 : หน้าแรก

    • อัปเดตล่าสุด 29 พ.ย. 54


    "โป๊ก!!" เสียงวัตถุแข็งลอยกระแทนหัวของผมเข้าอย่างจัง ทำให้ผมรีบหันหน้ากลับไปเพื่อจะดูว่าใครกันที่มาทำกับผมแบบนี้ แต่พอหันไปผมเองก็ต้องยั้งอารมณ์ไว้เพราะจำเลยเจ้ากรรมไม่ใช่ใครอื่นไกล มันคือ 'แจ้มป์' เพื่อนผมนั้นเอง

    "เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ ไอ้แทน ชั้นเอง" แจมป์รีบพูด

    "อะไรว่ะ เอาหนังสือมาฟาดหัวกันทำไม" ผมถามพลางเอามือลูบหัวตัวเองเพื่อเชคว่าสภาพหัวตัวยังดีอยู่รึเปล่า

    "ก็ชั้นเห็นแกเหม่อมองไปนอกหน้าต่างนิหว่า คิดว่าจะซ้อมเล่น MV ซะอีก" แจ้มป์อธิบาย

    "(= =) ----> (= =)"  ผมส่งสายตาเชิงเอือมระอาแทนคำตอบ

    "เอ่อๆ ชั้นขอโทษ ว่าแต่ปิดเทอมแกมีแผนจะทำอะไรรึเปล่าว่ะแทน" แจมป์ขอโทษพลางถามคำถามเปลี่ยนเรื่อง

    "อืม..ไม่รู้สิ แต่ชั้นอยากทำงานพิเศษหารายได้สักหน่อย" ผมตอบกลับ

    "อ๋อเรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ชั้นเตรียมหางานพิเศษไว้ให้แกช่วงปิดเทอมแล้ว เอาไว้ชั้นจะติดต่อกลับไปแล้วกัน" แจมป์ตอบกลับมาพร้อมกลับยิ้มอย่างมีเลศนัยทำให้แทนอดกังวลไม่ได้ว่างานที่แจมป์ว่านั้นมันต้องมีอะไรสักอย่างอยู่เบื่องหลังเป็นแน่...

    'ผมกับแจมป์เป็นเพื่อนสนิทกันครับ เรารู้จักกันตั้งแต่ตอนเข้ามหาลัยใหม่ๆ ครอบครัวแจมป์เป็นครอบครัวฐานะดี พ่อของแจมป์เป็นCEO บริษัทเบเกอรี่ยี่ห้อดังในแถบเอเชีย แจมป์เลยต้องตกเป็นทายาทธุรกิจพันล้านแบบไม่ต้องสงสัย แต่เรื่องมันไม่เป็นตามแบบแผนสิครับ ก็แจมป์เพื่อนตัวแสบของผมมันชอบงานค้าขายซะทีไหน วันๆมันเอาแต่จะหลบงานบริษัทไปเที่ยวกับแฟนจนผมต้องคอยรับโทรศัพท์หาข้ออ้างตอบแทนมันอยู่บ่อยๆ ส่วนผมนะหรอครับ บ้านผมตรงข้ามกับแจมป์ก็ว่าได้ บ้านผมเป็นบ้านหลังเล็กๆ มีสมาชิกในบ้านแค่สี่คน ส่วนน้องสาวผมชื่อเทียน เธอยังเรียนอยู่มัธยมปลายเลย ทุกๆวันหลังเลิกเรียนที่มหาลัยผมเองก็ต้องกลับไปช่วยที่ร้านชายอาหารเป็นประจำ อาหารที่บ้านผมหน่ะอร่อยมากเลยน๊า(> <) มีตั้งแต่อาหารตามสั่งยันสเต็กเลยหล่า ถามว่าผมน้อยใจในโชคชะตาไหม? ตอบได้เลยครับว่า ผมเองไม่เคยคิดจะน้อยใจในโชคชะตาของตัวเองเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เกิดมาครบ 32 ก็ดีถมเถ จะให้ทำยังไงได้หล่ะครับ คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้นิน่า ยังไงซะก็ต้องสู้ชีวิตล่ะเนอะ (^__^)  พูดแล้วก็ตื่นเต้นอยากให้ถึงปิดเทอมไวๆ อยากจะไปทำงานพิเศษนอกสถานที่บ้าง เพราะอยู๋ที่บ้านต้องทำสงครามกับเจ้าเทียนน้องสาวตัวแสบ ไม่ไหวครับเป็นน้องสาวแท้ๆแต่ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหน สงสัยตอนเด็กๆคุณแม่ผมดื่มนมช้างแน่เลย เทียนเลยมีพลงช้างสารขนาดนี้ ฮ่ะๆ วันนี้เท่านี้แล้วกันน่ะ
    '

    25/09/2011 แทน

    ผมพับไดอารี่ส่วนตัวของผมแล้วจัดการเก็บไว้บนหัวนอน จากนั้นก็ปิดไฟเข้านอนตามปกติโดยที่ในหัวก็ยังแอบตื่นเต้นกับงานพิเศษไม่หาย....

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×