ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [OkitaxKagura] S power2 เพราะเธอแสบ ซ่า บ้าอย่าฉันก็รัก

    ลำดับตอนที่ #3 : ทำงานหนักเกินไป ก็พักบ้างก็ได้ !! มาต่อแล้วจ้าา

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 454
      4
      4 ต.ค. 54

    นอกจาก ทั้งคู่จะแหกปากใส่กัน และทำหน้าตาเหมือนปลาทองขาดอากาศแล้ว ก็ไม่มีอะไรนอกจาก นั่งจ้องหน้าอีกฝ่าย

    "นี่เธอ เลิกจ้องหน้าฉันซักทีสิ"  เหมือน โซโกะ จะเอาสติคืนมาได้เป็นอันดับแรก
    "=[ ]=" พะงาบๆ

    "นี่- -...อ้อก!!!!"
    "ตายซะเถอะ อาตี๋บ้าาาาาาาาาาาาาาาาา=[ ]="  คางุระที่ได้สติ (???)กลับมาเหมือนกันได้ปล่อยหมัดฮุกอย่างสวยงาม เข้าหน้าโอคิตะ ทันใด   10 คะแนน~!! (ใช่เรื่องเรอะ?!?!)

    ตึก ตึก ตึก 

    "มีอะไรหรอครับ คุณโอคิต่าาาาาาาาาา=[ ]=" ลูกน้องเกือบครึ่งชินเซ็นกุมิ โผล่พรวดมาที่ลานสวนหินทันใด หลังจาก ได้ยินเสียงจากนรกนั่น

    "พวกลื้ออT[ ]T  พวกลื้อต้องรับผิกชอบอั้ว....อุ้บ"  ก่อนที่เสียงของคางุระ จะออกจากปากจนหมดประโยค โอคิตะก็กระโดด เอามืออุดปากอาหมา เอ้ย หมวย ตรงหน้าไว้ก่อน

    พลางกระซิบเสียงแหบ "ถ้าลืมเรื่องนั้น แล้วหยุดพูด จะเลี้ยงสาหร่ายดอง10โหล= =+++"
    "ขอไอศกรีมฮาเกนดาซกับสุกี้เซ็ตใหญ่ด้วยน่อ= =+++"  คางุระ กระซิบตอบเสียงเงียบ นี่หล่อนยังมีหน้าขอเพิ่มอีกหรออ

    "ไม่มีอะไรหรอกครับ ทุกคน แค่ยัยนี่ เจอคาไมทาจิจนลืนล้มหน่ะครับ^ ^"

    บนสีหน้าของทุกคนปรากฏดเป็นคำเดียวว่า 'ใครเชื่อก็ไปตายซะ- -' ลอยอยู่เต็มไปหมด  แต่ก็ สวนตอบกลับมาด้วยเสียงอันหน้าฟังว่า

    "งั้นหรอครับ ฮ่ะๆๆๆ- -"  ช่วยทำหน้าให้มันดูเหมือนว่า เชื่อ มากกว่ากว่านี้ไม่ได้รึไงฟะ

    หลังจาก ลูกน้องสมองปลาไหล เดินออกไป คางุระถึงได้ถูกโอคิตะปล่อยปาก

    "อย่าลืมสังญาน่อ  ไอศกรีม ฮาเกนดาซ กับ สาหร่ายดอง แล้วก็ สุกี้กับ ยากิโซบะด้วยน่อ- -"
    "สัญญาอะไร ฉันจำได้แค่ว่า จะซื้อ ดังโงะ ให้ไม้เดียวไม่ใช่หรอ อีกอย่าง ยากิโซบะ มันได้ไงหน่ะ- -"
    "- -++++"
    "+++- -"
    "ชิ"
    "เชอะ"

    .................
    3 นาทีผ่านไป

    "อั้วไม่ทำความสะอากต่อแล้วน่ออออ" เปรี้ยง!  เด็กสาวยาโตะโวยวายใหญ่ เพราะ เจ้าหล่อน กำลังมีปัญหากับกรรไกรตัดหญ้า จนฟาดมันพังไป2อันแล้ว= =

    "เป็นผู้หญิง ยังทำงานบ้านไม่เป็น ใครเค้าจะมาขอแต่งงาน ยัยเฉิ่ม= ="

    "แล้วพูดยังกะลื้อ ทำเป็นนักแหละ ไอ้เลื่อยไฟฟ้า ที่เอามาตัดหญ้า ลื้อ บ้ารึไงน่อ=[ ]="

    "ใครๆเค้าก็ใช้กันอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ ยัยบื้อ= ="  กะลาสีหนุ่มชินเซ็นเถียงขาดใจ ทั้งๆที่ ไอ้เลื่อยไฟฟ้าของเขา ทำพื้นเป็นหลุมไปเยอะแล้ว= =

    "(- -)" คางุระ หงุดหงิด จนไม่มีอารมณ์จะต่อล้อต่อเถียง ได้แต่สะบัดหน้าเชิด แล้วทำท่าเตรียมกลับ ร้านรับจ้างท่าเดียว

    "เดี๋ยวก่อนๆๆๆๆๆ"  โคิตะ รีบคว้ามือคางุระไว้ก่อนที่ เจ้าตัวเตรียมเดินกลับบ้าน แต่เหมือน จับมือไปก็เท่านั้น คางุระไม่สนว่ามีโซโกะจับมืออยู่ หล่อนเดินลิ่วๆ ออกประตูชินเซ็น

    "ปล่อยอั้วน่อ อั้วจะกลับไปหากิงจัง"  เสียงเท้าของโซโกะ ลากครืด ครืด ตามมา
    "งั้น แวะร้านนั่นหน่อยเป็นไง- -"  โซโกะเอามือบุ้ยชี้ไปทางร้าน "ดังโงะ"

    "(= =)+++"
    "(^ ^)"

    .....

    "ขอข้าวได้มั้ยน่อ)=w=(/" คางุ ยัดดังโงะไม้ที่5เข้าปาก ก่อนจะ หยิบจานไปซ้อนกันราวๆ เกือบ10ใบแล้ว พลางโบกไม้โบกมือ ขอข้าวเพิ่ม

    "= =;;;; นี่หล่อน..."<<< โซโกะ 


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×