คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #95 : Login 92: แสงสว่างที่มืดมิด
Login
92: แสงสว่างที่มืดมิด
ยามที่ได้เห็นพลังชีวิตของมิ่งขวัญถูกทำให้เหลือแค่
50 หน่วย
"ขวัญ!!"
เสียงร้องด้วยความเป็นห่วงและความตกใจปนกลั้วไปกับความหวาดกลัวของฟูก็ดังก้อง
ด้วยจำนวนพลังชีวิตเพียงเท่านั้นแค่กระทบถูกอะไรเข้าก็สามารถทำให้ตายได้แล้วที่เขาเป็นห่วงยังรวมถึงกวินทร์ที่เอาตัวเข้าแลกเพื่อช่วยมิ่งขวัญไว้จากคมเคียวของศัตรูอย่างไม่คิดชีวิตด้วย
อย่างไรก็ตามการโจมตีของไทเทเนียมเหมือนจะยังมีต่อ
หล่อนดึงเคียวกลับแล้วพลิกให้ด้านที่เป็นใบมีดเลข '2' กลับลงมา
"รับบลาสดาเมจไปด้วย"
แล้วแทงเคียวลงไปบนพื้นทำให้เกิดคลื่นพลังแผ่พุ่งออกมา
มิ่งขวัญ Lv. 91 (Gold Galant)
[/....50:17850.....]
พลังชีวิตของมิ่งขวัญมีไม่พอที่จะทนรับการโจมตีใดๆ
ได้อีกเขาจะต้องตายในกระบวนท่านี้อย่างแน่นอน
เว้นเสียแต่จะมีใครแสดงความตั้งใจในการก้าวไปข้างหน้า...
พลอยเป็นคนที่ว่าแม้จะยังสับสนกับสถานการณ์อยู่บ้างแต่อย่างน้อยเธอก็รู้ว่ามิ่งขวัญกำลังลำบากจึงช่วยออกไปโดยไม่ทันคิด
เด็กสาวยื่นไม้เท้าที่คืนสภาพจากดาบซึ่งเป็นรูปแบบเทคนิคัลเวพ่อนกลับมาเป็นรูปแบบปกติชี้ไปยังจุดที่มิ่งขวัญกับกวินทร์กำลังติดพันกับศัตรูแล้วเริ่มร่ายสกิล
“โอ
เดรัจฉานผู้น่าเวทนาเอ๋ยหากเจ้าสดับฟังเสียงแห่งโพธิสัตว์ได้ก็จงน้อมรับโปรดสัตว์แห่งแสง
ซัลเวชั่นออฟไลท์!”
เมื่อสกิลทำงานพลังชีวิตของเธอก็ลดลงไปครึ่งหนึ่งเป็นการแลกเปลี่ยนเพื่อให้พลังชีวิตของมิ่งขวัญกับกวินทร์ฟื้นฟูขึ้นมาเด็กสาวยอมกัดฟันทนรับความเจ็บปวดเกิดขึ้น
เพราะว่านี่คือโลกที่เป็นเกมการที่พลังชีวิตลดลงเท่ากับความเจ็บปวดได้เกิดขึ้นแม้แต่การจ่ายมันเป็นค่าแลกเปลี่ยนกับสกิลก็ตาม
ความรู้สึกที่เหมือนกับร่างกายถูกกระชากอย่างรุนแรงจนแทบจะฉีกออกจากกันแล่นผ่านไปทั่วทั้งร่างกาย
พลอย Lv. 65
[/////3770:7540…..]
[Salvation
of Light Lv(1/1)
Element:
Light
Attribute:
Support, Heal
(Cast
Cost) มีพลังชีวิตตั้งแต่ 50% ขึ้นไป , ร่าย ‘โอ
เดรัจฉานผู้น่าเวทนาเอ๋ยหากเจ้าสดับฟังเสียงแห่งโพธิสัตว์ได้ก็จงน้อมรับโปรดสัตว์แห่งแสง’; สละพลังชีวิตที่เหลืออยู่ครึ่งหนึ่งแล้วฟื้นฟูพลังชีวิตให้เป้าหมายรวมถึงสิ่งที่อยู่รอบๆ
ในรัศมี 3 เมตร]
และเพราการเสียสละนั่นเองทำให้พลังชีวิตของมิ่งขวัญกับกวินทร์ฟื้นฟูขึ้นมา
กวินทร์ Lv. 69
[/////7920:8300////.]
มิ่งขวัญ Lv. 91 (Gold Galant)
[////.3720:17850.....]
ในวินาทีนั้นร่างที่ขาดเป็นสองท่อนของกวินทร์ก็ถูกพลังที่มองไม่เห็นบังคับให้ลอยกลับมาและเชื่อมติดกันจนเหมือนไม่เคยได้รับบาดแผลมาก่อนเว้นเสียแต่เสื้อผ้าที่ขาดไปพร้อมกับร่างกายไม่ได้คืนสภาพตามด้วย
จากนั้นคลื่นพลังของไทเทเนียมก็แผ่กระแทกใส่ร่างของทั้งสองจนลอยกระเด็นและยังคงแผ่พุ่งอย่างต่อเนื่องจนขยายตัวมาจุดที่พวกพลอยกระจุกตัวกันอยู่
แต่พลอยกลับทรุดตัวล้มเพราะผลข้างเคียงจากการสกิลเมื่อครู่
“พลอย!ต้องรีบหนีแล้วนะ!”
มิกซ์เข้ามาดึงแขนเธอพยายามฉุดให้ลุกหนีแต่มันก็สายเกินไปเพราะคลื่นพลังเข้ามาใกล้จน...
“เฮ้ยมิกซ์!
มัวทำไรอยู่ฟะ!”
ฟูพูดแล้วกระชากตัวมิกซ์มาจับให้หันแผ่นหลังออกแล้วโอบไหล่ไว้ไม่ให้หนีทำให้ทั้งคู่กลายเป็นกำแพงมนุษย์ที่ช่วยกันคลื่นพลังไว้จากทุกคนไป
คลื่นพลังกระแทกใส่แผ่นหลังของสองหนุ่มจนทั้งคู่ลำตัวถูกดันมาด้านหน้าและเผลอส่งเสียงครางออกมา
“อึก..”
“โอ้ย!!”
พลังชีวิตลดลงไปเพียงเล็กน้อยแต่ความเสียหายนั้นหนักประหนึ่งโดนไม้เรียวฟาดใส่หลังเต็มๆ
จนรู้สึกแสบฉาไปหมด
ฟู Lv. 65
[/////9100:9200////.]
มิกซ์ Lv. 65
[/////6290:6390////.]
“ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย…อูย~~”
มิกซ์สบถพลางกลืนน้ำลายเพื่อข่มความเจ็บปวดพร้อมทั้ง
พยายามเอื้อมมือไปลูบแผ่นหลังซึ่งระบมเพราะถูกกระแทก
“เจ็บนิดหน่อยทำเป็นบ่นไปได้แค่นี้น่ะไม้เรียวพ่อครูที่สถานเลี้ยงพวกเรายังหนักกว่าเลยไม่ใช่รึไง”
ฟูพูดแต่มิกซ์เหมือนจะไม่เห็นด้วยนักและโต้เถียงกลับ
“ผมไม่ได้ซนขนาดฟูนะจะได้โดนฟาดบ่อยจนชินนะ”
“หา!
นี่จะบอกว่าฉันเป็นเด็กดื้อรึไง!”
“ก็แล้วมันไม่จริงรึไงเล่า”
พอทั้งสองคนตั้งท่าจะทะเลาะกันยกใหญ่นิวที่เป็นเด็กหญิงอายุน้อยที่สุดในกลุ่มก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
เน็กส์ซึ่งอยู่ด้วยตลอดจึงหันไปต่อว่าพี่ชายทั้งสองที่ทำตัวเป็นเด็ก
“โถ่พี่ฟูพี่มิกซ์อ่ะอย่าทะเลาะกันได้ไหมนิวจะร้องไห้แล้วเนี่ย”
คำพูดของน้องเล็กทำให้ทั้งคู่หยุดทะเลาะและสำนึกผิด
“ขอโทษ” “ขอโทษ”
ฟูกับมิกซ์พูขึ้นพร้อมกัน
แม้ที่ผ่านมาจะตกอยู่ในความดูแลของอารย-สนธยา
แต่พวกเขาก็ยังคงมีสายสัมพันธุ์อันแน่นแฟ้นของครอบครัวอยู่...
“โทษทีที่ขัดจังหวะความมุ้งมิ้งของพวกเธอนะแต่ว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่จะมาทอดหุ่ยสบายใจได้ซะล่ะมั้ง”
ซากิริพูดแทรกขึ้นมาแล้วชี้ไปที่ไทเทเนียมซึ่งตอนนี้เริ่มต่อสู้กับมิง่ขวัญและกวินทร์อีกครั้ง
พอเห็นแบบนั้นก็ทำให้นึกเรื่องพลอยขึ้นมาได้ฟูจึงหันไปตรวจสอบสภาพของเธอทันที
“เออจริงด้วยพลอย!
ไม่เป็นไรใช่ไหม”
เด็กสาวส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วจึงพูโตอบกลับมาว่า
“เพิ่งเคยใช้สกิลครั้งแรกก็ไม่นึกว่ามันจะเจ็บขนาดนี้นี่นา”
พอได้ยินแบบนั้นเข้ามิกซ์ก็พูดแย้งมา
“เธอเนี่ยก็นะไม่เคยใช้แท้ๆ
แต่ก็ยังร่ายออกไปได้”
“ก็ถ้าไม่ทำมิ่งขวัญอาจจะตายก็ได้นี่”
พลอยพูดและในระหว่างนั้นกวินทร์ก็เหลือบสายตามามองอยู่พริบตาหนึ่งก่อนจะเคลื่อนไหวต่อเพื่อหลบการโจมตีของไทเทเนียม
“แต่มันก็เหลือเกินนะไอ้เกมนี้น่ะสกิลฟื้นฟูพลังแบบสำเร็จรูปก็ไม่มีไอ้ที่มีก็มีแต่แบบใช้งานยากๆ
อย่างห้ามขยับตอนใช้
ให้แลกเลือดเป็นค่าใช้สกิลมั่งไม่ก็ต้องจ่ายยูนิทแถมเป็นอาชีพพระพ่อพระแม่ทั้งทีดันไม่มีสกิลชุบชีวิตอีกไอเทมก็ยุ่งยากพอกัน”
มิกซ์พล่ามไม่หยุดขณะที่ช่วยพยุงตัวพลอยให้ลุกขึ้น
“มิกซ์เนี่ยพูดเหมือนขวัญเลยนะ”
พลอยหัวเราะคิกคักหลังจากพูดไปแบบนั้นมิกซ์ก็หน้าแดงเล็กน้อยแล้วพูดแย้งคำพูดนั่น
“ก็แค่เรื่องเก่าๆ
น่าก็ตอนนั้นพวกเราไม่รู้จักเกมกันมาก่อนเลยนี่ก็ได้ขวัญสอนมาหมดจะให้ทำไงได้เล่า”
เด็กหนุ่มพูดพลางทำปากยื่นอย่าง้องอน
“นี่
ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยใช่ไหมเนี่ยมันจะมาอีกแล้วนะ”
ซากิริพูดแทรก
ตอนนั้นเองถึงเพิ่งรู้ว่ากวินทร์ถูกเล่นงานโดนเคียวเกี่ยวเข้าที่ช่วงท้องจนเกิดบาดแผลและมีเลือดไหลซึมจากนั้นไทเทเนียมก็ทำเหมือนเมื่อครู่กระแทกหัวเคียวเลข
‘2’ ลงบนพื้นแล้วสร้างคลื่นพลังออกมากระแทกใส่ทุกสิ่งรอบตัว
ฟูดึงตัวมิกซ์มาตั้งเป็นกำแพงปกป้องทุกคนอีกครั้งทำให้มีแต่พวกเขาที่พลังชีวิตลดลง
ฟู Lv. 65
[/////9000:9200////.]
มิกซ์ Lv. 65
[/////6190:6390////.]
“ขอบคุณที่ช่วยนะ”
ซากิริพูดขณะเดียวกันอิซานามิที่มาอาศัยใบบุญหลบไปด้วยก็เสริมตามมาว่า
“เป๋นพระคุณจ๊าดนักน่อ”
“อย่ามัวแต่กินแรงพวกเราได้ไหมเนี่ยพวกอาเจ๊เป็นปีศาจไม่ใช่รึไงทำอะไรเข้าซักอย่างเซ่!”
ฟูพูดกึ่งตะหวาดเล็กน้อยเพราะเริ่มโมโหที่โดนกินแรงอยู่แบบนี้
“ช่วยไม่ได้ล่ะนะพวกฉันยังไม่ฟื้นตัวดีแถมร่างมนุษย์ก็อย่างที่เห็นว่าต่อสู้ไม่เก่งเลยซักนิด”
ซากิริอ้างพลางชี้ให้ดูระดับเลเวลของตนที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน
ซากิริ Lv. 20
[/////1000:1000/////]
จนฟูอดทำหน้าเสียดายไม่ได้แต่เขาก็เลิกหวังพึ่งพาสิงคนนี้แล้วหันกลับไปดูการต่อสู้ทางฟากนั้น
กวินทร์ Lv. 69
[/////7020:8300//...]
มิ่งขวัญ Lv. 91 (Gold Galant)
[////.3620:17850.....]
Titanium
Lv. 100 (N.Blade * 2) (N.Knife * 20) (“Died Drei”)
[/////27000:27000/////]
จากพลังชีวิตที่มีและความเหนือชั้นของศัตรูที่ไร้รอยขีดข่วนแถมยังสะสมลูกไฟยูนิทสีดำไปได้ถึงสิบกว่าลูกด้วยกันแล้วพวกเขาเป็นรองอยู่มากเรียกได้ว่าเทียบชั้นไม่ติดทั้งที่มีจำนวนมากกว่า
“ทำไมยัยนั่นถึงมียูนิทเยอะขนาดนั้นล่ะเนี่ย”
ฟูพูดขึ้นด้วยความสงสัย
“ดูเหมือนว่าเคียวนั่นจะมีสกิลที่ทำให้ได้ยูนิทเพิ่มทุกครั้งที่ทำความเสียหายได้นะพอรวมกับสกิลบลาสแอทแทคที่จะทำดาเมจแบบกระจายทุกครั้งที่โจมตีสำเร็จด้วยก็เลยยิ่งสะสมยูนิทได้เร็วขึ้นไปอีกเป็นอาวุธคอมโบสำหรับเร่งเพิ่มจำนวนยูนิทเลยล่ะ”
ซากิริพูดตอบคำถามนั้น
“ใช้ของแบบนั้นเพิ่มจำนวนยูนิทได้สบายๆ
แบบนี้แปลว่ายัยนั่นเก่งสุดๆ ไปเลยน่ะสิแล้วทำไมถึงได้มาสู้กับพวกเรากันล่ะ”
ฟูถาม
“ไม่รู้สิบางทีคงจะมีการหมกเม็ดอะไรบางอย่างมาตั้งแต่ที่คิดจะเจรจาสงบศึกแล้วล่ะมั้งฉันเองก็ไม่ได้อยู่ในระดับที่จะรู้เรื่องกองทัพไปซะหมดด้วยสิแล้วก็ไอ้ที่ห่างน่ะไม่ใช่แค่ฝีมือหรอกนะ”
ซากิริตอบแล้วพูดปูไปถึงคำถามใหม่ซึ่งมิกซ์ได้พูดแทรกขึ้นมาเพราะรู้ว่ากำลังคิดแบบเดียวกัน
“มิ่งขวัญไม่ยอมสู้ร่วมกับหมอนั่นเลย”
“ใช่เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกันแต่เหมือนพยายามกีดกันโชเน็นอยู่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ”
ได้ยินดังนั้นฟูก็กำมือจนแน่นแล้วมองไปที่มิ่งขวัญด้วยสายตาแข็งกร้าวพลางกัดริมฝีปากเหมือนกับจะรู้คำตอบของคำถามนั้นดีแต่ก็เลือกที่จะไม่พูดมันออกมา
“…”
เพราะว่าพวกตนไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่จะไปพูให้มิ่งขวัญฟังได้
พูดให้เลิกถือทิฐิที่จะต่อสู้เพียงลำพังเพราะไม่อยากให้ใครต้องมาร่วมทรมานเหมือนที่กำลังเป็นอยู่
ตัวพวกเขาที่เป็นสาเหตุให้มิ่งขวัญทำแบบนั้นไม่มีสิทธิ์จะไปพูดให้เจ้าตัวฟัง...
แล้วการต่อสู้ก็ดำเนินไปอย่างนั้น
มิ่งขวัญจู่โจมไทเทเนียมด้วยความเร็วจนไม่มีช่องว่างให้กวินทร์แทรกเข้าไป
การโจมตีที่เหมือนจะถ่ายทอดคำพูดออกมาอย่างชัดเจนว่า ‘เกะกะ’ ทำให้กวินทร์เริ่มฉุนเฉียวขึ้นมา
เด็กหนุ่มกัดฟันข่มความเดือดดาลเอาไว้แล้วพยายามเจรจา
“เฮ้
มิ่งขวัญเลิกโจมตีแบบนี้ซักทีฝืนไปก็ไม่ได้ผลหรอก”
แต่ไม่มีใครตอบรับคำพูดนั้น
“…”
มิ่งขวัญยังคงบุกจู่โจมต่อเนื่องซัดหอกใส่ไม่ยั้งแต่ไทเทเนียมก็ปัดป้องมันได้ทั้งหมดแล้วโจมตีสวนกลับข้อได้เปรียบที่มิ่งขวัญมีก็คือโล่ที่ช่วยป้องกันการโจมตีไว้ได้แต่ก็ไม่ใช่ทุกครั้ง
เมื่อคมเคียวได้ชิมเลือดที่ต้นแขนไปแบบถากๆ
“เสร็จฉันล่ะ”
ไทเทเนียมสบถแล้วปักคมเคียวลงพื้นสร้างคลื่นกระแทกออกมา
ไม่มีทางที่จะหยุดมันได้นอกจากใช้สกิลสร้างสิ่งกีดขวางซึ่งในที่นี้คนที่ทำได้น่าจะมีแค่พลอยแต่เพราะยังหลงเหลืออาการบาดเจ็บหลังจากใช้สกิลรักษาฉุกเฉินไปทำให้ไม่พร้อม
ดังนั้นจึงมีแต่ต้องใช้ร่างกายรับเอาไว้
พอคลื่นกระแทกไปถึงตัวพวกเด็กๆ
อีกก็เห็นสองคนที่โตที่สุดในนั้นสามัคคีกันปกป้องพวกพ้อง
จนอดเจ็บใจในความไร้พลังของตัวเองที่ทำอะไรในสถานการเช่นนี้ไม่ได้เลยแล้วที่น่าหงุดหงิดยิ่งไปกว่านั้น
กวินทร์จ้องเขม็งไปยังมิ่งขวัญที่ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะทำลายตัวเองแต่การต่อสู้อย่างบ้าบิ่นนั่นกำลังจะทำลายทุกคนที่นี่
“เอนแฮนซ์รีชาร์จ”
ไทเทเนียมร่ายสกิล
ทันใดนั้นเองบรรดาอาวุธเงาที่หล่นอยู่พื้นห้องบ้าง
ปักอยู่บนผนังบ้างก็สลายตัวกลายเป็นลูกไฟยูนิทสีดำลอยล่องไปรวมกันรอบตัวหล่อนพร้อมกันนั้นสถานะจำนวนมากที่เกิดจากากรสร้างอาวุธก็หายไปเว้นแต่สถานะของเคียวสีดำที่ถือเอาไว้
Titanium
Lv. 100 (“Died Drei”)
[/////27000:27000/////]
“สกิลเอนแฮนซ์รีชาร์จน่าจะทำลายบัพทั้งหมดนี่นาแล้วทำไมเคียวนั่นถึงยังไม่หายไปอีก”
กวินทร์พูด
“เพราะว่าดายน์ไดรมีสกิลที่จะไม่ถูกทำลายอยู่ด้วยยังไงล่ะมันเป็นอาวุธเงาที่ฉันเลือกมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ”
ไทเทเนียมตอบ
ทั้งที่กำลังประมือกับมิ่งขวัญที่โจมตีเหมือนม้าพยศแต่ก็ทำได้อย่างสบายๆ
“แต่มันก็แลกด้วยการที่มันเป็นอาวุธสองมือทำให้สวมใส่อาวุธเงาเพิ่มไม่ได้แล้วก็เปลี่ยนอาวุธด้วยการพักมันไม่ได้ไปด้วยแต่ว่าฉันยังทำแบบนี้ได้อยู่นะ”
หล่อนประกาศมาแบบนั้น
ใบหน้าฉายแววความมั่นใจออกมาอย่างเต็มเปี่ยม
พริบตาหนึ่ง
กวินทร์ดวงตาเบิกกว้างพลางทำสีหน้าตกใจเหมือนกับจะรู้อะไรบางอย่างจากคำพูดนั่น
ไทเทเนียมปรายนิ้วขึ้นมาแล้ว...
“ชาโดว์สเปลไนท์ไนฟ์”
ร่ายสกิลทำให้มีดเงาปรากฏขึ้นกลางอากาศหลายสิบเล่มรายล้อมไปรอบตัว
จากนั้นสะบัดมือออกเป็นคำสั่งให้มีดเหล่านั้นดีดออกไปเหมือนลูกกระสุน
“กาแล็กซี่อิลิมิเนชั่น”
มิ่งขวัญใช้สกิลตัดตัวเองออกไปจากมิติชั่วคราวเพื่อหลบฝูงมีดเหล่านั้นเพราะจำนวนของมันมากเกินกว่าจะหลบหรือป้องกันได้ทั้งหมด
มีมีดบางส่วนพุ่งมาที่กวินทร์....
“ชิ
เทคนิคัลเวพ่อน!”
กวินทร์สบถใส่มีดพวกนั้นแล้วแยกดาบใหญ่ออกเป็นดาบเพรียวสองเล่มแล้วร่าบสกิลต่อเนื่อง...
“ฟรอสเบลด
ไพโรเบลด”
ทำให้ดาบแข็งเป็นน้ำแข็งกับลุกโชนด้วยเปลวเพลิงที่หมุนวนพันรอบคมดาบแล้วกวัดแกว่งดาบที่ลงอาคมเหล่านั้นสะบั้นมีดทั้งหมดในคราเดียว
“ออโต้โทรวอิ้งเวพ่อนสินะ”
กวินทร์รู้จักมันจากสมัยที่เคยอยู่กับไทเทเนียม
ไม่สิสมัยที่ยังเป็นลูกพี่ลูกน้องที่คอยดูแลเขาในโลกที่ล่มสลายแห่งนี้ ‘ออโต้โทรวอิ้งเวพ่อน’ เป็นสกิลที่ทำให้การทิ้งอาวุธสวมใส่กลายเป็นการโจมตีได้เหมือนติดตั้งอาวุธชิ้นนั้นๆ
แล้วโจมตีในระยะกลาง ผิวเผินแล้วเหมือนเป็นสกิลที่เปลี่ยนอาวุธอื่นที่ไม่ใช่อาวุธซัดให้กลายเป็นอาวุธโจมตีระยะกลางได้แต่เมื่อตอนนี้สวมใส่อาวุธที่ต้องใช้สองมือถือทำให้อาวุธเงาที่เรียกออกมาจะถูกทิ้งทันทีหรือก็คือสกิลเรียกอาวุธเงาทั้งหมดจะกลายเป็นสกิลโจมตีไปโดยอัตโนมัตินั่นเอง
“ชาโดว์สเปลไนท์เบลด!
ชาโดว์สเปลไนท์จาเวลลิน!”
ไทเทเนียมร่ายสกิลอย่างต่อเนื่องทำให้ดาบเงากับหอกเงาปรากฏขึ้นจากนั้นด้วยผลของสกิลที่ว่าทำให้ทั้งสองชิ้นดีดซัดออกไปทันที
[Auto
Throwing Weapon Lv(1/1)
Element:
-
Attribute:
Weapon,
(Passive)
เมื่อทิ้งอาวุธติดตั้งจะกลายเป็นการขว้างอาวุธนั้นเพื่อโจมตีโดยอัตโนมัติ]
กวินทร์ตวัดดาบปัดการโจมตีนั้นทิ้งไปโดยใช้ดาบน้ำแข็งปัดหอกแล้วใช้ดาบไฟตัดดาบเงาให้ขาดสะบั้น
จากนั้นมิ่งขวัญที่ตัดมิติหนีไปก็วนกลับมาแล้วบุกโจมตีอย่างบ้าบิ่นอีกครั้ง
“ว้ากกกก!!”
ปีกทองคำกางสยายวงแหวนเพลิงหมุนกวัดแกว่งอย่างเกรี้ยวกราดเช่นเดียวกับคมหอกที่พุ่งทะลวงใส่ศัตรูด้วยความเร็วดุจกระสุนปืน
ซึ่งไทเทเนียมอ่านทางการโจมตีทั้งหมดออกและหลบหลีกได้อย่างง่ายดาย
มิ่งขวัญลอยตัวขึ้นหมายแทงหอกจากด้านบนซึ่งควรจะเป็นมุมบอดที่ป้องกันหรือหลบหลีกได้ยาก
ทันทีที่แทงหอกลงไปมันก็ถูกหัวเคียวรูปเลข
‘2’ เกี่ยวไว้ก่อนจะถูกไทเทเนียมกระชากออกจนหลุดจากมือไม่เพียงเท่านั้นหล่อนยังเงื้อเคียวฝั่งใบมีดรูปเลข
‘1’ เข้าใส่แต่มิ่งขวัญใช้โล่ป้องกันเอาไว้จึงทำให้ปลายเคียวขูดโดนโล่ถลอกเป็นทาง
จากนั้นบินข้ามหัวหล่อนไปเก็บหอกขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าจู่โจมทันทีหวังใช้จังหวะที่อีกฝ่ายยังไม่ทันตั้งตัวปิดฉากการต่อสู้
คมเคียวเลข ‘2’ ตวัดลงมาเกี่ยวหอกไว้ไทเทเนียมใช้มิ่งขวัญเป็นศูนย์ถ่วงแล้วดีดตัวข้ามไปราวกับมาทาดอร์กำลังสู้กับวัวกระทิงบ้าอย่างไรอย่างนั้น
“ชาโดวสเปลไนท์ไนฟ์”
แล้วร่ายสกิลเสกมีดเงาขึ้นมาสิบเล่ม
มีดพุ่งจู่โจมใส่มิ่งขวัญแต่ก็ยกโล่ขึ้นมาป้องกัน
“โฟตอนการ์ด”
กำแพงพลังงานขยายตัวจากโล่สะท้อนมีดทั้งหมดออกไปแล้วจึงสลายตัว
ในจังหวะที่โล่คลายลงนั่นเอง...
“ชาโดว์สเปลไนท์ไนฟ์”
ไทเทเนียมซัดมีดตามมาอีกชุด
มิ่งขวัญตั้งแขนขึ้นป้องกันใบหน้าและจุดสำคัญเอาไว้ทำให้มีดแทงลงไปที่แขนสองเล่มและที่ลำตัวอีกสามเล่ม
แต่มิ่งขวัญไม่สนใจแม้ว่าพลังชีวิตจะเหลือน้อยขนาดไหนก็ยังจะบุกโจมตีต่อไป
มิ่งขวัญ Lv. 91 (Gold Galant)
[//.2520:17850.....]
ทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อโค่นศัตรูไม่ต้องสนใจว่าตัวเองจะเป็นยังไง...คือความคิดของมิ่งขวัญในขณะนี้
กวินทร์พอจะรับรู้ถึงมันได้เพราะอย่างนั้นจึงแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา
“มันไม่ใช่แล้ว...”
มโนภาพหนึ่งลอยขึ้นมาในช่วงที่เขาเริ่มคิดถึงมิ่งขวัญหลังจากนี้ไป
มันเริ่มซ้อนทับเข้ากับภาพของพี่สาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง ซ้อนทับกับอิงศรที่เคยเจอกันครั้งแรกในคลาสนรกวันนั้น
ที่มิ่งขวัญกำลังทำคือการจมตัวเองลงในความรู้สึกที่อยากจะรับผิดชอบต่อโชคชะตา
ชีวิตนี้เขาเห็นคนทำแบบนั้นมาสามครั้ง
หากปล่อยเอาไว้แบบนี้มิ่งขวัญจะทำลายตัวเองอย่างแน่นอน
“มันต้องไม่ใช่แบบนี้มิ่งขวัญ!!”
สิ้นคำเด็กหนุ่มก็ปล่อยมือจากดาบแล้ววิ่งเข้าไปขวางทางมิ่งขวัญที่กำลังจะมุ่งหน้าไปสู่ความล่มสลาย
“ถอยไปนะ”
“ไม่ฉันไม่ถอยนายนั่นแหละรีบถอยกลับไปเดี๋ยวนี้เลย
ถอยออกไปจากเส้นตายนี่ได้แล้ว”
แต่มิ่งขวัญไม่ฟังและแย้งกลับมา
“พูดบ้าอะไรของนายน่ะห๊า!
ถ้าฉันไม่สู้ทุกคนจะตกอยู่ในอันตรายนะ!”
อ้างเหตุผลมาแบบนั้น
พอได้ยินเข้ามันก็เหมือนโดนพูดแทงใจดำ...
เมื่อก่อนกวินทร์ไม่ได้ห้ามคนที่พยายามจะทำลายตัวเองเหล่านั้นก็เพราะกลัวคำพูดคำนี้
กลัวว่าพวกนั้นจะอ้างเรื่องพรรค์นี้ขึ้นมา
แต่ไม่ใช่สำหรับตอนนี้หากว่าไม่หยุดมิ่งขวัญลงที่นี่ทุกอย่างจะถึงจุดจบ
ไม่ว่าจะเป็นพวกเขาเองหรือแม้แต่อิงศร
เด็กหนุ่มมีเพียงความปรารถนาที่ใสซื่อเพียงแค่ไม่อยากเห็นคนที่ไ้ขื่อว่าเพื่อนถูกทำลายไปต่อหน้า
กวินทร์จับคอเสื้อมิ่งขวัญไว้แล้วกระชากอีกฝ่ายให้ลงมาอยู่ระดับหน้าของตัวเอง
“ตาสว่างซักทีเซ่!
คนที่กำลังทำให้พวกนั้นตกอยู่ในอันตรายน่ะมันนายเองไม่ใช่รึไง!!”
“ถอยไปซะ”
ดูเหมือนว่ามิ่งขวัญในตอนนี้จะมองไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่ความจริงตรงหน้า
"นายน่ะถ้าเมื่อกี้ไม่ได้พวกนั้นช่วยไว้ได้ตายไปแล้วนะถึงแบบนั้นแล้วก็ยังคิดจะเอาชีวิตไปทิ้งอีกรึไง”
“อย่างนายจะมาเข้าใจอะไรเล่า!!"
มิ่งขวัญตะคอก...
"คนที่ต้องปกป้องคนอื่นแบบฉันน่ะมีแต่ต้องเลือกทางแบบนี้เท่านั้นต้องสู้คนเดียวเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้นเพื่อให้ปกป้องพวกเขาได้มันมีแค่ทางนี้...”
แล้วพ่นคำพูดที่ทำให้รู้สึกฉุกกึกขึ้นมา
รู้สึกตัวอีกทีมือก็กำหมัดแน่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแล้วพุ่งไปซัดไปที่หน้าของมิ่งขวัญตั้งเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
***อาทิตย์ก่อนเมาไปหน่อยครับดันไปบอกว่าจะตัดไปเล่าฝั่งอิงศรพอเปิดไปดูเนมอีกทีอ้าว นี่มันยังต้องตามฝั่งขวัญต่อนี่นา ดังนั้นตอนนี้ก็เลยออกมาเนื้อหาแนวละครวัยรุ่นย้นยุคครับ(มันเกี่ยวกันไหมเนี่ย555+)***
ความคิดเห็น