คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #90 : Login 87: ปาฏิหาริย์ในกระเป๋าเสื้อ
Login
87: ปาฏิหาริย์ในกระเป๋าเสื้อ
มิ่งขวัญ Lv. 90 (Proto Shield)
[////.9120:16000.....]
ร่างของมิ่งขวัญห้อมล้อมด้วยเพลิงดำและกำลังลอยอยู่กลางอากาศ
เด็กหนุ่มดีดตัวอย่างแรงจนตัวลอยเพราะความเจ็บปวดที่แล่นขึ้นมาอย่างฉับพลันหลังจากสัมผัสถูกออร่าสีดำที่พลอยปล่อยออกมา
เมื่อร่างหล่นลงมากระแทกพื้นไฟก็ดับแต่เขายังคงกลิ้งไปมาเพราะรู้สึกเหมือนร่างกายยังร้อนรุ่ม
ยังโดนไฟแผดเผาอยู่
เขากรีดร้องไปด้วยระหว่างที่กลิ้ง
อัคคีดำเหลือทิ้งไว้แต่บาดแผลกับเขม่าควันและไอร้อนลอยกรุ่นเหมือนไก่ย่างที่เพิ่งออกจากกองไฟกำลังสุกได้ที่
กวินทร์วิ่งเข้ามาดูอาการ
"เฮ้ ทำใจดีๆ
ไว้นะยังไม่ตายใช่ไหมเนี่ย"
เขาพลิกตัวมิ่งขวัญให้นอนหงายแล้วตรวจสอบบาดแผล
ใบหน้างดงามของเด็กหนุ่มตอนนี้มีรอยด่างพร้อยที่ซีกซ้ายเพราะแผลไฟลาม
เสื้อผ้าและเนื้อตัวมีรอยไหม้กับแผลไฟลามอีกหลายจุด
"อุ้ย
ขอโทษนะขวัญลืมไปว่าเธอบัพโปรโตชิลด์ที่เป็นสกิลธาตุแสงอยู่นี่นะ"
พลอยพูดแต่เพราะเป็นการพูดเชิงเยาะเย้ยเนื้อหาจึงคลุมเครือจนกวินทร์ไม่เข้าใจ
"หมายความว่ายังไงเนี่ย"
"ดาร์คฮีลน่ะจะฟื้นฟูพลังชีวิตโดยไม่สนใจว่าเป็นพวกเดียวกันหรือศัตรูแต่ถ้าใช้กับคนที่มีธาตุแสงหรือใช้บัพที่ให้สถานะธาตุแสงอยู่ล่ะก็มันจะกลายเป็นการสร้างความเสียหายแทนน่ะสิ"
ไทเทเนียมช่วยตอบข้อสงสัยให้
“อะไรกัน?! งั้นก็หมายความว่าเธอทำทั้งที่รู้อยู่แล้วว่ามิ่งขวัญจะต้องเจ็บหนักงั้นเหรอ”
กวินทร์ตะคอกใส่พลอยแต่หล่อนกลับหัวเราะ
“ก็เพราะรู้น่ะสิถึงได้ทำ
ก็งานของพวกฉันคือการฆ่ามิ่งขวัญแล้วค่อยชุบชีวิตขึ้นมาทำให้เป็นพวกของเราไงล่ะ”
เด็กสาวพูดพร้อมกับตั้งดาบบนหลังมือ
กวินทร์ที่ได้ฟังจุดมุ่งหมายของพวกพลอยก็ตั้งหน้าตั้งตาพูดโต้กลับไป
“ทำเรื่องแบบนั้นกับคนที่เป็นครอบครัวได้ลงคอเลยเหรอไม่สิแค่ถูกควบคุมอยู่ใช่ไหม”
เขาพูดอย่างเอาเป็นเอาตายแล้วหันไปมองฟูกับมิกซ์เหมือนจะขอคำยืนยันสนับสนุนแต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองคนจะพูดตอบกวินทร์
พลอยก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
“นายคือกวินทร์
วชิระ
สินะดูเหมือนว่าจะอยู่กับพี่อิงศรตอนที่ท่านอวโลกิตะไปที่ฐานของพวกเมตไตรยเพื่อพาตัวพี่นรินทร์กลับมาล่ะสิ”
กวินทร์หันควับกลับมาทันทีเมื่อได้ยินเธอเรียกชื่อของเขา
“อ้าวทำไมถึงรู้ชื่อฉันได้ล่ะเนี่ย”
พลอยทำหน้ารอบรู้แล้วเริ่มสาธยายข้อมูลของพวกเขาโดยเริ่มจากชี้ไปยังซากิริกับอิซานามิที่ติดอยู่ในวังวนไฟ
“ก็ต้องรู้ซี่พวกเราน่ะหาข้อมูลของศัตรูมาหมดนั่นแหละสองคนที่ถูกกับดักวังวนไฟขังเอาไว้คนหนึ่งเป็นเทวทูตซาคคิเอลแล้วก็อีกคนถึงจะไม่รู้ว่าเป็นใครแต่รู้สึกจะไม่ใช่คนสินะ”
จากนั้นก็เลื่อนปลายนิ้วชี้ไปยังไทเทเนียม
“ส่วนนั่นก็มนุษย์ต่างดาวชั้นครูอดีตเคยเป็นมนุษย์มาก่อนชื่อมาศธิตาเป็นลูกสาวของนักการเมืองชื่อดังคนนั้นใช่ไหมล่ะคนที่ออกทีวีบ่อยๆ
แล้วก่อนโลกจะล่มสลายก็ป่าวประกาศว่าเกมเป็นภัยต่อเยาวชนนั่นน่ะ”
พูดจบพลอยก็แสยะยิ้มราวกับกำลังรอการตอบรับจากอีกฝ่าย
“ถึงจะพูดเรื่องของเศษสวะที่ไม่เข้าใจความสูงส่งของเกมเมอร์นั่นให้ฉันฟังก็ทำให้โกรธไม่ได้หรอกนะ”
แต่ไทเทเนียมไม่เล่นด้วยพลอยจึงหุบยิ้มนั่นไป
ระหว่างการสนทนานั้นกวินทร์ก็แอบมองอดีตลูกพี่ลูกน้องผู้ที่เขารักเหมือนเป็นพี่สาวแท้ๆ
แล้วพึมพำไปด้วย
“พี่...”
พลอยเริ่มพูดต่อจากที่ค้างกันไว้
“ว่าแต่นายน่ะเชื่อที่ฟูกับมิกซ์พูดด้วยเหรอบางทีสองคนนั่นอาจจะถูกควบคุมให้พูดแบบนั้นก็ได้ใช่แล้วล่ะมันเป็นการแสดงไงล่ะความจริงแล้วพวกเราเกลียดขวัญมากเลยเพราะเขาทอดทิ้งพวกเราไปแล้วหนีเอาตัวรอดไปคนเดียว”
กวินทร์คิดจะโต้ตอบคำพูดที่มองออกได้ทันทีว่าเป็นคำโกหก
เพราะถ้าเป็นอย่างที่หล่อนพูดมาก็ไม่ควรจะแฉข้อมูลให้อีกฝ่ายรู้
“ที่พูดมานั่นโกหกชัดๆ”
“ไม่หรอก...”
เสียงของมิ่งขวัญแทรกขึ้นมาเด็กหนุ่มลุกไหวแล้วจึงชันตัวลุกขึ้นมานั่งแล้วพูดต่อไปว่า
“เพราะฉันพวกนายถึงต้องตายถ้าตอนนั้นฉันยอมไปกับมนุษย์ต่างดาวตั้งแต่แรกก็คงไม่มีใครต้องตาย”
“แต่นั่นมัน!”
กวินทร์พยายามจะแย้งทว่าพลอยก็พูดแทรกเข้ามาซะก่อน
“ใช่เพราะขวัญนั่นแหละทำให้พวกเราต้องตาย”
มิ่งขวัญก้มหน้ายอมรับความผิดนั้นแต่โดยดี
“ฉันขอโทษ”
“ไม่ใช่โว้ยยยย!!”
เสียงของฟูดังมาตอนนี้เด็กหนุ่มกำลังทำหน้าโมโหสุดขีด
“มันไม่ใช่ความผิดของนายขวัญตอนนั้นพวกเราน่ะตั้งใจจะปกป้องทั้งนายทั้งพี่ศรนั่นแหละยังไงเราก็ไม่ยอมเอาครอบครัวแลกกับชีวิตตัวเองหรอกน่า!”
มิกซ์เองก็พูดสนับสนุนคำพูดของฟูเช่นกัน
“ใช่แล้วล่ะที่ผิดน่ะไม่ใช่ขวัญหรอกแต่เป็นพวกมนุษย์ต่างดาวแล้วก็เป็นฝีมือของพวกอารย-สนธยาที่ตั้งใจจะใช้พวกเรานั่นแหละ”
ทันใดนั้นเองพลอยก็เดินออกมาข้างหน้าหยุดลงใหล้กับปีศาจซากศพที่ยังคลานอย่างเอื่อยเฉื่อยอยู่บนพื้นจนถูกลืมตัวตนไปแล้ว...
“พูดมากจังนะ"
แทงดาบลงบนร่างของปีศาจยึดร่างของมันไว้ตรงนั้นก่อนจะร่ายสกิล
"จงสละร่างนั้นเพื่อกายแห่งข้านี่คือเกรียติยศแห่งชัยชนะคือเพลงสวดแห่งไฟชำระ
เพอกาทอรี่ฮิมท์ญิฮาด"
[Purgatory
Hymn Jihad Lv(1/1)
Element:
Dark
Attribute:
Technical, Support
(Cast
Cost) สังเวย 1 ชีวิต , ร่าย 'จงสละร่างนั้นเพื่อกายแห่งข้านี่คือเกรียติยศแห่งชัยชนะคือเพลงสวดแห่งไฟชำระ
'; ฟื้นฟูสกิลธาตุความมืดทั้งหมด]
เพียงเท่านั้นร่างของปีศาจก็ลุกไหม้ด้วยเพลิงทมิฬจนส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างทุกข์ทรมานน่าเวทนาออกมาดังลั่นแต่เด็กสาวกลับไม่หยุดมือแต่ยิ่งกดใบดาบให้ลงลึกเข้าไปอีก
ปีศาจจึงยิ่งแผดเสียงร้องดังขึ้นจนกระทั่งมันไหม้เป็นเถ้าถ่านและยังคงลุกไหม้ต่อไปจนไม่เหลือแม้กระทั่งเศษธุลี
กวินทร์ที่เห็นภาพชวนสยองนั่นก็ถึงกับหน้าถอดสี
พลอยไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นร่างของเธอถูกไฟดำปกคลุมแต่แทนที่จะกรีดร้องหรือโอดครวญอย่างเจ็บปวดทรมาน...
หล่อนกลับหัวเราะ
“ฮะๆๆ ฟื้นฟูสกิลธาตุความมืดที่ใช้ไปทั้งหมด”
แล้วดึงดาบขึ้นจากพื้นตวัดดาบชี้ไปข้างหน้าพลางร่ายสกิล
"จ่ายหนึ่งยูนิท...” ดาบดูดซับลูกไฟยูนิทสีดำเข้าไป ”ดาร์คฮีล!” แล้วปลดปล่อยออร่าสีดำแผ่เป็นคลื่นออกมา
“ไม่ยอมหรอกน่า!”
กวินทร์เอาตัวเข้าไปขวางไว้แต่มันกลับไม่ได้ผลออร่าแทรกผ่านตัวเขาไปและเข้าถึงตัวมิ่งขวัญ
“อ๊ากกก!!”
เพลิงทมิฬปกคลุมร่างของมิ่งขวัญจนเด็กหนุ่มดีดดิ้นหลังงอตัวงอเป็นกุ้งเต้น
“มิ่งขวัญ!”
กวินทร์พูดแล้วหันไปช่วยดับไฟโดยการเอามือตบลงไปตรงที่ไฟลุกแต่นั่นมิใช่ไฟธรรมดาวิธีการปกติจึงไมได้ผลและต่อให้มันเป็นไฟธรรมดามือของกวินทร์คงจะไหม้เสียก่อนที่ไฟจะมอดดับ
ไม่นานนักไฟก็ดับลงมิ่งขวัญแทบไม่เหลือสติอีกแล้วพลังชีวิตเองก็เช่นกัน
มิ่งขวัญ Lv. 90 (Proto Shield)
[//...5800:16000.....]
ไทเทเนียมจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยสีหน้าทึ่งๆ
"นั่นคือสกิลที่เรียกได้จากการติดตั้งเพิร์กเรเควี่ยมสินะคงจะทำให้สกิลถูกรีคูลดาวน์ได้ทันทีงั้นสิเพราะดาร์คฮีลเป็นสกิลที่ต้องรอดีเลย์ไทม์หลังใช้งานเป็นเวลาที่นานถึงสองนาทีเลยนี่นะ"
"..."
พลอยไม่ได้ตอบโต้คำพูดของไทเทเนียมแต่เพียงแค่จดจ้องมองมาด้วยสายตากับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“หยุดนะพลอยนี่คิดจะฆ่าขวัญรึไง!”
ฟูเหมือนจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจึงวิ่งตรงไปหาแต่ก็ถูกทำให้เท้าหยุดก้าวด้วยพลังที่มองไม่เห็นเสียก่อน
“อยู่ตรงนั้นไปก่อนนะทั้งฟูทั้งมิกซ์เลยถ้าแค่หยุดพวกเธอล่ะก็ง่ายกว่าสั่งให้โจมตีใส่มิ่งขวัญอีกเพราะงั้นท่านอวโลกิตะก็เลยจะให้ฉันเป็นคนจัดการไงล่ะ”
พลอยพูดพลางยิ้มเยาะอย่างชั่วร้าย
ขณะเดียวกัน
ไทเทเนียมก็พูดกดดันมาเช่นกัน
“ดาร์คฮีลทำดาเมจราวๆ
สิบเปอร์เซ็นต์ของพลังชีวิตสูงสุดตอนนี้ยัยนั่นยังมียูนิทเหลืออีกสองลูกถ้ายังไม่รีบสู้ตั้งแต่ตอนนี้ล่ะก็นายได้ตายจริงๆ
แน่มิ่งขวัญ”
“แต่พี่...มิ่งขวัญน่ะเขาสู้กับครอบครัวตัวเองไมได้หรอก”
กวินทร์พยายามจะโต้แย้งตอนนั้นเองไทเทเนียมก็ยื่นสวิตซ์ออกมา
“ทำซะไม่งั้นนายก็ตายด้วยระเบิดนี่”
“พี่!”
กวินทร์ตะหวาดใส่หล่อนเขาไม่นึกเลยว่าเธอจะบีบบังคับด้วยวิธีการเช่นนี้แต่ทว่ามิ่งขวัญกลับ...
“อยากจะกดนัก...ก็กดไปเลยสิ”
เด็กหนุ่มชันตัวลุกขึ้นมาอีกครั้งแม้จะยังเจ็บแผลอยู่ก็ตาม
ไทเทเนียมจ้องมองมาที่เขามองลึกเข้าไปในดวงตาที่แสดงความมุ่งมั่นว่าจะต่อต้านให้ถึงที่สุดแม้ตัวตายก็ยอมจนถอดใจที่จะบังคับ
“ถ้าขู่นายไม่ได้ถึงจะฆ่าให้ตายไปก็ไม่มีประโยชน์”
ไทเทเนียมพูดแล้วเก็บสวิตซ์ลงกระเป๋าไปก่อนจะหันเหสายตาไปทางพลอย
“แต่จะปล่อยให้นายตายตอนนี้ไม่ได้ไม่อย่างนั้นศึกนี้เราก็ไม่ชนะถ้างั้นพวกตัวเกะกะนี่ฉันจะเป็นคนกำจัดเอง”
ไทเทเนียมลั่นวาจาแล้วเริ่มเคลื่อนไหว
“ว่าไงนะ”
พลอยมีสีหน้าตกใจตอนที่ได้ยินและคิดจะจัดการไทเทเนียมแต่ร่างของหล่อนกลับเลือนหายไปจากตรงนั้นเสียก่อน
“ถึงจะไม่มีพลังของเกมแต่พลังมนุษย์ต่างดาวเพียวๆ
ที่ฉันมีก็พอจะหักคอเธอได้ล่ะนะ”
ไทเทเนียมปรากฏตัวขึ้นด้านหลังพลอยพร้อมด้วยคำพูดนั่นเธอจับคอของเด็กสาวเอาไว้แล้วเตรียมจะใส่พลังเพื่อหักมันเป็นสองท่อน
แต่แล้ว...
“แต่การจะจัดการตัวเจ้าในตอนนี้ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเราเลย”
กลับมีเสียงนุ่มลึกอย่างผู้ปราดเปรื่องดังก้องขึ้นมา
ทันใดนั้นเองพระพุทธรูปยักษ์ที่อยู่ด้านหลังก็ขยับตัวลุกจากฐานพลางยื่นมือเข้ามาจับตัวไทเทเนียมเอาไว้
ไทเทเนียมถูกคว้าตัวไว้ในเงื้อมมือของพระพุทธรูปเธอพยายามดิ้นขัดขืนหวังให้หลุดแต่มือทองเหลืองกำแน่นเสียจนทำไม่ได้มิหนำซ้ำมันยังค่อยๆ
บีบเข้ามา
“อึก
นั่นใครกันน่ะ”
ไทเทเนียทสบถถามถึงผู้บงการพระพุทธรูปซึ่งน่าจะเป็นเจ้าของเสียงปริศนาเมื่อครู่
"เราคือผู้สดับฟังเสียงแห่งโลก"
มีเสียงตอบกลับมาแบบนั้นแล้วจากด้านหลังของพระพุทธรูปก็มีไอควันสีขาวจางๆ
ลอยออกมาเป็นรูปร่างคน
เงาร่างเริ่มปรากฏอย่างชัดเจนเป็นปีศาจสาวผู้งดงามราวกับเทวรูปในชุดราชวงศ์จีนสีเขียวหยกเรียกว่าถอดแบบมาจากเจ้าแม่กวนอิมเลยก็ว่าได้
กวินทร์จำได้ทันทีที่เห็นใบหน้าของปีศาจว่าเป็นตนเดียวกับที่พาฟูกับมิกซ์ไปหาอิงศร
"ไอ้เจ้านั่นมันตัวเมื่อตอนนั้นนี่!"
เด็กหนุ่มโพล่งเสียงดังและทำตาโต
จากนั้นปีศาจก็เริ่มพูด...
"เราคือผู้กอบกู้
ผู้ช่วยเหลือ ผู้แสดงธรรม
ผู้ที่คอยโปรดสัตว์แก่เหล่ามนุษย์ผู้ตกทุกข์ได้ยากโพธิ์สัตว์อวโลกิเตศวรผู้ที่เจ้าจะเรียกเราว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าในกาลข้างหน้าและจะเป็นผู้นำมาซึ่งสัตตยายุคในอีกหมื่นล้านปีให้หลัง"
คำพูดแนะนำตัวที่แสดงถึงบารมีและความยิ่งใหญ่นั่นเป็นการพูดข่มอย่างเห็นได้ชัด
ถ้าหากมีพุทธศาสนิกชนที่งมงายอยู่ที่นี่พวกนั้นคงแทบหมอบกราบ
แต่ที่นี่ไม่มี...
หลังจากโลกล่มสลายลงศาสนาก็กลายเป็นเรื่องตลก
ทั้งศาสนาคริตส์ที่มีคำทนายถึงวันสิ้นโลกที่พระเจ้าจะแกะตราทั้งเจ็ดเหล่าเทวทูตจะออกมาเป่าแตรและเทขัน
ทั้งศาสนาฮินดูที่พูดถึงกลียุคที่โลกเต็มไปด้วยคนบาปและความวินาศสันตะโรจนกระทั่งมีผู้กอบกู้เป็นอวตารของพระวิศนุลงมาช่วยเหลือ
แม้แต่ตัวตนตรงหน้าที่กำลังพูดจ้อเรื่องทางศาสนาตรงหน้านี่ก็เช่นเดียวกัน
ตัวตนที่เป็นเพียงปาฏิหาริย์และเรื่องเล่าที่มีอยู่แต่ในตำนานล้วนกลายเป็นความจริงหลังจากโลกล่มสลาย
เจ้าพวกนั้นกลายเป็นปีศาจที่ต่อมาถูกมนุษย์จับขังไว้ในแอพพลิเคชั่นแล้วเอามาใช้งานต่างอาวุธ
ดังนั้นจึงไม่มีใครศรัทธาศาสนาอีกเพราะตอนนี้ความเป็นจริงมีแค่มนุษย์กับมนุษย์ต่างดาวที่ทำสงครามกันแล้วด้วยเหตุนั้นเองอารย-สนธยาที่จู่ๆ
ก็ปรากฏตัวขึ้นมาก็ได้ทำให้สมดุลของสงครามเปลี่ยนแปลงไปแล้วชูเอาศาสนาขึ้นมาอีกครั้งศาสนาแห่งโลกใหม่ที่เทพเจ้าและปีศาจจะปกครองมนุษย์
ไม่สิโลกที่เจ้าพวกนั้นปรารถนากันไม่มีทั้งมนุษย์หรือมนุษย์ต่างดาวเลยด้วยซ้ำพวกมันปรารถนาความว่างเปล่าอันสมบูรณ์แบบคล้ายกับสิ่งที่เรียกว่า
'การนิพพาน' แล้วนั่นก็คือ 'การโปรดสัตว์' ที่ปีศาจตนนี้พูดถึงบ่อยๆ
ตอนนั้นเองพลอยก็พูดขึ้นมา
"ขอโทษด้วยค่ะหม่าม้าที่ยังทำงานไม่เสร็จแต่ว่าอีกนิดเดียวเท่านั้นขออีกแค่สองครั้งขวัญก็จะกลายเป็นพวกเราแล้วค่ะ"
เด็กสาวหันไปโค้งให้อวโลกิตะอย่างนอบน้อม
"รีบจัดการเสียเถิดสานุศิษย์แห่งเรา"
"ค่ะ"
พลอยขานรับแล้วเบี่ยงสายตาอันมุ่งมั่นที่จะกำจัดเป้าหมายมายังมิ่งขวัญอีกครั้ง
"จ่ายหนึ่งยูนิทรับไปอีกทีซะดาร์คฮีล"
ดาบทมิฬกวัดแกว่งกลืนกินลูกไฟดำแล้วปลดปล่อยออร่าชั่วร้ายที่จะพรากเอาชีวิตของมิ่งขวัญออกมา
เด็กหนุ่มหลับตาแล้วกัดฟันทนรับชะตากรรมอันเจ็บปวดโดยไม่หลบเลี่ยง
“อึก”
มิ่งขวัญครางออกมาเพียงเล็กน้อยเขาข่มความเจ็บปวดที่ได้รับจากไฟดำซึ่งกำลังแผดเผาร่างจนกระทั่งไฟมอดดับ
มิ่งขวัญ Lv. 90 (Proto Shield)
[/....2480:16000.....]
“มิ่งขวัญ!”
กวินทร์ได้แต่เรียกชื่อของมิ่งขวัญด้วยความเป็นห่วง
เขาไม่รู้จะทำอย่างไรเขาอยากจะช่วยมิ่งขวัญแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลยซักอย่างเดียวแม้แต่จะเอาร่างกายเข้ารับการโจมตีแทนก็ยังทำไม่ได้
สาเหตุที่พลอยเอาแต่ใช้สกิลเดิมๆ
คงมุ่งหวังในเรื่องนี้ พวกนั้นจงใจให้เห็นเหยื่อถูกทรมานโดยที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้เพื่อจะตัดกำลังใจคนที่ยังเหลือรอด
พลอยย้ายไปยังศพปีศาจที่เหลือเป็นตนสุดท้ายแล้วแทงดาบลงไปบนร่างนั้น
ใช้สกิลสังเวยปีศาจแผดเผามันจนสิ้นซากเพื่อฟื้นฟูสกิลก่อนจะร่ายมันออกมา
“จบกันแค่นี้ล่ะนะขวัญดาร์คฮีล!”
พลอยตวัดดาบให้มันกลืนลูกไฟยูนิทสุดท้ายเข้าไปแล้วปล่อยออร่าสังหารที่จะปลิดชีพมิ่งขวัญในการโจมตีนี้
“ขวัญหนีไปเร็ว!”
มิกซ์ตะโกนมาแต่มันสายเกินไปแล้ว
มิ่งขวัญในตอนนี้ไม่เหลือแรงพอจะลุกขึ้นด้วยซ้ำ
“บ้าเอ้ย!”
กวินทร์สบถแล้วก้มลงไปคว้าตัวมิ่งขวัญขึ้นมาพยุงปีกแล้วพาหนีแต่ออร่าก็ไล่ตามมาติดๆ
ไม่มีทางที่จะหนีออกไปได้ทันรัศมีของสกิลกินระยะกว้างเท่ากับความกว้างของห้องโถงทั้งหมด
“...มิคาเอล”
มิ่งขวัญกระซิบขึ้นมาตอนที่ออร่าใกล้จะเข้าถึงตัว
ดาบที่จับไว้ซึ่งติดตั้งแอพพลิเคชั่นปีศาจเปล่งแสงสว่างเจิดจ้า
ปีกสีขาวงดงาม
ปีของเทวทูตงอกออกมาจากกลางหลังโดยที่ไม่ทำให้เสื้อผ้าฉีกขาดมันเพียงแค่ทะลุผ่านออกมาเสมือนไม่มีตัวตน
ออร่าสีดำพุ่งผ่านร่างไปแต่คราวนี้ไม่เกิดการลุกไหม้อย่างครั้งก่อน
“จะบ้ารึไงใช้เดม่อนแอพตอนที่เดม่อนรีซิสไม่ทำงานเนี่ยนะ!”
ไทเทเนียมตะโกนมาแบบนั้นดูเหมือนหล่อนจะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเดม่อนแอพพลิเคชั่นที่มิ่งขวัญใช้ไป
ทันใดนั้นเอง...
“อึก...ถอยไป!”
มิ่งขวัญหน้าถอดสีขึ้นมาแล้วผลักกวินทร์ออกจนตัวล้มกลิ้งไปอีกทาง
จู่ๆ ก็รู้สึกปวดศีรษะอย่างรุนแรงจนต้องปล่อยดาบแล้วใช้สองมือกดขมับทั้งสองข้างแต่อาการก็ไม่ได้ทุเลาลงหรือช่วยให้หายปวดน้อยลง
มีเสียงดังก้องในหัว
เสียงบอกให้ฆ่าล้างคนบาปทั้งหมด
สังหารล้างบางพระเทียมเท็จให้หมดสิ้นไป
สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับเขาน่าจะเป็นอย่างที่ได้ยินจากรูบิเดียมก่อนมาที่นี่หล่อนได้เตือนเอาไว้ถึงเรื่องการใช้แอพพลิเคชั่นปีศาจในสถานการณ์นี้
‘ห้ามใช้เดม่อนแอพนะมิ่งขวัญตอนนี้ระบบของเกมหยุดอยู่ก็เลยทำให้ตัวต่อต้านการครอบงำจากปีศาจหยุดทำงานไปด้วยถึงนายจะเป็นครึ่งมนุษย์หรือต่อให้เป็นมนุษย์เต็มตัวก็มีสิทธิ์จะถูกปีศาจยึดร่างกายไปถ้าจิตใจอ่อนแอเพราะงั้นถ้ายังทำให้ระบบป้องกันกลับมาทำงานไม่ได้ก็ห้ามใช้เด็ดขาด’
แต่เขาก็ลืมคำเตือนนั่นแล้วใช้มันเพราะสัญชาตญาณสั่งให้ทำสั่งให้เอาชีวิตรอดไปให้ได้
ไทเทเนียมเค้นแรงที่มีอยู่ทั้งหมดตะโกนไปสุดเสียงให้มิ่งขวัญได้ยิน
“รีบใช้ลูซิเฟอร์เร็วเข้า!!”
ได้ยินดังนั้นมิ่งขวัญก็ทำตามทันทีโดยไม่นึกสงสัยระแวงเพราะตอนนี้ก็แทบไม่มีสติจะมานั่งคิดมากเรื่องมากความแล้ว
“ลูซิเฟอร์...”
แอพพลิเคชั่นในโล่ที่ติดกับแขนซ้ายเริ่มทำงานมันเปล่งแสงสว่างสีดำออกมาแล้วทำให้ปีกซีกซ้ายกลายเป็นปีกค้างคาวสีดำ
ปีกของปีศาจที่น่ารังเกียจ
ในหัวมีเสียงหัวเราะอย่างชั่วร้ายดังแว่วมาสวนขัดกับเสียงออกคำสั่งนั่นแล้วโต้กันไปมาจนฟังไม่รู้เรื่อง
“หยุดสิ...หยุดๆๆๆๆๆๆ
อ๊ากกกก!!!”
มิ่งขวัญกรีดร้อง
เขาทนฟังเสียงที่อยู่ในหัวไม่ไหวอีกแล้วมันทำให้ร่างกายหนักอึ้งไปหมด
หูของเขาอื้อจนไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก
หลังจากกรีดร้องจนหมดเสียงมิ่งขวัญก็ล้มหงายหลังไปกระแทกพื้นเสียงดังตึงสนั่นก้องไปทั้งห้อง
สายตาเริ่มพร่ามัวขึ้นทุกขณะ
ภาพกลายเป็นสีขาวโพลนก่อนจะถูกย้อมให้มืดสนิทกลายเป็นโลกที่ไม่มีแสงอีกต่อไป
สูญเสียการมองเห็นไปโดยสมบูรณ์
ตอนนี้ดวงตาของมิ่งขวัญบอดสนิท
มิ่งขวัญ Lv. 90 (Proto Shield) (Blind)
[/....2480:16000.....]
“นึกว่าจะทำอะไรซะอีกที่แท้ก็แค่ยืดเวลาตายออกไปเองแถมตอนนี้ร่างกายก็พังสนิทอีกต่างหากแบบนี้ฆ่าง่ายขึ้นเยอะเลย”
พลอยพูดแล้วเดินตรงไปหามิ่งขวัญที่นอนล้มอยู่บนพื้นแต่กวินทร์ก็เข้ามาขวางเอาไว้
“ไม่ยอมให้เธอไปหรอกน่า”
เขาพูดแล้วคว้าไหล่ทั้งสองข้างของเด็กสาวหวังสกัดเธอไว้ที่ตรงนี้
“อ้าวๆ
นี่คิดจะทำร้ายครอบครัวของเพื่อนเหรอ”
พลอยพูดมาอย่างนั้นแล้วจากทางด้านหลังของเธอเด็กชายที่ชื่อเน็กส์ก็เล็งไม้เท้ามาทางนี้
“วาโย!”
เน็กส์ร่ายสกิลสร้างกระสุนอากาศที่มองไม่เห็นแล้วบังคับให้มันพุ่งชนใส่ร่างของกวินทร์จนลอยกระเด็นไป
“อั่ก”
กวินทร์หลังกระแทกกับผนังแล้วไหลลงมากองกับพื้น
แทบจะหมดสติในทันทีแต่เด็กหนุ่มก็ฝืนประคองมันไว้เพราะว่าพลอยเดินลากดาบไปจวนจะถึงตัวมิ่งขวัญ
พอกวินทร์ลุกขึ้นยืนเขาก็ทำของร่วงลงมาจากกระเป๋าเสื้อ
สิ่งนั้นตกกระทบพื้นทำให้สวิตซ์ทำงาน
MP3 เริ่มบรรเลงเพลงที่บันทึกไว้ออกมา
เพลงแร็ปจังหวะเร็วบวกกับห้องโถงที่มีเสียงสะท้อนจึงทำให้เพลงดังก้องไปทั้งห้อง
แล้วเพียงเพราะความบังเอิญเล็กๆ
น้อยๆ นั่นก็ทำให้สถานการณ์พลิกกลับตาลปัตร
“อุ...นี่มันเกิดอะไรขึ้น...”
อยู่ๆ
พลอยก็ทำท่าจับที่ขมับเหมือนกับปวดหัวรวมถึงน้ำเสียงก็เปลี่ยนไปราวกับว่าเธอรู้สึกตัวขึ้นมา
“ชิ
เสียงเพลงมันรบกวนบทสวดงั้นเรอะทั้งที่เป็นความถี่พิเศษเนี่ยนะเพราะไอ้จังหวะแปลกๆ
ของเพลงนี่การควบคุมถึง...”
อวโลกิตะจิกปากด้วยความไม่พอใจพลางมองหาต้นกำเนิดเสียงแล้วสายตาก็มาหยุดที่กวินทร์
ไทเทเนียมเป็นคนเดียวที่ได้ยินคำพูดพึมพำของอวโลกิตะจึงรีบตะโกนบอกกวินทร์ทันที
“กวินทร์
อย่าให้เพลงหยุดนะมันทำลายมนต์สะกดของปีศาจได้”
“หา!!”
กวินทร์ร้องเหวอด้วยความตกใจกับผลลัพธ์ที่บังเอิญเกิดขึ้นจนแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
ความคิดเห็น