ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My BUDDY!!พี่คนนี้จะเป็นที่รักให้เอง!!

    ลำดับตอนที่ #3 : lesson two: where's my bed?

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 23
      0
      10 พ.ค. 55


    "นายนอนตรงนั้นแหละ"

    ร่างสูงสมส่วนชี้ไปยังโซฟาตัวใหญ่ถัดไปจากเตียงของตนเอง

    "โห!!ให้นอนโซฟาอ่ะนะ ปวดหลังแน่เลยนะพี่"

    เสียงใสโต้ตอบทันควันเมื่อรู้ที่นอนที่รุ่นพี่ได้จัดไว้ให้

    "งั้นก็นอนพื้น"

    เสียงทุ้มที่เริ่มเย็นชามากขึ้นเพราะอารมณ์เซ็งชีวิตตั้งแต่จับได้ชื่อผู้ชายมาและเริ่มจะอารมณ์เสียเพราะเจ้ารุ่นน้องกวนอารมณ์ตรงหน้า

    "ประธานนักเรียนเขาให้ดูแลรุ่นน้องไม่ใช่หรอครับ?"

    "ก็ดูแลแล้วไง ให้นอนโซฟานี่สบายสุดแล้วนะ"

    "แล้วเตียงล่ะครับ"

    "หืม…อยากนอนเตียงหรอมันของฉันนะ"

    "งั้นก็ให้ผมนอนด้วยสิ่"

    "ผมไม่ใช่โฮโมหรอกนะ"

    "หมายความว่าไงเนี่ย"

    "มีที่ไหนเล่าผู้ชายจะชอบที่มี'ผู้ชาย'มาขอนอนเตียงเดียวกันน่ะ"

    "หรือว่า พี่กลัวจะอดใจไม่ไหวหรอครับ"

    เสียงใสพูดล้อเล่นพลางยื่นหน้าเข้าใกล้กันจนใบหน้าห่างกันเพียงไม่ถึงเซนต์

    "หึ ผมไม่นิยมไม่ป่าเดียวกันหรอกนะ"

    "จริงหรอครับ ใกล้กันขนาดนี้พี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ"

    'พูดพลางยักคิ้วพลางน่าหมั่นไส้สุดๆ จะรู้สึกไม่ถูกชะตาตอนนี้เริ่มเกลียดขี้หน้าแล้วเฟ้ย!ถ้าเป็นผู้หญิงก็อีกเรื่อง…ผู้หญิงเหรอ?…ขนตายาวงอนเป็นแพ ตาสีทรายกลมโต จมูกโด่งรับกับหน้า ริมฝีปากไม่หนาไม่บางเกินไปสีชมพู…เฮ้ย!!คิดไรฟะ'

    ความคิดของคนตัวสูงขนาดที่ว่าอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้เตี้ยยังต้องเขย่งปลายเท้าเพื่อที่จะให้ใบหน้าเข้าใกล้เพื่อแกล้งอีกฝ่าย เห็นคิ้วที่เริ่มขมวดเล็กน้อย

    'พี่คนนี้ น่าหมั่นไส้ที่สุดถ้าพูดจาดีๆก็คงจะทำตัวดีด้วยหรอกเจออย่างนี้แล้วมันอดแกล้งไม่ได้หรอกนะ'

    "อยากรู้หรอ ว่าผมรู้สึกยังไง…

    ตอนนี้…

    ผม…"

    พูดทิ้งเอาไว้เพียงแค่นั้นคนอายุมากกว่าก็ก้าวเท้าขึ้นมาข้างหน้าทำให้ร่างโปร่งต้องถอยหลังมาเรื่อยจนสะดุดเข้ากับเตียงและล้มลงไปตามมาด้วยอีกคนที่วางมือสองข้างกั้นทางหนีพร้อมๆกับขึ้นคร่อมเอาไว้และก้มลงกระซิบริมหูของร่างเล็กกว่าในอ้อมแขนที่ตอนนี้ใบหน้าร้อนฉ่า

    "อะ อะ อะไรครับพี่ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นโฮโมไงครับ"

    "ผม…ว่า…"

    เสียงทุ้มกระซิบพร่าข้างใบหูยิ่งทำให้คนในอ้อมแขนขนลุกซู่ใบหน้าจากแดงอยู่แล้วเริ่มแดงหนักเข้าไปอีก

    "ผมว่าเราไปจัดของกันเถอะ แล้วเรื่องที่นอนอยากจะนอนเตียงก็แล้วแต่คุณรุ่นน้องนะครับ^^"

    เสียงทุ้มกลับมาฟังดูขี้เล่นอารมณ์ดีอีกครั้งเมื่อแกล้งรุ่นน้องสำเร็จและเดินหันหลังไปจัดของของตนให้เข้าที่ ทิ้งไว้ให้เจ้าคนที่ยังนั่งบนเตียงอึ้งต่อไป

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×