คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ
บทนำ
พระำหนัันทรา
ที่ั้อยู่ท่ามลาแสันทร์นวลผ่อในืนึสั เมื่อทุีวิเ้าสู้นิทรารมย์ เหลือแ่เพียเหล่าสรรพสัว์น้อยให่ที่ออหาินอนลาืน
และเสียหรีหริ่เรไรที่เสมือนนรีล่อมให้นอนหลับฝันี ผ้าม่านสีาวเบาบาที่ิล้อมรอบพระำหนัปลิวไสวยาม้อลมอ่อนๆ แ่หนึ่บุรุษที่นอนอยู่บนเียนุ่มนาให่ลาห้อนั้นลับระสับระส่าย
ฟาโรห์ทุโมิสำลัทรเินเล่นอยู่ในอุทยานหลว้าพระำหนัอพระราินีเฟนุผู้ึ่เป็นมาราอพระอ์ แ่เมื่อทรพระำเนินลึเ้าไปในอุทยาน ็ทรพบับหมอวันสีาวมามาย มันมีมานอนนี้ไม่ว่าะทรหันไปทาไหน็มีแ่หมอวัน
‘หมอเหล่านี้มาาไหนันนะ’ พระอ์ทรำริอย่าแปลพระทัยพลา้าวย่าพระบาทอย่าระมัระวั เพราะหมอวันมีมามายเสียนทำให้พระอ์ทอพระเนรไม่เห็นทา
ลิ่นหอมอ่อนๆ
ลอยละล่อมาามลมน้อพระนาสิ ลิ่นหอมรุในี้่ารารึพระทัยยิ่นั
นพระอ์เผลอสูพระอัสสาสะเ้าไปเ็มพระปัปผาสะ
‘ลิ่นหอมอหมู่มวลอไม้็ยัไม่รึใเท่าลิ่นหอมลิ่นนี้เลย’ พระอ์ทรพระำริ่อนะทรำเนินามลิ่นนั้นไปอย่า้าๆ
นระทั่พบับบุลผู้หนึ่ึ่แ่ายสุแสนะแปลประหลา อีทั้ยัลุมหน้าลุมาเสียมิินมอไม่เห็นใบหน้าที่แท้ริำลันั่อยู่บนโหินริมธารน้ำเล็ๆ
ึ่แยออมาาแม่น้ำไนล์ที่ไหลผ่าน้าน้าอุทยานหลวแห่นี้
อ์ฟาโรห์ทรหุหิพระทัยระนสสัยยิ่นัว่านผู้นี้เป็นใร
ไยึเ้ามาในอุทยานหวห้ามแห่นี้ไ้ อุทยานแห่นี้นอาพระมาราและพระอ์แล้ว็ไม่อนุาให้ใรเ้ามา
“เ้าเป็นใรัน
ไม่รู้รึว่าอุทยานแห่นี้นอาเส็แม่และ้าแล้ว ็ไม่อนุาให้ใรเ้ามา!” พระสุรเสียเ้มรัสอย่าทรอำนาทำให้บุลเบื้อหน้า็สะุ้ัวเล็น้อย่อนะ่อยๆ
หันมาสบสายพระเนรมอพระอ์อย่า้าๆ
ทันทีที่พระอ์ไ้สบาู่หวานที่เสมือนมีวาวนับล้านระยิบระยับพร่าพรายอยู่ในนั้น
็ทรรู้สึถึไ้ถึระแสวามอบอุ่นไหลเวียนทั่วพระวราย พระทัยเ้นัราวับมีลอศึีอยู่มามาย
หมู่ภมรและผีเสื้อนับพันนับหมื่นบินวนอยู่ในพระนาภี
...่าเป็นวามรู้สึที่ียิ่เินว่าที่พรราออมาไ้
อปรับลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ลอยมาามลมึ่ออมาาบุลแปลหน้าเบื้อพระพัร์พระอ์ผู้นี้ทำให้อ์ฟาโรห์ทุโมิสถึับทรเลิบเลิ้มเผลอไผลไปั่วะิ...
และทันในั้นเอ...ระแสลมที่มิอาทราบทิศทาไ้พัโหมมาอย่าแร
นทำให้ผ้าลุมหน้าและผ้าลุมายอบุลปริศนาปลิวหายไปับวามมืยามรารี เผยให้เห็นวหน้าสวยหวานและผมยาวสลวยที่ร่วหล่นมาเรียัวันอยู่ที่้านหลัอผู้เป็นเ้าอ
และในวินาทีนั้นอ์ฟาโรห์ทุโมิส็ทรรู้สึราวับว่าทุสิ่ทุอย่าำลัหยุเลื่อนไหว มิทรรู้อ์เลยว่าทรลั้นหายใั้แ่เมื่อไร สรีที่ามที่สุเท่าที่พระอ์ทรไ้เยพานพบำลัปราัวอยู่เบื้อหน้าพระอ์ แม้แ่สนมนาในในำหนัหลัหรือเ้าหิาแว้นไหนๆ ็มิอาเทียบเียับสรีรเบื้อพระพัร์นี้ไ้เลยแม้แ่น้อย...
‘นา่าามยิ่นั...าม...อย่ายาที่ะหาใรเสมอเหมือน’
“เ้าือผู้ใัน
หรือเ้าะเป็นเทพธิาำแลแปลายลมา มาหยอล้อับหัวใอ้า”
ทรรัส้วยสรุเสียแผ่วเบาราวับทรละเมอ
เปรี๊ยะๆๆ
เสียแปลประหลาัึ้นมาาทา้านหลั ทันในั้นสรีแปลหน้าเบื้อพระพัร์อพระอ์็หันหลัวิ่าไปามเสียปริศนาไปอย่ารวเร็ว
่อนะ่อยๆ หายไปท่ามลาหมอวันและวามมืที่รายล้อม
“เี๋ยว อย่าพึ่ไป ลับมา่อน” พระอ์รัสเรียนาเสียัึ้อ
พลาวิ่ามนาผู้เป็นุัวพระทัยเพียแ่ไ้พบพานเพียรั้แร แ่็หาไ้ามนาทันไม่
....แล้วนาผู้เป็นปริศนา็หายไปับรัิาลอย่าไร้ร่อรอย...
“อย่าเพิ่ไป!” ฟาโรห์ทุโมิสทรสะุ้ื่นานิทรา พระเสโทมามายไหลามไรพระเศา่อนะ่อยๆ ไหลลมาามพระพัร์ม
พระอุระที่เ็มไป้วยมัล้ามนั้นสะท้อนึ้นลอย่ารัวเร็ว พระนเ้มมวมุ่น
พระอ์เหลียวพระพัร์ทอพระเนรรอบพระวรายอย่าว้าวุ่นพระทัย ราวับ้อารมิให้มันเป็นเพียแ่พระสุบิน
‘ปั!’
เสียเปิประูัึ้นพร้อมับราอรัษ์นสนิทที่พรวพราเ้ามา เาวาสายามอไปทั่วห้อราวับะหาสิ่ผิปิ าบในมือวัไวราวับ้อาระประหัประหารผู้บุรุยามวิาร
“ฝ่าบาท
เิอันใึ้นหรือพระเ้า่ะ” าฟเร หนึ่ในราอ์รัษ์ฝีมือาประำพระอ์ทูลถามอ์ฟาโรห์้วยน้ำเสียเร่เรียหลัาไ้ยินพระสุรเสียอผู้เป็นนายัึ้นลาึ
ึิว่ามีนร้ายบุเ้ามาลอบปลพระนม์
“ไม่มีอันใ ้าแ่ฝันไปน่ะ” พระอ์ทรอบอ์รัษ์นสนิท้วยสีพระพัร์ที่ยัื่นะลึ
“ฝันร้ายหรือพระเ้า่ะ หรือว่าะเป็นลาบอเหุอันใ
ให้เล้าระหม่อมไปามัวท่านปุโรหิมาเ้าเฝ้าีหรือไม่พระเ้า่ะ” าฟเรทูลถามอ์ฟาโรห์้วยวามห่วใย
“ไม่้อ ้าเพียแ่ฝันไป...ฝันเหมือนเิมทุๆ ืน ฝันถึนาในวใอ้า นาเป็นผู้ใันแน่นะ
้าอยาพบนาเหลือเิน” พระอ์รัสอบนสนิท่อนะทรรำพึรำพันับอ์เอเบาๆ
อย่าเศร้าพระทัย
“ไม่มีอันใแล้วเ้าออไปเถอะ ้าะพัผ่อน่อ” อ์ฟาโรห์รัสไล่อรัษ์นสนิทให้ออไปาห้อพระบรรทม
“พระเ้า่ะ”
นสนิทรับำแล้วหันมามอเ้าีวิอย่าเป็นห่วอีรั้ ่อนะัใ้าวเินออาห้อพระบรรทมไปพร้อมทั้ปิประู และอยยืนเฝ้ายามอยู่หน้าห้อพระบรรทมอย่าระแวระวัภัยให้ผู้เป็นนาย
ไม่ว่าใรหน้าไหนหา้อาระทำร้ายอ์ฟาโรห์ทุโมิสผู้เป็นทั้เ้านายและเพื่อนอเาแล้วล่ะ็...เาะ่ามันให้หมทุผู้เลยทีเียว!
หลัาราอรัษ์นสนิทไ้ออไปาห้อแล้ว อ์ฟาโรห์ทุโมิสทร้าวพระบาทลาพระแท่นบรรทมลุทอลวลายวิิรบรร่อนะทรพระำเนินรไปยัพระบรรรสีทอ
ฟาโรห์ทุโมิสเยพระพัร์มึ้นทอพระเนรวันทราที่ลอยเ่นอยู่บนท้อนภาอันมืมิ
่อนะทรรำพัน่อวันทราและเหล่าอ์ทวยเทพถึนาในวหทัย้วยพระสุรเสียอันเศร้าสร้อย
“โอ้อ์ทวยเทพ ไ้โปรเถิ...ไ้โปรนำพานาผู้เป็นั่วใอ้ามาพบ้าที ้านี้เฝ้ารอมานานหลายปีเหลือเินแล้ว ปีแล้วปีเล่าที่้าฟาโรห์ทุโมิสไ้แ่เฝ้าแ่ฝันถึนาผู้เป็นที่รัโยไร้นามาแนบายา ถึแม้ัว้าะมีหิามผ่านเ้ามาในีวิมามาย แ่็หามีผู้ใทำให้้าเสน่หาและมีใปิพัทธ์เยี่ยนี้ โอ้อ์ทวยเทพ ใอ้านี้แสนระทมทุ์ยิ่นั
ไ้โปร่วยให้วามปราถนาอ้านี้เป็นริเสียทีเถิ วันทราเอ๋ย...ไ้โปรนำพาหัวใที่เ็มไป้วยวามรัอ้าส่ให้ถึนาผู้เป็นที่รัทีเถิ ให้นาไ้รับรู้ถึใที่รัมั่นอ้า”
ฟาโรห์ทุโมิสทรรัส่อวันทราและเหล่าอ์ทวยเทพ หวัะให้สารนี้ไ้ส่ผ่านไปถึนาผู้เป็นุัพระหฤทัยออ์...
**************************************************
มาแล้ว้าอีบุ๊อเรื่อลิิเสน่หา...มนราไอยุป์ ฝาอ์ฟาโรห์ทุโมิสและหนูไนล์ไว้ในอ้อมออ้อมใอแฟนๆทุท่าน้วยนะะ และพิเศษสุๆ สำหรับอีบุ๊นะะ มีอนพิเศษที่ไม่มีในหนัสือ้วย ใรอุหนุนแล้วอย่าลืม rating และ อมเม้นท์เป็นำลัใให้ัน้วยนะะ ุ๊ฟๆ ออบพระุสำหรับาริามและทุๆ ำลัใที่มีมาให้ันโยลอนะะ
ราบามๆ่ะ นภัสพลอย
 |
|
ความคิดเห็น