หลงเงาผีเสื้อ

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ผีเสื้อบินจากไปโลกทั้งใบก็หยุด

เนื้อเรื่อง

จากใจถึงใจ สู่ก้นบึ้งลึกแห่งหัวใจ ผ่านวันวานกับร่องรอยอดีต บาดแผลลึกลงสู่ห่วงเหวที่เวียนวนแห่งความคิดถึง ผ่านวัน ผ่านเวลา ทุกวินาที เฝ้ารอคอย ด้วยจิตใจที่มั่นคงซาบซึ้ง เพิ่งรู้รสชาติแห่งความรักอนุภาคเป็นเช่นนี้เอง รักได้ยังไงเหมือนแค่กระพริบตาถี่ๆ แล้วเจอแสงสว่างและก็มืดลงและจะหมดแสงของดวงอาทิตย์มีแค่แสงจันทร์ก็เหมือนโลกทั้งใบสว่างไสว ผีเสื้อที่บินวนเวียนรอบตัวเราราวกับว่าโลกหยุดหมุน มีเพียงเราสองคนเท่านั้นสัมผัสด้วยไออุ่นและรอยยิ้มในดวงตา นี่แหละหนาที่เรียกว่าความรัก แต่จู่ๆผีเสื้อก็บินจากไปโลกทั้งใบก็หยุด แต่คราวนี้ เหมือนพายุฝน ท้องฟ้ามืดครึมไม่มีแม้แต่ดาวบนฟ้า ฝนตกท่วมนัยน์ตาจนพร่าไม่เห็นอะไรอีกเลยตัวเย็นชาดวงตาไร้ความสุขเหมือนมีดบาด แล้วเลือดก็ไหลไม่หยุดเสียที อ้อนวอน และขอร้องแสงจันทร์ที่ส่องสว่างในคืนที่ไร้เงาของผีเสื้อ ก็ดูเหมือนแสงไฟที่ปิดไว้ ทุกอย่างก็จะดับและสงบ ปาฏิหาริย์หาญในความรักไม่มีในโลกใบนี้ รอให้ฤดูเปลี่ยนอีกครั้ง ผีเสื้อตัวใหม่ก็จะบินมาหาเราเอง