คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 จุดเริ่มต้นของ ..จางอี้ชิง
'อี้ชิงร้อยเมีย'
Chapter 1
จุดเริ่มต้นของ……………..จางอี้ชิง
ณ ดินแดงฉางชา เมืองที่มั่งคั่งไปด้วยผู้คนอันแปลกประหลาดไม่เต็มบาทสักไหร่
มีชายคนหนึ่งกับลูกน้องกำลังเดินชมเมืองอยู่ในตลาดฉางชา ชายสองคนนี้ดูดีมีฐานะและเขาผู้นี้ก็คือ พระอาจารย์อี้ชิงแห่งราชวงศ์ฉางชา เป็นถึงพระอาจารย์ให้โอรสของพระราชาเลยทีเดียว วันนี้เขานัดพรรคพวกมาสังสรรค์กันที่โรงเหล้าชื่อดังกลางใจเมือง ตอนนี้นั่งรอพรรคพวกมานานกว่าชั่วโมงแล้วดื่มไปก็เริ่มเมา
“เห้ย ไอ้ชานยอลไหนวะไอ้พวกก๊กชายนี่เมื่อไหร่มันจะมาข้ารอมาตั้งนานแล้วนะ อึกๆๆ” อี้ชิงพูดไปยกเหล้าขึ้นมาซด ถามหาบรรดาพรรคพวกจากก๊กชายนี่
“เมื่อกี้ไอ้มินโฮมันส่งเมศเศษมาเข้าไอตะโปนของผมขอรับว่ารออีกสักแปบ พอดีมินิคูป้าม้าไวของมันเกิดพักกินน้ำแล้วตกคลอง” ชานยอลตอบไปตนเองก็สภาพไม่ต่างจากหัวหน้าสักเท่าไหร่
“ไอ้โง่เอ๊ย ทำไงให้มินิตกคลองได้ว่ะ ก๊ากๆๆๆ” อี้ชิงฟังไปก็ขำไป นั่งรอไปสักพักพวกเขาก็เริ่มเมาได้ที่บัดนี้ชานยอลได้ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้คาขวดเหล้าไปเสียแล้ว เหลือจางอี้ผู้แสนจะคอแข็งนั่งดื่มอยู่คนเดียว
“จรหนี้ ว๊อกเกอ ที่สั่งไว้มาเสิร์ฟแล้วเจ้าค่ะ” โอ้ะ!เสียงหวานราวกับกลองทอมโบนนี่คือผู้ใดกัน เสียงหวานดั่งกับเสียงกลองดังอยู่ในโสตประสาทสะกดให้เขาหันไปมอง ทันใดนั้นจางอี้ชิงหันตามเสียงไปที่โต๊ะข้างๆอย่างรวดเร็ว ‘โอ้ววววว งามอะไรขนาดนี้!โคตรพ่อโคตรแม่งามเลย!เกิดมาเพิ่งเคยพบเจอ’ อี้ชิงตกตะลึงในความงามของเจ้าของเสียงหวานนั้น นางช่างเป็นแม่นางที่งามอะไรเช่นนี้ ผมทองยาวสลวย คิ้วเข้มหนา รูปร่างสัดส่วนช่างน่าลิ้มลองเสียจริง ไหนจะดวงตาที่สามารถจิกให้ตายได้อีกเล่า อี้ชิงจะรอช้าอยู่จัดการเกี้ยวบัดดล
“แม่นางเชิญทางนี้สักแปบนึงได้ไหม” อี้ชิงยกมือเรียกแม่นางที่กำลังรินสุราให้แขกโต๊ะข้าๆอยู่
“ได้เจ้าค่ะ เจ้านาย” นางๆค่อยกรีดกรายด้วยมารยาหญิง(?) เข้ามาหาอี้ชิง โอ้วววว ความสูงที่ได้สัดส่วนกับเอวบางๆของนางจะทำให้จางอี้เป็นบ้า!!!!
“จะเป็นอะไรไหมหากข้าอยากได้คนรินเหล้าให้สักหน่อย บัดนี้สหายข้าได้ไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้เสียแล้ว” อี้ชิงเหล่มองด้วยสายตากรุ่มกริ่ม
“ได้เจ้าคะ ไม่ปฎิเสธ” ทันใดนั้นแม่นางนั่งลงข้างๆและรินเหล้าบนโต๊ะใส่แก้วในมือของอี้ชิง
“เจ้าจะบอกข้าได้หรือไม่ สาวงามเยี่ยงเจ้ามีชื่อเรียงนามว่ากระไร” อี้ชิงพูดจบก็ยกเหล้าในมือเข้าปากทันที
“ตัวข้านั้นมีนามว่า อู๋อี้ฟานเจ้าค่ะ” อี้ฟานพูดจบก็หันหน้าเบนหนีสายตาเจ้าชู้ที่อี้ชิงส่งมาและเชิดหน้าขึ้นมองเพดาน
“แม่นางงดงามขนาดนี้เหตุใดข้าจึงไม่เคยพบแม่นางมาก่อนเล่า”
“ข้าเพิ่งย้ายมาจาเมืองกว่างจงข้างๆนี่ ข้ามาทำงานวันแรก” นางตอบคำถามไปรินเหล้าเติมให้อี้ชิง และอี้ชิงก็ยกดื่มอีก
“อ้า!หวาน” ทันทีที่อี้ชิงกระดกหมดแก้ว
“หวานเกินไปหรือเจ้าคะ เดี๋ยวข้าไปเปลี่ยนให้ท่านเดี๋ยวนี้ละ” อี้ฟานลุกขึ้นถือขวดเหล้าไป แต่ยังไม่ทันได้ออกไป อี้ชิงได้ดึงมืออี้ฟานมากุมไว้แล้วดึงมาใกล้ๆแต่ต้องใช้ความพยายามอยู่นานเพราะมือแม่นางนั้นช่างมีขนาดใหญ่กว่ามืออี้ชิงมากอยู่
“เปล่า ไอ้ที่หวานนะแม่นางต่างหากละ อู๋อี้ฟาน” ทันทีที่พูดจบอี้ชิงก็ดึงมือที่ใหญ่ราวกับถาดนั้นเข้ามาจูบ
“อ้ายยยยย ท่านทำอะไรผิดผีข้าแล้วนะ!!!” อี้ฟานพยายามขัดขืนสะบัดมืออกไปแต่เพราะแรงของอี้ชิงที่ยึดขาไว้กับเก้าอี้ทำให้อี้ชิงไม่กระเด็นไปตามแรงสะบัดของอี้ฟานง่ายๆ อี้ชิงจัดลุกกระโดดรวบตัวอี้ฟานมานั่งลงบนตัก
“ได้โปรดเถอะแม่นางคนงามคืนนี้มาค้างกับข้าด้วยเถิด” อี้ชิงรู้สึกว่าท่านี้ไม่เวิร์คเลยในเมื่อแม่นางสูงกว่าเขาเกือบเท่าตัวบัดนี้หน้าของอี้ชิงก็อยู่แค่หลังของอี้ฟานเต็มๆและตักของเขาก็เล็กกว่าของแม่นางยิ่งนัก เมื่อเก้าอี้รับแรงยักษ์ไม่ไหวจึงได้หักลง!
“โอ้ย! เจ็บนะ!ท่านทำอาราย…..” ไม่รอช้าทันทีที่กระอี้หักหงายหลังอี้ชิงตัดสินใจเอาสันมือทุบท้ายทอยของแม่นางอี้ฟานทันที!!! นางสลบล้มลงแต่อี้ชิงก็ได้เข้าไปรวบเอวไว้ได้ทัน
“เกือบไปแล้วไหมละ” อี้ชิงถอนหายใจเบาๆ แล้วหันไปดูรอบๆตอนนี้คนในร้านก็หันมาดูเป็นเรื่องธรรมดา
“สงสัยเมื่อกี้จะเล่นกันเพลินไปหน่อย แม่นางเลยเหนื่อยจนหลับ ไม่มีอะไรๆ” อี้ชิงตะโกนบอกคนในร้าน
“เหนื่อยแล้วก็พาไปขึ้นห้องสิท่าน ฮิ้ว!” เสียงของพวกขี้เมาในร้านแซวกันเป็นระยะๆ อี้ชิงทำได้แค่ยิ้มตอบไปแล้วทุกคนก็หันกลับไปกินเหล้าของตัวเองต่อ ก็บอกแล้วว่าเมืองนี้มันไม่เต็มบาทกันสักคน!
“ชานยอล ไอ้หยอย ไอ้ลูกน้องงี่เง่า!”
“ครับๆๆๆเจ้านายมีไร”
“หลับอยู่ได้แกนี่มันคออ่อนจริงๆ มาช่วยข้าก่อนช่วยข้าพาแม่นางไปห้องข้างบนหน่อย ข้าแบกคนเดียวไม่ไหว” ลำพังอี้ชิงคนเดียวคงไม่สามารถแบกได้ไหวแน่ๆต้องอาศัยความสูงของชานยอลช่วย
“ไวจริงนะท่าน เผลอแปบเดียวได้เป็นท่อนๆเลย” ชานยอลลุกมาแบกส่วนหน้าของอี้ฟานไว้ ส่วนอี้ชิงแบกส่วนท้ายโดยเอาขาแนบกับลำตัว
“ท่อนอะไร นี่ขาเรียวๆแบบนี้เจ้าหาได้ที่ไหน!ผู้หญิงที่ไหนขาเป็นท่อนขนาดนี้” อี้ชิงพูดด้วยความปลื้มใจเขานี่ช่างสายตาแหลมคมเสียจริง
บัดนี้ทั้งสองคนแบกร่างอันอรชร(?)ของอี้ฟานมาวางลงบนเตียงแล้วอี้ชิงจัดกาเช่าห้องด่านบนโรงเหล้าแล้ว
“เหนื่อยเป็นบ้านคนอะไร แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไปรึ?” ชานยอลถามด้วยความสงสัย
“ก็เผด็จศึกสิ นี่เงินเอาไปจ่ายค่าเหล้าแล้วถ้าไอพวกชายนี่มาพวกแกก็ไม่ต้องรอข้าเข้าใจไหม” อี้ชิงควักเงินจากเอวแล้วส่งให้ชานยอลไป แล้วมานั่งลงข้างเตียง
“โอ้ววว เจ้าช่างงดงามแม้ยามหลับ” อี้ชิงเอามือลูบไล้หน้าของอี้ฟานยาวลงมาเรื่อยๆ แล้วโดน้มตัวลงไปจูบ
“เอ้ะ!ท่านทำอะไรนะ ไอ้คนผีทะเล” ทันใดนั้นอี้ฟานก็ลืมตาขึ้นมาทันทีแล้วลุกขึ้นโวยวาย
ตุ้บ!!!
“เกือบไปแล้วไหมละ” อี้ชิงถอนหายใจทันทีหลบังจากที่เขาคว้าแจกันข้างเตียงทุบหัวอี้ฟานใมห้สลบไปอีกครั้ง
“รุนแรงจริงนะท่าน” ชานยอลบอก
“เอาน่าแล้วข้าจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง เจ้ารีบๆไปซะข้าจะจัดการก่อนที่นางจะตื่นขึ้นมาอีก” ชานยอลรีบเดินออกไปทันที
“แม่นางคนงามคืนนี้มาเป็นของพี่ซะดีๆ” อี้ชิงจูบอี้ฟานอีกครั้งแล้วค่อยไล้มือไปตามลำตัว อี้ชิงลุกขึ้นมานั่งค่อยแกะๆเสื้อผ้าอี้ฟานออกทีละชิ้นๆจนหมดและไปคร่อมไปแม่นางไว้
“โอ้ ดูเจ้าสิแม่นางผิวเจ้าช่างขาวใส ไม่ว่าตรงไหนข้าก็หลงใหลเจ้าไปหมด! ดังนั้นเจ้าเป็นของข้าเสียเถิด” คืนนั้นทั้งคืนอี้ชิงจึงจัดการเผด็จศึกอู๋อี้ฟานจนเสร็จสรรพ แม้ว่าจะต้องใช้คามพยายามในการฉุด ดึงลากถู หรือแม้แต่ตอนอัศจรรย์อี้ชิงยังรู้สึกราวกับว่าต้องใช้แรงมหาศาลในการจัดการแม่นางคนนี้!!! และนี่จึงเป็นที่มาในตำนานและจุดเริ่มต้นขอมหากาพย์ “อี้ชิงร้อยเมีย”
--------------------------------------------------------------------
1คอมเม้นต์ = 1 เมีย #ห้ะ!
คอมเม้นต์ด้วยนะจ้ะ 5555555555
{:Talk
สวัสดีค่า!!! เป็นไงมั่งตอนแรกๆ ‘อี้ชิงร้อยเมีย’
ไปเช็คฟีดแบ็คในทวิตดีเฟร่อร์!!!ตกใจหมดเลย
อะไรคะอะไร!!!ทำไม EXOแฟนชอบของแปลก?
มีคนบอกขอ NC ด้วย 555555 อยากได้ป่ะ?
ตลกอ่ะ แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่ติดตาม+คอมเม้นต์นะคะ
ทวิตข้างบนนั้นสามารถทวงงานเม้าท์มอยได้ตามสบายนะคะ
หลายคนก็คงตามมาจากทวิตแหละ วันนี้ทอล์คยาวไปนิดโทดทีค่า
ป.ล.ฟิคชั่ววูบยังไม่มีตอนจบ 5555
ขอให้สนุกนะคะ^^ น้องฟานกับพี่ชิง
เวลาเม้าท์เรื่องฟิคติดแท็กในทวิต ‘ #อี้ชิงร้อยเมีย ’ ด้วยนะ เราตามไปอ่านมาฮาทุกทวิตเลย 55555 ขอบคุณมากค่า
:) Shalunla
ความคิดเห็น