[FIC EXO] 'อี้ชิงร้อยเมีย'

ลำดับตอนที่ #1 : Intro.....................{zhangyixingXwuyifan}

'อี้ชิงร้อยเมีย'


Intro.......
 

'แลชม้าย ชายตา ที่ว่าหวาน
เห็นสะท้าน ทรวงซบ สุดหลบไหว
สายตาเจ้า เย้ายวน ป่วนฤทัย
ทำเอาชาย ไหวหวั่น สะท้านทรวง

ยามแย้มยิ้ม พริ้มพราย สุดฉายฉันท์
พิไลพรรณ เลอล้ำ ดังนางสรวง
ชายชมชิด พิสมัย หมายเคียงควง
พักตร์ดังดวง แห่งจันทร์ วันเต็มเพ็ญ

ยามแย้มยิ้ม พริ้มพราย ละลายหล้า
ชายเผลอมา ยิ้มรับ คงดับเข็ญ
ทรุดแทบทรวง ดวงมาน ที่หวานเย็น
โอษฐ์นางเช่น จันทร์งาม ยามเดือนแรม

แม้นได้เชย ชมชิด พิสมัย
ยอดยาใจ ดรุณี ที่แรกแย้ม
ภมรหมาย ควงคู่ อยู่ร่วมแซม
ผกาแจ่ม คงแช่มชื่น รื่นฤดี...'

~~เครดิต ปุถุชน ฅนธรรมดา ~~


 

                "ฮึก ฮือ ฮือ ฮึก ฮึก"


                'จางอี้ชิง' เปิดดวงตาเปิดออก เริ่มกระพริบเพื่อให้ปรับรับกับแสงสว่างภายนอก  แต่อันที่จริงแล้วเขาที่ตื่นมาเพราะมีเสียงร่ำไห้อยู่ข้างกายในเวลานี้ เสียงนั้นยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ พอดวงตาปรับได้ที่แล้วจึงมองไปข้างหน้าแล้วพบแผ่นหลังขาวเนียนกำลังสั่นสะท้านไปตามแรงสะอื้น ใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถรื้อฟื้นความทรงจำก่อนหน้าได้รวดเร็ว


                แม่นางร่ำไห้อยู่ข้างหน้าเขานี่คือ แม่นาง 'อู๋อี้ฟาน'คนงาม ที่เขาไปเกี้ยว (?) มาเมื่อคืนนี้ด้วยความไม่ค่อยจะเต็มใจของนางเท่าไหร่นัก แม่นางผู้นี้มีผมสีทองตามธรรมชาติ(?) ผิวขาวอมชมพู จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วคมเข้มและท่อนแขนขาที่ยาวช่างหน้าหลงใหล(?)ทั้งร่างกายและใบหน้า ทำให้อี้ชิงผู้นี้อดทนไม่ไหว เขาเขยิบเข้าไปใกล้ลูบไล้แผ่นหลังขาวเนียนของแม่นางคนนี้


                "แม่นาง อย่าร่ำไห้เลย"  พูดไปพลางเอามือลูบแผ่นหลังขาวเนียนของคนตรงหน้า แม่นางคนงามหันหน้ามา เพียงแค่สบตาจางอี้ชิงผู้นี้รู้สึกว่าแม่นางคนนี้แหละใช่!!!


                "เมื่อคืนท่านมอมเหล้าข้า และพาข้ามาทำบัดสี!ฮือๆๆๆๆ" อี้ฟานร่ำไห้อย่างหนักยกผ้าห่มผืนบางขึ้นมาปิดหน้าตามจริตที่ตนมีให้ดูน่ารักน่าสงสาร อี้ชิงดึงอี้ฟานเข้ามาซอบอกขาวๆของตนและจูบเบาๆที่ขมับของคนสวยและพูดปลอบประโลม


                “อย่าร้องเลยนะแม่นางอี้ฟานคนงาม น้ำตาไม่เหมาะกับเจ้าหรอก”


                “ท่าน!ท่านทำแบบนี้ทำไม ท่านขืนใจข้าได้อย่างไร!!!”  อี้ฟานดันตัวออกจากอกขาว และหันหน้าไปร่ำไห้อีกทางนึง


                “ข้าขอโทษที่ทำแบบนั้น แต่ว่าข้าหลงรักเจ้าจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้วแม่นาง ได้โปรดอภัยให้ข้าเถอะ”   อี้ชิงพูดแล้วดึงมือที่ใหญ่ราวกับใบลานมาจุมพิตเบาๆ


                “ดูสิข้าช่างน่ารังเกียจ รอยบนตัวข้าพวกนี้” นางดึงมือกลับมาปาดน้ำตา


                “ข้ารักเจ้า ข้าจะรับชอบเจ้าทั้งหมดแม่นางได้โปรดแต่งงานกับข้า”   อี้ชิงพูดแล้วดึงมือที่ใหญ่เข้ามากุมไว้เขาต้องใช้ถึงสองมือถึงจะกุมมือแม่นางได้หมด!


               “ท่านเป็นใครกัน” อี้ฟานหันหน้ามามองหน้าอี้ชิงให้ชัดๆ

 

                ‘อ้า!เขาช่างหล่อเหลือเกินดูไปดูมาสวยเสียยิ่งกว่าข้าเสียอีก!’  อี้ฟานคิดในใจกับตัวเองและเชิดหน้าขึ้น

 
                “ข้าคือพระอาจารย์ในหวังหลวงของท่านอ๋องนะแม่นาง ข้ามีนามว่าจางอี้ชิง” 


                “ท่านหมายความว่าท่านพักอยู่ในวังอย่างนั้นรึ?”


                “ใช่แล้ว ถ้าเจ้าแต่งงานกับข้าเราจะได้ย้ายไปอยู่ในตำหนักเล็ก” อู๋ฟานมองหน้าอี้ชิงอย่างอึ้งและคิดในใจ


               ‘ไม่เลว! หน้าตาก็ดีหน้าที่การงานยังเริ่ด แบบนี้ส้มหล่นทับอู๋อี้ฟานคนนี้เสียจริง’


                “แน่นอน ในเมื่อท่านได้ข้าแล้ว ท่านต้องแต่งงานกับข้า”  อี้ฟานพูดเชิ่ดๆใส่ตามจริตของนาง


               “แน่นอนสิแม่นาง ข้าดีใจที่สุดเลย”  พูดจบแล้วอี้ชิก็ดึงอี้ฟานเข้ามากอดและกดลงกับที่นอน อี้ชิงกดหน้าลงไปจะจูบอี้ฟานแต่นางกลับหันหน้าหนี



               “แต่ท่านต้องสัญญาว่าจะทำให้สมเกียรติของท่าน พิธีการ แก้วแหวนกุชชี่เงินหลุยส์ทองไม่มีขาดตกบกพร่อง”  หึหึ ครั้งที่สองมันไม่ง่ายขนาดนี้หรอกท่าน ได้หลุยส์ทองคำทั้งทีเรื่องอะไรอี้ฟานจะยอมปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ


                “แน่นอนสิแม่นางข้าสัญญา”  อี้ชิงขึ้นไปนอนอยู่ด้านบนตัวของอี้ฟานแต่ขาของอี้ชิงในแนวราบไม่ยาวเท่าขายาวเรียวของอี้ฟาน อี้ชิงลูบไล้มือไปตามท่อนขาของอี้ฟาน


                “ท่านจะทำอะไรนะ” อี้ฟานแสร้งทำเป็นไร้เดียงสากับสิ่งที่อี้ฟานทำอยู่


                “ข้าก็จะทำให้เจ้าเป็นเมียของข้าอีกรอบไง สาวน้อย!” พูดจบอี้ชิงก็จัดการจุมพิตไปที่ปากของอี้ฟาน อย่างรุนแรงดุเดือดและจัดการทำกิจกรรมอันน่าอัศจรรย์ต่อไปจนไม่รู้ว่าจะไปสิ้นสุดที่ตอนไหนของวัน…..





{:Talk
กรุณาอย่าปาร้องเท้าใส่พวกเรารัวๆ 55555555
พี่อี้กะน้องฟานจ้ะ

:) Shalunla