คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอนที่ 2 - 4 -ในโรงเรียน-
สุดท้าย
หลังจากนั่งตัวเกร็งอยู่ในห้องเรียนสักพักก็ทนไม่ไหว ทำให้ผมตัดสินใจลุกขึ้นเดินออกมาเอง
แม้จะเสียดายที่ไม่สามารถนั่งจ้องเด็กพวกนั้นต่อไปได้ก็เถอะ สงสัยพรุ่งนี้ต้องวางแผนที่จะเข้าไปพูดคุยกับเด็กๆพวกนั้นใหม่ซะแล้วสิเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดี
ต่อด้วยการตีสนิทชิดเชื้อ และรีเลชั่นชิพ ตามด้วยสกินชิพ เหอะๆแค่คิดก็หื่นออกมาในใจแบบไม่แสดงสีหน้าแล้ว
พลัง Poker face ของผมมันระดับ Max แล้วเฟ้ย!
ผมเดินผ่านสนามกีฬารวมของโรงเรียนเพื่อสังเกตการณ์ว่าเขาเล่นกีฬาอะไรกันมันต้องแฟนตาซีสุดๆแน่ๆ
"รับน้า!!"
"ว้ายอย่าโยนแรงสิ!"
ตุ้บๆๆ
ปั้บ!!
"ขอแย่งไปก่อนหละนะ!!"
"อ้า
โดนแย่งไปแล้ว!"
"ระวังอย่าให้ฝั่งนั้นชู้ตเข้าห่วงได้นะ"
ฟุบ!!
"อ้า!! เข้าไปแล้ว!!!"
โอ้แปลกตาจริงๆ!
การเด้งลูกบอลกับพื้นส่งกันไปมา แย่งลูกกันแล้วชู้ตลงห่วง.....
นี่มันบาสเกตบอลชัดๆเลยเฟ้ย!!! ตรงนั้นก็เล่นแบตมินตั้น ตรงนั้นก็เล่นวอลเล่กัน ข้อต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างโลกกับดาวนี้
ก็คือชุดที่ใส่ ยังไงก็ใช้สูทอยู่ ไม่แฟนตาซีเลยเฟ้ย ... ทำไมมันน่าผิดหวังกับที่เคยจินตนาการตอนอยู่บนโลกจริงๆ!
อืม
หรือว่าเป็นเพราะเด็กเกินไปกันแน่นะเขาเลยไม่ให้ใช้พลังเล่นกิจกรรมหรือกีฬากัน
.... น่าจะเป็นไปได้ แต่สนามกีฬานี้
มันก็รวมตั้งแต่ชั้นประถมยันมัธยมนี่นา หรือเพราะความปลอดภัยของตัวเด็กๆ
อ่อใช่สิ จริงด้วย
อาจารย์ก็สอนในคาบอยู่ว่า การจะใช้พลังได้ต้องไปในที่ๆจัดเอาไว้เท่านั้นนี่นะ
มัวแต่จ้องสาวน้อยโลลิจนลืมไปซะสนิท ดังนั้นก็ไม่แปลกที่การละเล่นในภายนอกสถานที่ส่วนใหญ่จะดูธรรมดาไปหมด
ผมตัดสินใจเดินตรงดิ่งไปที่สนามต่อสู้ของโรงเรียนที่ตั้งอยู่ใจกลางระหว่างอาคารฝั่งหญิงและฝั่งชายพอดิบพอดี
พูดง่ายๆว่าสถานที่นี้เป็นจุดรวมของเด็กๆทั้งสองเพศ อืม ถ้าให้เดาหละก็ ...
.
.
- ณ อาคารสนามต่อสู้ขนาดใหญ่ ชั้น 1 โซนประลองเพื่อเก็บคะแนนจริงที่ 1-1
"หมัดวายุเพลิง!!!!!"
เปรี้ยง!!!
"โอ้ย!!!!"
เสียงตะโกนอันดังกึกก้องของเด็กหนุ่มผมทองหน้าตาดูดีวัยราวๆ
15-16 ปี มาพร้อมกับการปล่อยหมัดที่ลุกเป็นไฟ
อัดกระแทกใส่หน้าของคู่ต่อสู้วัยเดียวกัน แล้วล้มลงเสียจนราบคาบ
แก๊งๆ!!!!
[อวาลานส์ ชั้นมัธยม ห้อง 3/1
เป็นผู้ชนะ คะแนนที่ยึดได้ในรอบนี้ 3แต้ม รวมทั้งสิ้น 91 แต้ม
"กรี๊ดดดดดดด
รุ่นพี่อวาลานส์!!!! เท่ที่สุดเลยค่า!!!"
"รุ่นพี่อวาลานส์ค้า!! มองมาทางนี้หน่อยค่า!!!"
"แอลโอวีอี
เลิฟรุ่นพี่ที่สุดเลยค่า!!!"
ตามมาด้วยเสียงของเด็กสาววัยประมาณ
12-15 ปี ในชุดกองเชียร์ ตามที่ผมคาดไว้แบบในการ์ตูนทั่วๆไปไม่มีผิด ใช่ครับ
มันต้องมีพวกป๊อปปูล่า ในสนามแข่ง
แล้วมันก็ต้องมีเหล่าแฟนคลับมาคอยให้กำลังใจข้างสนาม และผมก็อาศัยจังหวะนั้น
แสกนซะ!!
ชิโนบุแสกน!!!
ชุดวาบหวิวเสื้อกล้ามรัดรูปที่โชว์ผิวใต้วงแขนแสนน่าลูบคลำตอนยกพู่เชียร์กับกระโปรงสีน้ำเงินที่โบกสะบัดระหว่างกระโดดเชียร์
พรึบ พรับ
อู้ว กกน สีขาวเอย
สีครีมเอย ลายทางเอย นี่มันสวรรค์อีกแล้ว แหม่เดาไม่ผิดเลยจริงๆว่ามันจะต้องมีขุมทรัพย์ทางสายตาอยู่แบบนี้
คุ้มค่าที่เดินมาแก้เครียดจริงๆ ใบหน้าพวกเธอก็น่ารักด้วย อืม...
นั่นสินะ เด็กๆบนดาวนี้น่ารักกันทุกคนเลยแฮะ
มันเป็นเพราะอาหารการกินยาบำรุงผิวมันดี หรือพันธุกรรมสุดยอดกันแน่นะ
หมับ
ไม่ทันได้คิดอะไร
จู่ๆก็มีเด็กสาวตัวสูงประมาณ 150 cm ผมสีน้ำตาลครีมมัดหางม้า จากการวัดด้วยสายตา ชิโนบุแสกนแล้วน่าจะ 14
ปี สวมชุดเชียร์สีน้ำเงินเดินเข้ามาจับไหล่ผมเข้าให้ แล้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
"อ้าว นี่น้องก็อยากจะเข้ากลุ่มกิจกรรมกองเชียร์
ฝ่ายรุ่นพี่อวาลานส์หรอจ้ะ เห็นยืนจ้องตาเขม็งเลย มามะ
มาลงทะเบียนแล้วเดี๋ยวจะให้ยืมชุดเชียร์น่ารักๆ กับพู่มาเชียร์พี่เขานะ
พี่เขายังมีแข่งเก็บคะแนนเพื่อเลื่อนไปคลาส C อยู่ อีก 3 รอบในวันนี้"
แหม่ แหม่ แหม่ ถึงจะดูแล้วเป็นเด็กสาวกำลังเข้าวัยโตแต่ก็น่ารักจริงๆ
แถมเสียงก็ไพเราะเสียด้วย เล่นมาจับไหล่ผู้ชายกลัดมันอย่างผมเล่นแบบนี้โดยไม่รังเกียจ
ใจดีชะมัดเลยนะ
เอะ ไม่สิ ตรูในตอนนี้คือชิโนบุ
ยังเป็นเด็กอยู่นี่หว่า แถมอายุแค่ 9 ขวบซะด้วย ก็คงจะต้องเด็กกว่าและน่าเข้าหาจริงๆนั่นแหละ
ต่อไปการกระทำที่เกี่ยวกับร่างกายนี้จะเรียกว่าชิโนบุจังก็แล้วกัน!
เดี๋ยวก่อนนะ
ขอเวลาคำนวณ ภายในหัวสัก 1.414 วินาทีก่อน อยู่ๆจะให้ชิโนบุจังไปใส่ชุดเชียร์แบบนั้น
เพื่อเชียร์เจ้าเด็กนั่นหน่ะเหรอ! ฝันไปเหอะน่า ถึงจะเป็นคำชวนของเธอก็คงต้องปฏิเสธไปนั่นแหละ
เพราะตัวของชิโนบุหน่ะมี ฟรอสโอนี่จังเป็นเจ้าของทั้งร่างกายและจิตใจแล้วหน่ะเซ่!
(ทำไมคิดไปแล้วคลื่นไส้ตนเองจริงๆ แต่ก็เอาเถอะ)
"ขอโทษนะ พี่สาวพอดีชิโนบุไม่ได้ชอบผู้ชายอะไรแบบนั้น"
ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงรีบๆ พร้อมหลับตาแสดงการปฏิเสธ อย่างนิ่มนวล
"ไม่ชอบผู้ชายแบบนั้น
?....."
แต่ ... ทันใดนั้น
ผมก็รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตกระจายออกมา โดยไม่ได้มาจากแค่หญิงสาวเบื้องหน้าชิโนบุจังคนเดียวเท่านั้นครับ
"เมื่อกี้น้องคนนี้ว่าไงนะ?"
"เห็นบอกว่าไม่ชอบรุ่นพี่หน่ะสิ"
"ไม่ใช่
ยัยเด็กนี่เล่นบอกว่า ไม่ชอบผู้ชายพรรค์นั้น!"
"กล้าเรียกรุ่นพี่อวาลานส์แบบนั้นงั้นเหรอ!"
"แสดงว่า
ยัยเด็กนี่ต้องอยู่ฝั่ง อื่นสินะ!"
"มาสอดแนมหละสิ!!"
"กล้าดียังไงเข้ามายะ!"
พรูด!!!!!! นี่มันอะไรก้าน!!!!!!! ผมตอบอะไรผิดไปงั้นเหรอ
สาวๆพวกนี้อยู่ๆก็คลั่งวีนแตกเข้ามารุมล้อมชิโนบุจังอย่างผม
พร้อมด้วยใบหน้าโมโหเกรี้ยวกราดซะไม่เหลือเค้าโครงความน่ารักของพวกเธอเมื่อครู่เลยเฟ้ย
แล้วต่อให้สอดแนมจริงก็เหอะ แค่ยืนเชียร์ส่ายก้นดุ้กดิ้กๆไปมา มันจะข้อมูลอะไรมาให้ล้วงฟระ!!!
หลักสูตรการใส่กางเกงในเพื่อให้กำลังใจรุ่นพี่ฝั่งตนเองเรอะ!!!
อะ!
ไม่สิ ... คิดออกแล้ว นี่มันอาการติ่งแตกนี่หว่า!!! อาการของพวกสาวๆที่คลั่งชาบูดาราหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วพอได้ยินคำด่าทาหรือพูดถึงสิ่งนั้นในเรื่องไม่ดี
จากคนอื่น ก็จะเกิดอาการโมโหร้ายฉุนเฉียวเกรี้ยวโกรธยิ่งกว่าพายุโหมกระหน่ำทำลายโลกาขึ้น!
ไม่นะ
ผมพลาดในฐานะที่ปลอมตัวเป็นโลลิ แต่ไม่เข้าใจโลลิอีกแล้วงั้นรึ ต้องคุมอารมณ์แล้วอธิบายอย่างมีเหตุผลออกไป
"พวกเธอเข้าใจชั้นผิดนะ
ชั้นไม่ได้จะว่าอะไรเจ้าหมอนั่นเลยสักนิด" ผมพูดออกไปด้วยใบหน้านิ่งเรียบเพื่อแสดงถึงอาการไม่ร้อนตัว
"จะ
.. เจ้าหมอนั่น งั้นเหรอ"
"ดูสิ! ดูยัยเด็กฝ่ายอื่นทำหน้าเข้า"
"เล่นมองด้วยสายตาจิกกัดหาเรื่องแบบนี้"
"กล้าดียังไง
มาเรียกรุ่นพี่อวาลานส์ ว่าหมอนั่นกันยะ!!!"
"อยากตายนักใช่ไหม
ได้เลย!"
ผลั่ก!!
"โอ้ย!" ไม่ทันไรที่จะพูดต่อ ผมก็โดนพวกเธอผลักอย่างรุนแรง
เข้าที่กลางอก ด้วยสัมผัสของมือเด็กสาวที่กำลังโมโหและกระแทกมาที่อก นี่สินะ
ความรู้สึกใหม่
เห้ย ไม่ใช่!!
มันคือการใส่แรงมาเต็มๆซะจนเซถอยหลังไปจนเกือบล้ม
แต่ ....
หมับ!
ก็มีคนมารับร่างกายของชิโนบุจังอย่างผมเอาไว้ได้ทันท่วงทีพร้อมกับโอบเอวเอาไว้
"ไม่เป็นไรนะครับ"
ผู้ที่ช่วยเหลือชิโนบุจังหรือผมเอาไว้เอ่ยถามด้วยเสียงที่ฟังดูแล้วแสนจะเหมือนพระเอกการ์ตูนชอบกล
ก็เอ่ยขึ้น
มันทำให้ชิโนบุจังหันหน้าไปมองเขา
จนสายตาประสานกันกับรุ่นพี่เจ้าของเสียง ชายหนุ่มดวงตาสีดำวัยราวๆ 15-16 ปีที่ย้อมผมสีแดงฉานกับโครงหน้าเรียวที่ดูดีในชุดสูทหุ่นปราดเปรียวและแข็งแกร่ง
ดูแล้วน่าจะถูกใจสาวๆได้ไม่ยากเย็น
เขาส่งยิ้มให้กับชิโนบุจังอย่างอบอุ่น
ความคิดเห็น