คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 2 - 3 -เข้าเรียน-
- ณ ภายในอาคารเรียนฝั่งหญิงภาคทฤษฏีชั้นประถม ห้อง 1/5
โรงเรียนฝึกสอนการต่อสู้ คราเซนตร้า บล็อคที่ 3 สาขาประจำส่วนตะวันตกเฉียงใต้ของอาณาจักรแม่
คาบวิชาสาระการเรียนรู้ด้านพลังต่างๆจากภายใน
ชื่อย่อ สรน.
"สรุปง่ายๆเลย
สำหรับเรื่องที่เราเรียนในวันนี้ ก็คือการใช้เวทธาตุไฟเบื้องต้น และอีกเรื่องคือการใช้พลังแฝงจำเป็นจะต้องรู้ถึงลิมิทตนเองก่อน
จึงจะเริ่มฝึกใช้ได้เพื่อไม่ให้เกิดความเป็นอันตราย
ควรจะใส่ชุดสูทสำหรับซ้อมและฝึกภายในห้องที่ทางโรงเรียนกำหนด อย่าไปทำเล่นๆที่บ้าน
เข้าใจมั้ยคะนักเรียน"
"ค่า!!!!!"
"แล้วก็การบ้าน
ให้ไปทำอะไรคะ ?"
"ให้รวมกลุ่มกันไปทดสอบฝึกพลังธาตุไฟค่า
ที่ศูนย์ฝึกบล็อคที่ 3 ค่า!!"
"เก่งมากจ้ะ
แล้วก็ สำหรับใครที่ทำไม่ได้ ไม่ต้องคิดมากนะจ๊ะ
เราอาจจะเป็นพวกสายกายภาพมากกว่าพลังเวท แต่อย่างน้อยขอให้ได้ลองและได้รับผลทดสอบ
...."
กิ้ง ก่อง กาง
ก่อง
"อะ
พอดีเลยแฮะ เอาหละจ้ะ วันนี้ก็หมดคาบเรียนแต่เพียงเท่านี้ต่อไปชั่วโมงสุดท้ายเป็นชั่วโมงกิจกรรมชมรม
สำหรับใครที่ไม่มีชมรม ก็ให้อยู่ในห้องจนกว่าจะหมดชั่วโมงเข้าใจมั้ยจ้ะ"
"ค่า
อาจารย์"
"อ้อ แล้วยังไงทุกๆคน
ก็ดีกับเพื่อนใหม่เอาไว้ด้วยนะ"
"ค่า อาจารย์!!"
"โอเค
ครูไปจริงๆแล้ว หัวหน้าห้อง..."
"ค่ะ .. ทั้งหมดตรง
ทำความเคารพ"
"สวัสดีค่ะ
อาจารย์"
"สวัสดีจ๊ะ
ทุกๆคน"
ครืดดดด กรึก!
*มีคนๆหนึ่งเคยกล่าวเอาไว้
ว่า "หากคุณได้ทำงานที่คุณรักและชื่นชอบเมื่อใด
มันก็เหมือนคุณไม่ต้องทำงานไปตลอดชีวิต"
เจี้ยวจ้าวๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อยากจะไปร้านขนมร้านนั้นจัง
หมดคาบแล้วไปกันมั้ย"
"เอ๋
มันไม่แพงหรอ"
"ไม่แพงหรอก
ชิ้นนึงไม่ถึง 5 เม็ดด้วยซ้ำ"
"คิดไงกะละครเรื่องมะวานอะ"
"พระเอกโดนต่อยปลิวอ่า
น่าสงสาร"
"ขอไอเทมบ้างเซ่"
"ก็ไปเติมเงินเข้าเกมเองเซ่!"
เสียงอันดังครึกครื้นของเหล่าเด็กนักเรียนสาวในชุดสูทป้องกันตัวแนบเนื้อรัดรูปสีขาวจนเห็นได้ถึงสัดส่วนของพวกเธอที่แสนจะล่อความหื่นกระหายอันแสนจะรุนแรงยิ่งกว่าภูเขาไฟระเบิดในจิตใจของผม
ดังขึ้นไม่ขาดสาย
เมื่ออาจารย์ออกจากห้องไป
เหล่าเด็กๆต่างก็พากันเล่น ไม่ก็พูดคุยกันเรื่องการ์ตูน ละคร เกม ร้านขนมกันไปตามเรื่องราว
ฟังๆไปแล้วแม้เรื่องที่สนทนามันจะดูโตกว่าเด็กที่โลกของผมอยู่สักหน่อย แต่มันก็ยังเป็นเรื่องของเด็กคุยกันอยู่ดี
ผมที่อยู่ตำแหน่งแถวกลางหลังสุดของห้อง
สามารถรับฟังและมองทุกอย่างพร้อมใช้ประสาทสัมผัสพิเศษ Lolicon Sonar รับฟังและแยกแยะเสียงทั้งหมดของเหล่าเด็กๆได้อย่างชัดเจน (มีซะที่ไหนเล่า!!!)
อ่อ แล้วถ้าถามว่า
ทำไมผมถึงมาอยู่ในสถานที่แห่งนี้อย่างงั้นหรือครับ ?
*******************
*"ภารกิจแรกคือการเรียนรู้เรื่องต่างๆของดาวนี้ไปพร้อมๆกับการแทรกซึมตัว
เพื่อเป็นหนอนบ่อนไส้คอยให้ข้อมูลชั้นจากภายใน ภารกิจนี้ยากเรื่องการทำตัวเป็นจุดสนใจและเด่นดังจนโดนทาบทาม
นายจะต้องแสดงความสามารถต่างๆออกมาผ่านร่างกายนี้อย่างเต็มที่"
*"ฟังดูเหมือนสายลับ
ไม่ก็พวกตัวร้ายที่ชอบแพ้ตอนจบแล้วตะโกน ลางไม่ดีอีกแล้ว เลยนะ"
*"อะไรของนายนั่น?"
*"มันก็น่าสนใจนั่นแหละ
แต่ปัญหาจริงๆอยู่ตรงที่ชั้นยังใช้พลังอะไรไม่เป็นสักอย่าง แล้วจะไปแสดงความสามารถยังไงกัน
แล้วแสดงที่ไหนยังไม่รู้เลย"
*"นายจะได้เรียนรู้จากสถานที่แห่งนั้นเอง
ไม่ต้องห่วง ภารกิจนี้ชั้นวางแพลนเอาไว้ที่ 3 เดือน คาดว่าน่าจะสำเร็จ แต่ทำไปเรื่อยๆไม่ต้องเครียดก็ได้
ชั้นจะคอยซัพพอทนายด้วยร่างกายเทียมอยู่ห่างๆเอง ตกลงนะ"
*"ชักจะเป็นห่วงแล้วสิ ว่าสถานที่นั่นจะโหดเหี้ยมน่ากลัวแค่ไหนกัน"
*******************
เป็นสถานที่ๆผิดคาดจนไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยจริงๆ
หงึบ ... แปะ
"กางเกงชอบเข้าไปในร่องก้นอยู่เรื่อยเลยหงะ"
"น่านสิ
ก็ชุดสำหรับเด็กแบบพวกเรา ก็ได้แต่ของบ้านๆนี่นา
อยากจะสอบได้คลาสสูงๆแล้วได้ชุดดีๆจัง"
"ใช่ๆ
นั่นสิ เห็นเขาว่าชุดของพวกคลาสสูงๆ มีเครื่องทำความร้อนและเย็นในตัวด้วยนะ"
"ว้าย
อยากได้จังเลย"
"นั่นสิ
อยากได้ๆ"
"ไปลองสอบลัดดูมั้ยหละ
?"
"ไม่ไหวหรอก
เดี๋ยวโดนตี เจ็บอ้ะ"
หงึบ ...
"เข้าร่องก้นอีกแล้ว"
"ชั้นว่า
มันเพราะเธอตัวเล็กมากกว่านะ"
"ไม่ได้ตัวเล็กซะหน่อย!"
"ฮ่ะๆๆๆ"
สายตาผมกำลังจ้องเด็กสาวตัวน้อย
วัยราวๆ 8 ขวบถึง 11 ขวบ กำลังจับกลุ่มคุยกันด้านหน้าโต๊ะของผม
เรื่องชุดเข้าวิน โดยผมเพ่งเล็งไปที่เด็กสาวซึ่งเอามือดึงยืดชุดสูทช่วงก้นแล้วปล่อยออกเพื่อแก้ชุดมุดซอกอันไม่ควรมุดอยู่
ทำให้เด็กอีกบางส่วนทำตามเพราะชุดเข้าวินเหมือนกัน
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก
แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ผมได้แต่หายใจรุนแรงในจิตใจไม่แสดงออก
โอย
ทำไมมันฟินเยี่ยงนี้ ฟินเกินไปแล้ว แย่แล้ว!!! ถึงจะรู้สึกผิดต่อเด็กๆ
แต่ผมก็ละสายตาไปจากบั้นท้ายน้อยๆที่ใส่ชุดสูทรัดเนื้อไม่ได้เลย!!!
แถมพอย้ายหน้าขึ้นไปมองด้านบน
ก็เจอกับหน้าอกน้อยๆที่โดนรัดไว้ด้วยชุดทำให้เห็นเนินอกที่เกือบจะราบแต่พอมีบ้างเป็นกระเปาะได้อย่างชัดเจน
แล้วปิดท้ายด้วยป้ายชื่อที่ปักเอาไว้กลางอกทำให้ดูน่ารักเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก!!!! นี่มันอะไรกัน!!! สวรรค์งั้นเหรอ
ไม่สินี่มันตั๋วทำงานเข้ามาทำเรื่องลามกทางจิตใจ โดยไม่ผิดกฎหมายชัดๆ
แม้ว่ามันจะไม่ดี
จนควรจะลุกเดินหนีไปทำจิตใจในโซนโรงอาหารที่มีนักเรียนชายปะปนบ้าง
แต่ไอ้ภาพเบื้องหน้ามันเล่นเอาผมไม่อยากจะเดินออกไปจากห้องนี้เลยจนกว่าเด็กคนสุดท้ายจะออกไป
แน่นอนว่าผมไม่ได้หันหัวไปมาสร้างความมีพิรุธ
แต่นั่งพิงพนักนิ่งๆ เพื่อให้สายตาสามารถมองกลุ่มเด็กๆหลายกลุ่มได้ เพื่อความเนียน!
โอ้ะ
กลุ่มนั้นกำลังวาดภาพเล่นกันแฮะ แต่มองยากชะมัด ว่าวาดอะไรกัน
จะกรอกตามองก็จะน่าเกลียด
อ้ะ
กลุ่มนี้กำลังเล่นเกมกดกันเรอะ ยังกะเครื่อง PSVita เลยแฮะ ไม่สิ มือถือมากกว่ามั้ง
โอ้
กลุ่มข้างหน้าห้องกำลังทำอะไรกันนั่น เซเซซุปเปอร์ไซย่า เหรอ!!!! ไม่ได้เห็นนานแล้ว ดาวดวงนี้ก็มีเหมือนกันเรอะ
บรรยากาศ เด็กๆ แบบนี้มันอะไรกัน!!!
ถึงจะอยากเข้าไปร่วมวงด้วยก็เถอะ
แต่เพิ่งมาใหม่แบบนี้ จะเข้าไปยังไงดี ไอ้เราถึงจะอยู่ในร่างเด็กสาวแสนน่ารักโมเอะน่าหลงใหล
แต่จะให้เข้าไปคลุกคลีกับพวกเธอ มันก็ดูจะเหมือนเป็นผู้ชายโรคจิต
ทางความรู้สึกเกินไปหน่อย
ไม่ได้! ถึงผมจะเข้ามาที่นี่ ผมก็จะไม่ทำตัวน่ารังเกียจ
แต่...... ขอยกเว้นสายตากับความคิดสักหน่อยนะ
การจินตนาการมันไม่ผิดนี่!
.....
"นี่ๆ
เราควรจะคุยกับชิโนบุไหมหน่ะ"
"เด็กใหม่คนนั้นอะหรอ"
"อืมมมม
...ผมเธอก็สวยดีอยู่หรอก"
"อยากถามเรื่องดวงตาสีเหลืองอมแดงนั่นด้วย"
"แต่ชิโนบุ
ทำหน้าตาจริงจัง ดูน่ากลัวจนไม่กล้าเข้าไปคุยเลยหงะ"
"นั่นสิ
จะเข้าไปคุยด้วยได้เหรอ"
"เธออาจจะไม่เป็นมิตรก็ได้นะ"
"ไม่เอาอ่า
เค้าไม่กล้าเข้าไป"
"เธอเข้าจิ"
"ไม่เอาง่ะ!"
".....!!" มะ เมื่อกี้ ว่าไงนะ!!!
อะไรกัน
กลุ่มเด็กมุมซ้ายที่แอบซุบซิบเรื่องผมนั่น มันอะไรกัน นี่ผมทำหน้าตาจริงจัง
จนน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ!!!!
มิน่าหละ ปกติที่เราศึกษาและวิจัยมาอย่างยาวนาน
พวกเด็กผู้หญิงน่าจะเข้ามารุมล้อมเวลาเจอของเล่นใหม่ หรือเพื่อนใหม่
แต่กลับไม่มายุ่งกับเราเพราะแบบนี้เองเหรอ!
ไม่นะ!!!!!! นี่ผมโดนเหล่าโลลิแสนน่ารัก
กลัวตั้งแต่วันแรกเลยหรือนี่!!!
ผมนี่มันสอบตกในการปลอมตัวเป็นโลลิเพื่อเข้ามาในกลุ่มโลลิจริงๆ!!
ความคิดเห็น