Crystal War, When I must Drive Lolis.[สงครามผลึก, เมื่อผม ต้องขับโลลิ]

ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 2 - 2 -จะต้อง-

                ไม่สิ

                "แต่กว่าร่างกายเด็กๆแบบนี้จะโตก็คงนานโขอยู่สินะ ?"

                "ไม่ต้องห่วง ชั้นปรับปรุง DNA ให้ร่างกายขยายจนเจริญเต็มวัยได้อย่างรวดเร็วกว่าคนธรรมดา ถึง 6 เท่า หรือพูดง่ายๆว่า อีก 2 ปี ก็พร้อมใช้งานทุกร่างอยู่แล้ว แถมร่างกายเหล่านี้เมื่อโตเต็มวัยแล้ว ร่างกายก็จะไม่พัฒนาต่อไป พูดง่ายๆคือเป็นสาวอยู่แบบนั้น จนกว่าจะครบอายุขัยของร่างกาย หรือ 100 ปีเลยทีเดียว เรียกได้ว่าเป็นอุปกรณ์ชีวภาพที่เมื่อพร้อมใช้งานแล้ว ก็สามารถทำงานได้ 98 ปีเต็มเลยทีเดียว"

                เปรี้ยง!!! สิ้นหวังแล้ว! ผมรู้สึกเหมือนสายฟ้าฟาดเข้าจิตใจของผมเต็มๆ มันเหมือนฝันอันสวยงามที่แตกสลายภายใน 2 นาที

                ไม่สิ นี่ตรูกำลังคิดอะไรอยู่ฟระ ไอ้เรื่องน่าตกใจก็น่าจะทำใจเคลียร์ไปได้แล้ว ต่อด้วยเรื่องจะโลลิโตไม่โตก็ช่างเถอะ ถ้าเราทำงานเยอะมากพอจะให้เธอสร้างโลลิมาให้นอนกอดเล่นก็ยังได้นี่! ดังนั้นกลับมาเรื่องอรรถประโยชน์ของมันกับการนำมาใช้งาน และหน้าที่ของตัวผมก่อนจะดีกว่า

                แน่นอน ผมเริ่มรู้สึกว่างานนี้ มันคุ้มค่า

                "แต่มันก็นานพอดูกว่าที่พวกมันจะพร้อมใช้งานหน่ะ ก็เลยจำเป็นต้องสร้างเอาไว้เยอะๆ แล้วเก็บเอาไว้แบบนี้" เธออธิบายต่อ

                "เธอสร้างร่างกายพวกนั้นมาจากอะไรบ้างอย่างงั้นเหรอ ?"

                "อืม ถ้าเอากันตามตรง ก็มีหลายเกรดนะโดยส่วนใหญ่วัตถุดิบพื้นฐานก็เหมือนกันคือพลังงานเหลว 5 กิโลกรัม พลังงานก้อนชนิดเบา 5 กิโลกรัม และอื่นๆที่นายไม่น่าจะรู้จักอีกรวมๆ 5 กิโลกรัม"

                เอาเข้าจริงๆ ผมไม่รู้จักสักอย่างเลยครับ อะไรพลังงานเหลว อะไรพลังงานก้อน

                "แต่ตัวที่แบ่งเกรดที่ชั้นสร้างหลักๆ ก็มีพวกที่สร้างเริ่มต้นเป็น F คลาส ถ้าโตเต็มที่จะเป็น P คลาสถึง R คลาสก็ใช้ผลึก 10 ผลึก ถ้าสร้างเริ่มต้นจาก G คราส ถ้าโตเต็มที่จะเป็น R คลาส ถึง T คลาสใช้ 25 ผลึก ถ้าสร้างเริ่มต้นเป็น H คลาส ถ้าโตเต็มที่ก็จะได้ T คลาสถึง V คลาส และใช้ 70 ผลึก ประมาณนั้นหน่ะ"

                โอ้โห อะไรคลาส อะไรผลึก งงครับ แต่ก็พอจะจับใจความได้ว่า ยิ่งคลาสเยอะก็ยิ่งเก่ง และใช้ผลึกเยอะ ส่วนตอนเกิดมาตอนแรก ที่เป็นร่างเด็ก น่าจะเริ่มต้นคลาสระดับน้อย พอโตขึ้นมา คลาสก็จะเยอะขึ้นสินะ ผมก็จะขอสรุปเอาเองว่าผลึกมันน่าจะหายาก ทำให้ไม่สามารถปั่นผลึกเยอะๆเพื่อมาสร้างระดับเก่งๆตั้งแต่เริ่มต้นได้ ดังนั้นจึงจำเป็นจะต้องรอให้ร่างกายเหล่านี้โต เพื่อประโยชน์สูงสุดในการใช้งาน

                "โอเค พอเข้าใจแล้ว"

                "ดีเลย มีอะไรจะถามเพิ่มอีกไหม จะได้เข้าเรื่องงานสักที!"

                อืม งั้นเหรอ? จะว่าไป ผมก็เกิดความสงสัยอีกหลายอย่างผุดขึ้นมาในหัว แต่จะถามเธอมากๆทั้งหมดก็ไม่ดี เอาแค่คำถามที่สำคัญจะดีกว่า เรื่องรายละเอียดยิบย่อย ค่อยไปถามตอนหลังระหว่างคิดเรื่องอื่นๆ อืม .... ก่อนที่จะเข้าเรื่องว่าตัวผมจะทำยังไง คงต้องถามเรื่องนี้ก่อน

                "ดูเธอจะช่ำชองเรื่องพวกนี้จริงๆเลยนะ แบบว่าการพัฒนาเพื่อไปต่อสู้หรืออะไรแบบนี้หน่ะ เคยทำมาก่อนแล้วเหรอ?"

                เธอได้ยินแบบนั้นก็ทำสีหน้าเศร้าลงพลางพยักหน้ารับ

                "อืม ใช่ ชั้นเคยทำมาแล้วรอบนึง โดยใช้เวลากว่า 2 ปี ในการสร้างกองทัพนักรบสกัลแองเจิลขึ้นมา 60 คน เพื่อทำสงครามยึดผลึก แล้วใช้เวลาอีก 2 ปีเพื่อรวบรวมผลึกกว่า 24000 ผลึก"

                "อ่า...."

                "แต่ชั้นก็เสียมันไปเมื่อวานนี้เอง ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง" เธอเอ่ยด้วยท่าทีเสียใจ ใบหน้าหมอง

                ผมรู้สึกผิดจริงๆ ที่ถามคำถามให้สาวน้อยโลลิแสนน่ารักเบื้องหน้าต้องเศร้าเสียใจแบบนี้ ผมไม่ค่อยแน่ใจในรายละเอียดประวัติเก่าๆของเธอมากนัก ครั้นจะให้ถามก็น่าจะไม่ดี แต่ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็แล้วแต่ผมก็สัมผัสได้ ถึงความเหงาในจิตใจของเธอ ความรู้สึกที่ต้องการให้ใครสักคน ที่มีความคิดเป็นของตนเองอยู่เคียงข้าง ไม่ใช่แค่ร่างกายที่ไร้ความรู้สึกเหล่านั้น

                คงมีแต่ต้องลุยแล้วหละ

                หมับ!

                ผมยื่นมือไปจับไหล่เธอเอาไว้

                "ไม่ต้องห่วงนะ เรื่องคำถามพวกนั้นกับอดีตทิ้งมันไปเถอะ เอาเป็นว่าต่อจากนี้ไป เข้าเรื่องงานกันเลยดีกว่าว่าชั้นจะต้องรู้รายละเอียดอะไรบ้าง ต้องทำยังไงบ้างนะ แล้วมาพยายามด้วยกัน!" ผมเอ่ยเพื่อเรียกความชื่นบานของเธอกลับคืนมา

                ว่าแต่ เหมือนผมลืมเรื่องที่จะถามอะไรไปสักอย่างแฮะ ..... ช่างมันก่อนละกัน

                เธอค่อยๆ หายเศร้าอย่างเห็นได้ชัด แล้วเงยหน้าขึ้นมาพยักหน้าให้

                "อื้อ! งั้นการทำงาน ก็เริ่มจากแนะนำตัวก่อนที่จะไปถึงบทต่อไปนะ"

                การสนทนาเริ่มกลับมาเป็นผู้เป็นคนแล้วสินะ

                "ผมฟรอส ยินดีที่ได้รู้จัก" ผมเอ่ยแล้วยื่นมือเรียวเล็กแสนน่ารักของตนเองออกไป

                แหม่ เพิ่งกลับมานึกได้เลยนะเนี่ยว่าตัวผมตอนนี้กลายเป็นโลลิไปแล้ว อืม แล้วเราลืมเรื่องอะไรไปหว่า ?

                "ชั้นไม่มีชื่อเป็นของตนเอง แต่จะเรียกตนเองตามชื่อที่นายเคยเรียกชั้นไว้เมื่อครั้งที่มาแรกๆก็แล้วกัน ชั้นชิโระ ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอเอ่ยรับยิ้มหวาน แล้วจับมือผม

                นี่ผมตั้งชื่อให้เธอว่าชิโระงั้นเรอะ จะว่าไป หน้าตาเธอก็น่ารักและละม้ายคล้ายคลึงกับตัวละครในอนิเมะ ที่ชื่อชิโระจริงๆ ผมคงจะเรียกเธอในฝันเพราะแบบนั้น

                ถึงมันจะเป็นจุดเริ่มต้นแบบงงๆ และยิ่งคุยกัน ก็ยิ่งหาแก่นสารไม่ได้ แถมผมก็ยังไม่เข้าใจอะไรอีกเยอะ

                แต่เอาเป็นว่า ต่อจากนี้ไปการต่อสู้ ที่โดนเรียกว่าสงครามอะไรนั่น กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้วสินะ และผมก็ต้องลงร่วมต่อสู้ในสงครามด้วย ฟังดูแล้วน่าตื่นเต้นสุดๆไปเลยจริงๆ

                จะเป็นเช่นไรกันนะ สงคราม เนี่ย....

                .

                .