ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Crystal War, When I must Drive Lolis.[สงครามผลึก, เมื่อผม ต้องขับโลลิ]

    ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 2 - 1 เมื่อผม-

    • อัปเดตล่าสุด 25 ต.ค. 58


    ตอนที่ 2

    - ภายในยานอะไรสักอย่าง ซึ่งตั้งอยู่ที่ไหนสักแห่งบนอาณาจักรแม่

                    "เอาหละเมื่อพร้อมแล้ว ต่อไปนี้จะอธิบายงานที่นายต้องทำให้ฟัง"

                    เด็กสาวตัวน้อยผมเงินที่นั่งบนโต๊ะกลางห้องโถงรวมขนาดเล็ก เอ่ยขึ้นทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องนอน

                    ไม่ให้ตั้งตัวกันหน่อยเรอะ!

                    "ใจเย็นก่อนสิ ขอเวลาหายใจหายคอหน่อย"

                    "ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เริ่มต้น ชั้นจะต้องให้นายฝึกฝนก่อนอยู่แล้ว ไม่จู่ๆก็บ้าส่งนายไปลงสงครามเล่นๆหรอก"

                    "ไม่ใช่แค่เรื่องนั้นสิ!!" ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเธอ "ไอ้ร่างกายนี่มันคืออะไรกัน แล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน แล้วตัวผมจริงๆไปไหนไม่ทราบ! นี่มันตั้งตัวไม่ทันแล้วนะ"

                    "นั่นสินะ จะว่าไป เวลาคนเราเจออะไรใหม่ๆมากเกินไป ก็ตั้งปรับตัวไม่ทันอยู่แล้ว"

                    "ถูก!"

                    "งั้นชั้นจะอธิบายให้ฟังง่ายๆก็แล้วกันนะ จะเอาเรื่องอะไรก่อนดีหละ"

                    "โอเค เอาเรื่องตัวของชั้นก่อน ทำไมมันถึงได้หดเล็กจนกลายเป็นชิโนบุจังแบบนี้!"

                    "ร่างกายของนายโดนเก็บรักษาไว้อย่างดีที่ห้องเก็บร่างกายหน่ะ"

                    "หา ห้องเก็บร่างกาย ?" ผมเอ่ยแล้วหรี่ตาด้วยความสงสัย พลางใช้ความคิด

                    พูดถึงห้องเก็บร่างกาย ที่เคยเห็นในการ์ตูนหรือหนัง ก็น่าจะเป็นหลอดแก้วที่บรรจุน้ำเต็มหลอดไว้ข้างใน จากนั้นก็เอาร่างมนุษย์ไปใส่ เพื่อรักษาหรือพัฒนาเซลต่างๆ ไม่ก็คล้ายๆโรงโคลนนิ่งอะไรแบบนั้นสินะ

                    "อยากเห็นไหม?!" เธอเอ่ยถามดวงตาลุกวาวเป็นประกายปิ้งๆ

                    น่ารักโคตร! แค่เห็นก็หายใจแรงแล้ว เอ้ย! เดี๋ยวใจเย็น

                    "มันต้องอยากแน่นอนอยู่แล้วหละ" ใช่ สิ่งที่สำคัญคือ ผมอยากเห็นตัวของผมยังคงปลอดภัยดี

                    "มันเป็นความลับที่ไม่เคยเผยให้ใครเลยนะ แต่ถ้านายอยากดูขนาดนั้นหละก็ จะเปิดเผยให้นายดูก็ได้!"

                    แหม่ ไม่ต้องมาทำเป็นซึน ปากไม่ตรงกับใจ หน้าที่ยิ้มร่ามีความสุขของเธอนั่นหน่ะ นอกจากจะสร้างความน่ารักสุดๆแล้ว ยังบ่งบอกได้ชัดเลยว่าเธออยากจะบอกผมสุดๆ เหมือนกับเก็บความลับมานานไม่มีใครคุยจนอึดอัดอะไรแบบนั้น

                    "ช่างเป็นเกียรติจริงๆ ที่จะได้เห็นสิ่งที่คุณไม่เคยบอกใครมาก่อน ทำให้ผมรู้สึกว่าตนเองเป็นคนพิเศษเชียวหละ" ผมเอ่ยออกไปเพื่อเอาใจเธอ จะว่าไป เสียงตัวผมนี่มันก็น่ารักดีแฮะ

                    "ฮึฮึฮื่อ นี่ยังไงหละ"

                    เด็กสาวหัวเราะอย่างพึงพอใจเมื่อโดนยกยอปอปั้น แล้วหันไปปัดมือเบาๆที่ฝั่งตรงข้ามของห้องที่ผมออกมา ไม่ทันไรผนังเหล็กนั่นก็ค่อยๆเปิดออก

                    ฟูบ!

                    และภาพที่ผมเห็นเบื้องหน้า ภายในห้องที่ผนังเป็นเหล็กไปหมดนั่น ผมได้พบกับสิ่งที่ผมจินตนาการเอาไว้ไม่มีผิด ...

                    ภายในห้องนั่น เต็มไปด้วยร่างกายของเด็กผู้หญิงนอนแน่นิ่งเปลือยกายไม่นุ่งห่มอะไรอยู่กับพื้นเรียงกันจนเต็มห้องนับคร่าวๆจากสายตาก็มากกว่าร้อยคน และมีหญิงสาว 5 คน ยืนนิ่งอยู่ภายในห้อง โดย 1 ใน 5 คนนั้น เป็นหญิงสาวที่ผมเคยเจอแน่นอน คนที่มาที่ห้องของผมแล้วลากผมมาที่นี่ พวกเธอไม่ขยับไหวติงใดๆคล้าย คล้ายไซบอร์กไม่ก็ศพที่โดนสต๊าฟเอาไว้ชัดๆ

                    อืมมมม .. แบบนี้นี่เอง ห้องเก็บร่างกาย...

                    เห้ย!! ไม่ใช่แล้วเว้ย นี่มันผิดคาดเกินไปแล้ว! มันไม่ใช่ห้องเก็บร่างกายแต่มันเป็นห้องดับจิตแล้วเฟ้ย!!!

                    "นี่มันอะไรกัน!!!!?" ผมตกใจร้องเสียงดังลั่น เล่นเอาเธอสะดุ้งเล็กน้อย

                    "จะตะโกนเสียงดังทำไมเล่า"

                    "แบบนี้เขาเรียกเก็บร่างกายที่ไหน นั่นมันเด็กสาวแสนน่ารักที่นอนตายทับถมกันแล้วไม่ใช่เรอะ"

                    "ว่าแล้วเชียวว่านายต้องตกใจ แต่สบายใจได้ ร่างกายพวกนั้นยังไม่ตายหรอก แล้วก็ไม่ใช่มนุษย์ปกติหรือแม้แต่สิ่งมีชีวิตแต่แรกแล้ว แค่มันยังไม่ตายและอยู่ในช่วงเจริญเติบโตเฉยๆ เป็นร่างกายที่ชั้นสร้างขึ้นยังไงหละ"

                    โอ้โห สบายใจได้งั้นเรอะ คุณหนูเอ้ย จะให้สบายใจได้ไงกับไอ้สิ่งที่เหมือนมนุษย์นอนกองเป็นซากอ้อยขนาดนี้

                    เออ แต่พอคิดอีกที มันก็ห้องเก็บ'ร่างกาย' จริงๆนี่หว่า ไม่สิ ถึงจะเป็นแบบนั้น แต่มันก็พูดยากอยู่

                    "สรุปง่ายๆคือ เด็กสาวน่ารักๆ ตรงนั้นไม่มีชีวิต?"

                    "เราบอกว่าไม่ใช่สิ่งมีชีวิต แต่เราไม่ได้บอกว่าไม่มีชีวิตสักหน่อย"

                    อืม สับสนได้โล่จริงๆ แต่ผมก็ต้องการอะไรที่มันอธิบายได้มากกว่านี้

                    "แล้วมันยังไงหละ" ผมหันไปถามเธอ

                    "มันคือร่างกายมนุษย์เทียม ที่สร้างขึ้นมาจากเทคโนโลยีชั้นเลิศที่ชั้นเป็นคนคิดเองยังไงหละ"

                    โอ ฟังแล้วดูไซไฟขึ้นมาทันที นี่เธอเป็นพวก Overmind ที่กำลังสร้าง Zergling อยู่รึไงนี่! มันเกมโปรดผมเลยนะ ถ้าไม่นับพวกเกมที่มีโลลิในท้องเรื่อง แต่แบบนี้ ก็เท่ากับ เจ้าแม่โลลิ ที่สร้างเหล่าลูกน้อยโลลิขึ้นมาหน่ะสิ!!!

                    "แล้วยังไงต่องั้นเหรอฟังดูน่าสนใจซะแล้วสิ ?" ผมเริ่มจ้องมองเธอด้วยความสนใจ

                    "ใช่มั้ยหละ? งั้นก็จะอธิบายหลักการทำงานง่ายๆให้ฟังก็แล้วกัน ชั้นสามารถใช้เทคโนโลยีของชั้นสร้างร่างกายเหล่านี้ได้ แต่จะมีปัญหาคือ ชั้นสามารถสร้างได้แต่ร่างกายของเด็กผู้หญิงเท่านั้น เพราะชั้นใช้สรีระของตนเองเป็นต้นแบบ ประกอบกับการศึกษาพื้นฐานรวมถึงดีเอ็นเอ ที่ไปขโมยมาจากหลายๆแหล่ง รวมเข้ากับรูปแบบหน้าตาโครงสร้างที่ชั้นจดจำมาได้"

                    โอ้! นั่นแหละครับ มันยิ่งฟังดูน่าสนใจสุดๆไปเลย มันให้ฟิลลิ่งแบบเราหลงไปในโลกแห่งโลลิแล้วตะโกนว่า โลลิ โลลิเต็มไปหมดเบย! ยังไงยังงั้น

                    "แบบนี้จะสร้างเด็กโลลิน่ารักเท่าไหร่ก็ได้งั้นสิ" นี่ผมถามอะไรออกไปเนี่ย!

                    "ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว การสร้างร่างกายมันก็ต้องใช้วัตถุดิบด้วย โดยความเก่งออพชั่นของร่างกายเกรดพลัง ก็จะขึ้นกับวัตถุดิบที่สร้างด้วย"

                    แม้จะฟังแล้วเป็นการสร้างร่างกายเด็กผู้หญิง แต่มันก็ชักเหมือนการ์ตูนหุ่นยนต์ซะแล้วสิ

                    "นอกจากเรื่องนั้นก็จะมีปัจจัยหลายๆอย่างเช่น ระยะเวลาของร่างกายที่พร้อมใช้งาน เพื่อประสิทธิภาพสูงสุดด้วย หรือพูดง่ายๆก็คือ เมื่อสร้างขึ้นมาแล้ว ก็ต้องรอให้ร่างกายเหล่านั้นโตก่อน จึงจะใช้งานได้เต็มประสิทธิภาพ"

                    เปรี้ยะ! มันเหมือนสายฟ้าแล่นเข้ามาทำร้ายจิตใจผม

                    ทำไมจะต้องรอให้โตด้วย! โลลิมันสุดยอดอยู่แล้ว เหล่าสาวน้อยน่ารัก ที่จะกลายเป็นผู้ใหญ่หน่ะ มันน่าสิ้นหวังจะตายไป!!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×