ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Crystal War, When I must Drive Lolis.[สงครามผลึก, เมื่อผม ต้องขับโลลิ]

    ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 1 - 4 -ที่เกี่ยว-

    • อัปเดตล่าสุด 22 ต.ค. 58


    - 3.40 .

                    ผมเดินออกมาจากหอพักด้วยความรู้สึกอับเฉาคล้ายต้นกระบองเพชรขาดน้ำ หรือก็แปลง่ายๆว่า ไม่ได้แสดงความรู้สึกภายในใจออกมามาก แต่มันก็รู้สึกทุ้มอยู่ในใจ ว่าเรากำลังทำลายโอกาสอันมีค่าไป จากความสัพเพร่าของตนเอง

                    จะว่าไป เมื่อกี้นี้ เราก็ดันฝันเรื่องเดิมที่ฝันซ้ำไปซ้ำมาเป็นสิบๆรอบอีกแล้วแฮะ แนวการ์ตูนแฟนตาซี ปล่อยพลัง ยานอวกาศ เด็กสาวโลลิน่ารักขี้โวยวาย สงครามแย่งชิงแร่ แล้วอะไรอีกหว่า ....

                    "ลืมแฮะ" ทั้งๆที่ตอนในฝันก็จำได้ทุกอย่างแท้ๆน้า พอตื่นก็ดันลืมไปอีกซะได้ รู้สึกเหมือนเรื่องราวทั้งหมดมันจะต่อกันเรื่อยๆด้วยนะ แล้วก็เหมือนเราจะเข้าไปปลอบอะไรเธอสักอย่าง แล้วก็ .....

                    งิ้ดๆๆๆ

                    เรื่องฝันช่างมันก่อนเหอะ! ไอ้เวลากลางคืนปกติมันก็มืดอยู่แล้ว ยิ่งไฟดับยิ่งมืดเข้าไปใหญ่ แถมหลังจากเลี้ยวเดินตรงดิ่งไปทางร้านสะดวกซื้อต่อจากช่วงกำแพงนี้ก็จะยิ่งวังเวงเพราะมีซอยเปลี่ยวรกร้างใกล้ตอหม้อเสาไฟฟ้าอยู่

                    ถ้าจะว่ากันไปแล้วนี่มันก็มีเพียงจิ้งหรีดยามราตรีส่งเสียงร้องเป็นเพื่อน แต่ดันไม่ช่วยให้ความวังเวงลดลงเลยซักกะติ๊ด เพราะความมืดที่ครอบงำไปทั่วเล่นเอาผมสำนึกได้ว่า ไม่น่าออกมาเลยสิพับผ่า แต่ในเมื่อออกมาแล้วมันก็ต้องไปให้ถึงจุดหมายหละฟระ

                    .

                    .

                    สวบ!! งี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สวบ!! ตุ้บ!!

                    เสียงจิ้งหรีดสลับกับเสียงดังแปลกๆดังออกมาเป็นระยะ จากด้านหน้าเส้นทางมันสร้างความหวั่นวิตกใจกับผมยิ่งนัก

                    "ไม่ไหว ยิ่งเดินยิ่งเสียวแฮะ" ผมบ่นพลางหยิบมือถือขึ้นมายัดหูฟังเข้ารูหู แล้วกดเปิดคลิปเพื่อคลายความน่ากลัวทันที

                    แซ่ก! อื้อ!!! อื้อ!!!!!!!!! งี้ดๆๆๆๆๆๆ.....

                    ["รักโอนี่จังที่สุดเลย!"

                    ["โอนี่จัง สบู่มันเข้าตาอ้า!"

                    ["โอนี่จัง โอนี่จัง! ตื่นได้แล้ว โอนี่จัง!"

                    ["รีบกลับมานะ โอนี่จัง!"

                    ใช่แล้ว มันก็คือฉากสาวน้อยโลลิกับโอนี่จังในอิริยาบถอารมณ์ต่างๆ ซึ่งผมได้ตัดต่อมาจากอนิเมะแล้วรวมๆกันไว้เพื่อช่วยกระตุ้นความรู้สึกเหนื่อยล้า เสริมสร้างความกระชุ่มกระชวย ในช่วงเวลาต่างๆของวันได้ไงหละ

                    ผมเดินอย่างอารมณ์เย็นมากขึ้นหลังจากได้เปิดคลิปไปฟังไปดูภาพไปเดินไป ผ่านเสาไฟฟ้าหลายต้น จนถึงเสาหลักที่เป็นส่วนวางหม้อแปรงไฟฟ้าขนาดใหญ่ พร้อมกับด้านข้างของเสานั้น มีซอยตรอกรกร้างแสนน่ากลัว ที่เขาลือกันว่ามีผีอยู่ที่นี่มากมาย ทั้งศพหญิงที่โดนข่มขืนแล้วฆ่า ทั้งขี้เมาที่โดนรุมตีจนตาย

                    ไม่ ผมไม่กลัวหรอก ผีเผอ อะไรมันจะมีจริงซะที่ไหน

                    ["โอนี่จังรีบๆมาเร็วเข้าสิคะ โอนี่จัง!!"

                    ["โอนี่จัง กินข้าวด้วยกันมั้ยคะ"

                    งี้ดๆๆๆ สุบ "อื้อออออออ!!!"

                    ["โอนี่จัง ช่วยด้วย!!! โอนี่จัง!!"

                    "ใครก็ได้ช่วยเราด้วย!!!"

                    ["โอนี่จัง ....."

                    กรึก

                    "หือ ... " ผมหยุดเดิน พร้อมกดหยุดคลิปแปบหนึ่ง เพราะเสียงซ้อนกันของมือถือที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ มันช่างฟังดูเรียวลิตี้มากกว่าอะไรทั้งหมด เล่นเอาทั้งตกใจ ทั้งหลอนจนขนลุกในเวลาเดียวกัน ว่าเสียงซ้อนเมื่อกี้มันมาจากไหน

                    "ชิบหายหละ..." หรือมันจะเป็นพลังงานจริงๆ!?

                    อารมณ์ว่าผีสาวที่โดนข่มขืนแล้วฆ่าจากในซอย พุ่งเข้ามาสิงมือถือที่เก็บคลังโลลิของผมเอาไว้ ไม่นะเว้ย!! อย่าเชียวนะ ขอให้มันเป็นแค่จินตนาการบ้าบอของไอ้บ้าโลลิแบบเราคนเดียวเหอะ อาจจะเป็นที่แผ่นเสียก็ได้

                    "...."

                    จะบ้าเรอะ มันไม่ใช่ซีดีนะเฟ้ย สงบอารมณ์ไว้เซ่ฟรอส นายมันผู้ชายวัย 25 แล้วนะเว้ย

                    อาจจะแค่มือถือกระตุกจนเสียงเพี้ยนซ้อนกันก็ได้ ผมลองทดสอบเปิดอีกรอบเพื่อความชัวร์

                    [" ..... ผ้ามันจะหลุดแย้วง่า โอนี่จัง!!"

                    "เห้ย ผ้าอุดปากมันหลุดแล้วหน่ะเห็นไหม ยัดแน่นๆดิวะ!"

                    ["โอนี่จัง!!! มัดแน่นๆหน่อยสิ โอนี่จัง!!"

                    "อื้ออออ!!"

                    "เออ สราด ก็ทั้งยัดทั้งมัดแน่นๆอยู่เนี่ย!! สลาดผาก"

                    กรึก

                    เหยด!!! ไม่ใช่ละ คราวนี้มีเสียงผีผู้ชายขี้เมาเข้ามาอีก

                    ผมรีบดึงหูฟังออกจากหูทันที ด้วยความหลอนสุดๆ

                    แต่นั่นก็ทำให้ผมได้ยินเสียงชัดเจนกว่าเดิม

                    "ใครก็ได้ช่วย .... อื้อออ อื้ออ!"

                    ไม่ใช่ละเว้ยยยยย!!! เสียงผู้หญิงร้องแบบนี้มัน!!! อยากจะวิ่ง แต่ขามันแข็งวิ่งไม่ออก!!

                    ด้วยความตื่นตระหนก ผมจึงรีบหันไปมองต้นเสียงทันที และก็ได้พบกับแสงสว่างวาบๆ ออกมาจากภายในซอย

                    "ผี?" แวบแรกไม่ถึก 3 วินาทีผมก็คิดแบบนั้น พร้อมอุทานเสียงเบาๆออกมา แต่หลังจากนั้นผมก็ได้หรี่ตามองเข้าไปดีๆ พร้อมตั้งใจฟังเสียง

                    "ดิ้นเก่งจังวะ จับแน่นๆหน่อยดิเห้ย ไม่ได้จัดสักทีแบบนี้"

                    "แน่นแล้วเว้ย"

                    "ก็มัวแต่แย่งกันนี่แหละ มันเลยไม่ได้เริ่มสักที!

                    "งั้นใครจะเริ่มก่อนวะ!!"

                    "อื้ออออ!! อื้อ!"

                    "ข้าดิวะ!"

                    "ข้าก่อนเว้ย!"

                    "ข้าก่อนไอ้สราด!"

                    "ข้าจับมัด ต้องข้าก่อน!!!"

                    ....

                    ใช่ครับ แล้วผมก็ได้รู้อย่างชัดแจ่มแจ้งแล้ว ว่ามันเป็นผีจริงๆด้วย แต่ไม่ใช่ผีที่เป็นพลังงานอันพิสูจน์ไม่ได้แล้ว!

                    นี่มัน ผีทะเลชัดๆ!!!

                    ผีทะเลหื่นกาม ราวๆ 5-6 ตัวที่กำลังจะรุมข่มขืนผู้หญิงคนเดียวชัดๆเลยเว้ย!!!!!!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×