เก็บอิโมคอน

ข้อมูลเบื้องต้น

เพราะเราก็ก็อปเขามา   555+

 

 

 

 

 

 

Angry red bird

 

 

 

   

 

Angry yellow bird

 

  

 

Angry blue bird

 

  

 

Angry black bird

 

  

 

Angry white bird

 

   

 

Angry green bird

 

  

 

 

Mighty eagle..... บางคนอาจจะไม่รู้จักตัวนี้.....เป็นตัวละครที่เราต้องซื้อมา

ตัวนี้อยากบอกว่า...โคตรโหดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เมพขริงๆ ใครอยากรู้ว่า

เมพแค่ไหนก็ไปดูในยูทูปก็ได้นะ ^^"

 

  

 

 

 

Pig

 

   

 

 

[เช้า]


              "ฮ้าววววว"

              ผมหาวออกมาเบาๆก่อนที่จะจัดแจงบิดขี้เกียจเล็กน้อยไอ้เปี๊ยกยังคงนอนหลับสบายแต่พอผมขยับมันก็เลยตื่นขึ้นมา

              "มีเรียนคาบเช้าไมพี่ว่าเรานอนพักสักวันก่อนดีกว่า"

              บาดแผลมันสมานตัวเร็วตนเหลือเชื่อก็จริงแต่ผมว่าน่าจะเพราะมันดูแลสุขภาพล่ะมั่งยังไงก็ตามไม่ควรจะให้ไปฝืนนั่งเรียนตอนนี้นะน่ะ

              "ครับแต่จริงๆแล้วจินก็พอไหวนะพี่แอลไปเรียนก็ได้"

              ไอ้เปี๊ยกท้วงเบาๆแต่ก็นั่งลงคงจะเจ็บแผลอยู่

              "แล้วไม่มีใครอยู่บ้านเลยหรอเมื่อวานพี่มาก็ไม่เห็นเจอใครเลย"

              ตามหลักแล้วควรจะมีคนกลับมาจากที่ทำงานบ้างหรือกลับมาดูแลบ้านบ้างแต่ผมเจอแค่ไอ้เปี๊ยกนอนกองคากองเลือดนั้นคนเดียว

              อีกอย่างที่ผมสงสัย...

              แผนที่ทีผมได้มาผมพอเปิดดูอีกรอบก็พบว่า

              รอยเลือดหายไปหมดแล้ว

              ไหนจะไอ้ตัวประหลาดนั้นอีกเล่นเอาผมเกือบจะฝันร้ายด้วยซ้ำเมื่อคืน

              "ครับจินนอนคนเดียวอ่ะนานๆกลับมาบ้านที่ด้วยซ้ำ"

              จินตอบกลับมาเบาๆผมได้จังหวะเลยถามต่อ

              "ไปเที่ยวห้างซื่อของเข้าบ้านกันไมพี่เห็นมันไม่ค่อยมีอะไรแล้วอ่ะเดียวจะได้ไปกินข้าวกันด้วยหิวแล้ว"

              คนถูกถามพยักหน้าเบาๆก่อนจะล้มตัวลงนอนไปอีกผมเลยไปจัดแจงอาบน้ำกะว่าออกมาค่อยปลุกก็ได้

              ในตอนที่ผมเข้ามาด้านในห้องน้ำนั้นแหละ...

              'กึกๆ'

              เสียงหลอดไฟติดๆดับๆก่อนจะดับไปในที่สุดผมกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอก่อนที่หลอดไฟจะสว่างพรึ่บ

              นั้นไง...

              ที่ซื่อหวยล่ะกูซื่อไม่ถูก

              "ขอ...บ...ใ.....จ"

              ร่างบางขอบตาเพลิงสีแดงสดลอยตัวอยู่ด้านหลัวงประตูมองผมผ่านกระจกก่อนจะพูดออกมาเบาๆแต่กลับดูก้องกังวาลในหัวผม

              "หวังว่า...คงจะได้เจอกันมากกว่านี้นะ เคี้ยกๆ"

เนื้อเรื่อง

                        "เออ...รีบครับไปกี้ไป"

                        ผมพูดแบบไม่มองหน้าก่อนจะขอตัว...คือกูยังอายโว้ยแมร่งปากชนปากแบบนั้นมันก็จูบดิครับไหนจะเพื่อนร่วมรุ่นที่เห็นเหตุการณ์อีก


                         "เอาน่าพี่ขอเวลาแปปนึ่งน้องกลับหอคนเดียวได้ใช่ไมพี่ขอตัวเพื่อนน้องก่อนนะ"

                         พี่แอลชิงดึงมือผมไว้แล้วบอกไล่ปัดๆไอ้กี้ไอ้เพื่อนใหม่ตัวดีของผมก็โบกมือบายๆแบบไม่สนใจเลยว่าผมจะเป็นยังไง


                          "มากับกูหน่อย"

                          พี่มันพูดก่อนจะลากผมไปขึ้นบีเอ็มที่จอดอยู่หน้าหอประชุม...รวยว่ะ

                          พอยัดผมเข้าไปฝั่งคนนั่งพี่มันก็ไปฝั่งคนขับมันจะพาผมไปไหนว่ะ
 
                          "เรื่องเมื่อกี้นะพี่ขอโทษด้วยนะมันเป็นอุบัติเหตุ"

                          พี่แอลพูดหลังจากออกรถมาได้ไกลพอสมควรเสียงเพลงจากคลื่นFMกลายเป็นเสียงที่ทำลายความเงียบตอนนี้ในรถของเรา

                          พี่มันขับไปเรื่อยๆก่อนจะมาจอดหน้าตลาดโตรุ้งสว่างๆแห่งหนึ่งพอหาที่จอดได้ก็ลากผมไปถึงร้านขายก๋วยเตี่ยว

                           "ป้าเล็กน้ำใส2เหมือนเดิมครับ"

                           ท่าทางจะมากินบ่อยพอสั่งเสร็จก็เดินไปนั่งตรงโต๊ะข้างทาง

                           "ถือว่าเลี้ยงขอโทษแทนเรื่องเมื่อกี้แล้วกันเนอะ"

                           พี่แอลพูดเสียงอ่อยขอโทษผมจากใจคือที่จริงพี่เขาไม่ต้องเลี่ยงผมก็ไม่ได้จะคิดมากอะไรแล้วล่ะรับเพียงแต่ผมอายเฉยๆ
 
                            ก็แน่สิอยู่ดีๆมีผู้ชายมาจูบเป็นคุณ คุณอายไม ?

                           พอนั่งรอสักพักก๋วยเตี๋ยวร้อนๆก็มาเสิร์ฟพอเห็นหน้าตาเท่านั้นแหละผมถึงกับวางตะเกียบที่ถือรอเลย

                            "ไม่กินหรอ ?"

                           พี่แอลที่ซดหมี่เหลืองเข้าปากถามไปกินไปน่ากลียดจริงๆเลย

                            "เออ...คือ"

                            จะให้กูพูดหรอ...ว่ากินเผ็ดไม่ได้T^T
      
                            "กินดิอร่อยนะ"

                           คยั้นคยอเสร็จก็เอาตะเกี๊ยบมาครีบหมี่ผมมาจ่อไว้ที่ปาก...ไม่ต้องบริการกูดีขนานนี้ก็ได้หรอกนะ
 
                            ผมอ้าปากกินเข้าไปช้าๆก่อนที่รสเผ็ดจะวิ่งวนไปทั่วปากเผ็ดมากครับถ้าคนกินเผ็ดไม่ได้นิดๆหน่อยๆก็หน้าแดงแล้วครับ

                             "อ้าวเป็นไรอ่ะ"

                            ก็เพราะมึงไงผมยกแก้วน้ำดื่มก่อนจะเติมลงไปแล้วดื่มต่อไปเรื่อยๆจนพอแก้กระหายได้แล้วก็มองหน้าพี่มันตอบพี่มันก็มองผมแบบแปลกใจนะก่อนจะพูดต่อ


                            "กินเผ็ดไม่ได้ก็ไม่บอก

แสนซน

เชียร์

55555555  จัดไป 
จะเปิดเทอมกันแล้ว!!!  พร้อมกันยังจ๊ะ ^0^




และสุดท้ายสิ่งที่จขกท.ไม่อยากให้เพื่อนทัก

V

V

V

V

V







ถ้าทักเราคง...

  
  

ยัง



สุดท้าย...




                 

 

 

 

 

 

 

 

  
 
 
 

Cry .Q

 
 
 
 

  

Cry .Q

 
  

 Cry .Q

Cry .Q

 

[ ค้นหาเว็บบอร์ดทุกโรงเรียน แวะไปล่างสุดโฮมเพจ Dek-D ]
 

 

 
 

 

Cry .Q

 
 

Cry .Q

                       "ทำไมกูต้องเชื่อมึงด้วยไอ้ใหญ่"






                       ไอ้ปลวกตัวนั้นพูดออกมาแบบหาเรื่องโดยที่มือข้างหนึ่งยังจับมือผมไว้อยู่






                      ...อืมกูเตือนมึงแล้วนะไอ้ปลวก






                        "โอ๊ย!!!"




                        เสียงมันร้องอย่างทรมารจากการโดนดัดข้อมือแรงๆจนตัวมันงอ





                        "ขอบใจ"






                        ผมบอกนายใหญ่อะไรนั้นก่อนจะเดินผ่านหน้าเขาไปแล้วก็เดินออกไปทิ้งไอ้ปลวกให้นอนโอรดโอ๊ยอยู่ตรงนั้นแหละครับ







                        เฮ้อเซง...



                                       




                        ผมเดินออกมาจากในโรงอาหารก่อนจะเดินย่อยเล็กน้อยแล้วกะว่าจะเดินสำรวจรอบๆม.สายตาก็มองแผนที่ไป2ขาก็ก้าวไปตามทางจนรอบม.แล้วถึงกลับไปที่หอพัก






                        ไอ้2หนุ่มนั้นเข้าไปเฝ้าพระอินทร์แล้วครับส่วนอีกคนที่รู้สึกจะชื่อจินยังไม่กลับมาผมตัดความสนใจออกไปก่อนจะอาบน้ำแล้วทิ้งตัวลงนอน




                         Zzzz






                                          ............................................


 



                        ตื่นมาอีกที่จินก็กลับมาแล้วครับผมทักทายแนะนำตัวกันนิดหน่อยก่อนจะแยกกันไปอาบน้ำแล้วก็ออกมารอกันเพื่อจะไปเข้าสู่กิจกรรมรับน้องเข้าหอ





                        ผมกับไอ้พีอยู่วิศะวะส่วนอีก2คนอยู่นิเทศพอถึงหอประชุมก็เลยต้องแยกกันของพวกผมรุ่นพี่จะพาไปรับน้องอีกที่ครับ


                         

                        "พี่จะให้น้องๆจับคู่กับรุ่นพี่แล้วให้แต่ละคู่ไปเอาธงสีขาวจากวัดร้างด้านหลังม.ใครไดก่อนก็ได้กลับหอไปนอนก่อนส่วนเส้นทางเราจะแบ่งเป็น3สายใครอยากไปทางไหนก็ไปดยพี่จะแจกเบอร์ที่มีหมายเลขโทรศัพร์รุ่นพี่"

                         พี่มันบอกเกมที่จะเล่นและเว้นช่วงก่อนจะพูดต่อสรุปง่ายๆก็คือรุ่นน้องจะได้เบอร์ของรุ่นพี่แล้วจะถือว่าพี่คนนั้นเป็นพี่รหัสให้โทร.หาแล้วจับคู่กันขึ้นไปเอาธงส่วนธงจะซ่อนไว้ถามที่ต่างๆในวัดร้าง


                         พอได้เบอร์มาผมก็กดโทร.พลางลุ้นว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย

                         เพี้ยง...ผู้หญิงที่เหอะ(สวยๆทั่งนั้นเลยครับสาววิศวะผมเลยออกอาการหื่นเล็กน้อย)

                         (นายสินะน้องรหัสฉัน)

                        เพล้ง...ความหวังผมพังทลายเพระไอเสียงห้าวๆที่ตอบรับมานะสิ

                        "อืมอยู่ตรงไหนครับผมจะได้ไปเจอถูก"

                        ผมพูดตอบกลับไปแบบเอือยๆพอรู้ว่าเป็นผู้ชายแล้วใจมันเหียว

                       (เดินมาตรงหน้าศาลาข้งๆนะน่ะพี่ใส่เสื่อสีดำเกงยีนส์ไวๆอ่ะจะได้เอาธงแล้วรีบไปนอน)

                       เสียงรุ่นพี่บอกก่อนผมจะตัดสายทิ้งไป...เอาเหอะก็อย่างที่พี่มันว่าไว้รีบไปเอารีบกลับไปนอนเกมนี้จะว่าง่ายก็ง่ายยากก็ยากเพระถ้าใครกลัวก็คงไม่ไหว