คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Three
"บ้านอยู่แถวไหนหลอครับ"
"ไม่รู้ค่ะ"
ฉันกับสายรุ้งตอบเป็นเสียงเดียวกัน
"อ้าว แล้วผมจาไปส่งยังไงอ่าครับ"
"แหะๆ นั่นสิค่ะ ก็บอกแล้วว่าเราไปกันเองได้"
กระซิกๆ สายรุ้งเริ่มบีบน้ำตาอย่างเห็นได้ชัด ฉันรู้จักเธอดี
"คือเราเข้ามาหาทำงานในกรุงเทพหนะคะ กระซิกๆ แล้วเราก็ยังไม่มีที่อยู่ แล้วเราก็ยังไม่มีงานทำ แล้วเราก็ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง เราต้องการที่พึ่งค่ะ กระซิกๆ"
"ยัยรุ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
ฉันหยิกแขนสายรุ้งไปทีนึง
"โอ๊ยยยยยยยย.....แง๊ๆๆ"
"เป็นอะไรไปครับคุณรุ้ง"
"ป่าวค่ะ กระซิกๆ"
"ผมพอช่วยทั้งหมดได้ครับ ให้เป็นหน้าที่ผมเถอะครับ"
เวรกรรม ฉันจะบ้าตาย
ที่หน้าคอนโดสวัสดีกรุงเทพ
นายไฮโซกำลังนำกระเป๋าลงจากรถ ฉันและสายรุ้งแหงนหน้ามองตึกสูงที่อยู่ตรงหน้า
"โอ้โห เราจะอยู่กันสูงขนาดนี้เลยหลอค่ะ"
"ป่าวครับ อยู่ตรงนั้นตะหาก"
นายไฮโซชี้นิ้วมือไปที่ห้องแถวโทรมๆด้านตรงข้ามเยื้องกับคอนโด มีไม้ประตูบานเก่าๆแต่กลับมีสีเหลืองสด ห้องแถวนี้อยู่ท่ามกลางร้านค้าต่างๆ ซึ่งนับเป็นเรื่องน่าประหลาดใจที่ไม่มีคนเช่าขายของหรือทำเป็นร้านค้าเหมือนห้องแถวในละแวกนี้
เราสองคนมองไปที่ห้องแถวนั้นแล้วเงียบไปซักพัก
"ป่าวครับ ผมพูดเล่น ฮ่าๆๆๆ"
"ฮ่าาาๆๆๆๆ"
คู่นี้ดูเข้ากันได้ดีทีเดียว แต่ฉันคงไม่อยากให้เป็นแบบนี้เท่าไหร่
นายไฮโซรีบวิ่งเข้าไปในคอนโดแล้วกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มและกุญแจดอกหนึ่งอยู่ในมือ เขาจับมือฉันเบาๆแล้วค่อยๆวางกุญแจลงบนมือฉันอย่างปราณีต แล้วกำมือฉันเอาไว้
"แล้วเจอกันนะครับ ผมต้องรีบไปนี่สายมากแล้ว"
นายไฮโซเขย่ามือฉันเบาๆอีกครั้ง แล้วเขาก็เดินก้าวยาวๆไปที่รถสปอร์ตสีเหลือง
"แล้วเจอกันนะค๊าาาา"
สายรุ้งโบกมือไปมา แต่นายไฮโซกลับดูเหมือนไม่สนใจสายรุ้งแล้วรีบขับรถออกไปในทันที
"แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดีหละ"
สายรุ้งไม่ตอบคำถามฉัน พร้อมกับหยิบกุญแจในมือฉันแล้วลากกระเป๋าเข้าไปในคอนโด ฉันต้องรีบตามสายรุ้งไปอีกตามเคย เธอเดินเข้าไปในลิฟต์ฉันค่อยๆตามเข้าไป ขณะที่สายรุ้งกำลังจะเอื้อมมือไปกดลิฟต์
"ฟ้า เราจะไปชั้นไหนกัน"
สายรุ้งขมวดคิ้วใส่ฉัน ฉันคิดว่าเธอคงไม่รู้จะกดชั้นไหนนั่นเอง
"ไม่รู้ดิ"
จ๊อกกกกกกกกกกกจ๊อกกกกกกกกกกก...
ฉันกับสายรุ้งท้องร้องพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
"เราไปหาไรกินกันดีม่ะ"
"อือก็ด่ะ แกเลี้ยงนะ"
"จ้าฉันเลี้ยงเอง"
ฉันกับรุ้งออกไปที่หน้าคอนโด มีร้านก๋วยเตี๊ยวอยู่ร้านนึงอยู่ถัดไปจากคอนโดประมาณ 100 เมตร เราเดินจึงเข้าไปเพื่อจะทำให้ท้องหยุดร้อง
"ป้าค่ะขอเส้นเล็ก 2ชาม นะค่ะ "
"ของหนูไม่ไส่ผักนะค๊า"
สายรุ้งย้ำคุณป้าอีกครั้งนึง
ผ่านไป 5 นาที
"ก๋วยเตี๊ยวได้แล้วจ่ะหนู"
คุณป้ายกชามก๋วยเตี๊ยวมาให้เราทั้งสองคน แล้วนั่งลงบนโต๊ะข้างๆฉัน ทำคิ้วขมวดแล้วจ้องมองมาทางฉัน
"หนูนี่หน้าคุ้นๆน๊า ป้าว่าป้าคงเคยเห็นหนูที่ไหน"
"ฮิฮิ คงไม่หลอกค่ะป้า"
"แต่ป้าว่าเคยนะ"
"แหะๆ"
"หนูเป็นคนแถวนี้รึป่าว ทำไมป้าไม่เคยเห็นหน้าหนูสองคนเลย"
"ป่าวค่ะป้า เราเพิ่งเข้ากรุงเทพมา เพื่อนเราบอกให้เรามาพักคอนโดนี้แต่เราไม่รู้ว่าห้องไหนอ่ะค่ะ"
สายรุ้งตอบคำถามป้าแทนฉันไปซะงั้นอ่ะ
"งั้นคืนนี้อยู่ห้องป้าก่อนไหมหละ นี่ก็เย็นมากแล้ว"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า"
"เอาเถอะน่า"
คุณป้ามองฉันแล้วยิ้ม รอยยิ้มของคุณป้าทำให้ฉันนึกถึงคุณยายขึ้นทันที น้ำตาฉันกำลังจะไหลออกมา
"อ๊า ก๋วยเตี๊ยวป้าอร่อยจังเลย อิ่มด้วย"
สายรุ้งลุกขึ้นยืนแล้วเอามือลูบท้อง ทำให้หยุดน้ำตาฉันที่กำลังจะไหลออกมา
"ตกลงคืนนี้หนูพักที่ห้องป้าแล้วกันนะ"
ฉันไม่รู้จะเอายังไงดีคืนนี้ฉันคงไม่มีที่พักแน่ คุณป้าแกก็ดูไว้ใจได้คงไม่เสียหายหละมั้งที่จะพักกับแกซักคืน
"ค่ะ ก็ได้ค่ะ
คุณป้ายิ้มเล็กแล้วเดินไปล้างจาน
"ให้หนูช่วยนะค่ะ"
เย็นนั้นฉันกับรุ้งช่วยคุณป้าล้างจานและเก็บร้าน เพื่อเป็นการตอบแทนที่คุณป้าจะให้ที่พักเราในคืนนี้
คุณป้าพาฉันกับรุ้งไปที่ห้องแถวสีเหลืองนั่น ที่นายไฮโซชี้ให้ฉันดูเมื่อเช้า มันอยู่ตรงข้ามกับร้านก๋วยเตี๊ยวป้า แต่ก็เยื้องอยู่ประมาน 2 ห้องได้ คุณป้าหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋าเก็บเงินของแกแล้วไขประตูเข้าไปในบ้าน
"นี่บ้านคุณป้าหลอค่ะ"
สายรุ้งถามป้า แล้วทำสีหน้าซังกะตาย
"ไช่จ่ะ"
เมื่อประตูถูกเปิด ฉันกับสายรุ้งจ้องหน้ากัน ฉันแทบไม่ยากเชื่อเลย ภายในบ้านดูแตกต่างจากภายนอกบ้านอย่างลิบลับ ถึงแม้จะไม่ได้หรูหรามากมายแต่ดูดีกว่าภายนอก เมื่อมองตรงไปเป็นทางเดินยาวมีกระถางดอกไม้เล็กๆเรียงรายไปจนสุดทาง พื้นและผนังปูด้วยไม้สีเข้ม ด้านขวามีประตูห้องๆหนึ่ง คุณป้าพาพวกเราเดินไปตามทางเดินยาวๆนั้น แล้วขึ้นบันไดไปยังชั้น 2 คุณป้าเปิดประตูห้อง
"ห้องอาจจะเล็กไปหน่อยได้คงอยู่กันได้นะ"
"อ๋ออยู่ได้ค่ะไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว"
ฉันเดินตามคุณป้าเข้าไปในห้อง คุณป้านั่งลงบนเตียงแล้วกวักมือเรียกฉันให้ไปนั่งด้วย ฉันตามไปนั่งข้างๆคุณป้า
"อยู่นี่กันก่อนนะเดี๋ยวป้ามา"
คุณป้าพูดเสร็จก็ออกจากห้องไป ฉันกับสายรุ้งนำเสื้อผ้าออกมาจากกระเป๋า
ก๊อกๆ
คุณป้าเปิดประตูพร้อมกับน้ำและขนม
"กินกันสิ"
สายรุ้งลุกไปช่วยคุณป้ายกขนมแล้วนำไปวางไว้บนโต๊ะญี่ปุ่นเล็กที่อยู่ใกล้ๆกับเตียง
"หุย อร่อยจังเลยค่ะป้า"
"หิหิ ป้าทำเองหนะ"
"จริงหลอค่ะ ไม่เคยกินขนมฝักทองที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ"
"สูตรของครอบครัวป้าหนะ หลานของป้าก็ชอบกิน"
"ฟ้ามากินสิอร่อยนะ"
"ฉันขอเก็บของให้เรียบร้อยก่อนนะ"
เมื่อฉันกับสายรุ้งอาบน้ำ แต่งตัวเรียบร้อยเสร็จแล้วเราก็มานั่งคุยกันกลับคุณป้า เราคุยกันจนดึกฉันเล่าเรื่องคุณตากับคุณยายให้คุณป้าฟัง ฉันรู้สึกดีๆเมื่อได้อยู่ใกล้คุณป้า ทำให้ฉันคลายความเศร้าที่ต้องจากคุณตากับคุณยาย และในที่สุดสายรุ้งก็ผลอยหลับไป อีกไม่นานคุณยายก็หลับไปข้างๆสายรุ้งเหลือเพียงแต่ฉันคนเดียว
ก๊อก ๆๆ ๆ
มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา ฉันจึงค่อยๆลุกขึ้นไปเปิดประตูดูว่าเป็นเขาเป็นใคร
ความคิดเห็น