เรื่องเล่าจากเกสท์เฮ้าส์ (Backpackers' Stories)

/>

เรื่องเล่าจากเกสท์เฮ้าส์ (Backpackers’ stories)

            “ฝรั่ง” เป็นคำที่เราเรียกพวกที่มีผมสี ผิวขาวตัวโต จมูกโด่ง เช่นพวกที่มาจากยุโรปหรืออเมริกา จริงๆแล้วฝรั่งมีหลากหลายเผ่าพันธุ์ทั้งฝรั่งแท้และพวกลูกผสม(Mixed root) แต่ก็แปลกทีพวกผิวดำเรากลับเรียก “นิโกร” ไม่ยักเรียกฝรั่ง นักท่องเที่ยวที่เข้ามาเที่ยวเมืองไทยล้วนมีชีวิตความเป็นอยู่ ขนบธรรมเนียมและวัฒนธรรมแตกต่างกันไป ถ้าเราคุ้นเคยหรือคลุกคลีอยู่ด้วยนานๆ เราสามารถแยกออกไปได้อีกว่าไอ้หมอหัวแดงหน้ากร้อๆนี่แหละฝรั่งบ้านนอก คนนี้เป็นฝรั่งเมือง คนนี้จะฝรั่งก็ไม่ใช่ตะวันออกกลางก็ไม่เชิงเป็นพวกยิว พวกนี้จะรู้กันเองครับ จากสำเนียงภาษาพูด อย่างเช่นอเมริกัน พวกที่มาจากนิวยอร์กและพวกที่มาจากทางเท็กซัสนี่พูดคนละสำเนียงเลยละครับ แม้แต่คนอังกฤษเองที่พูดภาษาอังกฤษก็มีทั้งสำเนียงแบบลอนดอนกับพวกที่พูดแล้วมีตัว อ. แทนตัวเอช. แบบสำเนียงของพวกคอกนี่ย์ ซึ่งเป็นคนจนแถบตะวันออกของลอนดอน(Cockney)

            เกสท์เฮ้าส์ (Guesthouse) เป็นสังคมเล็กๆ มีหน้าที่ให้บริการห้องพักแก่นักท่องเที่ยวจากทั่วทุกมุมโลก เปลี่ยนหน้าหมุนเวียนกันเข้ามาพักแทบทุกวัน เรามีหน้าที่ให้บริการสารพัด นับแต่จัดหาห้องพัก ทำอาหาร นำเที่ยว บางครั้งต้องเป็นพี่เลี้ยงเด็ก เป็นหมอ แม้แต่เป็นที่ปรึกษากฎหมายก็เคย คนไทยเรามักมองเกสท์เฮ้าส์ว่าเป็นที่พักแรมราคาถูกสำหรับฝรั่งแบบเป้ (Backpacker)หรือฝรั่งซำเหมามาชุมนุมกันเพราะราคาไม่แพง แม้อาจจะดูไม่หรูหราเหมือนโรงแรมชั้นหนึ่ง แต่สิ่งหนึ่งที่เรามีให้กับแขกก็คือความใกล้ชิดและความเป็นกันเอง สิ่งนี้แหละที่ทำให้นักท่องเที่ยวเกิดความประทับใจ รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยตลอดเวลาที่พักอยู่กับเรา

            นักท่องเที่ยวเหล่านี้เมื่อจากไปพวกเขาทิ้งบางสิ่งบางอย่างไว้ให้เราจดจำ และทำให้เราได้รู้ถึงทัศนคติต่อเมืองไทยในหลายแง่มุมจากนักท่องเที่ยวเหล่านี้ บางเหตุการณ์กลายเป็นเรื่องเล่าขาน แขกบางคนดีก็ดีจริงๆ แขกบางจำพวกพอจากไปแล้วเราก็ต้องด่าตามก้นและภาวนาว่าอย่าได้กลับมาอีกเลย

            เรื่องราวที่ท่านจะอ่านต่อไปนี้ผมแบ่งออกเป็นสองภาค ภาคแรกสมัยเริ่มทำเกสท์เฮ้าส์ที่เมืองท่องเที่ยวอย่างสุโขทัย ส่วนภาคสองย้ายมาเชียงใหม่ เรื่องเล่าจากเกสท์เฮ้าส์ของผมคือต้องการให้ท่านอ่านเพื่อการพักผ่อน แชร์ประสบการณ์ผสมกับเกร็ดความรู้บ้างเล็กๆน้อยๆเกี่ยวกับฝรั่งชาติต่างๆในอีกแง่มุมหนึ่งที่คนไทยเราไม่ค่อยคุ้นเคย ตัวละครทุกตัวมีตัวตนจริง บางคนย้อนมาเที่ยวเมืองไทยเป็นครั้งที่สอง บางคนก็กลายเป็นเพื่อนกับผมจนทุกวันและทำธุรกิจด้วยกันอยู่ พวกเขามาเที่ยวบ้านเราและนำเงินเข้ามาใช้จ่าย ทำให้หลายคนมีงานทำ ช่วยเศรษฐกิจของประเทศอีกทางหนึ่ง ผมไม่ได้มองหรือเทิดทูนว่าฝรั่งพวกนี้เป็นพวกศิวิไลซ์ที่เราจะต้องทำตามหรือเลียนแบบอย่าง ผมเองอยู่ทุกวันกับฝรั่งมาร่วมยี่สิบกว่าปี บอกตรงๆครับว่าผมรู้สึกรักเมืองไทยของผมมากที่สุด

                                                                                                              Wormbat

หมายเหตุ

ข้อมูลอ้างอิง ช่วงเวลาตัวละครเป็นชื่อจริง เกสท์เฮ้าส์มีอยู่จริง ข้อมูลจาก Lonely Planet/Sukhothai/accommodation/6^th Edition