ใต้ร่มชายธง เขียว-เหลือง

เนื้อเรื่อง

 

สวัสดีครับเพื่อนๆ
            จะพูดไปแล้วก็น่าใจหายนะครับกับการเรียนม.ปลาย แปปเดียวเองก็จบแล้ว ผมคิดว่าคงไม่มีใครรู้หรอก ถ้าไม่เจอกับตัวเอง ถ้าใครที่จบ ม.ปลายปีนี้คงรู้ดี ยิ่งเป็นวันที่ ปัจฉิมนิเทศ แล้ว ก็ยิ่งทำให้เรานึกย้อมหวงถึงวันเก่าๆ ที่เราเตะบอล ร้องเพลงกินข้าวกับเพื่อนๆ
            ครับก็คนหนึ่งที่ประสบความรูสึกเช่นนี้ผมก็อยากจะถ่ายทอดความรูสึกดีๆความประทับใจดีๆ ให้ท่านผู้อ่านลองพิจารณากันนะครับ

มันช่างเป็นบรรยากาศที่น่าประทับใจมากๆเลยครับ

             วันนี้ผมก็จะขอเล่าเรื่องราวผ่านความรู้สึกลงนิ้วสู้หน้าจอละกัน ที่เกี่ยวกับความทรงจำดีๆ ใน รร. ที่มีชื่อว่า เทพศิรินทร์
             งานจตุรมิตร เป็นงานหนึ่งที่ไม่เพียงจะหลอมรวม ความสามัคคี ใน 4 รร.แล้ว งานนี้ยังเป็นงาน ที่หลอมรวม นักเรียนทุกๆคน ที่มีจิตใจรัก ใน รร. ของตน มีจิตใจ ที่ห้าวหาญ เหี้ยมเกรียม คึกคัก รักในสถาบันของตน ทำให้ นร. รัก และผูกพันธ์ กับสถาบันของตนมากขึ้น มากขึ้น ยิ่งๆขึ้นไป

             มีคำกล่าวนะครับ ในรร.4จตุรมิตร ว่า ผู้ใดที่เข้ามาในรั้ว ของ 4 จตุรมิตรแล้ว ไม่ได้แปลอักษร ถือว่า ไม่ได้เป็นคน ในใต้ร่มชายธง 4 จตุรมิตร ถือว่าไม่ได้มาถึง ไม่ได้เป็นลูก ของ รร.นั้นๆ อย่างแท้จริง

             จะกล่าวไปถึง รร. ของผมนั้น “ รร. เทพศิรินทร์ “ทุกๆคนล้วนมีหน้าที่ ที่จะปฏิบัติ กระทำ เพื่อแสดง Sprit ของความรัก และมีใจรักสามัคคี ในสถาบันเริ่มตั่งแต่
 
              ม.1 จัดสมุดสี

              ม.2 ขึ้นสแตน เชียร์

              ม.3 ขึ้นสแตน เชียร์

              ม .4 ขึ้นสแตน เชียร์

              ม.5 ออกแบบ โค้ช ออกแบบ สี และรูปแบบ

              ม.6 ขนเพส ทั้งหมด ไปและกลับ

                ทุกคนล้วนทำหน้าที่กันอย่างเต็มที่ ไม่ว่าเป็น ม. ใดก็ตาม ทุกๆคนล้วนร้องเพลงเชียร์เป็น ได้อย่างกึกก้องชัดเจน

                 แต่ทุกๆอย่างก็ล้วนมีปัญหาหมดและครับ การแปรอักษรเป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะทำกันเป็นคนหมู่มาก และปัจจัย ต่างๆ ในรุ่นของผม ปี 2546 ถ้าจำไม่ผิด วันแปรอักษร ช่วง บ่าย อากาศร้อนมากๆๆๆ ตกเย็น ฝนตก ก็แปรอักษร ร้องเพลงเชียร์ ทั้งฝนตกนั้นและ น่าประทับใจมาก ทูกคนล้วนแสดง Sprit มาอย่างท้วมท้น "เราเทพศิรินทร์ เทพศิรินทร์ ระบิลละบือ” ยังดังก้องอยู่ในใจผมเสอมมา

                 จนมี การแต่งกลอนขึ้นมาว่า

                  “น้องน้องนั่งร้อง                   

                                          พี่ผ่อนคลาย

                    ยกแผ่นยกป้าย                   

                                          สบายใจไหมน้อง

                    เปลี่ยนรูปเปลี่ยนสี               

                                          พี่สั่งคล่งแคลว

                                          ไม่เห็นใจน้อง

                     ร้อนร้อนเกือบบ้า   

                                          น้องก็ไม่เห็นใจพี่

                                          ที่หวังดีทุกอย่าง

                                          เขียนเพลงเขียนแผ่นสร้าง

                                          เพื่อทางที่ดีภายหน้า

                    เราเห็นใจด้วยกัน              แล้วสรรค์เป็นรูปเป็นร่าง
             แปรสีเปลี่ยนสีต่างๆ               แล้วพักกัยบ้างอย่างล้า
                 เหน็ดเหนื่อยเพียงไหน             ไม่เป็นไรหรอก
               น้ำใจกระซิบบอก            เราลูกครองลูกเทพศิรินทรา

จะเห็นได้ว่า เราลูก เทพศิรินทรา เป็นคำเน้นย้ำว่า ทุกๆคนที่เหนื่อย ทุกๆคนที่อยู่บนหรือล้างสแตน ล้วนเป็นเทพศิรินทร์ เช่นเดียวกัน
                  “การเชีย เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตนักเรียน เทพศิรินทร์”

               มีคำกล่าวหลายๆคำนะครับ ที่ จางหายไปนาน ผมขอ อนุญาต ยก มาพูดกล่าวให้เพื่อนๆทั้งหลายได้ฟังและพิจารณากัน.....

1
โปรดอย่าถามว่าเทพศิรินทร์ให้อะไรกับท่าน
                             แต่...
จงถามว่าท่านได้ให้อะไรกับเทพศิรินทร์

ปล. คำก็เทพศิรินทร์ สองคำก็เทพศิรินทร์ ใครจะรู้บ้างว่า เทพศิรินทร์ เป็นพระนามของ พระมารดาของ ล้นเกล้า รัชกาลที่ 5 “ทำไมคำนี้มัน หนัก และยิ่งใหญ่เหลือ คณา เมื่อเรารู้ความหมายของคำว่า เทพศิรินทร์ ”


2
”เมื่อข้าพเจ้าอยู่ โรงเรียนเทพศิรินทร์ไม่เคยนึกเอาเสียเลยว่าโรงเรียนเทพศิรินทร์ดีหรือเลวเพียงไหน ไม่เคยนึกว่าข้าพเจ้ามีส่วนได้ส่วนเสียเพียงไร ข้าพเจ้าเป็นคนใจแคบรักตัวเองมาเดี๋ยวนี้เมื่อความเป็นผู้ใหญ่มาครอบงำอิริยาบถอยู่จึงสามารถที่จะตกลงใจได้ว่า โรงเรียน เทพศิรินทร์ เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดในประเทศสยาม”

ปล. เมื่อผมได้ฟังได้อ่าน ครั้งแรก ผมกับขนลุก และอึ้ง เงียบ ด้วยความประทับใจ และแปลกใจ ว่านี้เป็นคำพูดของผู้ใด จนผมมาทราบว่า คำพูดของผู้นี้คือ คำพูดของ ม.จ.อากาศดำเกิง รพีพัฒน์ และผมกลับยิ่งตกใจไปมากก่วาเดิมอีกว่า เมื่อทราบว่าท่านได้เป็น ศิษย์พี่ของเราเช่นเดียวกัน มันทำให้ผม ขนลุกไม่หยุด หัวใจเต้นรัว ดีใจ ตกใจ และสนเทศ ใจ ว่า นี้หรือ เทพศิรินทร์ ที่เราเรียนอยู่
*บทความนี้ยกมาจากหนังสือ ละครแห่งชีวิต ไปอ่านกันได้นะครับ *

ผมก็ขอยกบทความมาเรียกน้ำย่อยกัน พอหอมปากหอมคอนะครับ

จากนนี้ผมก็มีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมาให้เพื่อน เปิดกะลากัน

รู้ไหมว่า  
             1 โรงเรียนแรกที่มีเข็มติดหน้าอกคือเทพศิรินทร์
            2 เคยมีอุกาบาตรตกลงมาที่วัดเทพศิรินทร์(ปัจจุบันยังมีอุกาบาตร
            เหลืออยู่ให้ดูกันไปดูได้ ที่วักเทพฯ)
            3 นอกจากคำว่า น สิยา โลกวฑฺฒโน แล้วยังมีอีกคำหนึ่งที่หายไปจาก
            เทพศิรินทร์คือคำว่า “Esprit de corps. “
            4 ใต้โบสถ์วัดเทพศิรินทร์ไม่มีการลงเสาเข็ม แต่ในนั้นเต็มไปด้วยไห
            เป็นตัวรองรับโบสถ์ไว้
            5 ในอดีต โรงเรียนเทพศิรินทร์เคยมีผู้หญิงมานั่งเรียนกับเราด้วย(มี3คน)
            6 เคยมีสถานพยาบาลแห่งหนึ่งที่มีชื่อว่า เทพศิรินทร์
            7 พิธีกงเต็กครั้งแรกของไทย รัชกาลที่4 โปรดให้จัดถวาย
            สมเด็จพระเทพศิรินทร์ทราบรมราชินิ
            8 ตึกโชฎึกฯ เอียงไปทางซ้านนิดหนึ่ง

            9 นักเรียนคนแรกที่สอบชิงทุนเล่าเรียนหลวงได้เป็นเด็กเทพศิรินทร์ ชื่อนายพุ่ม
            เลขประจำตัว 1
            10 ตึกนิภาฯ มีห้องใต้ดินด้วย

           

ถ้าใครอยากรู้สงสัย ผมก็มีรูปเอาไว้ให้ดูนะครับ ไปหาดูกัน

ผมรักเทพศิรินทร์จัง รักมากๆ แล้วคุณละ ผูกพันธืกับ ใต้ร่มชายธง ของ รร. ตัวเองไหม ....


                       “เราเทพศิรินทร์ เทพศิรินทร์ ระบิลละบือ...”

สุดท้ายนึ้ บทความที่ผมเขียนมาทั้งหมด หากไปพาดพิงกับบุคคลใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ผมหวังว่าบทความนี้จะแสดงให้เห็นถึงสามัคคีในหมู่คณะ ให้ทุกๆตื่นตัวและรักที่จะรักษาเกียรติภูมิ ของ สถาบันของเราเอง คงไม่มีสิ่งใดที่ จะแสดงออกให้เห็นได้ชัดที่สุดเท่ากันการที่เราทำความดี นะครับ...