ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องกิจกรรมชาวมุนดัส

    ลำดับตอนที่ #14 : [บทที่ 1] อีกฝั่งของแม่น้ำ

    • อัปเดตล่าสุด 17 เม.ย. 57


    หลังจากที่รับภารกิจกับเหล่าเจ้าหญิงแล้ว บัดนี้พวกท่านก็มาร่วมตัวกันอยู่ที่เมืองเซรูทัม จัดแจงซื้อเสบียงเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง

     

                    การเดินทางครั้งใหม่เริ่มขึ้นพร้อมกับคณะเดินทางของพวกท่านที่มีจำนวนเพิ่มจากภารกิจครั้งที่แล้ว รถเทียมม้าที่พวกท่านใช้โดยสารไปยังหมู่บ้านที่อยู่ใกล้เขตแม่น้ำแห่งนิรันดร์ที่สุดมาถึงจุดหมายโดยปลอดภัย แต่ตอนนี้ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว พวกท่านตัดสินใจพักผ่อนเอาแรงในโรงแรมหมู่บ้าน

     

                    “ท่านผู้กล้าจะเดินทางตามหาอัญมณีที่สูญหายตามที่ร่ำลือหรือ” ชายวัยกลางคนถาม เขาเป็นเจ้าของโรงแรมในหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้

     

                    “หลังข้ามแม่น้ำอันเชี่ยวกรากนี้ไป เป็นสัญญาณเตือนว่าพวกท่านอาจไม่ได้กลับมาอีก เพราะผู้คนที่ข้ามไปยังแดนนั้นต่างก็มีอันต้องสูญหายไป แต่เขาร่ำลือกันว่าอีกฝั่งของแม่น้ำ เบื้องหลัเทือกเขามหึมา มีดินแดนอัศจรรย์ที่มีชนเผ่ามากมายอาศัยอยู่ เพราะไม่มีใครกลับมา มันจึงเป็นชื่อของแม่น้ำแห่งนิรันดร์”

     

                    “บางทีในเทือกเขานั่นอาจมีก๊อบลินที่พวกท่านกำลังตามหา แต่ช่วงนี้ทั้งทางการอเล็กซานเดรียกับนินดัล์ฟร่วมมือกันขับไล่ไม่ให้มันข้ามแม่น้ำมา ทำให้แถวนี้ปลอดภัยจากการโดนรุกราน ยังไงซะข้าก็ขอให้พวกเจ้าชคดีและรอดกลับมาอย่างปลอดภัย”

     

                    พวกท่านฟังเรื่องราวดังกล่าว แม้ชื่อแม่น้ำนั้นจะมีที่มาที่ไปอันแสนน่ากลัว แต่ว่ามันกลับท้าทายจิตใจของพวกท่านเสียมากกว่า...

     

                    วันรุ่งขึ้น คณะเดินทางได้นั่งเรือรับจ้างแถวนั้นข้ามฝั่งไป แม่น้ำสายนี้กว้างมาก มันกว้างและลึกพอจะให้เรือเดินสมุทรสองถึงสามลำแล่นเรียงกันผ่านไปได้อย่างสบาย เมื่อนั่งเรือข้ามมาอีกฝั่งเสร็จแล้ว คนมาส่งเขาก็ขอตัวกลับไป

     

                    ตอนนี้พวกท่านยืนอยู่บนพื้นหินสีเทาแห้งกรัง ในบริเวณนี้ไม่มีร่มไม้ให้พักพิงใต้แสงแดดแรงกล้า มีพียงซากต้นไม้ที่แห้งเฉาตายไป มันต่างกับอีกฟากที่พวกท่านจากมาราวฟ้ากับเหว เบื้องหน้าเป็นเทือกเขาสูงตระหง่านระฟ้า ยากจะอธิบายได้ว่าหากต้องปีนข้ามไปต้องใช้เวลาสักกี่วัน

     

                    พวกท่านกระจายกันหาเบาะแสร่องรอยของก๊อบลิน เวลาผ่านไปจนบ่ายคล้อยก็ยังไม่มีวี่แววอะไรนอกจากเทือกเขาสูงชันกับแม่น้ำแห่งนิรันดร์ที่เชี่ยวกราก

     

                    ตอนนี้ตะวันเริ่มถูกบดบังด้วยเทือกเขา ทำให้พวกท่านมีร่มให้พอได้พักอยู่บ้าง หลังสำรวจกันจนเริ่มค่ำ พวกท่านก็กลับมารวมตัวกัน พร้อมทั้งรายงานว่าแต่ละคนที่แยกย้ายไปเจออะไรมาบ้าง และนั่นทำให้ได้ข้อสรุปดังนี้

     

                    พบทางเข้าถ้ำ(อีกแล้ว) ที่มีขนาดใหญ่พอสมควรอยู่ทางเหนือ แต่พวกท่านยังไม่กล้าเข้าไปข้างในจึงกลับมารายงานให้ฟังก่อน

     

                    เจอทางเดินเลาะไปตามสันเขาตรงเข้าไปในเทือกเขา หลังจากสำรวจไปสักระยะพบว่ามันอาจเป็นเส้นทางที่ใช้เข้าไปในเทือกเขา

     

                    หากเดินเลาะแม่น้ำไปทางใต้ แม่น้ำจะหักออกไปทางตะวันตก ในบริเวณสุดขอบของเทือกเขามีป่าขนาดใหญ่ คาดว่าเป็นชายป่าของป่านิรันดร์ที่อยู่อีกฟากของหุบเขา

     

                    ก่อนถึงชายป่า มีหลุมปริศนาที่มีเส้นรอบวงประมาณสิบห้าเมตร มันทั้งกว้างและดำมืดจนไม่อาจมองออกได้ว่าใต้นั้นมีอะไรอยู่

     

     

    โปรดตัดสินใจ

    1                     เข้าถ้ำ

    2                     ไปตามเส้นทางเลาะสันเขา

    3                     ไปยังป่าแห่งนิรันดร์ทางใต้

    4                     ไปสำรวจหลุมปริศนา

    5                     เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ทำไมไม่ลองพักแถวนี้สักคืนล่ะ

    6                     โอย คิดอะไรไม่ออก ฉันจะกลับแล้ว โดดน้ำแมร่ม  

     

                    โรลรอบต่อไปจะมาในเวลา 21.00 น. ของวันที่ 18 เมษายน หากท่านใดไม่อาจมาโรลได้สามารถแอดมินหรือฝากสหายร่วมคณะมาบอก

     

                    สำหรับผู้ที่ไม่มาโรลในเวลาที่กำหนดโดยไม่แจ้ง(หายสาบสูญไปเลย) แอดมินจะให้ร่วมเดินทางไปกับคณะเดินทางที่เป็นเสียงส่วนมากก่อน จนกว่าสหายร่วมเดินทางจะปล่อยทิ้งนั่นแล...

    :)  Shalunla 
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×