นายปากร้าย...กับยัยถังแตก

                          นายปากร้าย...กับยัยถังแตก   (ตอนที่ 1)

          "ก้อบอกแล้วใช่มั้ยว่าอยากอยู่ด้วยตลอดไป" 

นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายที่ในหัวใจของฉันอยากที่จะบอกใครสักที่อยู่ตรงหน้า

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคำสั้น ๆแต่ฉันก็หมดแรงที่จะพูดซะแล้ว   

          เมื่อต้นปีก่อนฉันพบกับเขาโดยบังเอิญหรืออาจจะมีใครลิขิตให้มันเกิดขึ้น

กับฉันก้อได้หลังจากที่ฉันลางานไปเกือบเดือนเพราะเรื่องการสอบของฉัน

เหนื่อยซิ เหนื่อยใจจริง ๆ เมื่อไหร่นะประเทศเราจะไม่มีการสอบสักที

(ฉันก็หวังลม ๆ แล้ง ๆ นะค่ะ)

กลับมาทำงานอีกครั้งก็ตอนนี้ฉันกำลังถังแตกนี่นา (หัวเราะ)

เริ่มงานวันแรกก็เป็นไปอย่างน่าเบื่อกว่าที่ฉันคิดไว้ค่ะ

"แต่เอ๊ะ  นั่นใครอ่ะ "

ฉันถาม เมื่อมีผู้ชายคนนึง

เดินอยู่หลังร้าน แต่เขาไม่ได้ยินฉันหลอกค่ะ

ก็ฉันกลัวเสียงมันก็อยู่ในลำคอ

 ฉันจึงเดินอ้อมไปอีกทางนึง และแล้ว

" โครมเสียงดังสะนั่น"

ฉันเลื่อนอะไรสักอย่างถ้าให้ฉ้นเดาคงจะเป็นน้ำมันที่น้อง ๆ

ในร้านทำหกแน่ ๆ

"อย่าให้ฉันรู้นะว่าเป็นใคร ไม่งั้น แกตาย" 

"จะลุกได้รึยังยัยบ้าเธอนั่งทับฉันอยู่นะ"

ฉันตกใจมากทำอะไรไม่ถูก "ฉันไม่ลุกย่ะ"

มือฉันหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อเปิดไฟ

 เพราะมันมึดมากเลยจนฉันชักกลัว

"ทำไมไม่ลุกหล่ะยัยเซ่อ ฉันหนักนะ"

"ก็นายจะเขามาขดยของใช่มั้ย ฉันน่ะรู้ทัน"

ในความเงียบนั้นเองก็มีเสียงดังขึ้น

"โครกกกกกกกก" มันคือเสียงท้องร้องอ่ะไม่ไม่จริง

 ฉันไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เมื่อเย็นวานแล้ว

 สิ้นเสียงเรา 2 คนต่างมองหน้า บอกได้คำเดียวว่าอายสุด ๆ

" โห้.... เธอเนียสุด ๆ เลยนะ ไม่ได้กินอะไรมากี่เดือนแล้วระวังไว้นะ

 มันจะย่อยไส้ตัวเอง " ที่ฉันอายหนักเมื่อสิ้นเสียงพูด

 ก็มีเสียงหัวเราะตามมาทั้นที  ฉันโมโหมาก

 เลยอยากจะรู้ว่านายคนนี้เป็นใครเลยพยายามลุกขึ้นไปเปิดไฟ

 และแล้วฉันก็ต้องช๊อก ก็คนที่อยู่ตรงหน้าซิค่ะ

หล่ออย่างกับพระเอกในการ์ตูนที่ฉันอ่านบ่อย ๆ

ไม่น่าเชื่อว่าจะมีผู้ชายแบบนี้เหลืออยู่บนโลก 

"ไม่ซิฉันตั้งสติ เมื่อมีคำพูดให้ฉันหลุด ออกจากภวังค์

"ยัยบ้า เธอทำอะไรของเธอ " แล้วเขาชี้มาที่เสื้อ

"เธอต้องจ่ายค่อซักรีดมา"ฉันงงหนัก

 " เรื่องอะไรฉันต้งจ่ายให้กับโจรอย่างนาย

" เธอจะบ้ารึงั้ยฉันเนี่ยนะโจร"  ฉันจะมีปัญญาจ่ายเงินเขาได้ยังไงหล่ะในเมื่อ

ค่าห้องฉันยังติดป้าที่หออยู่เลย TT_TT เศร้าใจจัง