คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1 รูมเมท
1
รูมเมท
#แกงส้ม
สวัสดีครับ ผม แกงส้ม เป็นพี่ชายฝาแฝดกับ ริท ผมกับริทเพิ่งจะย้ายมากรุงเทพเมื่อวาน ตอนนี้เจ้าริทกำลังทำเรื่องย้ายเข้าหอพักชายของมหาวิทยาลัย
“พี่แกง เหลือห้องละคนอ่ะ” ริทเดินมาบอกผมพร้อมกุญแจ “มีรูมเมทด้วยนะ”
“พี่อยู่ห้องไหน”
“ผมลงให้ 208 ของผม 608 ของพี่อยู่ชั้น 2 ผมอยู่ชั้น 3 นะ”
“พรุ่งนี้เจอกันหน้าหอ โอเคมั้ย” ผมถามริทพร้อมยื่นกระเป๋าให้
“โอเค อย่าช้าล่ะ” ผมพยักหน้าตอบ
หลังจากที่แยกย้ายกันเข้าห้องเรียบร้อย ผมยังไม่เห็นรูมเมทของผมเลย ผมเดินดูรอบๆห้อง ห้องตกแต่งด้วยสีขาว-ดำ เรียบๆ สบายๆ ห้องครัวก็เรียบร้อยเหมือนไม่ได้ทำ พอเปิดตู้เย็นดู ไม่ได้ทำจริงๆด้วย มีแต่อาหารแช่แข็ง ดีนะที่เตรียมหมู หมา กา ไก่ มาด้วยไม่งั้นอดตายแน่ๆ
ผมเดินไปที่ครัวและลงมือทำอาหารสัก 4-5 อย่าง เพื่อว่ารูมเมทกินด้วย ผมทำไปสักพักก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูครัว
“นายเป็นใคร” ผู้ชายก้ามโตเปิดประตูเข้ามาถาม “เข้าห้องฉันได้ยังไง”
“เอ่อ..สวัสดีครับ ผมชื่อแกงส้ม ผมเพิ่งย้ายเข้ามา เป็นรูมเมทห้องนี้ครับ”
“อ๋อ..ทำอาหารเป็นด้วยเหรอ” เขาถามพลางเดินมาที่โต๊ะ
“เป็นครับ ทานด้วยกันมั้ยครับ” ผมถามอย่างมีมารยาท
“อืม..นายชื่ออะไร ฉันชื่อฮั่น” พูดพลางเดินมานั่ง
“แกงส้มครับ”
“ปีไหนแล้ว”
“ปี 1 ครับ” ถามอะไรนักหนา แถมไม่ตักข้าวเองด้วย ผมเลยต้องบริการ ทั้งข้าว น้ำ ช้อน ส้อม ใช้เหมือนรู้จักกันมานาน
“พี่อยู่ปี 3 นะ มีไรปรึกษาได้นะ” พี่เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มพี่เขาช่างดูอบอุ่นเหมือนพี่ชาย...
“ขอบคุณครับ”
แล้วเราก็เงียบ จนกินเสร็จ พี่เขาบอกว่ามีแม่บ้านมาเก็บไปล้างไม่ต้องล้างเอง ผมก็เลยหมกจานไว้ พี่ฮั่นกินเยอะมากกกก ข้าวเกือบไม่พอ แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเพราะว่าผมหลับ
#ฮั่น
สวัสดีครับ ผมฮั่น ความจริงผมรู้แล้วแกงส้มมาเป็นรูมเมทของผม แต่ผมก็แกล้งถามไปอย่างนั้นแหล่ะ เห็นไอ้ตัวเล็กมันกลัวผมซะตัวสั่น น่าแกล้งชะมัด
พอผมอาบน้ำเสร็จหมอนั่นก็หลับซะแล้ว ผมอาบน้ำนานขนาดนั้นเลยเหรอ
“งึมๆ....” แน่ะ มีละเมอด้วย
“กินอะไรถึงน่ารักอย่างนี้วะ” ผมพึมพำออกไปพลางนอนข้างๆแกงส้ม
#ริท
พอผมแยกกับพี่แกง ผมก็รีบขึ้นห้องทันที
“ขอโทษนะครับ” ผมขอโทษตามมารยาท
“นายเป็นใคร” ผู้ชายหน้าตานักเลงลุกจากเตียงและหันมาหาผม
“ผะ...ผมชื่อริทครับ...เพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ครับ”
“เข้าห้องฉันมาได้ไง” อึ๋ย~~ มองตาขวางเลยอ่ะ
“ผมเป็นรูมเมท...”
“อ๋อ..มาเก็บของสิ ยืนบื้ออยู่ได้” ด่าครับ ผมกลัวพี่นั่นแหล่ะ “ฉันชื่อโตโน่”
“ครับ” พอเก็บของเสร็จ ผมก็เดินไปที่ห้องครัว เพื่อทำอาหาร แต่ในตู้เย็นไม่มีอะไรเลย ผมเลยต้องเอาของที่ผมเตรียมมาทำกับข้าว
“นายทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ” เค้ามองเหมือนไม่อยากเชื่อ
“เป็นครับ ทานด้วยกันมั้ยครับ” ผมชวนอย่างมีมารยาท
“ดีเลยกำลังหิว” พูดเสร็จก็ตักข้าวมานั่งกินเลย ไม่มีความเกรงใจสักนิด
แล้วเรากินข้าวกันโดยไม่พูดอะไรสักคำ
#โตโน่
ผมโตโน่ครับ ตอนกินข้าวไอ้เตี้ยดูเหมือนมันจะด่าผมในใจ ไม่รู้แหล่ะมันชวนผมแล้วนะ ผมกินตามคำชวน แต่ดูดีๆไอ้เตี้ยก็เหมือนผู้หญิงมากนะ ใส่วิกมาผมคงจำไม่ได้ หน้าหวานๆ รอยยิ้มเรียบๆ ไร้เดียงสา น่าปกป้อง น่าถนุดถนอม >_<
“เฮ้ย! หลับแล้วเหรอ นอนไวชะมัด เหมือนเด็กๆเลยหัวถึงหมอนก็หลับ”
อ่าว งั้นผมก็ได้พากย์นิดเดียวอ่ะดิ(ประมาณนั้น)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สนุกป่ะ
kkพยายามลงให้มีความบังเอิญแล้วบังเอิญอีกนะ
ความคิดเห็น