Devil Twelve(ปีศาจหมายเลขสิบสอง)

บทนำ

 

          คุณรู้ไหม ว่าสายลมน่ะ มันกำลังร้องไห้ มันคงจะยากที่จะเข้าใจสินะ เอาเถอะ แต่กับผมนั้นสายลมในยามราตรีน่ะ มันช่างน่าสงสารยิ่งนัก มันช่างเงียบสงบ และแผ่วเบา คล้ายๆกับว่ามันกำลังใกล้จะหมดไปอย่างงั้นแหละ ถ้าตอนนี้มุมกล้องซูมออกไปจากตัวผมละก็ คุณคงมองเห็นเด็กผู้ชายวัยรุ่นที่ยืนอยู่บนปลายแหลมยอดตึกสูง ผมเริ่มสูดเอาอากาศที่เต็มไปด้วยความละโมบโลภมากของผู้คนในยุคปัจจุบัน กลิ่นของมันชั่งน่าขยักแขยงยิ่งนัก และผมก็เริ่มถอนหายใจเอาไอ้พวกอากาศโสมมทั้งหมดที่ไหลเวียนอยู่ภายในตัวผมออก ไม่นานเสียงของนาฬิกาในยามราตรีก็ดังขึ้น แน่นอนว่ามันบอกถึงเวลาของวันใหม่ ตัวผมหันไปมองดูไอ้เจ้านาฬิกายักษ์ที่ถูกประดับอยู่บนตึกใหญ่ที่อยู่หากไปจากตึกของผมไม่มากนัก ซึ่งในตอนนี้เข็มทั้งสองของมันได้ชี้ไปยังเลขสิบสองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

สายลมเอ่ย ข้ากำลังจะซับน้ำตาให้เจ้าแล้ว

สิ้นประโยคเด็กผู้ชายวัยรุ่นก็กระโดดลงมาจากบนยอดตึก

ตัวของเขานั้นดิ่งลงสู่เบื้องล่างด้วยความเร็วสูง บริเวณด้านล่างของตึกสูงนั้นในตอนนี้มันได้ถูกจัดเป็นงานเลี้ยงฉลองของนักธุรกิจชื่อดังประจำเมือง เขาไม่เพียงเป็นนักธุรกิจเท่านั้น แถมเขายังถือว่าเป็นเศรษฐีลำดับต้นๆของเมืองนี้อีกด้วย

เอาละครับ ผมขอเสียงตลบมือให้กับ คุณวาบาเลียน ประทานบริษัทมอเซ จิวเวอร์รี้ จำกัดด้วยครับ

สิ้นเสียงโคสก ชายแก่ร่างอ้วนก็ก้าวเดินออกมาจากม่านสีแดงที่ค่อยๆเปิดอย่างช้าๆ ในตอนนี้เสียงตบมือก็ดังขึ้น แขกทุกคนในงานต่างพากันเฮฮาด้วยความยินดี แน่นอนว่าพวกเขาคงจะไม่รู้สึกถึงความหายนะที่กำลังดิ่งลงมา ณ ที่แห่งนี้

ข้าได้ยินแล้ว เสียงหัวเราะของสายลม เจ้าคงรู้สึกได้ถึงความตายสินะ

นี่คงเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่เด็กชายวัยรุ่นจะได้สัมผัสกับพื้นพรมสีแดงที่ประดับภายในงานเลี้ยง

แต่ก่อนที่เด็กหนุ่มจะตกถึงพื้น จู่ๆร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกห่อหุ้มด้วยเงาสีดำที่พวยพุ่งออกมาจากชั้นบรรยากาศที่บริเวณส่วนหัวของเด็กหนุ่ม ไม่นานร่างของเด็กหนุ่มก็ถูกไอ้เจ้าเงาสีดำกลืนกินจนหมด ในตอนนี้ทั้วทั้งร่างของเด็กหนุ่มกายเป็นสีดำสนิท จะมีเพิ่มก็เพียงหางที่มีปลายเหมือนกับหัวลูกศรสีดำที่เพิ่มขึ้นมา

เพียงแค่ชั่ววูบเดียวร่างของเด็กวัยรุ่นก็กลายเป็นร่างของซาตานตัวสีดำสนิท จะมีก็เพียงแค่ดวงตาที่มีสีแดงฉานเหมือนกับเลือด

กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!

ผู้คนในงานต่างพากันส่งเสียงร้องด้วยความตกใจกับสิ่งที่ตนเห็น ภาพที่ปรากฏต่อสายตาของคนในงานในตอนนี้คือภาพของชายร่างอ้วนชื่อวาบาเลียนที่ในตอนนี้ถูกผ่าออกเป็นสองซีกส่วนเบื้องหลังของเขานั้นเป็นร่างของซาตานน้อยที่ยืนส่งรอยิ้มเพชฌฆาตให้กับแขกทุกคนในงาน

เซอไพรส์

สิ้นเสียงแห่งความตาย ก็ได้เกิดลมที่พัดกระหน่ำจนทำให้คนภายในงานต่างพากันยกมือขึ้นมาบังตาของตนเอง

ในตอนนี้บรรดารปภ.ที่เฝ้าอยู่ภายนอกงานต่างพากันวิ่งตรงเข้ามายังจุดเกิดเหตุ

คุณวาบาเลียน!

เสียงตะโกนด้วยความตกใจของรปภ.คนหนึ่งที่วิ่งเข้ามาเห็นศพของชายร่างอ้วน

ในตอนนี้สายลมที่พัดกระหน่ำได้จางลงไปแล้ว แขกที่อยู่ภายในงานรีบเงยหน้าขึ้นมองไปยังจุดที่ชายร่างอ้วนนอนตายอยู่เพื่อหวังที่จะได้มองฆาตกรให้ชัดเจนอีกซักครั้ง แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นมีเพียงแค่ศพของชายร่างอ้วนเท่านั้น ในตอนนี้ผู้คนเริ่มส่งเสียงพูดคุยกันดังขึ้น

ไม่นานบรรดาตำรวจประจำเมืองก็มาถึง

รีบเครียร์แขกทุกคนออกจากที่เกิดเหตุเร็ว

ทราบครับ

เจ้าของเสียงคำสั่งเป็นชายร่างผอมสูงวัยกลางคน ซึ่งแต่งตัวด้วยชุดเครื่องแบบ

ไม่นานสถานการณ์ก็กลับมาอยู่ในความสงบอีกครั้ง ชายร่างผอมกำลังนั่งชันเข่าอยู่ข้างๆศพ สายตาของเขามองดูศพด้วยความสงสัย

ผู้กำกับครับ

ชายร่างผอมเงยหน้าขึ้นมอง

เท่าที่ได้สอบถามมา ดูเหมือนว่าจะเป็นฝีมือของ เดวิล ทเวลฟ์ ไม่ผิดแน่ครับ

งั้นรึ ขอบใจมาก ไปทำหน้าที่ต่อเถอะ

ครับผม

สิ้นคำสั่งผู้ที่มารายงานก็วิ่งออกไปทันที

เป็นเจ้านั้นอีกแล้วรึนี่ชายร่างผอมที่ถูกเรียกว่าผู้กำกับฉุดคิด มันเป็นใครกันนะชายร่างผอมเงยหน้ามองขึ้นไปด้านบนของตึกสูง สีหน้าของเขาเหมือนกับว่ามันมีอะไรบางอย่างที่ติดอยู่ข้างในใจโดยที่เขายังไม่สามารถสรุปออกมาเป็นคำพูดได้