พี่ชายMy Love

ลำดับตอนที่ #36 : -36-

“กระเป๋าสัมภาระเอาขึ้นรถเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย อย่าให้มีอะไรขาดตกบกพร่องนะ ไม่กลับมาเอาแล้วนะ”พี่ชายพึมพำอยู่หลังรถเก๋งคันงามที่พ่อของพี่ชายเป็นคนเอามารับ

“เรียบร้อยแล้ว บ่นอยู่ได้”ฉันหันไปแลบลิ้นใส่พี่ชาย(ลับหลัง)

พี่โซเดินออกมาจากตัวบ้าน พร้อมแก้วแชมเปญ

“ไปฉลองกันหน่อยดีกว่า ก่อนไป”

ฉันเดินเข้าไปในบ้าน แล้วหยิบแก้วแชมเปญขึ้น

“เอาละ ไอพี่คิดว่าน้องสาวของพี่คงไม่จำเป็นต้องมีพี่ชายแท้ๆคนนี้คอยดูแลแล้ว เพราะคงอยากให้พี่ชายจอมปลอมคนนั้นดูแลแทน แต่ยังไงก็โทรหา ส่งจดหมาย(พร้อมพัสดุของฝาก) หรือเมล์มาบ่อยๆนะ แร็คแกต้องดูแลน้องสาวฉันดีๆนะว้อย ถ้าน้องฉันร้องไห้ละก็นะ ฉันจะส่งระเบิดไปให้แกแน่ๆ บอมมันทั้งบริษัทแหละ”พี่โซพูด

“โธ่ พี่โซ ไอกลัวจะพี่โซจะลืมไอก่อนมากกว่า”

พี่ชายยิ้มบางๆ แล้วคุยอะไรกับพี่โซต่อ

“โชคดีนะไอ” พี่เบลพูดยิ้มๆ สวยจนวินาทีสุดท้าย

“โฮอออออ!!! “ซาร่าร้องห่มร้องไห้จนฉันต้องเข้าไปกอด

”ฉันไม่ได้ไปตายนะยะ ฉันแค่กำลังจะได้ขึ้นสวรรค์หลุดพ้นไปจากวังวนนรกของพวกเธอแท้ๆ ต้องดีใจดิ”

ซาร่าหยุดร้องไห้แล้วทุบหัวฉันเบาๆ

“ตอนแต่งงานต้องชวนด้วยนะยะ”แอนนี่พูดบ้าง

“อีกนานน่า”ฉันตอบ

“อย่าไปมีเรื่องกะมาเฟียนะยะ ฉันละกลัวจริงๆ”เมย์บ่น

“ฉันออกจะอ่อนหวาน”(แหวะ)

รินเข้ามาจับมือฉัน ก้มหน้าน้ำตาหยด

“ไอ”

“ริน”

“ในที่สุด ฉันก็จะได้พูดซะที”

“หืม”

ฉันเริ่มน้ำตาซึม ต้องซึ้งมากแน่ๆ

“ไปซะได้ก็ดีนะ ฉันจะได้สวยที่สุดในชั้นปีซะที ครองมงกุฎร่วมกับเธอแล้วอึดอัดเป็นบ้า ยังไงก็อดทนเข้าไว้นะกับสิ่งที่จะไปรับมือ”

น้ำตาฉันไหลย้อนกลับด้วยความเร็ว150ก.ม./ช.ม.

“หนอย เธอนะเธอ เดี๋ยวก็แย่งริวซะเลย”

“ไม่ได้นะ”

“แล้วเจอกันที่อเมริกานะไอ ฮึฮึ”หมอนี่น่ากลัวจนนาทีสุดท้าย

เราดื่มกันเสร็จฉันก็ปิดบ้านโดดขึ้นรถโบกมือลา มุ่งหน้าไปสู่สนามบินก่อนรถออกพี่ชายจูบฉันเบาๆทีนึง ต่อหน้าพวกบ้าทั้งหลายด้วย เขินชะมัดยาด



พอถึงสนามบินฉันก็สำนึกอะไรบางอย่างได้

ฉันยังไม่เคยเจอพ่อของพี่ชายเลยนี่นา



ชายหนุ่มสวมสูทสีดำ2คนยืนขนาบข้าง ชายวัยกลางคนสวมสูทสีขาวที่มองมาทางเรา ตอนเดินผ่านประตูเข้าไป

“ทานุกิป๊าอยู่ทางนี้” ชายสูทขาวเรียกพี่ชายเบาๆ

ทานุกิ ก๊ากๆๆ โคตรตลกเลยอ่ะ

พี่ชายก้มหน้านิ่ง เดินเร็วๆเข้าไปหา

“ป๊า ผมบอกแล้วไงเล่าว่าอย่าเรียกผมว่าทานุกิ จะเรียกยาซึเหมือนเดิมก็ได้”

“สวัสดีค่ะ คุณเคนอิจิใช่มั๊ยคะ”

“เธอคงเป็นไอจังใช่มั๊ย หึหึ น่ารักดีนะ เรียกฉันว่าป๊าก็ได้”^O^

คุณลุงพูดและยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่น ขอบคุณพระเจ้า ท่าทางครอบครัวใหม่ของฉันจะสมบูรณ์ซะแล้ว

“ค่ะทาคาโน่ ไอค่ะ  ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะป๊า”^-^

“มิยาบิ เคนอิจิ ฝากเนื้อฝากตัวเช่นกันจ้าลูกสาว”^O^

“ไปเหอะป๊า”



ป๊าคนใหม่ยืนยันจะนั่งตรงกลางระหว่างฉันและพี่ชายบนเครื่องบิน พี่ชายไม่พูดอะไรซักคำพอขึ้นมาก็เอาแต่นั่งเงียบ

“ถ้าไปถึงที่อเมริกาแล้วไอต้องร้องกลับแน่เลย”

“ทำไมละคะ”

“ก็ไม่มีอะไรหรอก แต่ว่าป๊าเองก็กังวลนิดหน่อย”ป๊าพูดและเท้าคางนิ่ง

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าป๊ากับพี่ชายยังอยากให้อยู่ ให้ตายไอก็ไม่ถอยหรอก”

“แต่ขนาดสาวๆของฉันยังทนไม่ไหวเลย ถึงยังโสดอยู่จนบัดนี้ ทั้งๆที่เลิกกับเคจังตั้งนานนม อยากฟังเรื่องของป๊ากับเคจังมั๊ย”

“เคจังคือใครคะ”

“ก็มะม๊าเจ้าหมอนี่ไง”ป้าชี้ไปที่พี่ชาย

“อยากฟังค่ะ^-^”

“เราเจอกันที่น้ำพุร้อนฮาโกเน่ ป๊าเดินชนแม่เจ้านี่ แล้วแบบว่าปิ๊งเลย ชวนไปกินอาหารญี่ปุ่นด้วยกัน แล้วป๊าก็กินแม่เจ้านี่ซะเอง ฮ่าฮ่าฮ่า^O^”

-_-

เข้าใจเลยนะเนี่ย

“แต่เพราะเรื่องงานนี่แหละ ป๊าทำงานหนักเกินไปเพราะอยากให้ครอบครัวสบาย และลืมให้ความรักกับเคจังและยาซึจนครอบครัวเริ่มมีปัญหา สุดท้ายเราก็เลิกกันตอบป๊าย้ายมาอเมริกา ตอนนี้สบายแล้วนะ เป็นเจ้าของกิจการร้านอาหารที่มีสาขา 185 แห่งทั่วอเมริกาเลย สนใจแต่งงานกับป๊ามั๊ยจ๊ะ โฮะๆ”

-_-

“ไม่ได้นะป๊า ไอต้องแต่งงานกับผมคนเดียวเท่านั้น”ที่ชายจับไหล่ป๊าแน่นเลย

“อ้อ!เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง อีก 3 เดือนเราจะคัดคนที่เหมาะสมที่สุด เพียงคนเดียวมาเป็นเจ้าสาวของแก”

O_O

O_O

แกรกๆ(แคะขี้หู)

อะไรนะO_O

“ตอนนี้มีคนที่ป๊าว่าเหมาะสม11คน รวมไอจังเป็น 12 สู้เค้านะลูกสาว”

ป๊าทิ้งทวนแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

พี่ชายรีบโดดมานั่งแทนที่

“อะไรนะพี่ชาย”O_O

“ไอ ต้องฝึกมารยาท ทำอาหาร งานบ้าน เย็บปักถักร้อย ชงชา จัดดอกไม้ แต่งตัว ตลอด 3 เดือนนี้ต้องพยายามให้มากที่สุดนะ ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ฆ่าตัวตายด้วยกันเถอะ” -O-

“จะบ้ารึป่าว ไอทำงานบ้านเป็นซะเมื่อไหร่เล่า ถ้าแข่งกีฬาก็อาจจะมั่นใจบ้าง แต่งานบ้าน ต้องตายแน่T-T”



………………………………………..