พี่ชายMy Love

ลำดับตอนที่ #22 : -22-

ฉันกลับถึงบ้านตอน 6 โมงเย็นพอดี

พี่ชายกำลังนั่งทำอะไรซักอย่างที่โซฟา ฉันค่อยๆย่องผ่านไป

“ไอ นี่มันอะไรกันเนี่ย”

ฉันเดินเข้าไปหาพี่ชายO_O

จดหมายสีดำสามฉบับ วางอยู่บนโต๊ะ มีรูปถ่ยของฉันเยอะแยะ ทั้งตอนลงรถ เดินในสนาม เข้าแถว กินข้าว ออกจากโรงเรียน พี่ชายถืออยู่สามรูป รูปที่ฉันแอบคุยกับพี่จินหลังอาคาร รูปที่เดินเข้าไปในร้านของพี่จิน รูปที่พี่จินดึงฉันไปนั่งที่เก้าอี้(จับมือกันอยู่) ฉันเหลือบเห็นรูปตอนม.ต้นอีก3-4ใบอยู่ในกองด้วย

“มีคนใส่ไว้ในตู้หน้าบ้าน ใครส่งรูปพวกนี้มาให้ แล้วส่งมานานหรือยัง ทำไมเธอไม่บอกพี่”

“เอ่อ..ฉันไม่รู้ว่าใครส่งมา เคยได้มา 2 ฉบับ เดี๋ยวเอามาให้ดู” ฉันเข้าไปในห้องหยิบจดหมายฉบับแรกออกมา แล้วล้วงฉบับที่ 2 ออกมาจากกระเป๋า

“ตอนเช้ามันอยู่ในล็อกเกอร์ ไม่รู้เหมือนกันว่าใครส่งมา”

“ทำไมไม่บอกพี่”

“พี่ชายกำลังยุ่งเรื่องงานโรงเรียน ฉันไม่อยากทำให้เครียดเพิ่มอีก กะว่าจะบอกหลังจบงาน”

“มันจะได้เอาเธอไปฆ่าแล้วสตัฟฟ์ไว้แล้วน่ะสิ”

“….”

“เดี๋ยวพี่จัดการเรื่องนี้ให้เอง อ้อ”พี่ชายโยนรูป3รูปนั้นมาตรงหน้า

“เล่าเรื่องของหมอนี่มาให้หมด”

ฉันนั่งลงข้างพี่ชายแล้วเกาะแขนที่ชายไว้(กันหนี)

“พี่จิน ส่งจดหมายมาให้ฉัน……..”



ฉันเล่าทุกอย่างตั้งแต่พบกัน เรื่องที่คุยกัน จนเรื่องที่พี่จืนมาส่งที่หน้าบ้าน

“เธอเป็นแฟนมันจริงๆเหรอ”

“ป่าว ฉันบอกเค้าว่ายังไม่รู้เลย”

“อืม หมอนี่เป็นโรคจิตต้องสงสัยคนแรก จดหมายมีดโกนคนที่2 ไอ้บ้านรวยคนที่3 จดหมายมหาซวยคนที่4 จดหมายสีฟ้ายังไม่ได้แกะนี่อีก”

ฉันฉีกซองจดหมายนั้นออก

-- ฉันชอบคุณมาตลอดตั้งแต่ม.ต้นแล้ว เฝ้ามองคุณมาตลอด อยากให้มามองฉันบ้าง ซักวันหนึ่งคุณจะต้องมอบทั้งกายและใจให้ผม --

“เปลี่ยนเป็น ไอ้หมอนี่แหละโรคจิตต้องสงสัยอันดับแรก”

พี่ชายหอบจดหมายทั้งหมด ลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอนไป

ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่นั่งทำตาปริบๆ

“อ้อ ไอ โซมันกลับบ้านไปแล้วนะ บอกว่าไปทำธุระ อีก2อาทิตย์จะมาอยู่ด้วย”

สักพักพี่ชายก็ออกจากบ้านไป



อ๊ะ!!!  ข้าวเย็นฉันล่ะ



คืนนี้พี่ชายไม่กลับบ้าน

ฉันโทรหาพี่ชายตั้งหลายครั้งแล้ว มีเสียงผู้หญิงรับสาย บ้าเอ๊ย หล่อนเป็นใครกันยะ จะไปดักตบ

-หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถให้บริการได้ในขณะนี้ค่ะ-

แป่ว



ฉันไม่เจอหน้าพี่ชายมา 3วันแล้ว

มีผู้ชายแปลกๆอยู่รอบตัวฉันเต็มไปหมดจนรู้สึกน่ากลัว พี่จินมารับมาส่งทุกวัน ทางกลับบ้าน ร้านขนม โรงอาหาร ห้องน้ำ ทุกๆที่ฉันรู้สึกว่าน่ากลัววววววเหมือนมีคนมาจ้องมองดูฉันตลอดเวลา

พี่จ๋า ไอกลัววว

เช้าวันเสาร์ พี่จินไม่ว่างมารับไปโรงเรียนเพื่อซ้อมละคร จดหมายโรคจิตไม่ถูกส่งมาอีกเลย ฉันล็อกบ้านแล้วเดินออกมา

บรืนนนนน

เอี๊ยดดดด

“น้องสาว ให้พี่ชายสุดหล่อไปส่งมั๊ยจ๊ะ”

“พี่โซ คิดถึงจัง”ฉันตะโกนลั่น แล้วถลกกระโปรงยาวสีขาวโดดขึ้นนั่งบนรถ

พอถึงโรงเรียนพี่โซก็บอกว่าจะอยู่รอดูฉันซ้อม แต่พอมีโทรศัพท์เข้ามาก็หายไปเลย ชิ



ฉันเปิดประตูห้องซ้อมบัลเลย์ที่เพื่อนในห้องเป็นประธานชมรม(โรงเรียนไรฟะหรูเกินไปแล้ว) มีเพื่อนอยู่กันประมาณ7คน เมย์รวบตัวฉันไว้ จับไปลองชุดยูคาตะสีขาวน้ำเงิน กิโมโนผ้าไหมสีขาวลายพัด สวยมากกกกก ยืมมาจากชมรมการแสดงที่มหาลัยK ฉันแอบจับชุดของพระเอกดู

“มิลค์ ฉันอยากเป็นพระเอกอ่ะ“

“-_-ไม่ได้ย่ะ เอาบท ลองท่องซะ วันนี้จะลองซ้อมดูทุกฉาก ให้ดูบทก่อนก็ได้“

ฉันลองอ่านบทของมิลค์ดู

“เมื่อไหร่รุ่นพี่ของเธอจะมาเนี่ย แล้วเค้าเป็นใครกัน”

“เคยอยู่ชมรมขนมหวานด้วยกันตอนม.ต้นน่ะ พี่เค้าดูดีมาเลย”

ครืด ริวเดินเข้ามา

ฉันไม่ได้เห็นเขามานานเท่าไหร่แล้วนะ ดูผอมลงไปนิดหน่อย

ฉันเดินเข้าไปหา

“ริวเป็นไงบ้าง ไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ”

ริวดึงบทจากมิลค์ไปนั่งอ่านอยู่มุมห้อง  ฉันเดินตามไป

“ช่วงนี้ฉันยุ่งๆน่ะ พี่ชายเธอใช้งานหนักชะมัด”

“งานอะไรเหรอ”

ริวดึงผมฉันเข้าไปแล้วยื่นหน้าเข้าใกล้ๆ

“ไม่บอกหรอก”

ตึกตัก ตึกตัก ย้ากกกกก ใจเต้นทำไมเนี่ย

“นี่ไอ ที่เคยบอกว่าจะต้องเป็นแฟนให้ได้น่ะ เปลี่ยนใจแล้วนะ เป็นเพื่อนกันตลอดไปดีกว่า ขนาดเป็นเพื่อนยังเหนื่อยขนาดนี้ แล้วเป็นแฟนจะขนาดไหน ผู้หญิงคนนั้นน่ะที่ชื่อซาร่า น่ารักดีนะ อ้อฉันคบกับรินอยู่นะ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”ฉันหัวเราะทำไม่กันเนี่ย บ้าจังว้อย

ฉันเดินไปหาที่เงียบๆนั่งอ่านบท

หืม อะไรนะ คบกับรินอยู่

ครืด รินเดินเข้ามาในห้อง

เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ ถืออะไรบางอย่างตรงมาทางฉัน

“ขอเวลาแปปนึงนะ “ ฉันเดินตามเธอออกไปนอกห้อง เราเข้าไปในห้องเรียนว่างๆห้องหนึ่ง

“ขอโทษนะ”

“O_O”

“ขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ทำไป คงไม่กล้าก้มหัวให้เธอเรียกฉันว่าเพื่อนหรอก แค่อยากให้ให้อภัยฉัน”

“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย”

“พี่ชายเธอกับพี่โซแล้วก็ฉันเราคุยกันแล้ว มันดีกว่าถ้าเราจะเป็นมิตรกัน พี่ชายเธอบอกว่าเธอกำลังลำบาก ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกมานะ ขอโทษที่เข้าใจเธอผิดมาตลอด ตอนนี้ฉันมีคนที่รู้สึกรักจริงๆแล้ว รู้แล้วว่าพี่ชายของเธอคิดอะไร พี่โซคิดอะไร และหัวใจตัวเองคิดอะไร ให้อภัยฉันนะ”

“เอ่อ..ริน ฟังนะ ฉันไม่เคยเกลียดเธอ(โกหก) ฉันแค่ไม่เข้าใจ ไม่เคยโกรธ เพราะฉันก็ทำเธอไว้เยอะเหมือนกัน ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกละกันนะ เราเป็นเพื่อนกันได้”

โครม โครม

ประตูเลื่อนออก ยัยบ้าสามคนล้มกลิ้งลงมาบนพื้น

“เฮ้ยยย”ฉันตะโกนดังลั่น

“เราไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ เรากลัวเธอจะเสียเปรียบนะไอ ลุกซิยัยตุ่นเอ๊ย”เม์ที่ถูกทับอย่ร้องบอก

“บ้าป่าวยะ ฉันกับรินเป็นเพื่อนกันแล้ว ดีกันแล้ว”

“เธอแน่ใจเหรอว่าเค้าจะไม่ลอบกัดเธออีก ลืมไปแล้วรึไงที่เค้าทำไว้กับเธอ”แอนนี่ถาม

“ที่ยังไม่ลืมคือที่ฉันพวกธอทำกับเค้าต่างหาก”ฉันย้อน

โอ้วววว มาดนางเอกจริงๆ

ทั้ง3ลุกขึ้นช้าๆ

รินคุกเข่าลงกับพื้นแล้วก้มหัวลง

“ขอโทษพวกเธอด้วย”

“ใครเค้าจะรับกันย่ะ”เมย์พูด

“พวกฉันต่างหากที่ต้องขอโทษ”แอนนี่เสริม

“เป็นเพื่อนกันนะริน”ซาร่าบอก

“พวกเราขอโทษนะ”

“ไปซ้อมละครกันเถอะ^-^” เดี๋ยวมิลค์อาละวาด

ฉันอารมณ์ดีขึ้นมากจริงๆ



ครืด

ผู้ชายแปลกหน้าคนนึงนั่งอยู่ในห้อง

“พี่จิน มาทำไมคะ”

“มาเป็นพระเอกครับ”



ซ้อมละครวันนี้สนุกจริงๆอิอิ

พี่จินเหมือนเจ้าชายมากกว่าซามูไรอีก



บ่าย3โมงแล้วฉันเหนื่อยมากเลย เพื่อนๆหาว่าแสดงแข็งไป ฉันต้องซ้อม ต้องเว่อร์ๆ กว่าจะถูกใจแม่พวกนี้แทบตายแน่ะ



…………………