Fara's stigma สงครามตราจักรพรรดิ
เรื่องราวของเด็กหนุ่มในยุคสมัยแห่งอัศวิน และเด็กสาวปริศนาผู้รวบรวมเงินมาสร้างกองทัพ เพื่อที่จะชิงอาณาจักรของเธอกลับคืนมา
ผู้เข้าชมรวม
11,845
ผู้เข้าชมเดือนนี้
15
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ จี เอ็ม อิง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ จี เอ็ม อิง
"อัศวิน ไต่เต้า ซึนเดเระ"
(แจ้งลบ)หลังจากอ่านมาได้สักพัก ก็ขอมาเขียนวิจารณ์เพิ่มเติมต่ออีกสักหน่อย่นะครับ ครั้งแรกเลยที่เข้ามาอ่าน และได้เห็นชื่อเรื่อง หลาย ๆ คนจะนึกในใจว่า "สงตรามตราจักรพรรดิ" ทำไมไม่อยู่ในหมวดสงคราม คำตอบอยู่ในเนื้อเรื่องแล้วครับว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการเป็น "อัศวิน" มากกว่าการลงรายละเอียดของ"สงคราม" เรื่องนี้จะว่าเป็นเรื่องที่เหมือนสูตรสำเร็จสูต ... อ่านเพิ่มเติม
หลังจากอ่านมาได้สักพัก ก็ขอมาเขียนวิจารณ์เพิ่มเติมต่ออีกสักหน่อย่นะครับ ครั้งแรกเลยที่เข้ามาอ่าน และได้เห็นชื่อเรื่อง หลาย ๆ คนจะนึกในใจว่า "สงตรามตราจักรพรรดิ" ทำไมไม่อยู่ในหมวดสงคราม คำตอบอยู่ในเนื้อเรื่องแล้วครับว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการเป็น "อัศวิน" มากกว่าการลงรายละเอียดของ"สงคราม" เรื่องนี้จะว่าเป็นเรื่องที่เหมือนสูตรสำเร็จสูตรหนึ่งก็ว่าได้ ที่พระเอกจะเริ่มจากพื้นฐานระดับล่าง ความสามารถก็ยังไม่มี ข้อดีมีข้อเดียวคือทนมือทนไม้เหล่าสาวเจ้า และจะต้องพัฒนาตัวเองให้สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งบรรลุเป้าหมาย การสร้างตัวละครในนิยายนั้น ถือเป็นเรื่องที่ยากที่สุดเรื่องหนึ่งของเหล่านักเขียนทั้งหมดก็ว่าได้ หากสร้างน้อยเกินไปก็จะกลายเป็นนิยายฉากเดียว หรือมากเกินไปก็จะพาลทำให้คนอ่านจำตัวละครไม่ได้เอาซะดื้อ ๆ ซึ่งสำหรับเรื่องนี้ ถือว่าสร้างตัวละครมาได้อย่างเหมาะสมและสมดุล โดยเฉพาะการสร้างลักษณะเด่นของตัวละครต่าง ๆ ที่ทำให้ผู้อ่านสามารถจดจำได้ง่าย และไม่ซับซ้อน ทำให้เนื้อเรื่องไม่ค่อยสะดุดเท่าไรนัก (เว้นแต่การบรรยายในส่วนของเรื่องราวในอดีต ที่อ้างชื่อบุคคลสำคัญต่าง ๆ อันนี้อาจเป็นผมคนเดียวก็ได้ที่อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าจะจำได้) การดำเนินเนื้อเรื่อง อย่างที่กล่าวไปตั้งแต่ต้นว่า เป็นการดำเนินเนื้อเรื่องไต่เต้าตั้งแต่ 0 ไปยัง 100 แต่อุปสรรค์(?) ระหว่างทางนั้นก็คือความซึนเดเระของสาว ๆ ทั้งหลาย ที่ผู้เขียนทำการบ้านมาเป็นอย่างดี ทำให้ความซึนเดเระของสาว ๆ นั้นเข้าขั้น "ร่วมสมัย" ซึ่งต้องยอมรับว่าผู้อ่านทางอินเตอร์เน็ทปัจจุบันมีความคุ้นเคยกับสิ่งที่เรียกว่า "ซึนเดเระ" เป็นอย่างมาก และผู้เขียนก็ตอกย้ำให้คนอ่านเข้าถึงความซึนได้เป็นอย่างดี และถึงแม้เรื่องนี้จะอยู่ในหมวดแฟนตาซีก็ตาม แต่การที่เนื้อเรื่องส่วนใหญ่อ้างอิงหลักความเป็นจริง (จะมีแฟนตาซีก็เพียงแต่เวทย์มนต์เล็ก ๆ เท่านั้น) นั้น ผมคิดว่าจะทำให้ผู้อ่านเข้าถึงเนื้อเรื่องได้ง่ายกว่าการที่จะจินตนาการแฟนตาซีโลดโผนตามแบบฉบับของผู้เขียน แล้วทำให้ผู้อ่านส่วนใหญ่ตามไม่ทัน หลังจากนี้ไป เรื่องราวของอัศวิน vs ซึนเดเระ จะเป็นอย่างไรก็ต้องรอผู้เขียนมาต่อแล้วล่ะครับ แต่อยากให้ผู้อ่านทุกคนรู้ว่า ยิ่งตัวละครนั้น "ซึน" มากเท่าไหร่ เวลา "เดเระ" แตก ก็จะยิ่งน่ารักมากขึ้นเป็นทวีคูณครับ คำวิจารณ์ก่อนหน้านี้นะครับ เขียนไว้ว่า "นาน ๆ จะมีเรื่องแนวนี้มาที แต่ลงแค่ปฐมบทเอง ไม่สะใจเลย จะรออ่านตอนแรกนะ ให้คะแนนเฉพาะบทนำก่อน ส่วนเนื้อความในจดหมายนี่อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเป็นภาษาพูดคุยกันทางโทรศัพท์ไปหน่อย มีตัวละครและศัพท์เฉพาะทางพอสมควร เข้าใจว่าสมมติเป็นโลกใหม่ชื่อเมืองใหม่เพื่อแต่งนิยาย ดังนั้นควรจะมีการให้ข้อมูลนักอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย มิฉะนั้นคนที่หัวช้า (อย่างผม) อาจจะอ่่านแล้วมึนหรือสะดุดตั้งแต่บทแรกได้" อ่านน้อยลง
sttail | 25 ก.ย. 55
7
0
"อัศวิน ไต่เต้า ซึนเดเระ"
(แจ้งลบ)หลังจากอ่านมาได้สักพัก ก็ขอมาเขียนวิจารณ์เพิ่มเติมต่ออีกสักหน่อย่นะครับ ครั้งแรกเลยที่เข้ามาอ่าน และได้เห็นชื่อเรื่อง หลาย ๆ คนจะนึกในใจว่า "สงตรามตราจักรพรรดิ" ทำไมไม่อยู่ในหมวดสงคราม คำตอบอยู่ในเนื้อเรื่องแล้วครับว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการเป็น "อัศวิน" มากกว่าการลงรายละเอียดของ"สงคราม" เรื่องนี้จะว่าเป็นเรื่องที่เหมือนสูตรสำเร็จสูต ... อ่านเพิ่มเติม
หลังจากอ่านมาได้สักพัก ก็ขอมาเขียนวิจารณ์เพิ่มเติมต่ออีกสักหน่อย่นะครับ ครั้งแรกเลยที่เข้ามาอ่าน และได้เห็นชื่อเรื่อง หลาย ๆ คนจะนึกในใจว่า "สงตรามตราจักรพรรดิ" ทำไมไม่อยู่ในหมวดสงคราม คำตอบอยู่ในเนื้อเรื่องแล้วครับว่า เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการเป็น "อัศวิน" มากกว่าการลงรายละเอียดของ"สงคราม" เรื่องนี้จะว่าเป็นเรื่องที่เหมือนสูตรสำเร็จสูตรหนึ่งก็ว่าได้ ที่พระเอกจะเริ่มจากพื้นฐานระดับล่าง ความสามารถก็ยังไม่มี ข้อดีมีข้อเดียวคือทนมือทนไม้เหล่าสาวเจ้า และจะต้องพัฒนาตัวเองให้สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งบรรลุเป้าหมาย การสร้างตัวละครในนิยายนั้น ถือเป็นเรื่องที่ยากที่สุดเรื่องหนึ่งของเหล่านักเขียนทั้งหมดก็ว่าได้ หากสร้างน้อยเกินไปก็จะกลายเป็นนิยายฉากเดียว หรือมากเกินไปก็จะพาลทำให้คนอ่านจำตัวละครไม่ได้เอาซะดื้อ ๆ ซึ่งสำหรับเรื่องนี้ ถือว่าสร้างตัวละครมาได้อย่างเหมาะสมและสมดุล โดยเฉพาะการสร้างลักษณะเด่นของตัวละครต่าง ๆ ที่ทำให้ผู้อ่านสามารถจดจำได้ง่าย และไม่ซับซ้อน ทำให้เนื้อเรื่องไม่ค่อยสะดุดเท่าไรนัก (เว้นแต่การบรรยายในส่วนของเรื่องราวในอดีต ที่อ้างชื่อบุคคลสำคัญต่าง ๆ อันนี้อาจเป็นผมคนเดียวก็ได้ที่อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าจะจำได้) การดำเนินเนื้อเรื่อง อย่างที่กล่าวไปตั้งแต่ต้นว่า เป็นการดำเนินเนื้อเรื่องไต่เต้าตั้งแต่ 0 ไปยัง 100 แต่อุปสรรค์(?) ระหว่างทางนั้นก็คือความซึนเดเระของสาว ๆ ทั้งหลาย ที่ผู้เขียนทำการบ้านมาเป็นอย่างดี ทำให้ความซึนเดเระของสาว ๆ นั้นเข้าขั้น "ร่วมสมัย" ซึ่งต้องยอมรับว่าผู้อ่านทางอินเตอร์เน็ทปัจจุบันมีความคุ้นเคยกับสิ่งที่เรียกว่า "ซึนเดเระ" เป็นอย่างมาก และผู้เขียนก็ตอกย้ำให้คนอ่านเข้าถึงความซึนได้เป็นอย่างดี และถึงแม้เรื่องนี้จะอยู่ในหมวดแฟนตาซีก็ตาม แต่การที่เนื้อเรื่องส่วนใหญ่อ้างอิงหลักความเป็นจริง (จะมีแฟนตาซีก็เพียงแต่เวทย์มนต์เล็ก ๆ เท่านั้น) นั้น ผมคิดว่าจะทำให้ผู้อ่านเข้าถึงเนื้อเรื่องได้ง่ายกว่าการที่จะจินตนาการแฟนตาซีโลดโผนตามแบบฉบับของผู้เขียน แล้วทำให้ผู้อ่านส่วนใหญ่ตามไม่ทัน หลังจากนี้ไป เรื่องราวของอัศวิน vs ซึนเดเระ จะเป็นอย่างไรก็ต้องรอผู้เขียนมาต่อแล้วล่ะครับ แต่อยากให้ผู้อ่านทุกคนรู้ว่า ยิ่งตัวละครนั้น "ซึน" มากเท่าไหร่ เวลา "เดเระ" แตก ก็จะยิ่งน่ารักมากขึ้นเป็นทวีคูณครับ คำวิจารณ์ก่อนหน้านี้นะครับ เขียนไว้ว่า "นาน ๆ จะมีเรื่องแนวนี้มาที แต่ลงแค่ปฐมบทเอง ไม่สะใจเลย จะรออ่านตอนแรกนะ ให้คะแนนเฉพาะบทนำก่อน ส่วนเนื้อความในจดหมายนี่อ่านแล้วรู้สึกเหมือนเป็นภาษาพูดคุยกันทางโทรศัพท์ไปหน่อย มีตัวละครและศัพท์เฉพาะทางพอสมควร เข้าใจว่าสมมติเป็นโลกใหม่ชื่อเมืองใหม่เพื่อแต่งนิยาย ดังนั้นควรจะมีการให้ข้อมูลนักอ่านเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย มิฉะนั้นคนที่หัวช้า (อย่างผม) อาจจะอ่่านแล้วมึนหรือสะดุดตั้งแต่บทแรกได้" อ่านน้อยลง
sttail | 25 ก.ย. 55
7
0
ความคิดเห็น