รักสองคน จบลงที่บนหาดทราย

เนื้อเรื่อง

คนบางคนในโลกนี้ที่ต้องการความอบอุ่น   ต้องการเวลาที่ต้องการกับคนในครอบครัว   แต่มันได้สายไปแล้วกับคำพูดของหญิงสาวคนหนึ่ง

ที่ได้พลัดพลาดกับพ่อแม่ของตน   เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา

   เทอผู้นี้มีชื่อว่า เยจิน   เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมาได้เกิดเหตุการณ์น้ำป่าไหลหลากพัดบ้านคนแถวนั้นเสียหายทุกหลัง   ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก

แต่เยจินรอดพ้นมาได้   ตอนนั้นทำให้เทอได้พลัดพลาดจากพ่อแม่   และทำให้เทอไม่รู้ว่า พ่อแม่ของเทอยังมีชีวิตอยู่หรือไม่  ตั้งแต่วันนั้น

เยจินก็ไม่มีบ้านอยู่   ข้าวก็ไม่มีกิน   ต้องเข้ามาในเมืองมานั้งขอทานไปวันๆ

   อยู่มาวันหนึ่งเป็นวันที่ฝนตกหนักมาก   ทำให้เยจินไม่สบาย  โคซุนที่เป็นนักกีฬาของประเทศญี่ป่นได้ขับรถผ่านมาได้เห็นเยจินนอนอยู่ข้าง

ถนน   เลยออกไปดู  โคซุนได้จับหน้าผากของเยจิน  ทำให้โคซุนรู้สึกว่าหญิงสาวผู้นี้ไม่สบายหนักมาก   โคซุนจึงนำเยจินขึ้นรถแล้วก็พาไป

บ้านที่เขาอาศัยอยู่   เขาพาเยจินไปห้องนอนเข้า   ให้เยจินได้พักผ่อน  

   5 ชั่วโมงผ่านไป

   เยจินได้ตื่นขึ้มมาในอาการที่มึนหัว   \" ตื่นแล้วหรอ\"  โคซุนพูด  \"นี่คือที่ไหน แล้วฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังงัย\" เยจินกล่าว

\"พอดีผมเห็นคุณนอนไม่สบายอยู่ข้างถนน เลยพาคุณมาที่บ้านของผม\"   \"ขอบคุณน่ะ\"เยจินกล่าวขอบคุณ

โคซุน----- \"ผมชื่อโคซุน คุณคงรู้จักน่ะครับ  แล้วคุณชื่ออะไร\"

เยจิน----- \"อ๋อ คุณโคซุน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อ เยจินค่ะ\"

   ทั้งสองก็พูดคุยกันไปตามประสาคนรู้จักกัน   โคซุนได้ขอให้เยจินอยู่ที่บ้านเขา  เยจินก็ตอบตกลงเขาทันที   พวกเขาได้สนิทสนมกันมาก

ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด  จนทั้งสองคนได้รักกันและเป็นแฟนกันในที่สุด

   วันหนึ่ง   เยจินกันโคซุนได้ไปเที่ยวประเทศ อเมริกา ด้วนกัน   แต่แล้วเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน   เครื่องบินที่2คนนั้นได้นั้งไปเที่ยว  

เกิดข้อผิดพลาดทำให้เครื่องบินตก   เยจิน  ได้แขนหัก หัวได้ไปกระแทกกับของแข็งอย่างแรงทำให้เส้นเลือดในสมองแตก  ซึ่งตรงข้ามกับ

โคซุนไม่เป็นอะไรเลย   โคซุนได้พาเยจินส่งโรงพยาบาล  และได้พูดคุยกับหมอ  หมอบอกกับโคซุนว่า   เยจินอยู่ได้ไม่เกิน  5  วัน

คุณต้องอยู่ใกล้ชิดกับเขาให้มากที่สุด  เพราะคุณอาจจะไม่ได้เจอเขาแล้ว   โคซุนร้องไห้โฮออกมาและได้พาเยจินมาอยู่บ้าน

   \"วันสุดท้ายแล้วน่ะเยจิน  เราจะไปเที่ยวที่ทะเลกันน่ะ\" โคซุนพูดพร้อบกับน้ำตาไหลพราก

เยจิน----- \"วันนี้เยจินมีความสุขที่สุดเลย\" เขาพูดพร้อมร้องไห้สะอึกสะอื้น

โคซุน----- \"ผมก็มีความสุขเหมือนกัน  เดี๋ยวเราจะดูพระอาทิตย์ตกดินกันน่ะ\"

โคซุน-----\"นั้นงัยพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เยจินเห็นมั๊ย\"

เยจิน-----\"เห็นค่ะ   สวยมากเลย\"

ทั้งสองคนได้ดูพระอาทิตย์ตกดินจบลับฟ้าไปและเวลานั้นก็เป็นเวลาที่โคซุนได้อยู่กับเยจินเป็นวินาทีสุดท้าย

โคซุน-----\"เยจิน  เดี๋ยวเราจะกลับบ้านกันน่ะ\"

ไม่มีเสียงตอยรับจากเยจิน

โคซุน----- \"เยจิน เยจิน เยจิน คุณอย่าจากผมไปน่ะคุณต้องกลับบ้านกับผมก่อน\" เขาพูดพร้อมปล่อยโฮออกมา

   น้ำตาแห่งความรักที่โคซุนมีให้กับเยจินได้ไหลออกมาอย่างไม่มีวันหยุดและเป็นน้ำตาที่โคซุนไม่มีวันลืม