danger blood(V) วิกฤตการ์ณรักเลือดพันธุ์อันตราย

..ถึงแม้ฉันจะต้องเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด..
แต่อย่างน้อย..
'เขา' ก็เป็นคนที่ทำมัน


บทนำ

     อ๊ากก! เสียงดังครวญครางของชายหนุ่มวัยกลางคนร้องขึ้นอย่างทรมาร หลังจากโดนอสูรกายรูปร่างหน้าตาอย่างมนุษย์ฝังเขี้ยแหลมลงบนคอของเขา !
      
     ' วีนัส คิล ลาวิึคต้า ' เด็กสาวอายุ 7 ปี ยืนตัวน้ำตาคลอ เมื่อเห็นผู้เป็น ' พ่อ ' ของตนโดนกัดต่อหน้าต่อตา
     
     " พ..พ่อ คะ.. " ริมฝีปากบางสั่นระเรื่อ สำหรับเด็กอายุ 7 ขวบอย่างเธอ เมื่อเจอเหตุกลายเลยร้ายอย่างนี้ คงทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนกลัวจนตัวสั่น ร้องเรียกพ่อของเธอ...
      
     " หนี....ไป....วี..นัส... " เสียงผู้เป็นพ่อขาดเป็นห้วงๆ เขาหันไปมองหน้าลูกสาวด้วยรอยยิ้มที่มีความหวังเสมอ.." มีชีวิตอยู่ต่อไป..นะ.. " 

ตุ้บบ!!!

     " วีนัส ไปเร็ว !" เสียงผู้เป็นแม่ของเธอเรียกขึ้น และรีบวิ่งไปฉุดร่างเธอหนี หลังจากร่างของผู้เป็นพ่อล้มลงกองกับพื้น

     ผู้เป้นแม่พาเธอวิ่งหนีออกจากบ้านอย่างสุดชีวิต ตามด้วยลูกชาย อายุ 10 ปี อีกคนของเธอ " เร็ว ๆ ลูกรีบหน่อย" แต่ทว่า ! ความเร็วของมนุษย์หรือจะสู้ความเร็วของแวมไพร์ได้ เพียงแค่พริบตาเดียว ปีศาจร้ายก็มามาดักหน้าพวกเธอเพียงไม่กี่ก้าว
     
    " พวกแกคิดอะไรอยู่ คิดหรอ ว่าจะหนีฉันได้ หะ!! " แวมไพรหนุ่มเขี้ยวแหลมนัยน์ตาสีแดงก่ำพูดขึ้นและค่อยๆก้าวเข้าไปหาพวกเธอ

    "  วีนัส " ผู้เป็นแม่หันมาหาลูกสาวพร้อมหยิบจี้รูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวสลักอักษรประหลาด 2 เส้น ที่สามรถต่อกันได้พอดี มาสวมให้ลูกสาวและลูกชาย " วีนัส เอริค ฟังแม่นะ " ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ห้ามถอดสร้อยเส้นนี้เด็ดขาด ทั้งคู่จะต้องมีชีวิตต่ิอไปให้ได้นะ " ผู้เป็นแม่พูดจบก็จูบหน้าผากลูกทั้ง 2 ด้วยความรัก " เอค พาน้องหนีไป "
   
    " แล้วแม่ล่ะครับ " เอริค คิล ลาวิคต้า เด็กชายอายุ 10 ปีพูดถามแม่ตัวเอง

    " .... ปกป้องน้อง เข้าใจมั้ย.. เอค ไปซะ แม่ขอสั่งลูกอีกครั้ง " ผู้เป็นแม่มองลูกชายยิ้มๆ ทั้งที่สองนัยน์ตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา " แม่เชื่อใจลูกทั้ง 2 นะ "

    " ครับ..แม่ ผมจะปกป้องวีนัส พวกเราจะมีชีวิตรอดและเติบโตไปด้วยกัน ผมสัญญา ไปวีนัสวิ่ง " เด็กชายรับคำผู้เป็นแม่ และจับมือของน้องสาวตัวเองวิ่งไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของทั้งคู่ " จับมือฉันไว้นะวีนัส เราจะมีชีวิตรอดและเติบโตไปด้วยกัน..อยาหันหลังกลับไป..!!! "

   กรี๊ดด!! เสียงของมารดาดังขึ้นรั้งท้าย ก่อนที่ทั้งคู่จะวิ่งหายไปในป่า

.

.

.

.

   " เอค พี่จะพาฉันไปไหน "

   " ...... " ผู้เป็นพี่เงียบและยังคงวิ่ง พาน้องสาวตัวเองหนีต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าผาสูง ซึ่งข่างล่างน่าจะเป็นทะเล เมื่อฟังจากเสียงครื้นสาดซัด เขาจึงมองหน้าน้องสาวด้วยคำถามที่ว่า ' ควรจะทำยังไงต่อไป ' 

   " เด็กเอ๋ย เด็กน้อย ...ควรจะทำยังไงดีละ อยุ่ตรงนี้ก็ตาย ลงไปข้างล่างนั้นก็ตาย ...... " เสียงเข้มครึมของปีศาจแวมไพร์ที่ตามพวกเขามาอย่างรวดเร็วถามขึ้นอย่างกวนประสาท
   
   พรึ่บ เพียงแค่ไม่ถึงพริบตา แวมไพรตนนั้นก็เข้ามาล็อคตัวเอริคลงกับพื้น

   " เค้่าว่ากันว่า..เลือดเด็กๆนี่มันอร่อย...." 
 
   " แกจะทำอะไรพี่ฉัน ปล่อยเขานะ " ด้วยความไร้เดียงสาบวกกับความรักของเธอต่อ พี่ชาย เธอจึงเข้าไปทุบตีปีศาจตนนั้น แต่ทว่า 

   พรึ่บ 

   ด้วยพละกำลังของแวมไพรตนนั้น เพียงแค่สะบัดแขนเบาๆ ก็ทำให้เด็กสาวกระเด็นออกไปไกล

   " วีนัส !! " เสียงของพี่ชายตะโกนเรียกน้องสาวด้วยความเป็นห่วง " ถ้าน้องฉันเป็นอะไร แกตายแน่ "

   " เหอะ ! เอาตัวรอดให้ได้ก่อนดีกว่ามั้ย" พูดจบเจ้าผีดิบดูดเลือดก็แยกเขี้ยวจะกินเหยื่อ แต่ทว่า !!

   ปั่กก!! อ๊าก 

    ด้วยสัญชาติญาณที่จะเอาตัวรอดของเอริค เขาจึงหยิบก้อนหินที่คว้าได้แถวนั้น ทุบ ไปที่กระโหลกศรีษะ ของผีดิบข้างหน้า ทำให้แวมไพรตนนั้นเผลอ ปล่อยพันธนาการเขา เขาจึงรีบวิ่งหนีเพื่อเอาตัวรอด แต่เพราะมันไม่ใช่มนุษย์ แผลที่มันได้รับเทียบกับการแค่โดนตบแรงๆ เพียงครั้งเดียว และด้วยความโกรธจัด มันจึงพุ่งเข้าไปล็อคเป้าหมายไว้อีกครั้ง

   " แกไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอก .. แกมันแค่มนุษย์งี่เง่า หึ ! "

  ฉึก !! อ๊ากก อ..อ๊ากกก
  
  ปีศาจร้ายร้องครวญครางดิ้นอยู่กับพื้นอย่างทรมาร เพราะมันถูกไม้ เสียบเข้าทะลุกลางหน้าอก ! และเพียงแค่ไม่นานร่างกายมันก็เน่าเฟะ กลายเป็นศพในที่สุด...

   " ว..วีนัส " เอริคมองหน้าน้องสาวอย่างอึ้งๆ ใช่ ! คนที่กระสวกแวมไพรตนนั้นคือเธอ .. และด้วยความเป็นห่วงเขาจึงรีบลุกไปกอดน้องสาวตนเองทันที

  " ไม่เป็นไรใช่มั้ย " ผู้เป็นพี่พูด " เธอเข้มแข็งมาก น้องสาวของฉัน "

  " พี่ด้วยเอค.... เอค.... เราถอยไม่ได้ละนะ "

  "......." ผู้เป็นพี่คลายอ้อมกอดน้องและมองหน้าน้องสาวอย่าง งงๆ

  " มันมีอีกเยอะ..เลยมันกำลังตามเรามา เราไม่มีทางหนีแล้ว" ผู้เป็นน้องพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว

  "......." ผู้เป็นพี่ได้แต่ยืนเงียบนิ่ง และมองไปข้างหน้า ." มีดิ ข้างล่างนั้นไง "

  คำพูดของพี่ชายทำให้น้องต้องหันหลังกลับไปดู และสิ่งที่พี่ชายเธอหมายถึงนั้นก็คือ ..หน้าผาสูงซึ่งข้างล่างนั้นคือทะเล
  
  ผู้เป็นน้องหันกลับมามองพี่ชายอย่างช้าๆ.....

  " ถ้าเรากระโดดลงไป.. เราจะรอดใช่มั้ย " เธอถาม

  " แน่นอน " พี่ชายตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความหวัง " เราจะต้องเติบโตไปด้วยกัน .."

  " อื้ม.." ผู้เป็นน้องรับคำและยิ้มให้พี่ชายเล็กน้อย
 

ตู้ม! ก่อนที่ทั้งคู่จะกระโดดและหายไปในทะเลทันที

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

 " โอ้ย เจ็บอ่ะ "
 
 " เอ้าๆ เป็นอะไรอีกอ่ะ หลับอยู่ดีๆก็เอาหัวไปกระแทกกระจกรถเล่น ' วีนัส ' เธออายุ 18 แล้วนะ เลิกทำตัวซุ่มซ่ามได้แล้ว " คนเป็นพี่พูดแซวน้องยิ้มๆและขับรถต่อ

  " ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามนะ พี่นั้นแหละ ' เอค ' ขับรถกระตุกแล้วยังมาว่าฉันอีก " คนถูกแซวหันไปเถียงคนที่ว่าเธอพร้อมจัดการรวบผมยาวสลวยสีน้ำเงินเข้มไว้เพื่อไม่ให้ระเกะระกะใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ และตวัดดวงตากลมโตสีเทาใส่พี่ชาย

  " ไม่ต้องมาค้อนฉันเลย " คนเป็นพี่พูดพร้อมยกมือเรียวยาวของเขาไปเขย่าหัวน้องสาวตัวเิองเล่น " เดี๋ยวเลี้ยวซ้ายข้างหน้าก็ถึงแล้ว "

  " อ่อ เมืองที่ท่านย่าให้มาอยู่อ่ะนะ ... เมือง อาร์มาเธีย.."