danger blood(V) วิกฤตการ์ณรักเลือดพันธุ์อันตราย - นิยาย danger blood(V) วิกฤตการ์ณรักเลือดพันธุ์อันตราย : Dek-D.com - Writer
×

    danger blood(V) วิกฤตการ์ณรักเลือดพันธุ์อันตราย

    คุณน่ะ ...เชื่อเรื่องแวมไพร์หรือเรื่องราวเหนือมนุษย์มั้ย..สำหรับฉันน่ะ มันฝังอยู่ในใจของฉันตลอดนับตั้งแต่วันที่มันฆ่าพ่อแม่ฉัน และพระเจ้าคงแกล้งฉัน เมื่อทำให้ฉันต้องมาเจอกับ' เขา '

    ผู้เข้าชมรวม

    83

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    83

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  18 พ.ย. 56 / 00:00 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ..ถึงแม้ฉันจะต้องเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด..
    แต่อย่างน้อย..
    'เขา' ก็เป็นคนที่ทำมัน


    บทนำ

         อ๊ากก! เสียงดังครวญครางของชายหนุ่มวัยกลางคนร้องขึ้นอย่างทรมาร หลังจากโดนอสูรกายรูปร่างหน้าตาอย่างมนุษย์ฝังเขี้ยแหลมลงบนคอของเขา !
          
         ' วีนัส คิล ลาวิึคต้า ' เด็กสาวอายุ 7 ปี ยืนตัวน้ำตาคลอ เมื่อเห็นผู้เป็น ' พ่อ ' ของตนโดนกัดต่อหน้าต่อตา
         
         " พ..พ่อ คะ.. " ริมฝีปากบางสั่นระเรื่อ สำหรับเด็กอายุ 7 ขวบอย่างเธอ เมื่อเจอเหตุกลายเลยร้ายอย่างนี้ คงทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนกลัวจนตัวสั่น ร้องเรียกพ่อของเธอ...
          
         " หนี....ไป....วี..นัส... " เสียงผู้เป็นพ่อขาดเป็นห้วงๆ เขาหันไปมองหน้าลูกสาวด้วยรอยยิ้มที่มีความหวังเสมอ.." มีชีวิตอยู่ต่อไป..นะ.. " 

    ตุ้บบ!!!

         " วีนัส ไปเร็ว !" เสียงผู้เป็นแม่ของเธอเรียกขึ้น และรีบวิ่งไปฉุดร่างเธอหนี หลังจากร่างของผู้เป็นพ่อล้มลงกองกับพื้น

         ผู้เป้นแม่พาเธอวิ่งหนีออกจากบ้านอย่างสุดชีวิต ตามด้วยลูกชาย อายุ 10 ปี อีกคนของเธอ " เร็ว ๆ ลูกรีบหน่อย" แต่ทว่า ! ความเร็วของมนุษย์หรือจะสู้ความเร็วของแวมไพร์ได้ เพียงแค่พริบตาเดียว ปีศาจร้ายก็มามาดักหน้าพวกเธอเพียงไม่กี่ก้าว
         
        " พวกแกคิดอะไรอยู่ คิดหรอ ว่าจะหนีฉันได้ หะ!! " แวมไพรหนุ่มเขี้ยวแหลมนัยน์ตาสีแดงก่ำพูดขึ้นและค่อยๆก้าวเข้าไปหาพวกเธอ

        "  วีนัส " ผู้เป็นแม่หันมาหาลูกสาวพร้อมหยิบจี้รูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวสลักอักษรประหลาด 2 เส้น ที่สามรถต่อกันได้พอดี มาสวมให้ลูกสาวและลูกชาย " วีนัส เอริค ฟังแม่นะ " ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ห้ามถอดสร้อยเส้นนี้เด็ดขาด ทั้งคู่จะต้องมีชีวิตต่ิอไปให้ได้นะ " ผู้เป็นแม่พูดจบก็จูบหน้าผากลูกทั้ง 2 ด้วยความรัก " เอค พาน้องหนีไป "
       
        " แล้วแม่ล่ะครับ " เอริค คิล ลาวิคต้า เด็กชายอายุ 10 ปีพูดถามแม่ตัวเอง

        " .... ปกป้องน้อง เข้าใจมั้ย.. เอค ไปซะ แม่ขอสั่งลูกอีกครั้ง " ผู้เป็นแม่มองลูกชายยิ้มๆ ทั้งที่สองนัยน์ตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา " แม่เชื่อใจลูกทั้ง 2 นะ "

        " ครับ..แม่ ผมจะปกป้องวีนัส พวกเราจะมีชีวิตรอดและเติบโตไปด้วยกัน ผมสัญญา ไปวีนัสวิ่ง " เด็กชายรับคำผู้เป็นแม่ และจับมือของน้องสาวตัวเองวิ่งไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของทั้งคู่ " จับมือฉันไว้นะวีนัส เราจะมีชีวิตรอดและเติบโตไปด้วยกัน..อยาหันหลังกลับไป..!!! "

       กรี๊ดด!! เสียงของมารดาดังขึ้นรั้งท้าย ก่อนที่ทั้งคู่จะวิ่งหายไปในป่า

    .

    .

    .

    .



       " เอค พี่จะพาฉันไปไหน "

       " ...... " ผู้เป็นพี่เงียบและยังคงวิ่ง พาน้องสาวตัวเองหนีต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงหน้าผาสูง ซึ่งข่างล่างน่าจะเป็นทะเล เมื่อฟังจากเสียงครื้นสาดซัด เขาจึงมองหน้าน้องสาวด้วยคำถามที่ว่า ' ควรจะทำยังไงต่อไป

       " เด็กเอ๋ย เด็กน้อย ...ควรจะทำยังไงดีละ อยุ่ตรงนี้ก็ตาย ลงไปข้างล่างนั้นก็ตาย ...... " เสียงเข้มครึมของปีศาจแวมไพร์ที่ตามพวกเขามาอย่างรวดเร็วถามขึ้นอย่างกวนประสาท
       
       พรึ่บ เพียงแค่ไม่ถึงพริบตา แวมไพรตนนั้นก็เข้ามาล็อคตัวเอริคลงกับพื้น

       " เค้่าว่ากันว่า..เลือดเด็กๆนี่มันอร่อย...." 
     
       " แกจะทำอะไรพี่ฉัน ปล่อยเขานะ " ด้วยความไร้เดียงสาบวกกับความรักของเธอต่อ พี่ชาย เธอจึงเข้าไปทุบตีปีศาจตนนั้น แต่ทว่า 

       พรึ่บ 

       ด้วยพละกำลังของแวมไพรตนนั้น เพียงแค่สะบัดแขนเบาๆ ก็ทำให้เด็กสาวกระเด็นออกไปไกล

       " วีนัส !! " เสียงของพี่ชายตะโกนเรียกน้องสาวด้วยความเป็นห่วง " ถ้าน้องฉันเป็นอะไร แกตายแน่ "

       " เหอะ ! เอาตัวรอดให้ได้ก่อนดีกว่ามั้ย" พูดจบเจ้าผีดิบดูดเลือดก็แยกเขี้ยวจะกินเหยื่อ แต่ทว่า !!

       ปั่กก!! อ๊าก 

        ด้วยสัญชาติญาณที่จะเอาตัวรอดของเอริค เขาจึงหยิบก้อนหินที่คว้าได้แถวนั้น ทุบ ไปที่กระโหลกศรีษะ ของผีดิบข้างหน้า ทำให้แวมไพรตนนั้นเผลอ ปล่อยพันธนาการเขา เขาจึงรีบวิ่งหนีเพื่อเอาตัวรอด แต่เพราะมันไม่ใช่มนุษย์ แผลที่มันได้รับเทียบกับการแค่โดนตบแรงๆ เพียงครั้งเดียว และด้วยความโกรธจัด มันจึงพุ่งเข้าไปล็อคเป้าหมายไว้อีกครั้ง

       " แกไม่มีวันหนีฉันพ้นหรอก .. แกมันแค่มนุษย์งี่เง่า หึ ! "

      ฉึก !! อ๊ากก อ..อ๊ากกก
      
      ปีศาจร้ายร้องครวญครางดิ้นอยู่กับพื้นอย่างทรมาร เพราะมันถูกไม้ เสียบเข้าทะลุกลางหน้าอก ! และเพียงแค่ไม่นานร่างกายมันก็เน่าเฟะ กลายเป็นศพในที่สุด...

       " ว..วีนัส " เอริคมองหน้าน้องสาวอย่างอึ้งๆ ใช่ ! คนที่กระสวกแวมไพรตนนั้นคือเธอ .. และด้วยความเป็นห่วงเขาจึงรีบลุกไปกอดน้องสาวตนเองทันที

     

      " ไม่เป็นไรใช่มั้ย " ผู้เป็นพี่พูด " เธอเข้มแข็งมาก น้องสาวของฉัน "

      " พี่ด้วยเอค.... เอค.... เราถอยไม่ได้ละนะ "

      "......." ผู้เป็นพี่คลายอ้อมกอดน้องและมองหน้าน้องสาวอย่าง งงๆ

      " มันมีอีกเยอะ..เลยมันกำลังตามเรามา เราไม่มีทางหนีแล้ว" ผู้เป็นน้องพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว

      "......." ผู้เป็นพี่ได้แต่ยืนเงียบนิ่ง และมองไปข้างหน้า ." มีดิ ข้างล่างนั้นไง "

      คำพูดของพี่ชายทำให้น้องต้องหันหลังกลับไปดู และสิ่งที่พี่ชายเธอหมายถึงนั้นก็คือ ..หน้าผาสูงซึ่งข้างล่างนั้นคือทะเล
      
      ผู้เป็นน้องหันกลับมามองพี่ชายอย่างช้าๆ.....

      " ถ้าเรากระโดดลงไป.. เราจะรอดใช่มั้ย " เธอถาม

      " แน่นอน " พี่ชายตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความหวัง " เราจะต้องเติบโตไปด้วยกัน .."

      " อื้ม.." ผู้เป็นน้องรับคำและยิ้มให้พี่ชายเล็กน้อย
     

    ตู้ม! ก่อนที่ทั้งคู่จะกระโดดและหายไปในทะเลทันที

    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .

     " โอ้ย เจ็บอ่ะ "
     
     " เอ้าๆ เป็นอะไรอีกอ่ะ หลับอยู่ดีๆก็เอาหัวไปกระแทกกระจกรถเล่น ' วีนัส ' เธออายุ 18 แล้วนะ เลิกทำตัวซุ่มซ่ามได้แล้ว " คนเป็นพี่พูดแซวน้องยิ้มๆและขับรถต่อ

      " ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามนะ พี่นั้นแหละ ' เอค ' ขับรถกระตุกแล้วยังมาว่าฉันอีก " คนถูกแซวหันไปเถียงคนที่ว่าเธอพร้อมจัดการรวบผมยาวสลวยสีน้ำเงินเข้มไว้เพื่อไม่ให้ระเกะระกะใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ และตวัดดวงตากลมโตสีเทาใส่พี่ชาย

      " ไม่ต้องมาค้อนฉันเลย " คนเป็นพี่พูดพร้อมยกมือเรียวยาวของเขาไปเขย่าหัวน้องสาวตัวเิองเล่น " เดี๋ยวเลี้ยวซ้ายข้างหน้าก็ถึงแล้ว "

      " อ่อ เมืองที่ท่านย่าให้มาอยู่อ่ะนะ ... เมือง อาร์มาเธีย.."

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น