กลอนใสใสของยัยแก้ว

เนื้อเรื่อง

คุยโทรศัพท์กับหวานใจ

ดึกๆก็ Good night ขอให้ฝันหวาน

วางสายก็นั่งยิ้มกับโทรศัพท์ตั้งนาน

ใครๆเดินผ่านก็บอกอาการไม่ค่อยดี

ก็ขำๆในสิ่งที่ฉันเป็น...

พอคนเห็นก็พูด "โห...อะไรจะขนาดนี้"

โทรศัพท์มันยิ้มให้เทอหรอขอถามที

ป่าวหรอกแค่คนที่คุยด้วยเมื่อกี้

อวยพรให้นอนฝันดี...

คือความลับที่ทำให้ฉันยิ้มคนเดียว

นอนดึก...

วุ่นกับการนึกถึงเทอคนนี้

เจอกันครั้งแรกจนพบกันครั้งล่าสุดที่มี

ภพของเทอเป็น "มินิซีรี่ส" อยู่ในใจ

นอนกอดตุ๊กตาแล้วนึก

ไม่รู้ว่าเทอจะรู้สึกเหมือนฉันไหม

แอบปลื้มเทอเป็นความลับที่ไม่เคยบอกใคร

รุ้แค่ฉันกับหัวใจของตัวเอง...

ทั้งที่ตั้งใจจะมาบอกลา

แต่พอเจอหน้าน้ำตามันจะไหล

เมื่อคืน...อุตสาห์คิดคำพูดแทบตาย

เอาเข้าจริงกับพูดไม่ได้อย่างใจคิดสักที

ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

ทั้งที่ตัดสินใจแล้วยังไงต้องให้จบวันนี้

ไม่อยากยืดความสัมพันธ์เพราะรู้ว่ามันไม่ดี

มีแต่จะทำให้ตัวฉันนี้ทรมานใจ

แต่ใจตัวเองมันก็เจ็บลึก

ไม่อาจต้านความรู้สึกของตัวเองไหว

คงเป็นเพราะรักเทอ รักมากมาย

การตัดใจเลยเป็นอะไร้ทำได้

---  ไม่ง่ายเลย  ---