Who are you?
ณ ตลาดสดยามเช้าที่เต็มไปด้วยเสียงจอแจของพ่อค้าแม่ค้ากับลูกค้าที่มาจ่ายตลาด พ่อค้าแม่ค้าแต่ละคนต่างก็เรียกลูกค้าเข้าร้าน และหนึ่งในนั้นก็เป็นร้านของครอบครัวคิม ร้านขายฟักปลอดสารพิษจากสวนที่บ้าน
"ฟักไหมครับ ฟักสดๆปลอดสารพิษจากสวนเลยครับ" คิมนัมจุนเรียกลูกค้าอยู่ที่แผงฟัก ปกติแล้วเขาไม่แทบจะไม่เคยมาขายฟักเองเลย ส่วนมากจะอยู่ที่สวนฟักคุมคนสวน ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็ใส่ปุ๋ยเองบ้าง รดน้ำเองบ้าง แต่วันนี้ดันไม่มีใครว่างติดธุระกันหมด จึงกลายเป็นหน้าที่ของเขาโดยปริยายที่ต้องมาขายแทน
ลูกค้าซื้อฟักผ่านไปคนแล้วคนเล่า นัมจุนปาดเหงื่อไปขายไป นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้เข้ามาตลาดเพื่อขายฟัก แม้จะจำราคาได้แม่นแล้วแต่ก็ยังรู้สึกเกร็งจนบอกราคาผิดกับลูกค้า เกือบขาดทุนซะแล้ว
"ฟักขายยังไงครับ" ลูกค้ารายต่อไปมาแล้ว
"โลละ..." นัมจุนเงยหน้าขึ้นบอกราคาฟักก็ถึงกับชะงักคำพูด
ชายหนุ่มหน้าอวบแก้มยุ้ยหน้าบีบ ยืนยิ้มแฉ่งอยู่อีกฝังของแผงฟัก รอยยิ้มนั้นสดใสจนนัมจุนรู้สึกหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นรัว... เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อนเลย
ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนตรงหน้าจะทำให้ผมใจเต้นแรงขนาดนี้ นี่คือความรู้สึกที่ว่า 'ชอบ' ใช่หรือเปล่านะ...
"พ่อค้าครับ ฟักขายยังไงหรอครับ" ลูกค้าคนนั้นทวนคำถามอีกครั้ง
"เอ่อ โลละ 20 เอ้ย 10 ครับ" นัมจุนสติหลุดจนเกือบบอกราคาผิด
"อ๋อครับ" ลูกค้ายืนเลือกฟักไปเรื่อยๆ แต่ไม่ทันสังเกตเลยว่าคนขายฟักตรงหน้ามองเขาด้วยสายตากรุ้มกริ้มและรอยยิ้มบาง
"งั้นเอาลูกนี้แล้วกัน" เลือกได้ก็ยื่นฟักส่งให้คนขาย
"..." พ่อค้าขายฟักยังคงอยู่ในภวังค์จากลูกค้าตรงหน้า
"คุณครับ"
"ครับๆ" นัมจุนเรียกสติได้ก็รีบคว้าฟักมาชั่งกิโล จับใส่ถุงคิดตังค์เสร็จสรรพแล้วส่งให้ลูกค้าผู้น่ารักตรงหน้า
"นี่ครับ" ลูกค้ารับถุงฟักพร้อมจ่ายตังค์เป็นที่เรียบร้อย
จะปล่อยเขาไปแบบนี้หรอ...?
จะเสียใจไหมถ้าไม่ได้เจอกันอีก...?
ขอแค่รู้ชื่อเขาซักนิดจะดีไหม...?
นัมจุนมองลูกค้าหนุ่มยิ้มละมุนคนนั้นพร้อมกับคำถามมากมาย แต่เพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่เขาจะเดินจากไปนัมจุนผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา หวังเพียงอยากรู้ชื่อเขาเท่านั้น...
"เดี๋ยวครับ" นัมจุนรีบเรียกไว้ก่อน
"ครับ?" ลูกค้าเดินกลับมาที่แผงฟักอีกครั้ง
.
.
.
"แถมครับ" ทำได้ก็แค่หยิบฟักใส่ถุงให้เขาอีกลูก
"โอ้ว ขอบคุณมากเลยครับ คุณใจดีจัง" ลูกค้าขอบคุณพร้อมใบหน้ายิ้มแย้ม
"ไม่เป็นไรครับ"
ได้แต่ปล่อยให้เขาเดินจากไปทั้งๆที่นัมจุนยังไม่รู้จักชื่อด้วยซ้ำ
ทำไมไม่ถามล่ะ แย่ว่ะ จะอายทำไมตอนนี้ โธ่ ไอ้คิมนัมจุนคนกาก
ทำได้แค่ด่าตัวเองในใจเท่านั้น...
...
...
...
นัมจุนนอนมองเพดานขาวเรียบในห้องนอนของเขา มโนภาพใบหน้ายิ้มแฉ่งของลูกค้าที่ไม่รู้ชื่อคนนั้นอยู่บนเพดานนั่น ภาพใบหน้าชายหนุ่มแก้มยุ้ยยังคงชัดเจนไม่เลือนลาง แค่เห็นเขาในมโนภาพก็ทำให้ยิ้มไม่หยุดแล้ว
"ทำไมถึงไม่ถามชื่อเขาว่ะ" นัมจุนหุบยิ้มแล้วก่นด่าตัวเอง
อยากเจอ...
อยากเจออีกสักครั้ง อยากถามว่าชื่ออะไร อยากรู้ว่าบ้านอยู่ไหน อยากอยู่ใกล้ๆ อยากเห็นหน้าเขาทุกๆวัน... สารพัดจะอยากเลย
จะมีสักกี่คนที่ทำให้นัมจุนเพ้อได้ขนาดนี้ พอหันไปข้างๆก็เจอตุ๊กตาอัลปาก้าสีชมพูตัวหนึ่งที่น้องสาวของเขาลืมไว้ เจ้าอัลปาก้าสีชมพูตัวกลมเป็นก้อน แก้งยุ้ย หูตก หน้าตาขี้อ้อน หวนให้นึกถึงลูกค้าคนนั้น เขาอดไม่ได้ที่จะหยิบเจ้าก้อนชมพูนั้นมากอดแล้วเอาหน้าฟัด
ดูเป็นคืนที่ยาวนาน นัมจุนนอนพลิกไปพลิกมา กอดเจ้าก้อน ฟัดบ้าง คุยกับตุ๊กกตาบ้าง ทั้งคืนจนไม่ได้หลับ ใบหน้าลูกค้าคนนั้นยังชัดเจนอยู่ในมโนภาพ หวังว่าต้องได้เจอกันอีก ต้องได้เจอกันอีกครั้งสิ
...
...
...
วันรุ่งขึ้น
นัมจุนตัดสินใจมาขายฟักเองอีกครั้งแม้จะยังงัวเงียเพราะเมื่อคืนแทบไม่ได้นอน แต่เพราะความอยากเจอลูกค้าคนนั้นเป็นแรงพลักดัน ไม่ว่าง่วงแค่ไหนก็สู้ ไม่รู้หรอกว่าวันนี้จะมาไหม อยากจะลองเสี่ยงสักครั้ง หากโชคชะตาดลใจ (คนเขียนบันดาล 555+) ก็ต้องได้เจอกันอีก
เร็วเท่าความคิด ชายหนุ่มที่เพ้อถึงเมื่อคืนกำลังเดินตรงมาที่แผงฟัก ใครจะคิดเล่าว่าจะได้เจอกันอีก นี่มันพรหมลิขิตชัดๆ
ครั้งนี้จะไม่พลาด
ต้องรู้ชื่อให้ได้!!
"เจอกันอีกแล้วนะครับ" นัมจุนยิ้มหวาน
"ม๊าชอบเลยให้ผมมาซื้ออีกน่ะครับ อ่อ แล้ววันนี้ก็ไม่ต้องแถมแล้วนะครับเดี๋ยวขาดทุนพอดี" ลูกค้ายิ้มหวานตอบ
"ไม่เป็นไรครับ" ถึงจะขาดทุนจนกัดก้อนเกลือกินก็ยอม ขอแค่ให้ได้เจอเขาทุกวัน
ลูกค้าคนโปรดยืนเลือกฝักพลิกไปผลิกมาดูจนทั่วแผง นัมจุนก็มองตามสายตาหวานเยิ้มเหมือนครั้งก่อนๆ ทำไมเขาถึงน่ารักขนาดนี้... แค่ยืนเฉยๆก็ทำให้ระทวยได้แล้ว
"อ่า... คุณ ชื่อ..." นัมจุนรวบรวมความกล้าที่จะถาม
"คิมซอกจินครับ" ซอกจินยิ้มกลับให้
อย่ายิ้มแบบนี้สิครับ...
นัมจุนยืนเขินอยู่หน้าแผงฝัก ตะลั๊กกกกกกกกกกก
"แล้วคุณล่ะครับ?" ซอกจินเงยหน้าขึ้นมาถามกลับ
เขาถามชื่อผมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น ไม่คิดว่าซอกจินอยากรู้จักเขาด้วย
"คะ คิม... คิมนัมจุนครับ" รีบตอบโดยไวกลัวเสียโอกาส
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คิมนัมจุน"
ผมรู้จักแต่คำว่าฟักมาตลอดชีวิต จนได้มาเจอคุณ
ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป...
-END-
................................................
Hinahinaly94:
นึกถึงเจ้าก้อน (ตุ๊กตาอัลป้าก้า) กับ
เห็นว่านัมจุนชอบขายฟัก (ถ้าไม่รักนี่ไม่นั่งสังเกตหรอกนะ)
เลยแต่งขึ้นมาค่ะ 555+
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ♥♪
สนใจติดต่อกับหน้าบทความเลยน้าาาา//แบนเนอร์เลือกเอาที่บทความเราเลยน้า//
some girl รักวุ่นๆสัมพันธ์อันตราย
เอิ่ม นัมจุนชอบขายฟัก สะอึกเลอ ถ่อวววว นุ้งก้อนน่ารัก