เจมิไน ปะทะ เรย์

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ข้าได้ทำขึ้นเพื่อส่งงานให้กับผู้คุมของคณะกายกรรม

เรื่องก็มีอยู่แค่นั้นเอง.... - -+

สำหรับ ผู้ไม่เกี่ยวข้อง.....

ข้าไม่สนหรอกนะว่าจะเข้ามาเพราะเหตุใด.....

แต่ในเมื่อพวกเจ้าได้เข้ามาแล้วล่ะก็....

อย่าได้คิดที่จะเปิดปากพูดถึงสิ่งที่เจ้าเห็นเด็ดขาด!! - -+

ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน!!!

ส่วนพวกที่อยู่ในคณะ...

ข้าก็พอจะรู้ว่านิสัยเป็นอย่างไร - -

คงจะหนีไม่พ้น.....การแอบดูอีกล่ะสิ - -+

ช่างมันเถอะ....ยังไงซะ....

ข้าก็ไม่ได้คิดที่จะปิดบังความสามารถอันไร้สาระของข้านักหรอกนะ - -+

เอาล่ะ ถ้าพวกเจ้าพร้อมที่จะชมแล้วล่ะก็....

ไปรับชมกันเลย....

.

.

.

.

.

เนื้อเรื่อง

การประลองระหว่าง เจมิไนและ เรย์

ณ บ้านกระจกเงา

บ้านกระจกเงาที่ดูซับซ้อนราวกับเขาวงกต ผู้ใดที่หลงเข้าไปจะหาทางออกได้ยาก

กระจกจะสลับเปลี่ยนหมุนไปเรื่อย ๆ ยากแก้การคาดเดา

ตั้งสติ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!

“บ้านกระจกเงางั้นเหรอ....” เจมิไนพึมพำกับตัวเองเบาๆ  พลางเอามือลูบไปที่กระจกบานหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้กับตัวเองมากที่สุด  พลางจ้องมองเข้าไปในกระจก....

เขาหวนไปนึกถึงวันที่เขากรอกใบสมัครเพื่อที่จะประลองกับเพื่อนๆในคณะละครสัตว์.....

‘เจมิไน VS เรย์’

ชื่อของเขาที่ป้ายประกาศ  ได้บ่งบอกว่าคู่แข่งของเขาคือใคร....

“เรย์งั้นเหรอ?” เจมิไนพึมพำกับตัวเองเบาๆ  ในขณะที่หัวก็พลันนึกถึงผู้ชายผมยาวสีแดงเพลิง  ในมือสวมแหวน ทำหน้ายิ้มแย้มให้เขา

เขาส่ายหัวสะบัดความคิดนั้นออกไปในทันที....

ก็เพราะว่า......

ผู้ชายคนนั้น....

น่ากลัวกว่าที่คิดน่ะสิ!!!!!

ตัดฉับกลับมาที่ปัจจุบัน

เจมิไนครุ่นคิดอย่างหนักว่าความสามารถของเรย์คืออะไรบ้าง  เพื่อที่จะกะระยะในการปลดสวิตส์ออกได้อย่างพอดี

เขาเริ่มนึกถึงข้อมูลที่เขารู้เกี่ยวกับชายคนนี้ทันที

เรย์  อายุ 13 ปี เผ่าพันธุ์ ไม่ทราบแน่ชัด ความสามารถ ทนไฟและควบคุมไฟได้อย่างชำนาญ  มีแหวนสวมที่นิ้ว เพื่อการสะกด  ไม่ทราบแน่ชัดว่าสะกดอะไร  แต่ที่แน่ๆ....เขาไม่อยากให้ใครรู้ถึงความสามารถที่แท้จริง (รึว่ารู้กันหมดคณะแล้ว??)

เจมิไนนิ่วหน้าทันทีที่เรียบเรียงข้อมูลเสร็จ  แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น  ก็มีเงาๆหนึ่งพุ่งมาทางเขาอย่างรวดเร็ว

จากสัญชาตญาณของนักฆ่าเมื่อครั้งอดีต  ทำให้เจมิไนเอี่ยวตัวหลบทันที

“เพล้ง!!!!” เสียงของวัตถุที่เขาไม่ทราบแน่ชัดกระแทกกับกระจกเงาด้านข้างทันที

เขาเหลือบสายตามองไปทางวัตถุนั้น  และเห็นว่ามันคือ.....

“กระดิ่ง??” เขาพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่งุนงง  น่าแปลกที่กระดิ่งอันเล็กๆเพียงอันเดียวกลับทำให้กระจกบานใหญ่แตกลงได้อย่างง่ายดาย  เขาคาดการณ์ไว้ว่าผู้ที่เขวี้ยงมันมาคงจะมีกำลังแขนไม่น้อยเลยทีเดียว

“ว้า....พลาดไปเหรอครับเนี่ย” เจมิไนเหลือบไปมองทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว  และพบว่าเจ้าของเสียงที่พูดเมื่อซักครู่นั้นคือ.....

“เรย์????”  เขาเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างงงๆ  ในเมื่อเขาพึ่งจะเข้ามาในห้องกระจกไม่ถึง10 นาทีเลยด้วยซ้ำไป  แล้วหมอนี่เข้ามาตอนไหนกันนะ??

“.......” บุคคลผู้ถูกขานชื่อยิ้มให้เจมิไนเล็กน้อยก่อนที่จะ....

“หวืด!!!!”  เรย์เหวี่ยงหมัดใส่เจมิไนทันที!! เมื่อเขาเห็นดังนั้นจึงรีบเบี่ยงตัวหลบไปอีกทาง  แต่ก็ช้าไปเพียงเสี้ยววินาที  ดังนั้นเขาจึงยกมือทั้งสองข้างขึ้นกันเอาไว้

“ตูม!!!  เพล้ง!!!” เสียงของหมัดเรย์เข้าปะทะกับแขนของเจมิไน  ก่อนที่ตัวของเจมิไนจะถูกแรงอัดเข้าตามกฎของฟิสิกส์  ทำให้ตัวของเขากระแทกไปโดนเข้ากับกระจกด้านข้าง  นั่นทำให้กระจกบางส่วนแตกและบางส่วนถึงกับร้าว!!

เจมิไนลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า  ในขณะเดียวกันเขาก็สำรวจสภาพร่างกายของตัวเองทันที

....โดนเศษกระจกบาดเข้าที่แก้มซ้ายเป็นแนวยาว  อวัยวะภายในบอบช้ำเล็กน้อย ยังพอสู้ได้  ดีที่ยกแขนกันเอาไว้ก่อน  ไม่งั้นคงจะสะบักสะบอมกว่านี้   แต่แขนเหมือนจะร้าวเล็กน้อย...

เจมิไนนิ่วหน้าเป็นครั้งที่สองของวันนี้  เมื่อเขาพบว่าแขนเขาร้าวเพราะโดนการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว  นั่นทำให้เขาได้รู้ว่า แรงของเรย์มีมากกว่าที่เขาคาดการณ์เอาไว้

....นี่เขาอ่อนแอลงอย่างงั้นเหรอ... เจมิไนทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย   ก่อนที่เขาจะทันได้คิดอะไรเพิ่มเติม  อีกฝ่ายก็ไม่ยอมปล่อยให้เขาได้คิด  เมื่อเรย์เห็นดังนั้นจึงรีบเข้ามาประชิดตัว  เพื่อหวังที่จะโจมตีซ้ำ!!

เจมิไนเบิกตากว้าง ก่อนที่เขาจะตัดใจทำในสิ่งที่เขาไม่คิดจะทำอีกแล้ว.....

“เพล้ง!!!”  เสียงของกระจกแตกดังขึ้นพร้อมๆกับที่เรย์หมุนตัวโจมตีใส่เขาอีกครั้ง

“หมับ”  เรย์งุนงงเล็กน้อยที่มือของเขาถูกอีกฝ่ายจับได้

“รู้ไหมว่าการให้เกียรติคู่ต่อสู้น่ะ....เป็นวิธีการที่นักรบเขาทำกัน...” นัยน์ตาเรย์เบิกกว้างก่อนที่จะสะบัดมือออกจากการจับกุมพลางกระโดดถอยห่างออกไปห้าเมตร  นั่นเป็นเพราะว่า....เขาสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป

สิ้นเสียง....เจมิไนก็เอามือปัดๆเสื้อผ้าที่เปื้อนฝุ่นด้วยท่าทาที่ไม่ทุกข์ไม่ร้อนเลย  แต่อีกฝ่ายกลับมีเหงื่อไหลออกมาจากใบหน้า

....น่ากลัว.....คือคำเพียงคำเดียวที่บรรยายลักษณะของคนตรงหน้าของเขาได้ในตอนนี้  เรย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย  ก่อนที่จะคำนวณถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป  และเขาก็พบว่า....

.....หากออมมือให้  คนที่จะพ่ายแพ้ในครั้งนี้ก็เป็นตัวของเขาเอง....คิดได้ดังนั้น เรย์จึงขบฟันแน่น  พลางชั่งใจว่าควรจะถอดแหวนออกดีไหม?

“เอาล่ะ....ในเมื่อนายก็พร้อม ฉันก็พร้อม  งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”  สิ้นเสียง  เจมิไนก็พุ่งเข้าหาตัวเรย์อย่างรวดเร็ว!!

“ชิ” เรย์สบถเล็กน้อยก่อนที่จะตัดสินใจถอดแหวนออก!!....

ประกายไฟลูกหนึ่งที่มีขนาดใหญ่กำลังพุ่งมาทางเจมิไนอย่างรวดเร็ว

เมื่อเจมิไนเห็นดังนั้นเขาจึงเบี่ยงตัวหลบออกจากวิถีเดิมอย่างรวดเร็ว

“ตูม!!”  เสียงลูกไฟขนาดย่อม(?)กระทบเข้ากับบานกระจก  ทำให้เกิดควันฟุ้งกระจายไปทั่วพื้นที่ในบริเวณนั้น  และยังทำให้รัศมีในการมองเห็นของเจมิไนลดลง

“เมื่อกี้นี้มัน.....” เขากำลังจะเอ่ยปากถามอีกฝ่าย....แต่ก็ต้องรอให้อีกฝ่ายปรากฏตัวออกมาก่อน  เมื่อควันจางลง  เจมิไนก็อึ้งกับภาพที่เขาเห็น.....

เขาเห็นหมาป่าสีแดงเพลิงตนหนึ่ง  ในมือมีลูกไฟขนาดเล็กกว่าเมื่อซักครู่  เขาเกิดความสงสัยขึ้นมาเล็กน้อยว่า  หมาป่าที่อยู่ตรงหน้าเค้า....  จะใช่เรย์รึเปล่า??

“ทำไมถึงไม่ยอมเข้ามาล่ะ....ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็.....ฉันจะเข้าไปหาเอง” จบคำ  ลูกไฟในมือของเรย์ก็พุ่งเข้าโจมตีคู่ต่อสู้ทันที!!!

เจมิไนเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งก่อนที่จะยกมือข้างหนึ่งขึ้นมา...

“ตูม!!!” เสียงของลูกไฟปะทะเข้ากับมือของเจมิไนได้ดังขึ้น!!

เรย์ยิ้มก่อนที่จะหุบยิ้มในทันทีเมื่อเห็นเจมิไนไม่เป็นอะไรเลย  มีแต่แขนเสื้อขาดรุ่งริ่งเท่านั้น  เขานิ่วหน้าเล็กน้อย ก่อนที่จะสร้างลูกไฟขึ้นมาพร้อมกันใหม่ถึง 20 ดวง!!

.....หลบได้ก็ให้มันรู้ไป(สิว่ะ)....เมื่อคิดได้ดังนั้น เรย์จึงปล่อยลูกไฟทั้งหมดเข้าโจมตีอีกฝ่ายทันที!!

เจมิไนทำหน้าเซ็งเล็กน้อยก่อนที่จะใช้มือเพียงข้างเดียวปัดลูกไฟทั้งหมดของเรย์!!

“ตูม!!  ตูม!!  ตูม!!  ตูม!!” เสียงของลูกไฟชุดใหม่กระทบเข้ากับบานกระจก  เหมือนชุดแรก

เรย์เห็นดังนั้นจึงสร้างลูกไฟขึ้นมาโจมตีใส่เจมิไนเรื่อยๆ  และเจมิไนก็เอาแต่ปัดออกเพียงอย่างเดียว

จากการที่เรย์โจมตีด้วยลูกไฟ (ส่วนเจมิไนก็เอาแต่ปัดออก)  จึงทำให้บ้านกระจกที่มีแต่รอยร้าวเนื่องจากการโจมตีหลายต่อหลายครั้ง  เริ่มเกิดอาการปริร้าว  ก่อนที่จะเริ่มพังทลายลงอย่างรวดเร็ว!!

  เจมิไนที่สังเกตเห็นถึงสิ่งผิดปกติจึงรีบรุดเข้าไปหาเรย์ทันที   เรย์เบิกตากว้างก่อนที่ได้พูดอะไร...  เจมิไนก็จับคอเสื้อของเขาแล้วฉุดออกมาจากบ้านกระจกก่อนที่มันจะพังลงมาพอดิบพอดี!!

“โครม!! เพล้ง!!”

เจมิไนเหลือบตามองไปยังทางอดีตบ้านกระจกอันสวยงาม  และซับซ้อนปานเขาวงกต  บัดนี้!! มันได้พังลงไม่เหลือเค้าของความงดงามเมื่อครั้งในอดีตเลย... เหลือก็แต่เพียงเศษซากของกระจกที่แตกเท่านั้น

เขาถอนหายใจเล็กน้อย....ก่อนที่เหลือบตามองไปทางเรย์  ที่ยังมองเขาสลับกับบ้านกระจกอย่างอึ้งๆ

“เมื่อกี้นายชะ....” เรย์พูดยังไม่ทันจะจบประโยค  เจมิไนก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า...

“ฉันช่วยนายเอาไว้.....นายยังอยากจะสู้ต่ออีกไหม??”  เขาถามหน้าตาย พลางหยิบเศษกระจกที่ติดอยู่กับชุดเขาออกอย่างเบื่อๆ

“สู้เหรอ??...” เรย์ทำหน้างงๆ  ก่อนที่จะร้องอ๋อออกมาเสียงดัง!!

“หะๆ เอางั้นก็ได้...ครั้งนี้ฉันจะทุ่มสุดตัวเลย”  เรย์ในร่างของหมาป่าสีแดงเพลิงหัวเราะ  ก่อนที่จะสำรวจดูตัวเอง  เจมิไนยืนรอ ปล่อยให้เรย์สำรวจตัวเองไป

และแล้ว.....เรย์ก็ลุกขึ้น  และตั้งท่า

“เอาล่ะนะ...เจมิไน” เขาเอ่ยปากถามถึงความพร้อมของคู่ต่อสู้

เจมิไนพยักหน้าช้าๆ  ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาเรย์อย่างรวดเร็ว

ฝ่ายเรย์ก็เตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว  เขาจึงสร้างลูกไฟขนาดเล็กกว่าครั้งไหน  แต่ประสิทธิภาพดีกว่ากันเป็นไหนๆ!!

เขาชี้ไปทางเจมิไนก่อนจะพูดว่า...

“ทำลาย” สิ้นเสียงเรย์  ลูกไฟก็พุ่งเข้าหาเจมิไนทันที!

เจมิไนก็ยังคงรักษาระดับความเร็วเอาไว้เท่าเดิม  พลางคิดว่าลูกไฟดวงนี้คงไม่ต่างอะไรจากลูกไฟครั้งก่อนๆ  แม้เขาจะนึกระแวงอยู่แล้วก็ตาม ว่าทำไมเรย์ถึงต้องสร้างลูกไฟที่มีขนาดเล็กกว่าครั้งก่อนด้วย

และแล้วเขาก็ได้รู้.....

เจมิไนใช้มือซ้ายปัดลูกไฟให้พ้นไปจากตัว  และทันใดนั้นเอง!!!...

เขาเบิกตากว้าง  เมื่อลูกไฟที่คิดว่าคงจะปัดออกไปได้ กลับมีแสงสว่างวาบออกมา

“ตูม!!!”  เจมิไนถูก “ระเบิดเพลิง”ของเรย์เล่นงานเข้าอย่างจัง  นั่นทำให้แขนซ้ายของเขาใช้การไม่ได้  เขาสบถเสียงดังเล็กน้อย  ก่อนที่นึกได้ว่าเป็นความผิดของเขาเองที่เขาประมาทเกินไป!!

เรย์เห็นดังนั้นก็ยิ้มที่มุมปาก

......ติดกับเข้าแล้วสินะครับ  เจมิไน  ยกนี้ผมชนะ....

เจมิไนเห็นเรย์ยิ้มก็พลันระแวงขึ้นมาทันที   สัญชาตญาณนักฆ่าถูกปลุกขึ้นมาใช้อย่างรวดเร็ว!!!

เจมิไนหรี่ตาลงเล็กน้อย  เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเลย

.....ระแวงไปเองรึเปล่า....

เขาไม่กล้าฟันธงลงไปในทันที  แต่เขาก็ห้ามเลือดพลางดูท่าทีของเรย์อย่างระมัดระวังขึ้น 

.....เพราะว่าเขาจะประมาทชายที่อยู่ข้างหน้านี้อีกไม่ได้เด็ดขาด!!!....

เรย์เห็นเจมิไนมองตนเองด้วยท่าทีที่ระวังขึ้นก็พลันถอนหายใจเฮือกใหญ่

.....นี่เขาต้องลงมืออีกหลายรอบใช่ไหมเนี่ยกว่าจะชนะ TT^TT  รู้ไหมว่ามันเหนื่อยนะ(เฟ้ย!!)

เรย์แอบร้องไห้ในใจเมื่อคิดว่าเขาต้องเหนื่อยเพิ่มขึ้นอีกแล้ว....เขาหันไปมองหาเจมิไน  แต่ก็พบว่า...

....ไม่อยู่แล้ว....  เรย์ขมวดคิ้วจนแทบจะชนกัน  พลางนึกว่าคนเจ็บแขนอย่างนั้นจะหนีไปไหนได้ไกล

...ถ้าอย่างนั้น....ไปอยู่ไหนกันล่ะ.... จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่เห็นวี่แววของคู่ต่อสู้  จนเขาถอดใจ  พลางนึกว่าเขาคงจะชนะแล้ว....

เรย์ใส่แหวนคืนที่นิ้ว  ร่างหมาป่าสีแดงเพลิงเริ่มหายไป  จนในที่สุด....เขาก็กลับมาอยู่ในร่างของมนุษย์อีกครั้ง!!

“นี่ตกลงว่าฉันชนะแล้วใช่ไหมเนี่ย??”  เรย์พึมพำกับตัวเองพลางเกาหัวแกรกๆอย่างงงๆ 

แต่แล้ว....จู่ๆก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นทางด้านหลังของเขา!!

“มันใช่ซะที่ไหนกันล่ะ....” เป็นเสียงของเจมิไนเองที่ดังขึ้นทางด้านหลังของเขา!!

เรย์รีบหันหลังกลับไปดู..... และแล้วเขาก็ต้องอึ้งเมื่อ....

ร่างกายส่วนหนึ่งของเจมิไนอยู่ในเงาของเขา!!!

“อะไรกัน  ตกใจขนาดนั้นเชียวเหรอ??” เจมิไนถาม ในขณะที่เขาค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นมาข้างบนจนครบ  เจมิไนถามเรย์พลางยักคิ้วให้เขาข้างหนึ่ง  ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบ!!!  ก็มีเงาสายหนึ่งพุ่งขึ้นมาพันตัวเขาอย่างรวดเร็ว!!!

 

“อือ!!!!” เรย์มีสีหน้าตกใจมาก  แต่เขาก็พูดอะไรไม่ได้เนื่องจากเงาสีดำนั้นปิดปากเขาอยู่!!

เมื่อเรย์โดนเงาพันจนหมด  ที่ซึ่งเรย์เคยอยู่ก็มีก้อนกลมๆสีดำขนาดใหญ่กว่าตัวมนุษย์เล็กน้อยวางอยู่

“วิชา เงาพันธนาการ  เรย์ นายพลาดเองที่ไม่ยอมตรวจสอบอะไรให้เรียบร้อย  นายพลาดเองที่ประมาทฉันจนเกินไป...”

“พลาด......จนนายกลายเป็นฝ่ายพ่ายแพ้....” เจมิไนพูดกับก้อนกลมๆสีดำ  เขารู้ว่าอีกฝ่ายได้ยินทุกคำพูดของเขา

“วิชานี้จะทำให้นายไม่ได้เห็นแสงอาทิตย์จนกว่าฉันจะยอมปล่อยนายออกมา....” เกิดเสียงดังขึ้นภายใน  และมีประกายไฟแลบออกมาเป็นระยะๆ  ทำให้เจมิไนรับรู้ว่า...เรย์กำลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะพังมันออกมา

“และนายไม่สามารถพังมันออกมาได้หรอกนะ....อีกอย่าง...ถ้านายจุดไฟทั้งๆที่ภายในมีออกซิเจนจำกัดล่ะก็....”  เจมิไนพูดต่อไป  ก่อนที่จะเหลือบมองไปทางก้อนกลมสีดำที่บัดนี้ประกายไฟเริ่มจะหายไปแล้ว

“มันจะทำให้นายไม่มีออกซิเจนใช้ในการหายใจนะเรย์....” เจมิไนพูดต่อจนจบประโยค  ซึ่งนั่นก็ทำให้เรย์ได้ทันฟัง ก่อนที่จะหมดสติไป...

รุ่งเช้าที่ป้ายประกาศผลการแข่งขัน

เจมิไน  VS  เรย์

ผลการแข่งขัน...

เจมิไนชนะ.....

ป.ล. ขออภัยหากผมพิมพ์อะไรผิด(ก็ผมไม่ได้ตรวจทานดูเลยนี่นา =__=;;)  พิมพ์ตกหล่น  หรือเปลี่ยนแปลงอะไรก็ตามที่ไม่ใช่ตัวตนของเรย์คุง  เรย์คุงสามารถท้วงติงมาที่ผมได้นะครับ  แล้วผมจะจัดการแก้ไขให้ ^^

 ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะครับ ^^