รักแสบซ่าของนายบ้า(ซาดิสก์)

เนื้อเรื่อง

รักแสบซ่าของนายบ้า(ซาดิสก์)

++บ้านอภิรักษ์ธรรมคุณ++

               "ห๊าาาา!!!ม่ายนะะะะะ" เสียงกรี๊ด 800 เดซิเบลของเด็กสาววัย17 อันมีนามว่ากชกร  อภิรักษ์ธรรมคุณ(เค้ก)ตะโกนลั่นบ้าน เมื่อพ่อของเธอบอกกับเธอว่าต้นเดือนหน้าเธอจะต้องหมั้น!!!ซึ่งสำหรับเธอมันก้อหน้าตกใจอยู่หรอกเพราะเธอมีนิสัยดื้อรั้น เอาแต่ใจ จนทำให้ผู้เป็นพ่อควบคุมไม่ไหว จำต้องให้นายเมธัส  ตันจิระกุล(ไวน์)ลูกชายคนเดียวของเพื่อนเลิฟมาปราบนิสัยนี้ด้วยความคิดว่า 'เด็กซื่อๆอย่างลูกชายนายน่าจะมีอิทธิพลซึ่งใช้เหตุผล ในการควบคุมลูกสาวฉันได้'

               "แกต้องหมั้น   พรุ่งนี้พี่เขาจะมารับแก ไปดูหนัง"

               "โฮ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

               วันต่อมา

               "เค้ก ออกมานะ" >_<

               "อีก10นาทีค่า" เสียงตอบรับจากด้านใน

               10นาทีผ่านไป

               "มาแล้วๆ" ไวน์ถึงกับอ้าปากค้าง ก้อเธอดันแต่งหน้าซะเหมือนตัวตลก ทำผมยุ่งๆ ใส่เสื้อผ้าไหมชั้นดี ( แต่เธอก้อตัวมันขาดซะจนไม่เหลือชิ้นดี )

               "ทึ่งล่ะเซ่"เธอว่า

               "คุณลุงคับ ขอผมจัดการนะครับ"

               "เอาสิ ช่วยทำให้มันเป็นเหมือนเดิมที เอาไปอยู่อาพาตเมนท์ด้วยเลยก้อได้"พ่อเค้กว่า

               "พ่ออ่ะ ขับไสไล่ส่งลูกตัวเองเหรอ ฮึ่ม!"เค้กกระทืบเท้าปึงปัง

               ปัง!!

               "ไปล้างหน้าซะ"

               "ถ้าไม่ล่ะ"

               "งั้นมานี่"เขาจับเธอล้างหน้าอย่างรุนแรง

               "โอ๊ยๆ พอๆ ฉันล้างเองได้"ที่จริงเธอก้อดูดีไม่น้อยแต่ผิดกับท่าทางของเธอ

               "เปลี่ยนเสื้อผ้าซะ"เธอยังคงนิ่งเฉย

               "งั้นฉันจะถอดให้"

               "เฮ๊ยๆอย่านะ"

               "อย่าทำให้ฉันเสียเวลา จะเปลี่ยนดีๆมั้ย"

               "นาย...ไม่กล้า"

               "อยากลองดีใช่มั้ย"

               ...ฟอด...

               ไวน์หอมแก้มหญิงสาว

               "ไอบ้า โว๊ย!!!เปลี่ยนก้อได้"

               "อ่ะ"ไวน์ยื่นเสื้อให้เค้ก

         เธอรีบเดินเข้าห้องน้ำทันที ในขณะที่ไวน์กำลังยืนยิ้มกับผลงานตัวเอง เขารู้สึกชอบเด็กผู้หญิงคนนี้ซะแล้วสิมันรู้สึกว่าไม่ธรรมดาเลย เธอแตกต่างจากคนอื่นทั่วไปลิบลับ

               "อืม ดูดีกว่าเมื่อกี๊ตั้งเยอะ"ไวน์ว่า

               "ฉันจะบอกพ่อ ว่านายหอมแก้มฉัน"

               "แก้มเธอหอมดีออก หวงทำไมแล้วอีกอย่างเราก้อเป็นคู่หมั้นกันฉันทำไม่ผิดหรอก หึหึ"

               "อ๊าย"เธอกรีดร้อง

               "ไปดูหนังกัน"

               แล้วไวน์ก้อลากเค้กลงไปข้างล่างเมื่อพ่อเธอเห็นก้อชมไวน์ไม่น้อย ชิส์หมันไส้(เค้ก) เธอเสร็จแน่ แล้วจะได้รู้ฤทธิ์ฉัน แม่แมวน้อย(ไวน์)

               โรงหนัง   หลังจากที่ไวน์ไปซื้อตั๋วหนังก้อให้เข้าได้เลย แต่ก้อยังมีเหตุทำให้ทะเลาะกันอีก เพราะไวน์จะเลือกนั่งหลัง เค้กจะเลือกด้านหน้า

               "นั่งหน้า"

               "นั่งหลัง"

               "นั่งหน้า"

               "ทำไมกลัวฉันรึไง"

               "มะ...ไม่ได้กลัว ชิ นั่งหลังก้อได้"เธอก้าวขึ้นไปนั่งหลังสุด

               "ฮึ้"และในขณะหนังฉาย

               "นี่ยัยเค้กเน่า นั่งดีๆสิ"ไวน์ว่าเพราะเธอกำลังหยิกแขนไวน์อยู่ส่วนมืออีกข้างพยายามปิดตา

               "นี่นายหล้าบูด นายพาฉันมาดูหนังพวกนี้ทำไม"เธอต่อว่า

               "ทำไม 'เปือยสยอง'น่าดูออกหึหึ"ไวน์หัวเราะ

               "นายมันโรคจิต ไอบ้า อุ๊บ..."ไวน์จูบเธอเข้าให้แล้ว เพราะเธอส่งเสียงดังเหลือเกิน

               "อ๊าย นาย...นายมัน...ฮึ่ม!!!"

               "รสจูบฉันดีเกินไปรึไง"จะว่าไปแล้วรสจูบที่เหมือนช็อคโกแล๊ต มันหวานดีออก นางเอกคิดอะไรเนี่ย!!!

               "ฮึก...."

               "เธอร้องไห้ทำไม"

               "นายมันเลว ไอคนฉวยโอกาส ฉันเกลียดนาย"แล้วเธอก้อวิ่งออกจากโรงหนังไปเลย

               แฮ่กๆๆ

               หมับ!!!

               "อย่ามายุ่งกับฉัน"เธอปาดน้ำตา

               "ขอโทดนะ"

               "ฉัน-จะ-กลับ-บ้าน"

               "ไปสิ"

               บ้านอภิรักษ์ธรรมคุณ

               "ฉัน...ชอบเธอ"

               "ฉันเกลียดนาย"

               "ไม่เป็นไรสักวันแหละเธอต้องรักฉัน"

               "ไม่มีทาง"

               "ต้องมีสิ...เธอคอยดูละกัน"

               "เค้ก ไปซื้อของกันมั้ย"

               "ไม่อ่า เค้กจะอ่านหนังสือ"

               อีก 2 ชั่วโมงผ่านไป

               "เค้ก ฉันขอโทด"

               "กองไว้ตรงนั้นแหละ เอ้อ พ่อฉันไม่อยู่นะกลับไปก่อนไป"เธอไล่ขณะที่ดูTV.อยู่

               "ฉันมาหาเธอ"

               "มีอะไร"

               "อ่ะ"ไวน์ยื่นดอกไม้ให้เธอ

               "......"เธอยิ้ม

               "หายโกรธฉันยังอ่ะ"

               "อื้ม"

               "อ่ะกินแอปเปิ้ลซะ"ไวน์ยื่นแอปเปิ้ลที่ปอกแล้วให้เธอ

               "เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า"

               "ฮึ้..."เค้กหันหน้ามาอย่างสนใจ

               "เกมส์ต่อสู้ ใครแพ้ต้องทำตามคำสั่งคนชนะหนึ่งอย่าง"

               "ได้สิฉันกำลังเบื่อๆเลย"

               "OK."ไวน์จัดการใส่แผ่นที่ง่ายที่สุด

               ยกที่1

               Cake Winner!!!

               ยกที่2

               Vai Winner!!!

               ยกที่3

               Vai Winner!!!

               "โกงอ่า"เธอทุบหลังไวน์

               "มาทำตามข้อเสนอซะดีๆ"ไวน์ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

               "อะไรล่ะ"

               "ให้เธอเลือก3ข้อละกัน ข้อ1เธอต้องยอมให้ฉันจูบ1ที"ไวน์ยิ้ม

               "ไม่ๆๆฉันไม่ทำเด็ดขาด"

               "งั้นก้อได้ข้อ2ให้ฉันหอมแก้มเธอทู้กวัน"

               "อุ้ย นั่นยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย"

               "งั้นก้อข้อสุดท้าย ยอมให้ฉันจูบทุกวัน"

               "ไม่ ฉันไม่รับซักข้อ"เธอวิ่งขึ้นห้องโดยมีไวน์วิ่งตามไปติดๆ

               ปัง@!@!

               แก๊ก

               "เฮ้ย เย่าเข้ามานะฉันกลัวแล้ว"

               "ถ้ากลัวก้อเลือกสิ"ไวน์ยิ้มเจ้าเล่ห์

               "ข้อ1"เธอกัดฟันเลือก

               "ยอมซะดีๆ"

               จุ๊บ

               เค้กปล่อยเลยตามเลยเพราะเธอไม่สามารถรั้งมันไว้ได้อีก ในขณะที่ไวน์โน้มตัวเธอลงเพื่อกลัวเธอหนี เธอจึงได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ภายใต้ร่างใหญ่เท่านั้น

               5นาที

               เธอกลั้นไม่ไหวแล้วเธอจึงยอมเผยปากให้อย่างเต็มใจ ในขณะที่ไวน์รู้สึกผิดจึงยอมลุกจากตัวเธอ

               "ขอโทษนะ"

               "มันนานมากเลย..."

               "วันหลังฉันจะไม่ทำอีก"มันทำให้เค้กรู้สึกว่าเธอชอบเขาที่ยังเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ร้ายอย่างที่เธอคิด

               "เอาล่ะ ฉันจะยอมให้นายหอมแก้มฉันทุกวัน"คำพูดเธอทำให้ไวน์ตกใจ

               "สะ...แสดงว่า เธอยอมรับฉันแล้วใช่มั้ย"

               "อะ...อื้ม"เธอยิ้มนิดๆ^_^

               "ความซาดิสก์ของฉันก้อมีประโยชน์แหะ"ไวน์ยืดอกแสดงความภูมิใจของตัวเอง

               "บ้า"^O^///

               "งั้นฉันขออะไรอย่างนะ"

               "หืม?"

               "ขอจูบเธอ"

               "อะ...อืม" เธอรับอย่างง่ายดาย

               งานหมั้นของทั้งคู่จึงผ่านไปได้ด้วยดี เพราะความเข้าใจกันนั่นแหละเอ้ยไม่ใช่ต้องบอกว่าเป็นความซ่าของนางเอกและความซาดิสก์ของพระเอกมากกว่าถึงทำให้เกิดความรักแปลกใหม่ขึ้น

                ทั้ง2 จะรักกันไม่มีวันเสื่อมคลายเพราะทั้งคู่มีใจรักกันอย่างแนบแน่น(และซา-ดิสก์) ฝากเม้นท์ด้วยนะคร้า~