ยัยจอมยุ่งกับนายความลับ

" สวัสดี๊ ฉันสแตมป์น้ะ ไนซ ทู มีท ยู้ " นี่คือข้อความที่ฉันเขียนใส่ในโพสอิดและแปะใว้ที่หน้าประตูห้อง

ของฉันเองแหละ สาเหตุที่ฉันทำแบบนี้ก็เพราะว่านี่ไม่ใช่บ้านของฉัน ฉันโดนบังคับให้มาอยู่บ้านหลังนี้

แต่ตั้งแต่ฉันมาอยู่บ้านหลังนี้มาสองวัน ฉันยังไม่เห็นหน้าคุณชายทั้งสามเลย ฉันเลยต้องแนะนำตัวผ่าน

หน้าประตูห้องของฉัน เผื่อพวกเขาเห็นแล้วอยากจะมาอ่าน (แต่คงไม่ได้ผล เห้อะ ????)

  เ ช้ า วั น รุ่ ง ขึ้ น ~ 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!  แสตมป์ ??“? ลงไปทานข้าวเช้าด้วยน่ะลูก  นี่คือเสียงของคุณแม่ของคุณชายทั้งสาม

ค้าาาาาาา  แป๊ปนึงนะคะ (ลากเสียง ยาวๆ)

ลงมาเร็วๆนะลูก เดี๋ยวลูกชายทั้งสามของแม่กินเสร็จซะก่อน

ห้ะ!!  ???? วันนี้เหล่าคุณชาย กินเข้าเช้าด้วยหรา  ว้าย ตื่นเต้นๆ ได้เจอแล้ว (นี่คือสีหน้าของฉันตอนนี้ ????????????)

"นายสอบติดที่ไหนหรือยัง" (คุยกับน้องชาย ส่วนตาจ้องและจับอยู่ที่หนังสือพิมพ์ )

"ติดในประเทศเรานี่แหละครับ" (ตอบแบบกวนวัยรุ่น มือทั้งสองข้างข้างจับโทรศัพเล่นเกมส์)

"สองพี่น้องนี่ จะคุยกันแบบมองหน้ามองตากันเหมือนชาวบ้านเขาไม่ได้รึไงฮ้ะ" แม่พูดแบบถอดหายใจ

คนน่ฝ้องยักไหล่ ทำหน้าแบบนี้ ????

ส่วนคนพี้ ไม่มีปฎิกิริยาใดๆทั้งสิ้น

"มาแล้วค้าาาาาาาาา ??“?" เสียงตระโกนดังลั่นแบบไม่แคร์ใครของฉัน

มาแล้วหราแสตมป์ มานั่งนี่มาลูก (เสียแม่เรียกแบบอ่อนโยนมาาาาาก)

แล้วฉันก็นั่งลงแบบไม่ได้รับเชิญจากคุณชายทั้งสองที่อยู่ต่อหน้าเลย (มารยาทพวกนาย นี่ไม่มีกันเลยน้ะ)

เห้อะ บ่นในใจวนไปค่ะ

ตอนนี่ฉันรู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันเงียบกริบ เอิ่ม อึ่ม (นี่คือสีหน้าของตอนนี้????)

"เดี๋ยวแม่จะแนะนำลูกชายทั้งสามของแม่น่ะ ส่วนพี่ชายคนโตสุดยังไม่ลง"

ค่ะ ( ฮึ้ๆ ยิ่มแบบฝืนยิ่มพร้อมพยักหน้าเบาๆ)

คนเล็กชื่อ ออดี้

ส่วนคนพี่ ชื่อ บีเอ็ม

ฉันก็พยักหน้าและยิ่มเบาๆตามเคย

ส่วนนี่ แสตมป์น้ะ (แม่แนะนำฉันให้กับคุณชายทั้งสอง)

เ งี ย บ ไ ม่ มี ใ ค ร ต อ บ เ ล ย  ไอ้ พ ว ก ไ ม่ มี มา ร ย า ท  (ฉันกุมปากใว้ และก้มมองที่จานของฉัน บ่นพึมพำในใจ)

แ ฮ่ ล โ ล้  ม้าาาาาามี้   ลูกชายสุดหล่อ ลงมาแล้วห้ะ

ฮึ้ ตาของฉันขยายขึ้นมาทันทีที่ได้ยินเสียงนี้ แต่ก็ยังก้มอยู่ 

ฉันกำลัวคิดว่า คนเล็กชื่อ ออดี้ คนกล่างชื่อ บีเอ็ม หมาบ้านนี้ชื่อปอเช่  พี่ชายคนโตต้องชื่อเบนซ์แน่ๆเลย (มาเป็นยี่ห้อรถ)

นี่ลูกชายคนโตของแม่น่ะ ชื่อ เบนซ์

เห้ย !! ใช่จริงๆด้วย  ฉันพึมพำในใจ และมองตาค้างไปที่แม่ที่ข้างซ้ายมือฉัน และก็เงยหน้ามองคุณชายที่อยู่ด้านขวา

มานั่งใกล้ฉัน

เห้ย !! อันนี้ไม่ได้พูดในใจ ฉันตกใจจริงๆ

มีอะไรลูก 

อ๋อปล่าวค้ะ  อิอิ

บ้ารีปล่าวยัยนี่ คุณชายคนเล็กพูด 

~~ แล้วฉันตกใจอะไร คุณชายคนโตกันน่ะ โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ~~