ฉันชื่อเฟินแล้วนี้คือเรื่องเกี่ยวกับความรักวัยปถมที่แสนปวดร้าวเรื่องมันมีอยู่ว่า
ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง(ไม่อยากเอ่ยชื่อ)ฉันมีเพื่อนผู้ชายอยู่คนหนึ่งเราทะเลาะกัน
ทุกวันจนเรากลายเป็นเพื่อนที่ยิ่งกว่าเพื่อนจนใครๆก็ล้อเราว่าเหมือนแฟนมันมีเรื่องราวมากมาย
เกิดขึ้นระหว่างเราทั้งเหตุการณ์ที่อาจจะทำให้เขาตายได้แต่ฉันก็อยู่ด้วยกับเขาตลอด
เรียนได้สักพักโรงเรียนก็ปิดเทอมมันเป็นช่วงที่น้ำกำลังท่วมบ้านเขาก็ท่วมเขาจึงไปอยู่ที่พัทยา
ฉันเองก็พอดีที่ต้องไปพัทยาเราเลยนัดเจอกันที่บ้านของเขาเราเล่นไพ่แล้วฉันก็กลับไปโดยไม่ร่าลา
เขาโทรมาหาฉันทุกคืนในตอนดึกเราคุยกันอย่างมีความสุขhappy happy แต่เวลาก่อนผ่านไป
โรงเรียนก็เปิดเทอมเขาก็ไม่คุยกับฉันอีกเลยหลังจากนั้นไม่นานฉันก็รู้ว่าฉันต้องย้ายโรงเรียน
ในวันที่ต้องจากกันในขณะที่ฉันขึ้นรถและรถกำลังเคลื่อนออกจากที่ช้าๆๆเราหันมาสบตากันในขณะ
หนึ่งสายตาของเขาทั้งเศร้าและเสียใจในขณะที่ฉันเองก็เป็นรถเคลื่อนออกไปไกลกว่าเดิมจนเราไม่เห็นกัน
ฉันเริ่มร้องไหเหลังจากกลับมาถึงบ้านและกอดตุ๊กตาที่พี่สาวของเขานำมาให้ฉันฉันกอดร้องไห้และหลับไป
ทุกวันหลังจากนั้นไม่นานฉันก็รู้มาว่าตลอดเวลาที่เขาไม่คุยกับฉันเป็นเพราะเพื่อนของเขา
ไม่นานหนักฉันก็ได้คุยกับเขาเขาที่น่ารักนิสัยดีไม่โกหกกลายเป็นอีกคนเขาทั้งโกหกทำร้ายจิตใจฉัน
แต่ฉันก็รักเขาตลอดมา
กัปตัน....
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น