คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - 1 - ( 100% )
너무 너무 멋져 눈이 눈이 부셔
그만 미치겠어 떨리는 걸
เธอหล่อมากๆเลย ตาฉัน ตาฉัน ได้บอดไปแล้ว
ฉันหายใจไม่ออกเลย เพราะใจของฉันมันสั่นไปหมด
ลู่หานลากกระเป๋าใบโตเข้ามาภายในรั้วโรงเรียนเฮเลเนี่ยนที่ได้ทุนเข้ามาแลกเปลี่ยนเป็นระยะเวลาหนึ่งปี โรงเรียนขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่หลายร้อยตารางเมตร น้ำพุใจกลางโรงเรียนเป็นจุดสังเกตุและสถานที่นัดพบในครั้งนี้
“แบคฮยอนใช่ไหม?”
“ลู่หาน!! มาแล้วหรอ โอ้ยคิดถึงมึงชะมัด!!!!!!”
ร่างของลู่หานถูกคว้าเข้าไปกอดโดยเพื่อนเก่าที่ไม่ได้พบกันนานอย่าง ‘บยอน แบคฮยอน’ อาจเป็นเพราะเรียนอยู่คนละประเทศจึงยากนักที่จะพบกัน
“กูก็คิดถึงมึงตั้งแต่เข้าค่ายครั้งนั้นก็ไม่ได้เจอกันเลย” มิตรภาพของลู่หานและแบคฮยอนเกิดขึ้นจากการที่พวกเขาได้ไปเข้าค่ายเชื่อมความสันพันธ์ระหว่างเกาหลี-จีน และนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาทั้งสองก็ได้กลายเป็นเพื่อนสนิทที่มองตาก็รู้ใจ
“มึงพักอยู่ห้องเดียวกับกูนะ เอาของไปเก็บก่อนดีกว่า”
แบคฮยอนเดินนำลู่หานเข้ามาภายในหอพักขนาดใหญ่ที่มีรูปปั้นสิงโตเด่นสง่าตั้งอยู่ด้านหน้าบ่งบอกถึงอำนาจภายในโรงเรียนนี้ หอพักที่มีชื่อว่า ‘ดยุคคาสเซิล’
“มึงมาถึงนานยัง?” แบคฮยอนหันไปถามเพื่อนสนิทขณะที่กำลังเดินนำทางสู่ห้องพัก
“ไม่นานนี้เอง มึงรู้ไหมตอนกูถึงสนามบินกูเจออะไร!!!!”
“เจอ? มึงเจออะไร แอร์โฮสเตสคัพเอหรอ”
“ไม่ใช่! กูเจอเนื้อคู่!!!!!!!!!”
คุณเนื้อคู่สุดหล่อของลู่หาน \(//∇//)\
“ห๊ะ? ”
“เนื้อคู่ไง!!! คนอะไรไม่รู้มึงโคตรหล่ออะ กูเห็นครั้งแรกคำว่าผู้ชายคนนี้ต้องเป็นของกูก็ลอยเข้ามาในหัวเลย แถมมาเหยียบเกาหลีปุ๊บกูก็เจอปั๊บถ้าไม่ใช่พรหมลิขิตแล้วมันจะเรียกว่าอะไรละวะ !!!!!”
พรหมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้อีลู่มาพบเนื้อคู่ทันใด T///∇///T
แบคฮยอนพยายามอย่างหนักที่จะไม่หลุดเสียงหัวเราะออกมา มองหน้าเพื่อนที่ดูเพ้อฝันแล้วต้องส่ายหัวให้เบาๆ ก็ลู่หานเป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรไม่เคยเปลี่ยน บ้าๆ โก๊ะๆ เปิ่นๆ มั่นใจในตัวเอง แต่ก็ดูเป็นเสน่ห์อีกแบบหนึ่งนะ J
“แล้วมึงทำยังไงต่อละ”
“กูก็บอกว่าจะจีบเขานะสิ !!!!!!!!!”
ม๊าบอกว่าเจอคนถูกใจให้รีบจองไว้ก่อน อย่าให้พลาดเหมือนตอนที่ห้างลดซุปเปอร์เซล80% (._.)
“ห๊า =O=!!!”
แบคฮยอนแทบเดินสะดุดที่ได้ยินเพื่อนพูดเช่นนั้น อะอะไอ้ห่าลู่หาน -_-;;
บอกแบคทีว่าอีเหี้ยนี่มันมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนนนน T_T
“แล้วคุณเนื้อคงเนื้อคู่อะไรของมึงเนี่ยชื่ออะไร”
“เขาบอกว่าชื่อ ‘โอเซฮุน’ มึงดูดิฟังแค่ชื่อยังรู้สึกได้ถึงออร่าความหล่อเลยเนอะ!! >_<”
แบคฮยอนชะงักไปเล็กน้อยกับชื่อที่หลุดออกมาก่อนจะส่ายหัวให้กับความคิดประหลาดของตน จะเป็นไปได้ยังไงที่เพื่อนเขาจะไปเจอกับ ‘ผู้ชายคนนั้น’ ได้ ผู้ชายที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นคงไม่ไปบังเอิญเจอกันง่ายๆหรอก
คนชื่อโอเซฮุนมีออกถมเถไป …
แกร๊ก
ประตูห้องถูกเปิดออกเผยให้เห็นด้านใน นัยน์ตาเรียวสวยเบิกขึ้นเล็กน้อยอย่างตื่นเต้นกับห้องพักขนาดใหญ่ที่สามารถนอนปูเสื่อเล่นไพ่ได้มากกว่ายี่สิบคน
บอกลู่หานทีว่านี่มันห้องพัก!! กูนึกว่าสนามกอล์ฟ !!!!
“ห้องโคตรใหญ่เลยนี่เราอยู่กันสองคนจริงดิ!!”
“เออกูอยู่กับมึงสองคน เดี๋ยวกูต้องออกไปทำงานที่ตึกท่านดยุก มึงอยู่ในนี้รอกูก่อนอย่าเพิ่งออกไปไหนละ”
“นานไหมอะกูอยากไปเดินรอบๆโรงเรียนนี้”
“เดี๋ยวกูพามึงไปเอง ที่นี่มีเขตที่เด็กใหม่อย่างมึงห้ามเข้าขืนหลงเข้าไปมึงได้ซวยแน่”
ลู่หานย่นคิ้วด้วยความไม่เข้าใจก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนสนิท
“มีแบบนี้ด้วยหรอที่ที่เด็กใหม่ห้ามไป?”
“ถ้าอยากเรียนเฮเลเนี่ยนอย่างสงบสุขก็ห้ามไปที่เขตฝั่งตะวันตกเด็ดขาด”
เป็นอีกครั้งที่ลู่หานย่นคิ้วเบ้หน้าด้ายความไม่เข้าใจ “ทำไมวะ แอบเปิดบ่อนไว้รึไง?”
“มันเป็นเขตของท่านดยุกต่างหากละ”
อะไร! ท่านดยุกอีกละ!! วัยรุ่นเซ็งวะ !!!!!! -^-
“รอกูอยู่ในนี้เดี๋ยวมา อ่านกฏของโรงเรียนรอไปก่อนแล้วกัน”
ปัง
ประตูถูกปิดลงพร้อมกับที่ลู่หานนั่งเบ้ปากอย่างไม่พอใจอยู่บนโซฟา คนตัวเล็กปรายสายตามองหนังสือเล่มโตที่เขียนว่า ‘กฏการอยู่โรงเรียนเฮเลเนี่ยน’ แล้วแทบอยากจับไปเผาทิ้ง ไม่รู้ว่าคิดผิดคิดถูกที่มาแลกเปลี่ยนโรงเรียนแห่งนี้กันแน่
นี่มันโรงเรียนประหลาดชัดๆ !!!
ลู่หานตัดสินใจลุกขึ้นลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อจัดเก็บข้าวของของตน จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมงก็ต้องกลับไปนั่งจุ้มปุ๊กที่โซฟาตัวเดิมอีกครั้งเมื่อจัดของเสร็จ นัยน์ตากลมโตกวาดมองรอบห้องที่กว้างใหญ่ก่อนปากเล็กจะหาววอดออกมาเมื่อรู้สึกว่าบรรยากาศในเวลานี้ช่างชวนงีบเสียเหลือเกิน
สักงีบก็คงจะดี ...
ลู่หานลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปที่บานประตูก่อนจะหมุนลูกบิดเปิดออกช้าๆ หัวเล็กชะโงกออกมานอกกรอบหันซ้ายหันขวาเมื่อพบว่าไม่มีใครก็เดินออกมานอกห้องทันที
ขอโทษนะแบคฮยอน นั่งเฉยๆมันเบื่ออะ (._.)
ขาเล็กก้าวเดินไปตามทางยาวที่ไร้ผู้คนและเงียบสงัดจนน่าวังเวง มีเพียงแค่คบไฟสองด้านข้างผนังเท่านั้นที่ถูกเปิดอยู่เป็นจุดๆเพิ่มแสงสว่างได้เพียงเล็กน้อย นัยต์ตาสวยมองทางยาวที่ตรงดิ่งไปแค่ด้านหน้าอย่างเดียวด้วยความผวา ทางตรงยาวเยียดที่มองไม่เห็นแม้ปลายทางของมัน
จนในที่สุดลู่หานก็เดินมาพบกับปลายทางที่มีเพียงแค่บันไดวนตั้งอยู่อย่างโดดเดี่ยว ดวงหน้าเล็กแหงนมองบันไดวนที่นำทางขึ้นสู่ด้านบน แม้บันไดนี้จะชวนให้รู้สึกขนลุกและน่ากลัวมากเพียงใด แต่ลู่หานก็เลือกที่จะก้าวเดินขึ้นไป
ตึกตักตึกตัก
เสียงหัวใจของลู่หานดังขึ้นอย่างฉับพลันเมื่อเดินมาถึงสุดปลายบันไดวน มันช่างน่าแปลกที่รอบด้านมืดสนิทอย่างน่ากลัว นัยน์ตาเรียวใสกวาดมองไปรอบด้านก็พบแต่เพียงความว่างเปล่า และขณะที่ลู่หานกำลังหมุนตัวเดินกลับก็ต้องหยุดชะงักเมื่อหางตาพบเห็นอะไรบางอย่างเข้า ...
... ผู้ชายยืนหันหลัง ...
“ใครยืนอยู่ตรงนั้นอะ?”
ลู่หานค่อยๆสาวเท้าเข้าไปใกล้ ยิ่งใกล้ยิ่งรู้สึกแปลกใจเมื่อชายตรงหน้ายืนหันหลังให้พร้อมกับเสื้อคลุมไหล่สีแดงเลือดหมู ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งสง่าที่ดูสูงกว่าเขาอยู่มาก
“ฉันถามว่าใครอ๊ะ!!”
เพียงแค่ชั่วพริบตาชายปริศนาหันกลับมาตวัดแขนรวบรัดเอวบางเข้าใกล้จนแนบชิดกายกำยำ ยิ่งลำแขนแกร่งรัดเอวบางมากเท่าไรกายทั้งสองยิ่งแนบแน่นมากขึ้นเท่านั้น แนบแน่นจนลู่หานสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อภายใต้ร่มผ้าของอีกฝ่าย…
งื้อ มีแพคด้วยอะ !!
ลู่หานแพ้ซิกแพคนะ #แดดิ้น ( T///////T )
“นายน่ะ...”
เสียงทุ้มที่เปล่งกระซิบข้างใบหูขาวทำให้คนตัวเล็กต้องเงยหน้าขึ้นมอง และทันใดนั้นเองหัวใจที่นิ่งสงบก็กระหน่ำเต้นรัวไม่หยุดหย่อนเพียงเพราะได้สบเข้ากับสายตาทรงเสน่ห์อย่างชิดใกล้
นัยน์ตาสีเฮเซล ...
“นายคือ... ว่าที่ดัชเชสของฉัน”
เพื่อให้ปลอดภัยกับบทความจึงขอไม่แสดงเนื้อหาส่วนนี้รบกวนเข้าไปหาฉากตัดในลิ้งค์หน้าไบโอทวิตเตอร์ของไรท์นะคะ
“ลู่หาน..”
“อ๊ะ...”
“ไอ้เหี้ยลู่หาน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เห้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
นัยน์ตากลมโตของลู่หานเบิกกว้างขึ้นทันที กายเล็กสะดุ้งพรวดจากโซฟาที่นั่งอยู่ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นเต็มใบหน้าขาวหอบหายใจสูดอากาศเข้าปอดจนตัวโยน เมื่อกี้เขาอยู่ในที่โล่งๆมืดๆกับผู้ชายที่มีนัยน์ตาสีเฮเซลนี่? หากแต่เมื่อมองสอดส่องไปรอบด้านก็พบว่านี่คือห้องพักของตน …
แล้วเหตุการณ์เมื่อกี้ละ?
“หลับลึกไปเปล่าวะกูเรียกตั้งนานก็ไม่ตื่น -_-”
ลู่หานเงยหน้ามองแบคฮยอนที่ยืนท้าวเอวอยู่ตรงหน้า หลับลึก? ไม่ตื่น? ไอ้เหี้ยอย่าบอกนะว่า ...
โอ้ยยยยยยยยย เสียดาย เสียดายมาก นี่โคตรเสียดายอะบอกตรง
ทำไมไม่ใช่ความจริงวะ TOT!!!!!! #กัดเล็บ
“มึงไอ้แบคมึงมึง!!!!!!”
ลู่หานเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาเขย่าร่างแบคฮยอนไปมาอย่างคนเสียสติ
“อะไรอะไรของมึง!!!!!!”\
“กูฝันว่ากูเสียตัวให้ผู้ชาย!!!!!!!!!!!!!!!!”
แบคฮยอนเบิกดวงตาโพลงกับคำกล่าวของเพื่อนด้วยความตกใจ ปากเล็กพูดทวนในสิ่งที่ได้ยินเพื่อความแน่ใจ
“มึงฝันว่า..เสียตัวให้ผู้ชาย?”
“เออนะสิ กูเกือบโดนเสียบแล้วอะมึง อีกนิดเดียวก็เข้ามาในตูดกูแล้วถึงกูจะไม่เคยแต่กูก็อยากลองดูว่ามันจะรู้สึกยังไง มึงไม่น่ารีบเข้ามาปลุกกูเลยไอ้เพื่อนเลว”
อ้าว กูปลุกมึงนี่กูกลายเป็นคนเลวสินะ ...
กูเลวที่ปลุกมึงก่อนสมสุขกับผู้ชายในฝันสินะอีดอก -_-!!!
“แล้วทำไมอยู่ดีๆถึงฝันแบบนี้ได้ละ น่ากลัวชะมัด”
“กูก็ไม่รู้ มันเป็นฝันที่แปลกแต่กูกลับไม่รู้สึกกลัวอะไรเลย อีกอย่างนะ... กูยอมแหกขาให้ผู้ชายคนนั้นเอาง่ายๆด้วยแหละมึง!!!!!”
แบคฮยอนปรายสายตามองเพื่อนสนิทอีกครั้งก่อนจะเอ่ยถามต่อ
“แล้วมึงจำหน้าผู้ชายคนนั้นได้ไหม”
นัยน์ตาเรียวใสของลู่หานกรอกขึ้นฟ้าไปมากระพริบไปซ้ายทีขวาทีอย่างคนใช้ความคิด
“กูจำได้แค่... มันมืด มืดมากๆ และก็อีกอย่างที่กูจำได้...”
เสียงใสหายไปเพียงชั่วครู่ก่อนจะเปล่งออกมาอีกรอบ ถ้อยคำที่ทำให้ร่างแบคฮยอนชะงัก
“ผู้ชายคนนั้นมีดวงตาสีเฮเซล ดวงตาที่มองแล้วต้องนิ่งค้างเหมือนโดนมนต์สะกด”
แบคฮยอนนึกไปถึงผู้ชายเพียงคนเดียวภายในโรงเรียนที่มีดวงตาสีเฮเซล ดวงตาสีแปลกประหลาดที่มีเพียงแค่คนภายในตระกูลนี้เท่านั้น ก่อนจะต้องส่ายหัวไปมาให้กับความคิดเลอะเทอะของตัวเอง
ยังไงมันก็แค่ฝันกลางวันเท่านั้นแหละน่า ...
“ช่างมันเถอะยังไงก็แค่ฝัน เราไปกันเถอะมึงอยากเดินดูรอบโรงเรียนนี้นี่”
ลู่หานเด้งตัวลุกพรวดขึ้นทันทีเมื่อกำลังได้ออกจากห้องพักที่แสนน่าเบื่อนี้เสียที คนตัวเล็กเดินตามหลังแบคฮยอนอย่างตื่นเต้นนัยน์ตาเรียวสวยมองรอบพื้นที่อย่างสนใจ
ถึงแม้โรงเรียนนี้จะค่อนข้างประหลาดแต่ประติมากรรมนั้นสวยงามมาก เนื่องจากความจริงที่ลู่หานเพิ่งได้รู้เพิ่มอีกข้อหนึ่งก็คือผู้ก่อตั้งโรงเรียนเป็นคนกรีซจึงไม่แปลกถ้าหากพื้นที่นี้จะถูกเนรมิตไปทางยุโรป
และอีกอย่างที่เขาเพิ่งได้รู้ก็คือ เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขาในเกาหลีอย่างแบคฮยอนดันไปทำงานเป็นที่ปรึกษาให้ท่านดยุคที่เขานึกหมั่นไส้อยู่น่ะสิ! มิน่าละตอนนั้นถึงบอกว่าต้องไปทำงานตึกท่านดยุคไรก่อน -_-!!
“ตรงนั้นคือตึกประชุม ด้านหน้าตึกมีรูปปั้นสิงโตที่ชื่อว่าไคมีร่าอยู่มันเป็นสัตว์ในเทพนิยายกรีกโบราณน่ะ”
“สวยดีนะ”
ลู่หานมองตามนิ้วมือของแบคฮยอนที่ชี้รูปปั้นสิงโตตัวใหญ่หน้าตึกประชุม ตึกประชุมที่กว้างใหญ่สามารถจุคนได้เป็นพันๆคนส่วนลานด้านหน้าก็มีรูปปั้นสิงโตและน้ำพุตั้งอยู่
“ตรงนั้นคืออาคารเรียนของเด็กวิทย์ ส่วนตรงข้ามคือเด็กศิลป์”
ลู่หานยังคงเดินตามแบคฮยอนที่พาทัวร์โรงเรียนแห่งนี้ไปเรื่อยจนหยุดเข้ากับหน้าอาคารหลังหนึ่งที่ถูกสร้างให้แปลกออกไป อาคารที่ดูหรูหรากว่าทุกอาคาร อาคารที่ดูเด่นสง่าและน่าเข้าไปเยี่ยมชมกว่าทุกที่ที่ผ่านมา
“ตั้งแต่ตรงหน้ามึงไปคือเขตตะวันตกที่กูเคยบอก เขตของท่านดยุคที่คนธรรมดาไม่สามารถเข้าไปได้”
ลู่หานมองตามคำพูดของแบคฮยอน เขตตะวันตกที่เป็นเขตหวงห้ามเข้าไปได้แค่เฉพาะคนของท่านดยุคเท่านั้น การตกแต่งอาคารและรอบด้านที่ถูกสร้างให้อลังการและสวยงามมากกว่าพื้นที่ทั่วไป
โอ้ยเสียดายยยยย อยากลองเข้าไปดูจัง T_T
“แล้วถ้ากูแอบเข้าไปละ?”
“มึงจะบ้าหรอ กล้องที่นี่มีเป็นล้านๆตัว ถ้ามึงทำได้โดนไล่ออกแน่ๆ”
ลู่หานพ่นลมหายใจออกมาอย่างเสียดาย มองเขตตะวันตกตรงหน้าที่ถูกสั่งห้ามนักห้ามหนา พื้นที่ตรงหน้าที่มีต้นไม้และสวนกว้างน่ามอง อาคารที่ถูกสร้างให้ดึงดูดสายตาสไตล์ยุโรปกลางชวนให้น่าเข้าไปเหยียบดูสักครั้ง
ติ๊ดๆ
โทรศัพท์ของแบคฮยอนดังขึ้น คนตัวเล็กล้วงหยิบขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะร้องจิ๊ออกมาอย่างไม่พอใจก่อนจะเงยขึ้นมองลู่หาน
“กูโดนเรียกตัวด่วนมึงรอกูตรงนี้แปบหนึ่งนะ อย่าหนีไปไหนละ!”
“เออๆ กูจะเดินเล่นรอแถวนี้แหละ เร็วๆนะ!”
ลู่หานมองแบคฮยอนที่เดินหายเข้าไปในตึกฝั่งตะวันตกอดไม่ได้ที่จะเบ้ปากออกมา เชอะหมั่นไส้ชะมัด! ใครมันเป็นคนออกกฏกันวะว่าห้ามคนธรรดมาเข้าไป !!!!
ลู่หานมองหลังเพื่อนที่หายลับเข้าไปด้านในแล้วจึงหันหลังออกมาหมายจะไปเดินเล่นรอแบคฮยอน และก่อนที่ขาเล็กจะก้าวเดินออกไปก็ต้องชะงักค้างเมื่อนัยน์ตาเรียวใสมองเห็นร่างที่กำลังเดินมาอยู่ไกลๆ
นั่นมัน ....
ร่างของผู้ชายสูงโปร่งดูมีเสน่ห์ เส้นผมสีสว่างที่จำได้ดี จมูกโด่งเป็นสันที่ทิ่มแทงหัวใจ ปากกระจับน่าจูบ ใบหน้าเรียวรูปไข่... ไม่ผิด ไม่ผิดแน่ๆ
นั่นมันคุณเนื้อคู่ที่เจอที่สนามบินนี่ !!!!!!!!!!!!!!!!!
เจอกันอีกรอบแบบนี้มันยิ่งกว่าเนื้อคู่แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย (*///∇///*)
ชายหนุ่มร่างสูงที่กำลังก้าวเดินมาชะงักขาค้างเมื่อเห็นร่างของผู้ชายตัวเล็กกำลังวิ่งดุ๊กๆมาทางนี้ นัยน์ตาคมที่นิ่งเรียบไร้ความรู้สึกจ้องมองร่างนั้นเมื่อนึกออกว่าเป็นใครก็ลอบยิ้มออกมาทันที
บังเอิญดีแห๊ะ
“คุณเนื้อคู่เราเจอกันอีกแล้วนะ!!!!!!!!!!!!!!”
“เรียนที่นี่งั้นหรอทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นมาก่อน” คนตัวสูงยืนนิ่งมองคนตัวเล็กที่วิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้ามือทั้งสองข้างล้วงลงกระเป๋ากางเกงจ้องมองใบหน้าใสพลางลอบยิ้มออกมา
“ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่นะสิ!!!! นี่อย่าบอกนะว่าเรียนที่นี่เหมือนกันอะ อะไรมันจะโป๊ะเช๊ะขนาดนี้!!!!!!!”
พระเจ้าทรงเห็นใจในความอยากได้อยากโดนของลูกใช่ไหม ฮรึกซึ้งใจ T////∇/////T
“หึ” เสียงเข้มหลุดหัวเราะออกมาในลำคอทำให้คนตัวเล็กต้องเกิดอาการหน้าแดงอย่างกะทันหัน
อย่ามาหัวเราะให้ฟังกันแบบนี้นะ รู้ไหมว่าหัวใจมันระทวย !!!!!!!!!!!!!!!!
หัวใจเต้นดังพึบพับๆเลยอะ งื้อ ( .//////. )
ยิ่งหัวใจเต้นแรงมันยิ่งรู้ว่าเราจะปล่อยไปไม่ได้เด็ดขาด \(//∇//)\ #อีลู่สู้โว้ย!!!!!!!!!
“ดีแล้วละที่เราเรียนที่เดียวกัน ฉันจะจีบนายทุกวัน!! พอฉันจีบนายทุกวันนายก็จะต้องใจอ่อนยอมมาเป็นแฟนฉัน!!!!!!!!!!”
#ตั้งปณิธานที่แน่วแน่ไว้แล้วผู้ชายคนนี้ต้องเสร็จกู เอาเส่ !!!!!!!! ( >///<)(>///< )( >///<)(>///< )
“จะจีบฉันให้ได้เลยสินะลู่หาน”
ไอ้สัดครับ คุณเนื้อคู่เรียกชื่อกูด้วยงะ อยากอัดเสียงไปฟังก่อนนอนแม่งทุกวันเลย แอร้ T////∇/////T
“ฉันเป็นคนที่คิดจริงทำจริง และฉันก็คิดไว้แล้วว่านายต้องเป็นของฉันเท่านั้น!!!”
ม๊าบอกว่าชอบใครให้เดินสุดกำลังอย่าปล่อยให้หลุดมือ!!!
และในขณะที่คนตัวเล็กนั้นกำลังเพ้อฝันไปไกล เสียงทุ้มที่เปล่งออกมาก็ทำให้ต้องนิ่งฟังอย่างตั้งใจ
“ถ้าอยากได้ฉันเป็นแฟนเร็วๆ... ”
เสียงทุ้มขาดห้วงไป ลู่หานยืนรอฟังคำพูดถัดมาด้วยความตื่นเต้น และเมื่อปากหยักเปล่งคำพูดออกมา หัวใจที่เต้นดังอยู่แล้วกลับต้องยิ่งกระหน่ำเต้นแรงกว่าเดิม
“ก็รีบมาจีบให้ติดสิ J”
ก็รีบมาจีบให้ติดสิ
ก็รีบมาจีบให้ติดสิ
ก็รีบมาจีบให้ติดสิ
ก็รีบมาจีบให้ติดสิ
ก็รีบมาจีบให้ติดสิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยครับ ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย
พูดแบบนี้ก็ไปนอนรออีลู่บนเตียงเถอะครับ ขยันอ่อยกูเหลือเกินนะคุณเนื้อคู่เนี่ย โฮกกกกกกกกกก T/////////T
#วิ่งไประเบิดตัวที่ฟินแลนด์
“นายพูดเองนะว่าให้ฉันรีบจีบนายให้ติด!!!!”
“อื้อ J”
“เพราะฉะนั้นก็เตรียมรับมือจากฉันได้เลย!!!!!”
“อื้ม J”
“เพราะฉันเนี่ยแหละคือคนที่จะมาเป็นแฟนของนายเท่านั้นโอเซฮุน!!!!!!!!!”
ลู่หานตะโกนออกมาอย่างแน่วแน่ใส่อีกฝ่ายที่ยืนกลั้นยิ้มตรงหน้า คนตัวเล็กจ้องมองรอยยิ้มนั้นแล้วหัวใจก็พลันเต้นแรงกว่าเดิมจนนึกกลัว หัวใจไม่เคยเต้นแรงขนาดนี้มาก่อน หัวใจไม่เคยร้องเรียกใครขนาดนี้มาก่อน ความรู้สึกที่อยากอยู่กับใครสักคนที่เคยเกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้วได้หวนกลับมาอีกครั้ง
ลู่หานแน่ใจว่านี่คือรักแรกพบ เพียงแค่เห็นครั้งแรกหัวใจก็เต้นแรงจนไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่ได้พบครั้งแรกก็ไม่สามารถละสายตาละหัวใจได้เลยสักครั้ง ...
เพราะฉะนั้นอย่าปล่อยให้หลุดมือเด็ดขาดนะลู่หาน!!!!!!
ฝ่ามือเล็กเอื้อมขึ้นคว้าลำคอแกร่งให้โน้มลงมาก่อนจะประกบจูบลงบนกลีบปากร้อนอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาเรียวใสหลับปี๋ขณะที่มอบจูบเด็กน้อยให้กับคนตรงหน้า ร่างสูงมองดูคนตัวเล็กที่แก้มแดงปลั่งด้วยความเอ็นดู และเพียงไม่นานลู่หานก็ถอนริมฝีปากออกมายืนมองเซฮุนที่ส่งยิ้มกว้างกว่าเดิมด้วยใบหน้าขาวที่แดงจัดจนเหมือนจะระเบิดอยู่รอมร่อ
“ฉันจูบนายแล้ว!!!!!!!”
นัยน์ตาคมจ้องมองปรางแก้มใสที่ขึ้นสีแดงจัดก่อนจะเลื่อนสายตาลงต่ำมองริมฝีปากเล็กจิิ้มลิ้มที่ห่อเข้าหากันพลันต้องลอบยิ้มออกมากว้างกว่าเดิมพร้อมกับความคิดที่แว่บเข้ามาในมโนสมอง
คนคนนี้น่ารักแห๊ะ
“จูบเมื่อกี้ถือว่าฉันจองนาย นายต้องเป็นของฉันเท่านั้น!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เซฮุนหลุดหัวเราะกับคำพูดที่กล้าหาญนั้น ไม่เคยมีใครกล้าทำกับเขาแบบนี้มาก่อน ไม่เคยมีใครที่กล้าทำตัวน่ารักแล้วยืนปประกาศปาวๆแสดงความเป็นเจ้าของ บางทีอาจถึงเวลาแล้วที่ชีวิตไร้สีสันของเขาจะต้องเปลี่ยนไป
“งั้นฉันจะรอนะ”
เซฮุนเอ่ยออกมา ชายหนุ่มโน้มตัวลงให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกันกับดวงหน้าสวย แลกเปลี่ยนสายตาจ้องมองดวงตาใสก่อนจะกระซิบถ้อยคำที่ทำให้คนตัวเล็กต้องยืนแข็งนิ่งค้าง
นัยน์ตาสีเฮเซลนั่น ...
“เรียกฉันว่าท่านดยุคละ”
เซฮุนมองคนตัวเล็กที่ยืนนิ่งค้างพลันกระตุกยิ้ม เขาไม่ใช่คนที่จะยิ้มได้อย่างง่ายดายแต่ไม่รู้ทำไมเมื่อเห็นคนคนนี้ถึงได้หลุดยิ้มออกมาบ่อยครั้งอย่างน่าประหลาด ใบหน้าน่ารักที่เห็นแล้วชวนแกล้งตั้งแต่ครั้งแรกเมื่อยามได้พบหากรวมกับนิสัยแล้วยิ่งน่าแกล้งเข้าไปใหญ่
ความน่ารักนี้จะพาไปสู่ความรักได้หรือไม่ ...
ฝ่าเท้าหนาทำการก้าวเดินออกมาทิ้งร่างเล็กให้ยืนนิ่งค้างก่อนจะต้องชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงใสตะโกนไล่หลังตามมา ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากหลุดหัวเราะหึในลำคอก่อนจะก้าวเดินหายลับเข้าไปในเขตตะวันตก
“งั้นฉันนี่แหละที่จะเป็นดัชเชส ดัชเชสที่คู่กับดยุคอย่างนาย!!!!!!!!!!!!!”
ก็ลู่หานบอกแล้วไงว่าคนนี้ลู่หานจะเอา -^-!!!!!!!!!!!!!!!!!
( “ก็รีบมาจีบให้ติดสิ” - Said By Duke Sehun
แชพเตอร์ที่หนึ่ง 100% #ฟองดูฮุนฮาน
Fonduehunhan
♡♡♡♡♡♡♡♡
เฮลโหลลลลลลลลลลลลลล ครบร้อยแล้วนะ เป็นไงบ้างกับเรื่องนี้ ทุกคนชอบใช่ไหม ...
เรารู้สึกว่าชอบเรื่องนี้ยังไงก้ไม่รู้ แต่งแล้วเป็นตัวเองดี 5555555555555555555555555555555
ตอนนี้เริ่มโผล่มาทีละอย่างละนะ แบคเป็นที่ปรึกษาของเซฮุน
ลู่รู้แล้วว่าฮุนคือท่านดยุกที่ตัวเองเคยหมั่นไส้ แต่ก็เหมือนจะไม่แคร์ นางยังคงจะเอาเซฮุนต่อไป
แล้วไหนจะคว้าเซฮุนมาจูบเป็นการจองอีกแหนะ .3.
แต่ลู่ยังนึกไม่ออกว่าคนในฝันคือเซฮุน แต่บางทีอาจจะนึกออกหลังจากจ้องตาเซฮุน ...
คือลู่เรื่องนี้ค่อนข้างแรด เอ๊ะค่อนข้างรึเปล่า?55555555555555555555
ส่วนเซฮุนก็เป็นคนที่แบบดูนิ่งๆ แต่ในใจไม่นิ่ง.... ไม่งั้นจะยอมให้ลู่ขโมยจูบง่ายๆหรอ
เดี๋ยวตอนหน้าจะโผล่มาอีกคนคะ เป็นคนจะคู่กับแบคฮยอน อยากได้ คริสแบค หรือ ชานแบค ?
5555555555555555555555555555555555555
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ ขอบคุณสำหรับโหวต ขอบคุณสำหรับ #ฟองดูฮุนฮาน
รักคนอ่านเสมอนะ ขชอบคุณที่เข้ามาอ่ายน จุ้บๆ
ปล.ภูมิใจไหม มาถึงแค่ตอนที่หนึ่งเองก็โดนแบนแล้ว มีฉากที่ต้องตัดแล้วเนี้ย
ไม่รู้ทำไมถึงขำ 555555555555555555555555555555555555555555
เข้าไปอ่านฉากตัดในไบโอบนทวิตเตอร์ @ginghyuk_
:) Shalunla
ความคิดเห็น