คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : - 9 - ( 100% )
내 맘 흔들 흔들어 날 흔들어놔요
I’m falling falling for your love
หัวใจของฉันมันสั่น สั่นไปหมดเลยล่ะ
ฉันตกหลุมรักเธอเข้าซะแล้ว
คุณเคยรู้สึกร้อนเหมือนยืนอยู่ท่ามกลางพระอาทิตย์ไหม!!
นั่นแหละคือความรู้สึกของเสี่ยวลู่หานในเวลานี้ ร้อนจนแทบละลายลงไปกองกับพื้น ยิ่งสายตาร้อนแรงที่จ้องมาราวกับกลืนกินของผู้ชายที่นอนคร่อมอยู่ยิ่งอยากจะระเบิดหน้าเพราะความเขินตายให้รู้แล้วรู้รอด
ไอ้สัดนี่บอกเลยว่าโคตรเขิน เขินโตรพ่อโคตรแม่ เขินจนตัวกูพรุนหมดละแม่งงงงง #แทะหมอน T___T
“พะพูดแบบนี้มะหมายความว่า…”
“ใช่ฉันชอบนาย”
เหยดดดดดดดดดดดดดดดด แมนสาดดดด #ตายรัวๆ T////∇/////T
“ชอบเหมือนอ๊ะ”
เสียงใสหยุดชะงักลงเมื่อนิ้วมือหนาแตะลงที่กลีบปากบาง
“ฉันรู้…”
นัยน์ตาเรียวสวยเหลือบขึ้นสบผลึกดวงตาสีเฮเซลที่จ้องอยู่ก่อนหน้า ทันใดนั้นก็เหมือนได้ยินเสียงพลุขนาดใหญ่จุดขึ้นรอบๆกาย…
“ฉันรู้ว่านายชอบฉัน”
ราวกับถูกตรึงสายตาไม่ให้เบนหนี สองสายตาสบผสานกันจนเห็นเงาสะท้อนดวงตาตัวเอง หัวใจสูบฉีดเต้นแรงจนรู้สึกหนักหน่วงไปทั่วทั้งกาย คลับคล้ายกำลังยืนอยู่ท่ามกลางกองไฟลาวาที่มีอุณหภูมิสูงจัดจนแทบหลอมละลาย เป็นความร้อนที่ไม่ทำให้เหงื่อออกหากแต่กลับทำให้อุณหภูมิในกายพุ่งสูงจัดจนแทบมอดไหม้
ชั่วขณะที่ความคิดของลู่หานลอยไปไกลก็ถูกดึงให้กลับมาเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนบดขยี้จูบลงมาไม่ทันให้ตั้งตัว กลีบปากร้อนแทะเล็มกลีบปากบางอย่างคึกคะนอง ดูดเม้มโลมเลียอย่างเพลิดเพลินในอารมณ์
ลิ้นชื้นบุกเข้าโพลงปากบางเกี่ยวกวัดลิ้นเล็กที่ฮึดสู้ฉกกันไปมาอย่างนึกสนุก หากแต่มันกลับเป็นเชื้อเพลิงที่จุดปราะกายไฟอารมณ์ใคร่ให้ลุกโชติช่วง
สองใบหน้าเอนเอียงปรับมุมองศาเพื่อดูดด่ำความหวานให้ถลำลึกมากขึ้น ฝ่ามือหนาลูบไล้มือเล็กก่อนจะกอบกุมแนบแน่น เสียงหัวใจสองดวงเต้นดังโครมครามจนรู้สึกได้ และยิ่งจุมพิตจมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งความตัณหาหัวใจก็ยิ่งกระหน่ำทำงานหนักมากขึ้น
ใบหน้าคมละริมฝีปากออกสบนัยน์ตาสวยของคนภายใต้อาณัติด้วยแววตาจริงจังที่ชวนใจสั่น ราวกับถูกมนต์สะกดเมื่อเผลอสบสายตา ผลึกตาสีเฮเซลสาดประกายความร้อนฉ่าออกมาคลับคล้ายกระชากวิญญาณให้ออกจากร่าง
เปลวเพลิงอารมณ์ได้ถูกจุดประกายขึ้น ณ บัดนี้
ฟึบ
“อ๊ะ”
เสียงใสหลุดร้องเมื่ออ้อมแขนแกร่งของเซฮุนตวัดโอบอุ้มร่างบางขึ้นตรงดิ่งสู่เตียงขนาดยักษ์ ร่างบางของลู่หานถูกวางบนผืนเตียงอย่างแผ่วเบา หากแต่ทันทีทีแผ่นหลังสัมผัสกับเตียงร่างทั้งร่างก็ถูกจู่โจมโดยคนมากอำนาจอีกครา จู่โจมอย่างรวดเร็วอย่างราชสีห์ผู้หิวโหย
ริมฝีปากหยักบดเบียดขยี้จูบลงมาอย่างร้อนแรงและเร่าร้อนสาดไฟราคะใส่คนใต้ร่างเต็มประดา มือเล็กยกขึ้นวางบนลาดไหล่กว้างเบนใบหน้าจูบตอบคนตัวสูงที่เวลานี้ไม่ต่างจากปีศาจราชสีห์ที่จ้องจะดูดวิญญาณของลู่หาน
จุมพิตที่ร้อนแรงราวกับแผดเผาทั้งร่าง
สองลิ้นฉกเกี่ยวกวัดภายในโพลงปากอย่างร้อนรุ่ม ยิ่งจูบยิ่งเกิดความรู้สึกแปลกประหลาด ยิ่งจูบหัวใจยิ่งไม่สงบ ความช่ำชองและชำนาญถูกงัดสาดใส่เข้าร่างเล็กอย่างไม่ปราณี เทคนิคดึงอารมณ์และเรียกความกระสันอยากโดยลิ้นร้อนปลุกให้กายเล็กเริ่มร้อนระอุ
มันไม่ใช่ร้อนเพราะอากาศ แต่มันร้อนจากอุณหภูมิภายในกาย
มือหนาลูบไล้แขนเรียวเล็กก่อนจะถลกเสื้อนอนลายโดนัลดั๊กขึ้นหากแต่ไหวพริบของลู่หานมีอยู่มากจึงคว้ามือหนาห้ามไว้ทัน
“ดะเดี๋ยว…”
นัยน์ตาคมตวัดมองคนใต้ร่างอย่างขัดใจก่อนส่งเสียงในลำคอเชิงถาม
“ฉะฉันขอฉันไปเตรียมตัวก่อน”
คิ้วเรียวยกขึ้นเล็กน้อยก่อนกดเสียงทุ้มถาม “เตรียมอะไร”
“มีบางอย่างที่ฉันต้องเตรียมพร้อมก่อนจะมีอะ…”
“แต่ฉันทนไม่ไหวแล้ว”
เพื่อให้ปลอดภัยแก้บทความรบกวนเข้าไปอ่านฉากตัดในลิ้งค์บนไบโอของไรท์เตอร์นะคะ
ลู่หานเบนสายตาหนีหลบดวงตาสีเฮเซลที่จ้องมองมาเป็นพัลวันอย่างนึกเขินอาย ปรางแก้มใสขึ้นสีแดงเห่อร้อนจัดราวกับภูเขาไฟลูกใหญ่ที่ปะทุลาวาออกมาเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจบลงเมื่อครู่
กะกะกูกูโดนแล้ว กูเสร็จคุณเนื้อคู่แล้วอะพวกมึง อะไอ้นั่นยังคาในตัวกูอยู่เลยอะ ฮื้อขอพื้นที่ให้กูฟินแปบ กูเสียเอกราชให้คุณเนื้อคู่แย้วนะพวกเอ็ง #ซับน้ำตารัวๆ TvT
ไอ้สัดเอ้ย! เขินเหี้ยๆ เหี้ยล้านตัวก็ไม่พอ เขินจนตีนกาขึ้นบนหน้าละแม่ง T///////////T!!!
#ระเบิดตัวตาย T////////∇////////T
ท่อนแขนกำยำกอดรัดร่างเล็กยกมือหนาข้างหนึ่งขึ้นเกลี่ยผมที่ปรกใบหน้าใสทัดหูพลันต้องยกยิ้มละมุนออกมากับปรางแก้มใสที่แดงจัดของคนในอ้อมแขน
“หน้าแดงทำไมหื้ม”
นัยน์ตาสวยผุบไปซ้ายทีขวาทีอย่างหาคำแก้ตัว หื้มหาพ่องนี่กูโดนก็เขินจะตายห่าแล้วยังมาพระเอกแจ่มใสใส่กูอีกนะโอ้ยยยยย #คลุ้มคลั่ง T______T
“อากาศมันร้อนง่า”
พอเสร็จเขาแล้วต้องทำตัวมุมิเข้าไว้ น่ารักชิปร้า (.//////////.)
“นึกว่าเขินฉันซะอีก” เซฮุนว่าพลางขยับส่วนล่างที่คาอยู่ในกายเล็กทำให้ท่อนเนื้อขูดกับผิวผนังด้านในจนลู่หานนอนขนลุกซู่ ใบหน้าใสขึ้นสีแดงจัดกว่าเดิม ริมฝีปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่นอย่างปิดกลั้นเสียงคราง
“อ๊ะ”
ก็รู้ว่าเขินจะแกล้งทำไมเล่า คนบร้า คนชีกอ แค่นี้กูก็จะระเบิดตายห่าตายคาอกอยู่แล้วเนี้ยโอ้ยๆๆๆT////∇/////T
“ฮึ”
เสียงทุ้มหลุดหัวเราะในลำคอกับใบหน้าใสที่มุดหนีเข้าหมอนหลบหนีสายตาเขาเป็นพัลวัน เซฮุนกระชับอ้อมแขนที่กอดร่างเล็กแน่นก่อนจรดริมฝีปากลงบนเรือนผมนุ่มสีคาราเมลอย่างนุ่มนวล ถ่ายเทความรักส่งผ่านรสจูบที่อ่อนโยน…
“อีกสองอาทิตย์จะมีงานเทศกาลเฮเลเนี่ยน”
ลู่หานชะงักเล็กน้อยที่ได้ยินเช่นนั้น นอนนิ่งตั้งใจฟังคำพูดของเซฮุน
“สวมหน้ากากขนนกสีขาวมาหาฉันในวันงาน ”
ใบหน้าสวยค่อยๆหันไปสบผลึกตาสีเฮเซลสวยสง่าด้วยหัวใจที่สั่นระรัว…
“มาเป็นดัชเชสของฉันนะลู่หาน”
มาเป็นดัชเชสของฉันนะลู่หาน…
ใบหน้าสวยฉีกรอยยิ้มออกกว้างอย่างห้ามไม่อยู่ พยายามกลั้นยิ้มอย่างหนักหากแต่ก็ดื้อดึงที่จะเผยรอยยิ้มออกมาในที่สุด นัยน์ตาสวยมองใบหน้าคมของคนตรงหน้าเจ้าของหัวใจที่ฉีกยิ้มเช่นเดียวกันด้วยเสียงหัวใจที่เต้นหนักหน่วงอย่างบ้าคลั่ง
ลู่หานไม่ตอบคำชวนของเซฮุนด้วยคำพูด หากแต่เลือกตอบด้วยการกระทำ
ใบหน้าสวยเคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าคมประกบจูบลงบนริมฝีปากหยักอย่างเผ่วเบาพร้อมกับผสานเสียงหัวใจเป็นจังหวะเดียวกัน… หากแต่ลับหลังคนตัวสูงนั้นมือเรียวกลับควานหาโทรศัพท์ที่ซุกอยู่ใต้หมอนขึ้นมากดเข้าโปรแกรมแชทชื่อดังอย่างไลน์รีบกดพิมพ์ก่อนจะวางลงแล้วนอนราบไปกับเตียงเมื่อถูกคร่อมอีกครั้ง
Luhan : หม่าม๊าวันนี้ลู่ฟองดูกับผู้ชายด้วยแหละ(./////.) โอ๊ะๆๆๆๆไปก่อนนะ มือไม่ว่างอะ ต้องไปข่วนหลังคุณเนื้อคู่แล้ว บรัยส์โน๊ะ (>////∇/////<)
( - la fondue ♡ au chocolate - )
นัยน์ตาเรียวของแบคฮยอนกวาดมองเช็คกระเป๋าสัมภาระต่างๆ พลางตวรจดูความเรียบร้อยก่อนนำขึ้นเครื่องบินส่วนตัวในเครือเฮเลเนี่ยนกรุ๊ป คนตัวเล็กระบายลมหายใจออกมาอย่างปลงตกกับสัมภาระของชานยอลที่มีมากกว่าคนอื่น
ช็อปกระจายอีกตามเคย
หน้าที่ขนกระเป๋าเป็นของคนร่างเล็ก ถือว่าโชคยังดีที่พระเจ้าไม่กลั้นแกล้งโดยการให้เดินแบกไปทีละใบสองใบแต่ดันส่งรถเข็นขนาดมหึมามาให้ใช้ลากแทน
ยังไงมันก็หนักอยู่ดีนั่นละนะ -_-
“ฮึบ!”
มือเล็กออกแรงยกกระเป๋าทั้งหมดขึ้นห้องสัมภาระของเครื่องที่ปกติต้องมีเจ้าหน้าที่ประจำเฝ้าอยู่ แต่ทว่าในเวลานี้กลับว่างเปล่า ทำงานไม่คุ้มเงินเดือนแบบนี้น่าฟ้องท่านดยุคจริงๆ
“โอ้ย”
เสียงใสร้องอุทานสะบัดมือเล็กไปมาอย่างเจ็บปวดเมื่อเผลอไปกระแทกมุมเหล็กกระเป๋าเข้าเต็มแรง นัยน์ตาเรียวถลึงใส่กระเป๋าใบนั้นทั้งน้ำตาที่เอ่อคลออย่างอาฆาตราวกับมันมีจิตใจรับรู้ได้ถึงความผิดของตัวเอง
หากแต่…
“ซุ่มซ่ามหว่ะ”
แบคฮยอนหมุนตัวไปด้านหลังนัยน์ตาเรียวสวยถลึงเขียวปั๊ดใส่ชานยอลชายหนุ่มตัวสูงโปร่งที่ยืนยกยิ้มยียวนอย่างน่าหมั่นไส้ ดูมันสิ ไม่ช่วยแล้วยังซ้ำเดิมกันอีก!!
“มองแบบนั้นอยากกินฉันรึไงแบคฮยอน”
คนถูกถามส่งเสียงจิ๊ในลำคอก่อนจะสะบัดหน้าหันกลับไปทำงานต่อตามเดิม ชานยอลยืนเหวอด้วยความตกใจเมื่อนี่เป็นครั้งแรกที่ถูกคนคนนี้เมิน
“เห้ยถามทำไมไม่ตอบอะ”
แบคฮยอนทำหูทวนลมยกกระเป๋าขึ้นเก็บต่อไปใบหน้าสวยขมุบขมิบอย่างหงุดหงิดด้านหลังโดยไม่ให้อีกคนได้ทันสังเกตุเห็น ชานยอลเหวอหนักกว่าเก่ามองคนตัวเล็กที่อวดเก่งยกกระเป๋ากองมโหฬารอยู่คนเดียว
ก็ตั้งใจว่าจะมาช่วยตั้งแต่แรกแล้ว
แต่เห็นแบบนี้แล้วมัน…
“เห้ย! จะไม่หันมาคุยกันใช่ปะ”
แบคฮยอนยังทำไม่สนใจตามเดิมเขย่งขาขึ้นเก็บกระเป๋าใบเล็กสู่ชั้นบนจนทำให้ชานยอลส่ายหน้าเบาๆ ดวงตาคมทอดมองแผ่นหลังเล็กที่ก้มๆยืนๆทำงานงกๆไม่สนใจเสียงของเขาพลางหลุดยิ้มออกมา
บางทีผมคงใกล้เป็นบ้า โดนเขางอนใส่แต่กลับยืนยิ้ม
“แบคฮยอนคนดื้อ! หันมาคุยกับฉันนิดหน่อยจะเป็นไรไป” ชานยอลยังคงส่งเสียงรบกวนต่อไป แบคฮยอนยืนหันหลังเบ้ปากขมุบขมิบล้อเลียน มือเรียวยกกระเป๋าขึ้นไว้ในอุ้งแขนก่อนจะนำเข้าชั้นด้วยใบที่หน้าบูดบึ้ง หากทว่า…
“งอนหรอ”
เสียงทุ้มต่ำราวเสียงกระซิบดังชิดริมใบหูขาวทำให้ร่างทั้งร่างของแบคฮยอนแข็งทื่อในบัดดล นัยน์ตาเรียวใสเบิกกว้างอย่างตื่นตกใจกับการกระทำที่ชวนให้หัวใจสูบฉีดหนักหน่วง แบคฮยอนไม่สามารถรับรู้สิ่งอื่นใดได้นอกจากลมหายใจที่ยังคงเป่ารินรดข้าหู ยิ่งจินตนาการถึงความใกล้ชิดหัวใจยิ่งเต้นแรงขึ้นจนแทบระเบิดออกมา
กะใกล้ไปแล้วนะ…
“งอนฉันจริงๆงั้นหรอแบคฮยอนคนดื้อ”
ยิ่งสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนของอีกฝ่ายมากเท่าใดยิ่งตอกย้ำภาพในจินตนาการมากขึ้นเท่านั้น พื้นที่ความใกล้ชิดแคบลงจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นที่แผ่ออกมาจากกายกำยำ ความร้อนพุ่งไปสู่ปรางแก้มใสจนขึ้นสีแดงจัดคลับคล้ายคนเป็นไข้ แล้วไหนจะอาการหัวใจเต้นแรงที่ดังกระหึ่มไม่หยุดหย่อนนี้อีก
หลักฐานชั้นหนึ่งที่ชี้ชัดว่าแบคฮยอนได้ก้าวข้ามเส้นคำว่าเพื่อนไปไกลเสียแล้ว
“แบคฮยอน…”
“อะห๊ะห๊ะ?”
“ยอมหันมาพูดกับฉันแล้วหรอ แต่เดี๋ยวนะทำไมนาย…”
แบคฮยอนที่สะดุ้งตื่นจากภวังค์หันไปหาชานยอลโดยเผลอลืม ก่อนจะต้องตกใจอีกครั้งเมื่อใบหน้าคมอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่อย่างใดก็ตามคงไม่ตกใจเท่าคำพูดถัดมาของปาร์คชานยอลที่ตีซ้านไปทั่วหัวใจให้เต้นดังสนั่น
“ทำไมหน้าถึงแดงขนาดนี้ละ อย่าบอกนะว่า…”
ห้ามนะ!!!! อย่าพูดออกมานะ!!!!!!!!!!
ร่างเล็กสะดุ้งตกใจตื่นกลัวกับคำพูดของชานยอล เฝ้าภาวนาไม่ให้อีกฝ่ายคาดเดาความลับสุดยอดภายในหัวใจออก กายบางเลิ่กลั่กลุกลี้ลุกลนไปมาจนอีกคนนึกขำหากแต่ต้องซ้อนอาการเหล่านั้นไว้ และก่อนคำพูดที่ร่างเล็กเฝ้าลุ้นภาวนาให้ชานยอลไม่พูดถึงมันจะหลุดออกมา เสียงทุ้มทรงอำนาจที่ทำให้พวกเขาต้องหันมายืนตรงก็ดังแทรกขึ้น…
“เก็บของเสร็จรึยัง ฉันไม่อยากถึงเกาหลีเย็นมากนัก”
“สะเสร็จแล้วครับท่านดยุค!”
แบคฮยอนพูดติดขัดจนชายมากอำนาจต้องปรายตามองอย่างสงสัยกับปรางแก้มที่ขึ้นสีแดงจัดของที่ปรึกษาคนสนิท ก่อนจะปรายสายตามองอีกคนข้างกายที่ยืนอมยิ้มอยู่ก็พอเข้าใจ
มาไกลขนาดนี้แล้วทำไมไม่รีบตกลงปลงใจกันสักทีนะ
ท่านดยุคผู้ยิ่งใหญ่ที่แอบเชียร์สองคนนี้อยู่ในใจหลุดหัวเราะในลำคอก่อนจะหมุนตัวกลับ หากแต่แบคฮยอนก็เอ่ยแทรกถามขัดขายาวขึ้น
“ท่านดยุคครับ! เอ่อ… ลู่หานละครับ”
กายแกร่งหยุดยืนนิ่งก่อนจะเอี่ยวตัวกลับมาหาที่ปรึกษาที่รอฟังคำตอบ สมองอันเฉลี่ยวฉลาดประมวลหาคำตอบที่จะไม่ทำให้ที่ปรึกษาหัวใจวายก่อนหลุดยิ้มออกมา
“นอนรออยู่บนเครื่องเดินไม่ไหวน่ะ พอดี…”
“ฟิตหนักทั้งคืน”
เซฮุนก้าวเดินออกไปไกลแล้ว…
หากแต่สองร่างขององครักษ์และที่ปรึกษายังยืนแข็งทื่อเป็นรูปปั้นอยู่ที่เดิม
ฟิตหนักทั้งคืน…
คงถึงเวลาที่พวกเขาทั้งคู่ต้องเตรียมปัดกวาดคำภีร์กฏการเป็นดัชเชสอีกครั้ง
Helenian International School
มีใครฟินได้เท่ากูตอนนี้รีบไสหัวออกไปไกลๆเลยนะ ตอนนี้อิลู่ขอครองพื้นที่ความฟินครับกูขอครับบบบ
โอ้ยยยยยยย พ่อเมิงงงงงง กูอยากจะโดดน้ำตายวันละล้านรอบอิเควี้ยยยยยยยๆๆๆๆ
ตั้งแต่เมื่อคืนยันตอนนี้คุณเนื้อคู่แทบไม่ห่างออกจากกูเลย สงสัยติดเสน่ห์อันล้นโลกของกูเข้าแล้ว อุบ๊ะๆๆ กูไม่ต้องถึงไสยศาตร์ของผีอิแพง แค่พึ่งความสามารถในการอ่อยของตัวเองล้วนๆ คนมันมีดีหว่ะ #ภูมิใจสุด \(///∇///)\
“หายเจ็บรึยัง”
“ยังเลย มันเจ้บเจ็บ แค่ก้าวขายังร้าวไปทั้งตัวเลยอะ” ลู่หานก้มใบหน้าลงตอบเซฮุนที่กำลังช่วยพยุงร่างเขาออกจากตัวเครื่องบิน แผงคิ้วเข้มขมวดมุ่นฉายแววเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
ดูดู๊วววดู คุณเนื้อคู่กำลังเป็นห่วงกูอยู่ใช่เป่า แบบนี้มันต้อง!!!!!!
บีบน้ำตา!!!!!!
#มารยาฉบับโมเงร้ฮิฮิ \(///∇///)\
ฝ่ามือเรียวกำเข้าหากันแน่นก่อนจะจิกเล็บลงบนผิวเนื้อเพื่อให้รู้สึกเจ็บปวดจนต้องปล่อยน้ำตา และราวกับว่าสั่งได้เมื่อจิกเนื้อตัวเองไม่นานหยาดน้ำตาก็ไหลลงมาเอ่อคลอรอบดวงตาสวยจนคนมากอำนาจอย่างเซฮุนเห็นแล้วเชื่อสนิทใจ
“ลู่หานร้องไห้ทำไมเจ็บหรอ”
“ฮึก”
น้ำตาอย่างเดียวช่วยอ่อยผู้ชายไม่ได้ มึงต้องสะอื้นด้วยสะอื้น!!!!
“เจ็บอะคุณเนื้อคู่ เหมือนจะตายแล้ว”
เยาะความเวอร์ลงไปนิดนึง \(///∇///)\
“งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ”
ไม่พูดพร่ำทำเพลงเซฮุนเดินอ้อมไปด้านหลังลู่หานตวัดแขนช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว มือเล็กคล้องคอคนตัวสูงกว่าอย่างรู้ทันหากแปลในอีกนัยหนึ่งนั่นก็คือกำลังรอจังหวะนี้อยู่นั่นเอง…
“อ๊ะ คุณเนื้อคู่ทำอะไรอะอายเขา เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก”
อยู่ในรั้วโรงเรียนคนเยอะนะตาบ้า ชื่อเสียงลู่หานเสียหายหมดนะ (./////////.)
“เห็นก็ช่างปะไร” ขายาวก้าวเดินมุ่งตัวสู่เขตตะวันตกภายในอ้อมแขนมีคนน่ารักนอนหน้าแดงเรื่ออยู่
“ปล่อยเถอะคุณเนื้อคู่ ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้นซะหน่อย”
ลู่หานว่าพลางเอนศรีษะซบลงแผ่นอกกว้างของคนร่างสูง ใบหน้าสวยอมยิ้มออกมาอย่างน่ารักภายใต้อ้อมแขนกำยำแสนอบอุ่น
เซฮุนไม่ตอบลู่หานกลับก้าวเดินต่อไปด้วยแผ่นหลังกว้างที่ตรงแน่วแน่ดูน่าเกรงขาม
“จะไม่ยอมปล่อยกันสินะ”
เสียงใสยังคงเอ่ยถามคนตัวสูงไม่หยุด แขนเรียวกระชับลำคอเซฮุนที่กอดอยู่แน่นก่อนปรายสายตามองเด็กนักเรียนเฮเลเนี่ยนที่เริ่มมองมาแล้วจับกลุ่มซุบซิบคุยกัน
จะนินทาว่ากูน่ารักใช่เป่างะ ไม่บอกหรอกนะว่าสั่งครีมมาจากไอจีร้านไหน ฮิ! (>///∇///<)
หากแต่เสียงทุ้มกลับดึงสติคนตัวเล็กกลับมาราวกับถูกค้อนปอนด์ทุบเข้าที่หัวใจอย่างเรง…
“นายเป็นว่าที่ดัชเชสของฉันจะปล่อยไปได้ยังไงละ”
นายเป็นว่าที่ดัชเชสของฉันจะปล่อยไปได้ยังไงละ
นายเป็นว่าที่ดัชเชสของฉันจะปล่อยไปได้ยังไงละ
นายเป็นว่าที่ดัชเชสของฉันจะปล่อยไปได้ยังไงละ
นายเป็นว่าที่ดัชเชสของฉันจะปล่อยไปได้ยังไงละ
นายเป็นว่าที่ดัชเชสของฉันจะปล่อยไปได้ยังไงละ!!!!!!!
งั้นถ้าปล่อยจะตามเรียกผีอิแพงมาเล่นของใส่ให้หลงหนักกว่าเดิมเลยเอาเซ่ !!!! #ลงไปดิ้นกับพื้น (T//////∇//////T)
“พูดแล้วห้ามคืนคำนะ ไม่งั้นจะหนีไปมีชู้(./////.)”
เสียงใสงึมงำกับแผ่นอกหนาประจวบเหมาะที่เท้ามาหยุดอยู่หน้าประตูสีทองอร่ามบานโตบ่งบอกอำนาจของดยุคที่ยิ่งใหญ่อย่างเซฮุนพอดี ใบหน้าคมกระตุกยิ้มกับคำพูดของลู่หานก่อนหันไปส่งสายตาใส่ชานยอลเชิงให้เปิดประตูบานตรงหน้า
แกร๊ก
บานประตูถูกเปิดออกกว้างเผยให้เห็นห้องที่เปรียบเสมือนบ้านเซฮุนอีกหลัง พื้นที่ขนาดกว้างและตกแต่งอย่างหรูหราสไตล์คลาสสิค ข้างฝาผนังมีรูปเซฮุนสวมชุดยศฐานะตำแหน่งดยุคที่ยิ่งใหญ่ยิ่งบ่งบอกถึงอำนาจของชายคนนี้ที่มีกระจายไปทั่วเอเชีย
ใบหน้าใสเริ่มขึ้นสีแดงเรื่อกับความคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง หากแต่ทว่า…
“แคทเธอรีนหายไปไหน”
กลับมาก็ถามหาอีแมวนั่น อย่าให้กูเป็นดัชเชสนะมึง กูจะจับไถขนแม่งให้เกรียนเลยอีแมวเปรต -_-!!!!!!
“น่าแปลก… แคทเธอรีนไม่น่าหายไปไหนได้ ผมจะให้คนออกตามหาเดี๋ยวนี้ครับท่านดยุค”
เซฮุนพยักหน้ารับคำของชานยอลก่อนปล่อยร่างเล็กในอ้อมแขนให้ยืนทรงตัวกับพื้น ใบหน้าคมฉายแววเคร่งเครียดอย่างหนักใจเมื่อแมวเปอร์เซียขนสีขาวสะอาดแสนรักได้หายไปจากห้อง
“ชานยอล อย่าลืมไปหาที่ห้องทำงานของฉัน เดี๋ยวฉันจะเข้าไปดูในห้องนอน”
ชานยอลโค้งตัวลงรับคำสั่งของเซฮุนหมุนตัวกลับไปหมายจะก้าวเดินออกก็ต้องชะงักค้างกับร่างของคนที่ยืนส่งยิ้มอยู่หน้าบานประตู…
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่มีแนวลาดไหล่กว้าง ใบหน้าหล่อเหลาเครื่องหน้าดูดีราวกับสวรรค์สร้างผมสีน้ำผึ้งรับกับดวงตาอบอุ่น ทุกสิ่งทุกอย่างที่รวมตัวบนชายคนนี้ดูดีราวกับรูปปั้นเทพเจ้ากรีกโบราณ ภายในอ้อมแขนอุ้มแมวเปอร์เซียขนสีขาวสะอาดที่ทุกคนกำลังถามหา…
“จะเจ้าชาย!!!!!”
เซฮุนหมุนตัวกลับมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของชานยอล ใบหน้าคมที่เคร่งเครียดในทีแรกเผยรอยยิ้มกว้างออกมาอย่างปลื้มปิติ ไม่รู้ว่าอาการดีใจที่เกิดขึ้นเป็นเพราะเห็นแมวเปอร์เซียแสนรักหรือชายตรงหน้าที่มีศักดิ์เป็นญาติคนสนิทกันแน่
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเซฮุน”
ใบหน้าคมฉีกรอยยิ้มกว้างกว่าเดิมกับคำพูดของคนตรงหน้าที่เป็นลูกพี่ลูกน้องเพียงคนเดียว และขณะที่เซฮุนกำลังเอื้อยเอ่ยถ้อยคำตอบกลับก็ต้องปล่อยให้ริมฝีปากเผยอค้างเมื่อถูกเสียงหวานใสขัดแทรกขึ้นกลางคัน
ถ้อยคำที่ทำให้ใบหน้าคมฉายแววฉงน…
“คริส”
และถ้อยคำที่ทำให้คนมากอำนาจต้องรู้สึกหวาดระแวง…
“ลู่หาน…”
( "นายเป็นว่าที่ดัชเชสของฉันจะปล่อยไปได้ยังไงละ" - Said by Duke Sehun ❤️ )
แชพเตอร์ที่เก้า 100% #ฟองดูฮุนฮาน
เฉลย P.K. = Prince Kris ใครทายถูกบ้าง? #ปรบมือ
Fonduehunhan
รีปริ้นท์ #ฮนครม รอบที่1 มาแล้วจ้า
http://my.dek-d.com/gingggg/writer/viewlongc.php?id=1004693&chapter=30
ฝากฟิคเรื่องใหม่ Faded Image แด่ความทรงจำของฉัน
คำเตือน สำหรับคนที่ชอบอ่านฟิคดราม่าและฟิคจากเรื่องจริงเท่านั้น
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1142581
ครบหนึ่งร้องแล้วววว เย้ เป็นตอนที่ยาวอีกแล้วจ้า 55555555555555555555555555
มีใครที่รอรวมเล่มเรื่องหนึ่งไหม? ประกาศ... เล่มหนึ่งกำลังมารอเตรียมเก็บเงินไว้เลย
แอบใบ้ว่าตอนพิเศษน่ารักมากจ้า ^^ เป็นความลับของเซฮุน ถ้าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นของลู่หานไม่ใช่เรื่องบังเอิญละ?
ตอนนี้ก็นอกจากลู่หานจะเสร็จฮุน ก็ยังมีตัวละครใหม่อีกคนโผล่มา
ขอปรบมือต้อนรับคริสจ้าคริสเป็นใครหว่า ทำไมรู้จักลู่หาน ทำไมลู่หานรู้จักคริส?
แล้วอีกอย่างเซฮุนกับคริสเป็นญาติกันนั่นเองงงง โหววววว เรื่องเริ่มคลายแล้ว แต่ก็ยังไม่หมด
ยังมีปมให้เดากันอีกเยอะเลย
ตอนนี้นอกจากฮุนฮานก็ยังมีชานแบคด้วยยยย มีคนขอชานแบคมาเลยจัดห้ายยย
ฮิฮิ โอเคไปละดีกว่า
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์น่ารักๆนะคะขอบคุณโหวต ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน
ขอบคุณ #ฟองดูฮุนฮาน ในทวิตด้วย
รักคนอ่านทุกคนนะจ้ะ จุ้บ<3
อ่อ ลืมบอก หาฉากตัดได้ในทวิต @ginghyuk_
ความคิดเห็น