BAD BOY หน้าติ่มซำ - นิยาย BAD BOY หน้าติ่มซำ : Dek-D.com - Writer
×

    BAD BOY หน้าติ่มซำ

    โดย GIFTTFIE

    แบมแบม เลิกตามจีบนูน่าสะทีเถอะ ยังไงนายก็คือน้องชายนะ แต่ไม่ทันไร ชีวิตฉันก็บังเกิดความวุ่นวานขึ้นอีกเท่าทวีคูณ เมื่อฉันดันไปมีเรื่องกะไอ้แบดบอยหน้าติ่มซำ ที่หล่อโคตรๆ โอ๊ยยยย มันกลั่นแกล้ง ฉันสารพัด T.T

    ผู้เข้าชมรวม

    74

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    74

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 เม.ย. 58 / 00:00 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ

    วันวาเลนไทน์ก็เหมือนทุกๆปี ฉันก็ได้แต่นั่งหงอยอยู่บ้าน  ไม่เคยจะได้มีคนรักไว้ควงคู่ไปไหนมาไหนในวันวาเลนไทน์กะเค้าเล้ยยยยย  จะมีก็แต่........

    “นูน่า คร้าบบบบ “

    พูดถึงก็มาเลยจ่ะพ่อคุณ =.=

     “นี่ครับ ต้นกุหลาบ ผมปลูกเองเลยนะฮะ”

    “ว๊าวว เก่งจัง ขอบใจมากนะจ๊ะแบมแบม”

    ฉันส่งยิ้มให้แบมแบมอย่างเอ็นดู แล้วก็รับต้นกุหลาบสีแดงที่ปลูกมาในกระถางรูปหัวใจ ฮ่าๆๆๆ น่ารักจริงๆเด็กน้อย ^^

    จะว่าไปนะ  นี่ก็ดอกกุหลาบ  ดอกที่เจ็ดล่ะม้างเนี่ย  ก็แบมแบมน่ะตามจีบฉันมาตั้งแต่ตอนฉันอายุสิบสี่ ส่วนแบมแบมก็เพิ่งจะสิบขวบ เฮ้ออออ  แต่ยังไงฉันก็รักแบมแบมได้แค่แบบน้องชายเท่านั้นล่ะ ก็เห็นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วนี่ บ้านก็อยู่หมู่บ้านเดียวกัน  พ่อแม่ของแบมแบมก็สนิทกับพ่อแม่ของฉัน  เล่นกันมาแต่เด็กๆ แล้วไหงมาตามจีบฉันได้ล่ะเนี่ย เด็กเอ๊ยยยย

    “วันนี้นูน่าไม่ได้ไปไหนหรอคร้าบบ”

    “ไม่ได้ไปไหนหรอกจ่ะ อยู่เฝ้าบ้านเนี่ยล่ะ พ่อกับแม่พี่ออกไปเดทกัน แฮ่ๆ”

    “โหววว คุณลุงกับคุณป้านี่ยังสวีทกันอยู่เลยนะครับเนี่ย”

    “แล้วแบมล่ะ ไม่ออกไปเดทกับสาวๆที่ไหนหรอจ๊ะ”

    “ก็ว่าจะไปอยู่ล่ะฮ่ะนูน่า”

    “ว๊าววว เดี๋ยวนี้เป็นหนุ่มแล้วสิ มีไปออกเดทกะเค้าสะที กิ๊วๆๆๆ”

    “ผมก็เลยจะมาชวนนู่น่านี่ไงครับ นูน่าคร้าบบบ ออกไปเดทกับผมน๊า  ผมอ่ะรักนู่น่าคนเดียวเท่านั้นล่ะ เป็นแฟนกับผมนะ”

    0////////0 ห๊ะ!!!!!!  อ๋อยยยยย ไม่น่าถามเลยตู งื้อออออ

     

    ปีศาจติ่มซำ

    “ฮัลโหลลล จูเนียร์ แกว่างป่ะเนี่ย”

    “ฉันมาร์กหน้าอยู่ มีไรรีบพูดมา หน้าตึง”

    “โอ๊ยยยยย แก เรื่องเดิมเลย ฉันจะทำไงกับแบมแบมดีวะเนี่ย มาขอฉันเป็นแฟนอีกล่ะ”

    “จะทำไงล่ะ ก็คบไปเลย น้องเค้าออกจะหล่อนะ แกก็อย่าไปสนเรื่องอายุนักสิ”

    “ไม่เว่ย คือฉันเห็นแบมแบมเป็นน้องชายเองนะแก ล่ะน้องมาตื้อฉันงี้ ฉันก็อึดอัดนะ”

    ม๊ามี๊ๆ ม๊ามี๊!!!!!!!!!!

    “เห่ย จูเนียร์งั้นแค่นี้ก่อนนะเว่ย พี่ชายตัวดีฉันมาล่ะ บายยย”

    ม๊ามี๊!!!!!

    “โอ๊ยยยย ตะโกนอยู่ได้ แม่ไม่อยู่บ้าน ไปตลาดแต่เช้าแล้วยังไม่กลับ”

    “อ่าว แกมาก็ดีล่ะ หาไรให้เฮียกินสิ หิวว่ะ”

    “ล่ะไปทำรายงานบ้านพี่ยองแจ มาเป็นไงมั่ง ”

    “โหยยย แกอย่ามาถามมาก เฮียหลับไปตั้งแต่สองทุ่มล่ะ ไอ้แจมันเก่ง มันทำคนเดียวได้”

    “เฮียหวัง เอาเปรียบพี่ยองแจอีกแล้วนะ แล้วงี้เฮียจะไปค้างบ้านพี่เค้าทำไมเนี่ย ”

    “เออๆๆแกอย่ามาพูดมาก เฮียหิว รีบไปซื้อไรมาให้เฮียกินเร็วๆ”

    “ค่าๆๆๆๆรู้แล้วคะ คุณชายหวัง”

     

    นี่ก็คือ พี่ชายฉันเอง ชื่อเต็มๆของเค้าคือ หวังแจ๊คสัน หล่อ เท่ห์ หัวหน้าชมรมฟันดาบ สาวเพียบบบบ พี่เพียบนี่เพราะเฮียชอบไปเต๊าะเค้าล้วนๆ ฮ่าๆๆๆ เฮียหวังห่างกับฉันสองปี ตอนนี้ฉันเรียนอยู่ปีสองคณะสัตวแพทย์ ส่วนเฮียก็ปีสี่ คณะสถาปัต ที่มหาลัยเดียวกันเนี่ยล่ะ เพื่อนซี้ของเฮียหวัง ก็คือพี่ยองแจเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม พี่ยองแจเค้าเป็นคนซื่อๆ เรียนเก่ง ก็เลยมักชอบถูกเฮียบังคับให้ทำรายงาน ให้ตลอด ฉันเดาว่าจริงๆแล้วพี่ยองแจคงไม่อยากจะคบกะเฮียหวังสะเท่าไหร่หรอกนะ ฮ่าๆๆๆ

    ระหว่างที่ฉันเดินไปซื้อผัดไทหน้าหมู่บ้านให้ชายหวังระประทานนั้น ก็มีเสียงตะโกนเรียกตามหลัง เป็นเสียงเดิมทที่คุ้นเคย

    “นูน่า รรรรรรรรผมก่อนคร้าบบบ”

    ฉันหันหลังไป ก็เห็นแบมแบมรีบปั่นจักรยานตามฉันมา เหงื่อนี่ผลั่กเชียวนะ ว่าแต่แบมแบมนี่ยิ่งโตยิ่งหล่อเนอะ ^^ ยิ่งมองยิ่งน่ารัก อุ๊ย!!!!ไม่นะๆๆ น้องๆๆๆ ท่องไว้ๆ

    “อ้าว แบมแบม”

    “นูน่า จะไปหน้าหมู่บ้านหรอฮะ เดินไปมันเหนื่อยนะ ขึ้นหลังจักรยานผมมาเลยฮะ ผมปั่นไปส่ง”

    “จะดีหรอ พี่ตัวหนักนะ ไม่เอาอ่ะ เกรงใจ “

    “เพื่อนูน่าแล้ว ต่อให้หนักสักแค่ไหน ผมก็จะปั่นไปส่งฮะ ^^

    หยอดฉันอีกแล้ววว โอ๊ยยย ฉันจะทำไงกับนายดีนะแบมแบม หยุดเถอะ งื้อออออ

    “แฮ่ๆ จ่ะๆ งั้นวานไปส่งทีนะ กลัวเฮียหวังรอนานอ่ะ “

    “ได้เลยคร้าบบบบ นูน่ากอดผมไว้แน่นๆเลยนะ แต่อย่ากอดแรงนะ เดี๋ยวผมใจสั่น อิอิ”

    เอาอีกแล้ววววว มันหยอดฉันอีกแล้วววว ง่อวววว เดี๋ยวแม่ก็ใจอ่อนตกลงเป็นแฟนสะเลยนี่ เห่ยย ไม่นะๆๆน้องๆๆๆ

    ในระหว่างที่เราปั่นจักรยานกันมา โดยที่ฉันไม่กล้ากอดเอวแบมแบมแน่น เพราะ กลัวตัวเองใจสั่นนั้น เอ้ยยยยยยยยย ไม่ใช่ๆ เพราะกลัวน้องเค้าจะใจสั่นนั้น T.T ก็เหลือบไปเห็นชายชุดดำ ที่ดูเหมือนกำลังจะลักพาตัวเด็กสาวที่อายุน่าจะพอๆกับแบมแบม  ห๊า!!!!! ละละละลักพาตัวหรอ ทำไงดีอ่า ฮื้ออออ

    ไม่ทันไร แบมแบมก็ปั่นตรงไปทางชายชุดดำ สงสัยจะเข้าไปช่วยมั้ง เออดีๆ ..... หะหะห๊า เดี๋ยวนะแบมแบม เรามากันสองคนนะเฟ้ยยยยย

    “แบมแบม จะดีหรอ เรามีกันสองคนนะ”

    “นูน่าไม่ต้องกลัวหรอนะฮะ มีผมทั้งคน ผมปกป้องนูน่าได้”

    ว่าไปก็พลางหันมายิ้ม งื้ออออ นี่ล่ะที่ฉันกลัว นายเพิ่งจะสิบเจ็ดนะ หุ่นก็บอบบางร่างน้อย จะไปสู้ไรกะไอ้พวกร่างบึ๊กนั่นได้ อย่าหาเรื่องเลยพ่อคุณ พี่ชายฉันรอกินผัดไทอยู่นะเฟ่ยยยย

    “หยุดนะเว่ยยย ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไปสะ ถ้าแกยังไม่อยากตาย!!!!

    เดี๋ยวนะ ใครจะตายกันแน่ห้ะ ไอ้บ้านั่นทั้งตัวใหญ่ มีปืนรึป่าวก็ไม่รู้ นายนะมีแค่หน้าหล่อๆกับจักรยานฟีดเกียร์นะจ๊ะ แหม่ นี่กะจะเป็นพระเอกให้ฉันดูสินะ  = =

    “ปล่อยนะ ช่วยด้วยนะคะ”

    เด็กน้อยคนนั้นได้จังหวะก็รีบวิ่งมาหลบหลังแบมแบมทันที 

    “เห่ย ไปจับมา”

    ไอ้ร่างบึ๊กกำลังวิ่งมาทางเรา ไม่ได้การ ฉันต้องแสดงสปิริตนักสู้สะแล้ว ของขึ้นจริงๆเวลาเจอพวกอันตพาลเนี่ย

    “หยุดตรงนั้นเลยนะเว่ยยยย “

    ไอ้พวกนั่นมันชะงักไปแป๊ปนึง ฉันจึงไม่รอช้าถอดรองเท้าขึ้นมาล่ะเขวี้ยงไปทางมัน แต่!!!!!!มันหลับทัน ฉันจึงถอดอีกข้าง ล่ะเขวี้ยงไปอีก ไอ้ร่างบึ๊กนั่นก็หลบได้อีก แต่ทีนี้บังเกิดความซวยค่ะ รองเท้าฉันมันเข้าหน้าคนที่เพิ่งลงจากรถนั่นมาเต็มๆ

    สงสัยนั่นจะเป็นหัวหน้าแก๊งจับเด็กแน่ๆ  T.T

    ผู้ชายคนนั้นหยิบรองเท้าออกมา ล่ะมองมาทางฉันด้วยสีหน้าที่โกรธจัด ตะตะตะตะแต่ว่า ผู้ชายคนนั้นโคตรหล่อเลยอ่ะ โหยยยยยย ขาว คิ้วเข้ม ปากอมชมพู  จมูกโด่งงงง เทพบุตรติ่มซำของช้านนน

    “นี่เธอทำบ้าอะไร ห้ะ!!!!!!!!

    อื้มหืมมมม หล่อแต่โหดงี้ขอบายเลยค่ะ  มันมาตะคอกหน้าใส่ฉัน แง้!!!!! กลับบ้านไปฉันจะฟ้องเฮียฉันให้มาจัดการนาย

    “นี่!!!! นายน่ะ หน้าตาก็ดีนะ  ทำไมมาหากินแบบนี้อ่ะ น้องเค้ายังเด็กอยู่เลย นี่นายจะเอาน้องเค้าไปค้าประเวณีใช่มะห่ะ!!!

    “อะไรของเธอ พูดอะไรไร้สาระ”

    “นี่ไอ้ติ่มซำ แกมันชั่วจริงๆเลยนะ ขนาดนี้ล่ะยังจะมาปากแข็ง”

    “นี่เธอ!!!!!!!

    ไอ้ติ่มซำนั่นหน้าโกรธจัดล่ะเดินเข้ามาประชิดตัวฉัน หื้อออออ นี่ฉันจะกลัวหรือเขิลดีวะเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเอง

    “คุณหนูมาร์คครับ ผมว่าอย่าเพิ่งมีเรื่องเลยนะครับ สรุปว่าเราจะไปส่งคุณหนูลิชชี่ที่บ้านคุณยายรึป่าวครับ”

    “ห๊ะ!! คุณหนู?? เงิบแป๊ป

    “ตกใจอะไรห้ะยัยขี้โวยวาย เนี่ย น้องสาวฉัน ลักพาตัวบ้าอะไรของเธอ”

    “เอ้า  แล้ว.......”

    “ขอโทษนะครับน้อง ที่ทำให้เข้าใจผิด พอดีคุณท่านให้คุณหนูมาร์คกับคุณหนูลิชชี่มายู่บ้านคุณยายที่หมู่บานนี้น่ะครับ แต่คุณหนูลิชชี่ไม่ยอม จะหนีกลับบ้าน ขอโทษอีกครั้งนะครับที่ทำให้เข้าใจผิด”

    เงิบเลยตู มะกี้เล่นใหญ่มากคะ  ม่ายยยย อายอ่ะ งื้ออออ โถ่ไอ้พี่บึ๊ก ล่ะเพิ่งมาบอก ทีหลังก็รีบๆบอกเส่

    ไอ้ติ่มซำนั่นก็เลยเดินเข้ามาจับมือน้องลิชชี่อะไรนั่น ล่ะพาเดินกลับไปรถ ไม่วาย ยัยคุณหนูลิชชี่ก็หันหน้ามาส่งยิ้มหวานให้แบมแบม

    “ขอบใจนะนาย ที่เป็นห่วงฉันน่ะ^____^

    สายตาแบบนั้น  ชัดเลย หวานเยิ้มเชียววววว

    “ส่วนเธอน่ะ  อย่านึกว่าฉันจะปล่อยไปง่ายๆนะ ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะยัยขี้โวยวาย”

    เฮือกกกกกก   ซวยอีกล่ะช้านนน  ไอ้ติ่มซำมันขู่ฉันง่า

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น