" ขอโทษ "

เนื้อเรื่อง

หลังจากวันนั้น.....

วันที่ฉันเดินจากเธอมา โดยไม่ได้บอกเหตุผลใดๆกับเธอ
ว่าเพราะอะไร?
ทำไม?
ฉันถึงต้องทิ้งเธอ
มันเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบ
ฉันเพิ่งรู้...ก็ในเมื่อสายเสียแล้ว
ฉันมองว่าแสงของพระจันทร์ที่อยู่ห่างไกล
สวยงามกว่าแสงน้อยๆของตะเกียงที่อยู่ในมือ
ฉันไม่ทันคิดว่าแสงสว่างของดวงจันทร์นั้นไม่จีรัง ไม่ยั่งยืน
ฉันไม่ทันฉุกคิด ว่าสิ่งที่อยู่ในมือนั้น ไม่มีข้างขึ้นข้างแรม
แต่พระจันทร์ต่างหาก ที่มีข้างขึ้น ข้างแรม
ข้างขึ้น ฉันก็จะเห็นมันสวยงาม
สุขสว่างอยู่บนฟากฟ้า
แต่เมื่อใดที่ข้างแรมเวียนมาถึง
ฉันก็จะไม่ได้ชื่นชมมัน
แต่เธอต่างหาก
เธอ...ที่ไม่มีข้างขึ้นข้างแรม
เธอที่จะสามารถอยู่กับฉันได้
ไม่ว่าจะช่วงไหน
เธอให้แสงสว่างน้อยนิดก็จริง
แต่เธอก็อยู่ใกล้ ฉันสผัสเธอได้
และที่จริงเธอต่างหากที่อยู่ในมือของฉัน
โดยที่ฉันไม่ต้องชะเง้อ  ไม่ต้องเขย่ง ไม่ต้องแหงนหน้ามอง และไม่ต้องไขว่คว้า
สิ่งที่ไกลเกินเอื้อม

ฉันมันโง่!!!
ที่เห็นสิ่งที่มีค่าที่สุด เป็นสิ่งที่ไร้ค่าที่สุด
ตอนนี้ฉันได้แต่รำพึงคำว่า " ขอโทษ "
กับตัวเอง  โดยที่เธอไม่ได้ยินมันเลย...


ฉันจึงอยากจะบอกกับคนที่มีสิ่งที่มีค่าอยู่กับตัว
บางทีเธออาจจะไม่รู้ ว่ามีสิ่งที่มีค่าอยู่ใกล้ๆตัว
ลองหยุดชะเง้อ แล้วก้มลงมาดูใกล้ๆตัวบ้างสิ
บางทีเธออาจจะเจอสิ่งที่สวยงามกว่าพระจันทร์
บนผืนดินก็เป็นได้
ฉันเชื่ออย่างนั้น
และจะเชื่อตลอดไป....

16 สิงหาคม 2549  8:20 น.