ซารังเฮ ยัยตัวร้ายกับคุณชายช็อกโกแลต
ตอนจบแล้ว...
ผู้เข้าชมรวม
60
ผู้เข้าชมเดือนนี้
4
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ซารังเฮ ยัยตัวร้ายกับคุณชายช็อกโกแลต
ตอนที่ 10
ฉันตะโกนสุดเสียงตามหลังจากวิ่งตามเงาของคนที่ฉันแคร์ที่สุดและฉันก็มั่นใจว่าตอนนี้ฉันรักเขาที่สุดแล้วเหมือนกัน
แต่ก็ไร้วี่แววของอีกคนที่จะตอบกลับ นี่มันอะไรกันเนี้ยทำไมจู่ๆฉันรู้สึกผิด สับสน
มันมึนงงไปหมดตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉัน เสียงครื้นและลมของทะเลซัดสาดเข้ากระทบหาดทราย
ในคืนนั้นมีเพียงเสียงเกรียวครื้นและเสียงสะอื้นของฉันที่มันดังกึกก้องอยู่ในความเงียบและว่างเปล่า
...6 เดือนต่อมา...
“ช็อกโกแลตค่ะ
สดๆใหม่ๆเลยค่ะ วันนี้เราไม่ขาย แต่...วันเราแจกให้กินฟรีไปเลยค่ะ ยังมีขนมอีกมากมายเลยนะคะ
เชิญด้านในเลยค่ะ” เสียงของหญิงสาวที่ยังสวมผ้ากันเปื้อนอยู่นั้น
ร้องเรียกเชิญชวนลูกค้าให้มาลิ้มรสขนมของตัวดังไปไกลพอที่จะให้ใครคนหนึ่งที่ยืนมองเธออยู่พักนึง
อมยิ้มและหลุดขำออกมาเสียมิได้
แหม
พอบอกว่าแจกฟรีหน่อย เหล่าเจ้าแม่นักชิมก็กรูกันเข้าร้านจนร้านแทบจะพัง “ใจเย็นค่ะ
ขนมมีพอสำหรับทุกคนนะ”
“โมจิน
โมจินเอ้ย” ฉันหันไปตามเสียงเรียกของคุณย่านาชิ
“คะคุณย่า
มีอะไรรึป่าวคะ”
“มีคนเขามาถามหาหนู
สงสัยเขาอยากจะถามเรื่องร้านขนมรึป่าว”
“ค่ะ
ได้ค่ะ”ฉันเดินตามคุณย่าไปในสวนหลังร้าน ก็เห็นชายคนหนึ่งนั่งหันหลังให้ฉันอยู่ดูท่าทางไม่ใช่คนในเกาะ
“คุณมีอะไรจะถามฉันหรอคะ”
แต่ทำไมเขาดูคุ้นๆจังถ้าไม่ติดตรงแว่นตาดำกันแดดนั้นนะ ฉันคงคิดออก
“คือผมอยากจะเจอเจ้าของร้านนี่หน่อยหน่ะครับ
มีเรื่องต้องจะคุยด้วย” เขายังคงไม่ถอดแว่นออก
“เอ่อ...คือเจ้าของร้านนี้เขาไม่ได้อยู่ที่นี่หรอกค่ะ
ส่วนฉันเองก็เป็นแค่คนที่คอยดูแลร้านนี้รอให้เขากลับมาหน่ะค่ะ”
“แล้วคุณอยากเป็นเจ้าของร้านนี้ไหมล่ะ”
“เอ๊ะ!!! นายเป็นใครกันแน่” เขาถอดแว่นตาออกจึงทำให้ฉันมองคนที่อยู่ตรงหน้าของฉันได้ชัดเจนขึ้น
“นาย
ชี เปลือย ” ฉันตกใจมากที่ได้เห็นคนที่ฉันคิดถึงมากมายืนอยู่ตรงหน้า
ฉันโผลเข้ากอดเขาทันที (ขอหน่อยเถอะ ก็คนมันคิดถึง )
“นี่
นายกลับมาหาฉันแล้วใช่ไหม
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันไม่ได้บอกนายนายก็ทิ้งฉันไปก่อน
นายทิ้งฉันไม่บอกลาฉันสักคำ ฮือๆๆ ”
โมจินยิงคำถามที่อัดอั้นในใจออกมาพร้อมๆกับน้ำตา
“นี่
ยัยหมามุ่ย เธอรักฉันไหม” เขาจับหน้าฉันเชิดขึ้น
เพาะตอนนี้ฉันมัวมุดกอดเขาอยู่ในซอกรักแร้อย่างเดียวแต่เมื่อได้ยินคำถามนั้นฉันแทบไม่ต้องคิดอะไรเลย
เพราะเวลาที่ผ่านมามันทำให้ฉันรู้หัวใจตัวเองมาตลอด
“ว่าไง”
เขาท้วงคำตอบเพราะเห็นฉันนิ่งไป
“คือ...ฉัน
คือ... ฉันรักนาย” เมื่อได้ยินคำตอบของโมจินแทยองก็ยิ้มแก้มปริ
แทยองโน้มใบหน้าของเขาลงมาที่ข้างหูโมจินแล้วกระซิบถามเธอไปว่า
“แต่งงานกันไหมยัยหมามุ่ย”
“โอ้
มาย ก๊อด ” ตะเถนนี่เขานี่เขาขอฉันแต่งงานหรอ ฉันหูไม่ฝาดไปใช่ไหม
“นี่
จะตอบได้หรือยัง เดี๋ยวก็เปลี่ยนใจหรอก”
“นายกล้าเปลี่ยนใจหรอ”
ฉันหันไปมองเขาด้วยสายตาจิกกัด แบบว่า
ถ้านายกล้าเปลี่ยนใจฉันจะทุบหัวนายแล้วลากนายไปปู้ยี่ปู้ยำซะ นายคือของช้านนนนนน 55555++
“ใครจะไปกล้าหล่ะ
ฉันรักใครแล้วรักจริง แบบนี้รึป่าวนะที่เรียกว่า รักจริงหวังแต่ง”
*****
The End*****
ผลงานอื่นๆ ของ gibzy1998 ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ gibzy1998
ความคิดเห็น