Love Story

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ฉันจะพยายามทำให้นายเปลี่ยนตัวเอง...

                   
                           เขาเป็นถึงประธาน
                                   เเต่...
                                     เธอเป็นเเค่นักเรียนธรรมดา
    

เนื้อเรื่อง

ผึ้งเข้าเรียนม.1ที่โรงเรียนที่โรงเรียน Mew wall ก็ก่อเรื่องซะแล้วเพราะความซุ่มซ่ามดันไปถือแก้วน้ำหกใส่กระโปรงตัวเองและซุ่มซ่ามล้มใส่ครู
จากนั้นเธอก็ถูกพาไปห้องพักครูเเต่ก็มีชายรูปหล่อคนหนึ่งซึ่งเป็นประธานนักเรียนเดินมาบอกว่าที่ล้มใส่ครูเพราะเธอไปสดุดเท้าของผม(ประธานโกหกอะ อิอิ)
เธอดีใจมากที่ประธานคนนั้นมาช่วยเธอไว้"เหรองั้นครูจะไม่ทำโทษเธอก็แล้วกัน"เสียงของครูพูดแและหลังจากนั้นประธานก็ได้เดินมาใกล้เธอแล้วประธานก็ได้พูดว่า
"ระวังตัวหน่อยสิครับ -0-" เเล้วเขาก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ๆเเล้วเขาก็บอกว่า"ฉันจำเธอได้เเล้วเธอเป็นเพื่อนฉันตอนอนุบาลใช่ไหม?"
หะ หา เฮ้ย!!! นายทำไมมาอยู่นี่ได้และทำไม..... เสียงของเด็กสาวเงียบไป.. " ทำไมอะไรล่ะพูดมาสิ" เสียงของชายหนุ่มพูด "ก็ทำไมนายจำฉันได้ล่ะก็เมื่อก่อนฉันยังแกล้งนายอยู่เลย"เสียงเด็กสาวถาม"เธอชื่อน้ำผึ้ง อย่าบอกนะว่าเธอจำฉันไม่ได้" "จำได้สิ!!!!!!!นายชื่อเออ.....
เสียงของเด็กสาวเงียบไป"จำไม่ได้ก็บอกมาเหอะ ยัยบ๊องส์"
"ฉันชื่อ คาซิล คราวนี้จำได้ยัง" เสียงของชายหนุ่มพูด
"เออ...อ๋อจำได้เเล้ว" เเกล้งจำได้ไปก่อนละกันT^T
กิ๊ง ก่อง กิ๊ง ก่อง 
" งั้นฉันไปเรียนก่อนนะไว้เจอกัน" เสียงชายหนุ่มพูดบอกหญิงสาว"
เฮ้ยๆๆๆๆฉันก็ต้องไปเรียนนี่ เเล้วคาซิลจะบายฉันทำม๊ายยยยยย อยู่ห้องเดียวกันเเท้ๆ-0- พอเลิกเรียนฉันก็ไปนั่งคิดนั่งนึกว่าเขาเป็นเพื่อนฉันตอนอนุบาลจริงๆเหรอ อืม.....ฉันเหลือบไปเห็นรูปโดยบังเอิญ...เฮ้ยนั้นฉันนี้ดึงเเขนใครอยู่นะ
เฮ้ย! นะ นี่มันนายคาซิลนี่นาอ่ะนึกออกแล้วเมื่อก่อนเราไม่ได้เรียกว่าคาซิลนี่น่ะแต่เราเรียกเขาว่า แนบนิ่ง เพราะเขานิ่งมากเหมือนคนไม่มีวิญญาณ ทำไมเปลี่ยนไปเยอะเลยละเนี้ย อีกด้านหนึ่ง คาซิลกำลังคิด เราเปลี่ยนตัวเองทุกอย่างเพื่อนให้เธอมารักฉัน ยอมเป็นคนไม่นิ่งเงียบ ยอมเป็นคนสนุก เเต่ทำไมเธอถึง......ไหนเธอบอกเเล้วไงว่าถ้าเราเปลี่ยนตัวเองได้จะมาบอกรักเราลืมไปเเล้วหรือ...?
เช้าวันต่อมา คาซิลก็รีบวิ่งไปทักน้ำผึ้งว่า"สวัสดีน้ำผึ้ง เราเดินไปห้องเรียนพร้อมกันไหม?"คาซิลถามน้ำผึ้ง"อ๊ะ!!นายนี่เองนายแนบนิ่งเอ้ย!! คาซิล "เสียงของน้ำผึ้งตอบ"เธอจำชั้นได้แล้วสินะน้ำผึ้ง"
ใช่ฉันจำได้เเม่นยำเลยเเหละ นายไร้วิญญาณเอ๊ย นายคาซิล "เเล้วเธอยังจำสัญญาของเธอได้อยู่ไหม ที่เธอบอกว่า..." คาซิลหยุดพูด "สัญญาอะไรหรือ" ความจริงพอฉันจำเขาได้ฉันก็จำสัญญาได้ด้วยอะ ที่ว่า หากเขาเปลี่ยนตนเองฉันจะรักเขา-///-
*เเม่นยำ -////-
(คิดในใจ)เธอยังจำได้สินะ >////< ในตอนนั้นหน้าของคาซิลแดงมากเพราะความเขิน น้ำผึ้งเห็นคาซิลหน้าแดงจึงเอามือไปแตะที่หน้าผากของคาซิลแล้วพูดว่า
?"นายเป็นไข่หรือหน้าเเดงเชียว^^" รึฉันทำอะไรผิดหน้าแดงกว่าเก่าอีกT_T
?555+ฉันล้อเล่นน่า อย่าคิดมานะเสียงของเด็กสาวพูดและทันใดนั้นอยู่ดีๆก็มีหญิงสาวคนหนึ่งวิ้งเค้ามาหาคาซิลแล้วผลักน้ำผึ้งกระเด็นออกเลยทีเดียวหญิงสาวที่วิ่งมานั้นเป็นเพื่อนร่วมห้องนั่นเองเธอชื่อแพมพาย แพมพายได้พูดกับน้ำผึ้งว่า
"นี่ยัยหล่อนอย่ามาเเตะต้องตัวเเฟนฉันนะ" เดี๋ยวก็โดนปัดกระเด็นเหรอกยัย หน้าองุ่นเน่าเอ๊ย -..-
"นี่!! ยัยแรงช้างเธอมาผลักฉันทำเพื่อไรยะ! -*-" น้ำผึ้งเดินมาหาแพมพายอย่างเอาเรื่อง
"ทำไมนี่เเฟนฉันเธอจะทำอะไรได้ ใช่ไม๊คะคาซิลที่รัก>,<"ต๊ายละเรียกที่รักด้วยสัญญาที่ฉันเคยให้ไว้มันไม่สำคัญเลยใช่ใหม!!!!
"..." น้ำผึ้งไม่มีอะไรจะเถียง
ฮึ!! อ้อเหรอนี่แฟนนายหรอคาซิลขอให้โชคดีนะ!!! และฉันก็ได้เดินออกห่างนายคาซิลให้เร็วที่สุดปล่อยให้นายคาซิลทำหน้าเหวออยู่ด้านหลัง
"ด..เดี๋ยวน้ำผึ้ง" ฮึ ฉันไม่หยุดเหรอกน่านายคิดว่าที่ฉันไปรื้อฟื้นความทรงจำอันเลวร้ายนี่เพราะใครกันละ -*-
คาซิลที่รักขา~ ยายแพมพายเกาะแขนคาซิลอย่างแน่น "เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!!"คาซิลตวาดยัยแพมพาย
เเพมพายสดุ้งเเล้วทำหน้าอึ้งพูดอะไรไม่ออก "ต...เเต่คาชิลเธอสัญญาเเล้วนะว่าเธอจะไม่ทิ้งฉัน นายเคยจูบฉันเเล้วด้วยจำไม่ได้หรือ"เเพมพายพูด
ฉันเคยบอกว่าเคยจูบเธอเมื่อไรกันล่ะแพมพาย!! คาซิลถึงกับโมโห
"ตอนนั้นมั้ง~"แพมพายทำท่านึก
ตอนไหนอ่ะ !!!???
ฉันไม่รู้ ok ไม๊คาชิลเเต่ฉันชอบนายนะ-///-"เเพมพายพูด เเต่ความรักขึ้นอยู่กับคน2คนนี่"ฉันไม่ได้รักเธอนะ!!"คาชิลโมโหกว่าเก่า

ณ บ้านของน้ำผึ้ง ... โอ๊ยแล้วทำไมฉันต้องกังวลเรื่องของนายคาซิลด้วยเนี่ย!!!! นิ่ง น่องๆ~ (คิดว่าเป็นเสียงออดหน้าบ้านนะ)ใครเนี่ยมาเรียกแต่พอฉันชโงกหน้าไปดูที่หน้าต่างก็เห็นยัยแพมพายกำลังยืนกอดอกฉันรีบวิ่งลงจากบันไดไปเปิดประตูทันทีแต้พอเปิดประตูออกมายัยแพมพายก็ด่าฉัน"นี่เธอ %#*^$*^$%#$% และยัยแพมพายยัง ตบหน้าฉัน คาซิลขับรถผ่านบ้านฉันเห็นเเพมพายเลยจอดรถเเล้วรีบวิ่งมาหยุดเเพมพายไว้

 
To Be Continue......