คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7-เพื่อนเก่าคู่กัด
สถานที่ : ผับหรูย่านใจกลางเมือง
ณ ผับหรูใจกลางเมืองในย่านหมู่เศรษฐีคนร่ำรวย เป็นสถานที่เริงรมย์ที่ผู้คนต่างก็ให้ความสนใจในตอนนี้ ถึงจะเป็นเวลาดึกแต่แสง สี เสียง ที่ชวนให้ใครหลายๆคนหลงใหลกลับเป็นเหมือนเวลาตอนกลางวันสำหรับเหล่านักเที่ยวกลางคืน เอี๊ยดดดด เสียงรถ Lamborghini สีขาวสุดหรูเข้ามาจอดที่ด้านหน้าของผับบอดี้การ์ดรูปร่างสูงใหญ่ใส่สูทชุดสีดำประจำผับ ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูให้ เพราะรู้ว่าเป็นแขกที่มางานปาร์ตี้ในวันนี้
“เชิญด้านในครับคุณผู้ชาย” เสียงทุ้มต่ำของบอร์ดี้การ์ดร่างใหญ่พูดต้อนรับชายทั้งสองทั้งอยู่บนรถ
“อืมม”ร่างใหญ่ตอบกลับ
“นายพาผมมาที่นี้ทำไม??”
“ก็มาทำธุระนะสิ
“ธุระ???”
“เอาเถอะน่าา” มือใหญ่จับมือเล็กลากพาเดินเข้างานโดยร่างเล็กพยายามขัดขืนแต่ไม่สำเร็จ
ภายในผับถูกตกแต่งโดยโคมไฟคริสตัลอลังการที่ถูกแขวนสวยเด่นอยู่กลางผับเสียงไฟระยิบระยับสวยงามถูกจัดให้เข้ากับบรรยากาศภายในได้อย่างเข้ากันดีโซฟาสีขาวนวลเรียงรายเต็มไปด้วยเหล่าบรรดาแขกผู้ถูกรับเชิญมางานปาร์ตี้
ร่างเล็กพยายามให้ตัวเองหลุดจากการพรรณนาแต่ร่างใหญ่กลับหันมาแล้วดึงมือเล็กไม่ให้ขัดขืน ร่างเล็กถูกเหวี่ยงไปตามแรงเซเข้าไปปะทะกับอกแกร่ง ร่างใหญ่ค่อยก้มหน้ามากระซิบข้างหูเล็ก
“อย่าดื้อสิ แถวนี้คนเยอะเดี๋ยวก็ได้หลงกันพอดีหรอก”
“แล้วนายจะพาผมมาที่นี่ทำไมม!!!”
“ก็...” ร่างใหญ่ยังไม่ทันได้พูดแต่กลับมีเสียงคุ้นๆของคนบางคนพูดแทรกขึ้นมา
“อ้าวววว ไหนดูสิใครมา” เสียงที่เขาคุ้นเคยของเพื่อนเก่าได้ทักขั้นจังหวะเสียก่อน
ร่างใหญ่หันไปตามเสียงต้องผงะตกใจกับคนตรงหน้าที่มีผมสีบลอนเทานัยส์ตาคมกริบจมูกเป็นสันปากเรียวบางสีอมชมพูอ่อนในสูทสีเทาดำที่กำลังส่งยิ้มทักทาย
“วันเกิดเพื่อนทั้งทีก็ต้องมาอวยพรซะหน่อยนะสิ” ร่างใหญ่ยกยิ้มกวนกลับ
“นายยังเหมือนเดิมเลยนะจี”
“นายก็ยังไม่ต่างจากเดิมเลยนะ จางฮยอนซึง”
สายตาคมกริบก็ต้องไปพบกับชายหน้าตาน่ารักสีผมสีน้ำตาลอ่อน
“นั้นใครนะ วันนี้พาแฟนมาด้วยหรอ”
“หือ แฟน?” ทั้งสองคนตรงหน้าถึงกลับงุนงง
ทั้งสองคนต่างส่ายหัวปฏิเสธหัวชนฝา “ไม่มีทาง” ร่างเล็กตอบ
“ไม่มีวันนั้นเหมือนกันแหละ” ร่างใหญ่ย้ำ
เจ้าของวันเกิดยิ้มบางๆก่อนจะจากไปพร้อมทิ้งประโยคสุดท้ายไว้ว่า “ขอให้สนุกกับงานวันนี้น้ะ” ภายนอกก็เหมือนจะเป็นประโยคปกติแต่สำหรับร่างใหญ่เขารู้ดีว่ามันกำลังจะมีบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้น
เพลงในผับเสียงดังกังวานสนุกสนาน แต่ทั้งสองไม่มีอารมณ์ที่จะสนุกสนานไปกับมัน
สักครู่หนึ่งเสียงเพลงในผับก็เริ่มหรี่เบาลง มีเสียงเจ้าของวันเกิดพูดออกไมค์
“วันนี้...ขอบคุณทุกๆคนที่มาร่วมงานเกิดผมนะครับ ผมมีเกมสนุกๆเล่นง่ายๆให้ทุกคนได้มาเล่นกัน
ฮยอนซึงย่างก้าวไปหาจียง พลางเอ่ยชวน “นายก็มาเล่นด้วยกันสิ” คำพูดของฮยอนซึงเหมือนคำท้าสำหรับจียง
ฮยอนซึงเอ่อต่อ... “เอ่อใช่...เชิญคุณผู้ชายตัวเล็กคนนั้นด้วยนะครับ”
ชายร่างเล็กสะดุ้งนิดๆ ในใจคิดโมโหแทนจียง คำพูดยียวนกวนประสาทนั้นจียงทนมันได้ยังไง ขณะที่ในหัวคิดโมโหอยู่ ร่างใหญ่ก็พูดขึ้น “ได้...เราจะเล่น”
ร่างเล็กเบิกตากว้างตกใจกับคำพูดว่า “เรา”
“นี่นายรวมฉันอยู่ในคำว่าเราด้วยหรอ?”
“และนายมากับฉันสองคน ฉันจะหมายถึงใครละ?”
จียงยกยิ้มกวนประสาทให้เซฮุนหัวเสียเล่น
“แต่ผม...คออ่อนน้ะ มันจะทำให้นายแพ้เกมนี้นะ
“หึ...ฉันไม่เชื่อหรอก นายแค่โกหกมากกว่ามั้งงง”
“ก็ตามใจนายละกัน...”
ความคิดเห็น