คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : i smell your lust
อง ซองอูเป็นนักเขียน
และเขาเป็นพวกคลั่งไคล้น้ำหอม เขามักชอบใช้น้ำหอมกลิ่นซับซ้อน
กลิ่นของเขามักจะนำโด่งด้วย แบรนด์ Burberry มันให้กลิ่นอบอุ่น
น่าสวมกอดตลอดเวลา นึกแล้วตลกชะมัด ตามโฆษณาเขาก็ว่าอย่างนั้น แต่ชีวิตจริงน่ะ นักเขียนหนุ่มโสดอย่างเขาได้แต่กอดตัวเอง
บนเตียงนอนเย็นๆ จะหาว่าโฆษณาเกินจริงก็ไม่ได้
เพราะเขาค่อนข้างจะเก็บตัวและขอบเขตที่ชัดเจนสำหรับสาวๆ
วันว่างเขามักออกไปเดินเล่นสวนสาธารณะบ้าง
สังเกตผู้คนไปเรื่อยเปื่อยเผื่อจะสะดุดอะไรสักอย่างแล้วกลับมาจรดดินสอลงสมุด
วันบางวันเขาก็สะดุดแรงอย่างที่ไม่เคยสะดุดมาก่อน
ติ้ง
ลิฟท์เลื่อนออกและปิดลงพร้อมกับกลิ่นลาเวนเดอร์และมินต์
หอมสดชื่นกำลังดี
ให้ตายเถอะ ปี2018
ยังมีคนใช้กลิ่นน้ำหอมโหล ๆ แบบนี้อยู่อีกหรอ
ซองอูซุกมือเข้าไปในประเป๋าเสื้อโค้ทแล้วเหลือบมองคนข้างๆ เขาจำได้แล้ว
มันคือ
Prada Luna Rossa ชนิดSkin Scent แบบที่ต้องขยับตัวนิดๆหน่อยๆถึงจะได้กลิ่น
เหมาะกับพวกอยู่ไม่นิ่งบ้าพลัง ซึ่งไม่ใช่เขา
นักเขียน หนุ่มน้ำหอมprada และ
ลิฟท์อีก 9 ชั้น
คะเนอายุแล้วน่าจะอ่อนกว่าเขาสักห้าหกปี
แถมยังมีกลิ่นไม่ค่อยซ้ำใครอีกด้วย ซองอูเผลอพักสายตาไว้ที่พวงแก้มขาวผ่องนานเกินไป
เมื่อเจ้าของหันมาจึงได้แต่เบิกตากว้างแล้วกระแอมก่อนจะเบือนหน้ากลับไปจ้องผนังลิฟต์
“คุณอง คุณอง ซองอูใช่มั้ยครับเนี่ย ว้าวผมมีหนังสือของคุณทุกเล่มเลย!” เสียงหวานแอบสากนิดๆ หนุ่มpradaโค้งทักทายเขาเป็นอันดับแรก ยื่นมือออกมาด้วยความตื่นเต้นอย่างออกนอกหน้า พร้อมส่งยิ้มกว้างมาให้ Skin Scent เริ่มทำงานอีกครั้งจากการขยับผิวกาย กลิ่นเมื่อครู่จึงค่อยแปรเปลี่ยนเป็นกลิ่นหอมนุ่ม ไม่หวานมากนัก
กลิ่นหวานนวลของเด็กหนุ่มหอมฟรุ้งไปทั่วห้องโดยสาร
“ผมอ่าน ทางเดินบนกาแล็กซี่ของคุณจบแล้วนะครับ
สนุกมากเลยล่ะครับ แต่แอบงงนิดหน่อยกับตอนจบ
หนุ่มpradaพูดเร็วปรือ
พูดพลางยิ้มพลางจนตาหยี
หางตาตกๆนั่นเหมือนลูกหมามากซะจนอดคิดไม่ได้ว่าภายใต้สกินนี่ยีนส์ที่ขาดจนถึง...ขาอ่อน
เห็นความขาวผ่องอวดสายตาจะมีหางของลูกหมาซ่อนไว้อยู่หรือเปล่านะ-- ซองอูกระแอมแล้วดึงสายตากลับมาที่ริมฝีปากของหนุ่มprada
อย่างอ้อยอิ่ง
“เธอไม่ใช่คนแรกที่บอกกับฉันแบบนี้หรอกนะ”
รอยยิ้มถูกจุดขึ้นที่มุมปาก
“นั่นสิครับ ผมไปตั้งกระทู้ถาม ใครๆก็พูดเป็นเสียงเดียวกัน ตอนจบเหมือนจะจงใจจบให้งงมากกว่าซ่อนอะไรไว้ แต่ผมน่ะตอบกลับไปว่า เชื่อมือคุณอง ซองอูสิ มันต้องมีความหมายอะไรบางอย่าง”
พูดจบก็หัวเราะ
เขาดูจะจัดการกับความตื่นเต้นดีทีเดียว
ซองอูพยายามซ่อนใบหน้าเอ็นดูเด็กหนุ่มไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย หนุ่มpradaกลับแปลความหมายไปในทางตรงกันข้ามว่า
เขากำลังล้ำเส้น เห็นดังนั้นจึงขยับกระเป๋าเป้ เตรียมตัวออกจากลิฟท์
ความเงียบเริ่มทำงานสักพัก ตัวเลขเปลี่ยนเป็นชั้นที่กลิ่นหอมหวานกำลังจะลอยล่องจากไป
ความรู้สึกบางอย่างท่วมท้นขึ้นมาในใจ อง ซองอูกำลังรู้สึกเสียดาย
ปากไวเท่าความคิด
“Giorgio Armani Attitude”
หวานซาบซ่าน
ปลายกลิ่นเย้ายวน
“ครับ?” หนุ่มpradaชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวออกไปจากลิฟท์ หันกลับมามองซองอูด้วยสีหน้างุนงง
“น้ำหอมน่ะ”
“อ้อ ครับ”
“น่าจะเหมาะกับนายนะ”
“จริงไหมครับเนี่ย” หนุ่มprada ยิ้มกว้างจนในที่สุดก็หลุดหัวเราะ ตลกดี เพราะไม่ได้มีแค่เขาที่ได้กลิ่น
พวกเขาได้กลิ่นกันและกัน
กลิ่นขององ ซองอู มาจากburberry กลิ่นนุ่ม
สุภาพ สุขุม ไม่หอมฟุ้ง ชวนให้กอดเอวแล้วซบสูดกลิ่น
“ขอบคุณที่แนะนำนะครับ”
ติ้ง
อง ซองอูกอดอกหลับตาลง พิงตัวเข้ากับผนังลิฟท์
เมื่อปิดประสาทสัมผัสไปหนึ่งอีกหนึ่งจะทำงานได้ดีขึ้นกลิ่นหวานชื่น
นุ่มนวลเข้ากันได้ดีกับความหอมหวาน อบอุ่นของเขา
สองกลิ่นลอยวนปะปนกันในอากาศ
ใบหน้าหวานของหนุ่มpradaลอยเด่นกระจ่างชัดอยู่ในห้วงความคิด
TBC
#grxfiction on twitter
เจอกันใหม่เร็วๆนี้ค่าา ><
ความคิดเห็น