The Reaper : Lucifer รักหลอกๆแต่อยากบอกว่ารัก

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 พบเจอ

กลุ่มThe Reaperของพวกเรานั้นไม่ใช่เรื่องยากในการตามหาเพราะพวกผู้หญิงจะห่มตัวด้วยผ้าสีดำ ส่วนผู้ชายก็จะมีสัญลักษณ์รูปหัวกะโหลกบนสิ่งของ ทำให้พวกเราดูโดดเด่นกลางฝูงชน(แต่เรื่องผ้าดำก็ไม่ใส่ตลอดหรอก)แต่ในกรณีของผมนอกจากจะใส่หน้ากากหัวกะโหลกแล้วผมยังใช้ผ้าดำห่มตัวเสียมิดชิดจนเป็นชุดคลุมเพราะผมแพ้แสงแดด
ตอนนี้ก็เป็นเวลาพักเที่ยงแล้วผมจึงแต่งตัวให้เรียบร้อยหยิบชุดคลุมมาสวมแล้วลงไปเตรียมทานข้าว...
แต่ในระหว่างที่ผมกำลังเดินตัดสนามบาสของมหาลัยผมก็โดนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งชนอย่างแรงจนหน้ากาก(ซึ่งผมใส่หลวมๆไว้)กับชุดคลุมผมหลุด...
เธอมองผมแบบตกใจเล็กน้อยก่อนจะว่าผมเสียงดัง
จินนี่:นี่นาย!เดินระวังหน่อยสิ!
ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆยัยนี่เป็นคนชนผมแท้ๆแต่มาว่าผมซะงั้น
บอส:เธอนั่นแหละที่ไม่มองทาง
จินนี่:นายยังจะเถียงอีกหรอ!
ผมเริ่มโมโหแล้วสิ ยัยนี่เป็นบ้าอะไรเนี่ย ว่าอย่างเดียวไม่ฟังกันเลย ผมจึงเริ่มขึ้นเสียงบ้าง
บอส:จะพูดอะไรก็ระวังหน่อยนะ!เพราะฉันสามารถ...อ้ากกกก!!!
ด้วยความโมโหผมจึงลืมไปว่า...ผมแพ้แสงแดด!ตอนนี้แค่การยืนคุยกับยัยนี่ผมก็เหงื่อออกจนชื้นไปทั้งตัว แล้วยังปวดหัวอีกแถมแทบจะไม่มีแรงยืนเลย (ผิวเริ่มไหม้แล้ววววว!!! O0O)
บอส:อ้ากก!!!โอ้ย!!!
ผมทรุดลงคุกเข่าต่อหน้าเธอ มือกุมหัวใจไว้
จินนี่:นาย!เป็นอะไรไปน่ะ!?
แล้วค็อกเทลกับเฮสต์ก็วิ่งมาหาผม
เฮสต์:ไอบอส!
ค็อกเทล:รีบคลุมแม้งกลับเหมือนเดิมแล้วพามันกลับชั้น5เถอะ!
แล้วเฮสต์กับค็อกเทลก็จัดการเรื่องชุดคลุมแล้วประคองผมขึ้นไปทันที
จินนี่:พวกนั้นนี่เป็นอะไรนะ...