[SF SJ&SNSD] Special Seoul Song - Seohyun & Kyuhyun

ข้อมูลเบื้องต้น

 Ummmm....เนื้อหาเรื่องก็ไม่มีอะไรมากมายนะจ๊ะ ก็ตาม MV Seoul Song นั่นแหละ (ใครเค้าจ้างให้มาโปรโมตเพลงนี้เนี่ย -_-^^)
ส่วนใครที่ยังไม่ได้ดูก็รีบหาดูกันนะจ้ะ เพราะว่าทั้งสาวๆ+หนุ่มๆ ต่างก็แสดงฝีมือออกมาได้อย่างน่ารักน่าเอ็นดูจิงๆ ไม่เชื่อไปลองดูได้น่ะ

ตอนที่เอามาแต่งเป็นตอนคู่ของ ซอฮยอนและคยูฮยอน เห็นว่าน่ารักและเหมาะสมกันยิ่งแท้แบบว่าอยากมีอย่างเค้าบ้างอ่ะ ++
ขออย่างเดียวถ้าอ่านแล้วไม่ชอบก็โปรดอย่าแอนตี้เด็ดขาด แค่เอามาลงเล่นๆเท่านั้น โพสข้อความไว้ก็ได้ค่ะ จะได้นำไปปรับปรุง...

หวังว่าที่แต่งมาเนี่ย จะเป็นที่ถูกใจกันนะค่ะ....บ๊ายบาย ราตรีสาหวัดครับ!!

เนื้อเรื่อง

“ซอฮยอน วันนี้วันหยุดนะลูก” เสียงของแม่เอ่ยอย่างเหนื่อยใจเมื่อเห็นฉันกำลังสวมรองเท้าเตรียมจะออกจากบ้านเพื่อไปทำงานพิเศษ

“หนูทราบค่ะ แต่วันนี้เป็นคริสต์มาสอีฟนี่คะ” ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานหยด ก่อนที่ผู้เป็นแม่จะพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วปล่อยให้ฉันออกมาทำงาน ฉันขึ้นรถโดยสารที่จอดรออยู่ ก่อนจะพาตัวเองไปนั่งที่นั่งแถวท้ายสุด ซึ่งมีคนนั่งอยู่เพียงคนเดียว ฉันเลยเลือกที่นั่งห่างจากเขา 2 ที่ และระหว่างที่นั่งรถฉันก็ถือเอามือถือ Chocolate Love ที่เพิ่งถอยมาหมาดๆมานั่งเปิดเพลงฟัง โดยไม่รู้เลยว่าถูกจ้องมองจากชายหนุ่มคนข้างๆที่แกล้งนั่งหลับ

ใบหน้าเรียวรูปไข่กับผมสีดำสนิทที่ยาวตรงถึงกลางหลัง ริมฝีปากบางได้รูป นัยน์ตาเรียวเล็กๆนั่นอีก รวมๆแล้วถือว่าเป็นเด็กสาวที่น่ารักคนนึงเลยล่ะ ชายหนุ่มที่กำลังแกล้งหลับนั่งคิดอยู่ภายในใจ และไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองน่ะ ตกหลุมรักเธอคนนี้ตั้งแต่แรกพบแล้ว!

เมื่อรถมาถึงที่หมายก็จอดให้ผู้โดยสารลง และหนึ่งในนั้นก็คือ เธอคนนี้ด้วย ‘ซอ จูฮยอน’

“อ้าว มาแล้วหรอจ้ะ ซอฮยอน ตรงเวลาเหมือนเดิมเลยนะ ^^”

“ขอบคุณค่ะ แล้ววันนี้มีอะไรให้ซอทำบ้างค่ะ” ฉันถามพี่สาวที่เป็นผู้จัดการตรงหน้า เธอตอบด้วยรอยยิ้มที่สดใสว่า

“วันนี้เราจะไปแจกลูกโป่งกันจ้ะ”

ชายหนุ่มร่างสูง ใบหน้าหวานแต่ก็ดูสุขุมและน่ารักไปอีกแบบกับผมสีน้ำตาลทรงซอยรากไทรระต้นคอ นัยน์ตาสีดำสนิท และรอยยิ้มที่ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็ยังสดใสเสมอ

“อ้าว คยูฮยอน” ชายวัยกลางคนทักกับชายหนุ่มที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องเมื่อกี้นี้ โจ คยูฮยอนโค้งศรีษะเพื่อทำความเคารพ เรียกรอยยิ้มจากชายกลางคนได้อย่างดี

“สวัสดีครับอาจารย์” เขาทักเสียงสดใสพร้อมกับรอยยิ้มที่นุ่มละไม แต่เขาก็สังเกตได้ว่าวันนี้อาจารย์ของเขากำลังจะออกไปข้างนอก

“วันนี้อาจารย์จะไปไหนหรอครับ” ผู้เป็นอาจารย์เงยหน้าจากการเตรียมของก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสนุกสนานว่า

“ไปวาดรูปน่ะ เธอจะไปด้วยกันมั้ยล่ะ”

สถานที่ที่เธอมาแจกลูกโป่งวันนี้ก็คือ ถนนริมแม่น้ำ แล้ววันนี้เธอยังต้องใส่ชุดมาสคอร์ตเป็นเด็กผู้หญิงหัวโต มีผมหน้าม้าแล้วผมถูกรวบเป็นเกละสองข้าง ชุดสีขาวแล้วก็มีผ้ากันเปื้อนลายน่ารักสีชมพูผูกไว้กับตัว ดูรวมๆแล้วเหมือนเด็กผู้หญิงน่ารักคนนึงเลย ร่างเล็กแจกลูกโป่งให้กับเด็กๆที่มาเดินเล่นกับผู้ปกครองและครอบครัว บางคนเป็นคู้รักกันก็เข้ามาขอลูกโป่งรูปหัวใจสีเหลืองไปให้แฟนตัวเอง ระหว่างที่แจกไปนั้นเธอไม่รู้ตัวเลยว่าถูกให้เป็นแบบให้กับชายหนุ่มคนหนึ่งวาดภาพ คยูฮยอนมองภาพสเก็ตที่เพิ่งเสร็จเมื่อกี้ด้วยรอยยิ้มแลเอ็นดู ก่อนที่เค้าจะม้วนภาพนั้นแล้วใส่ลงในกระเป๋าที่ติดตัวมาด้วย

“เป็นไงบ้างล่ะ ได้มาวาดภาพที่นี่น่ะ” ผู้เป็นอาจารย์ถามศิษย์ที่กำลังมองผู้คนรอบตัวที่กำลังเดินไปมาอย่างสบายๆ เขาหันมายิ้มให้กับชายวัยกลางคนก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า

“ขอบคุณครับที่พาผมมาด้วย ไม่งั้นคงไม่ได้เห็นอะไรดีๆอย่างนี้”

“เอาล่ะ ฉันว่าถึงเวลาที่ต้องกลับแล้ว เดี๋ยวคนที่บ้านเค้าจะบ่นเอาว่าไม่มีเวลาให้อ่ะน่ะ โฮะๆ ^O^” ผู้เป็นอาจารย์ลุกขึ้นยืนแล้วบิดตัวไปมาก่อนจะเดินจากไปโดยปล่อยให้ชายหนุ่มยืนชมบรรยากาศอยู่เพียงผู้เดียว

“เฮ้อ...ในที่สุดก็ได้พักสักที” ซอฮยอนกล่าวกับตัวเองในขณะที่นั่งพักอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่งที่เรียงตัวเป็นวงกลมอยู่กลางสวนสาธารณะแห่งนี้เธอถอดหัวมาสคอร์ตออก ผมสีดำสนิทยาวถึงกลางหลังถูกปล่อยเพื่อระบายความร้อยที่สั่งสมมานาน แต่ถึงกระนั้นก็ยังติดอยู่ในความทรงจำของคนที่เพิ่งเดินเข้ามาเห็นภาพเมื่อกี้นี้ คยูฮยอนลอบมองหญิงสาวที่นั่งอยู่อย่างเหม่อลอย พลันรอยยิ้มก็ผุดขึ้นมาที่มุมปากของชายหนุ่ม ร่างสูงสาวเท้าเข้าไปหาร่างบางที่นั่งอยู่ก่อนหน้านี้ ซอฮยอนหันไปมองผู้ที่เพิ่งเดินเข้ามาหาเธอ ใบหน้าที่คุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนในทันใดนั้นร่างบางก็นึกออก

ผู้ชายคนที่นั่งหลับบนรถโดยสารนี่!

                โดยแบพลันร่างกายก็ไวเท่าความคิด ร่างบางคว้าหัวมาสคอร์ตที่วางอยู่บนพื้นมาสวมหัวอย่างรวดเร็ว แต่ด้วยความรวดเร้วนั้นทำให้ใส่ผิดกลายเป็นข้างหลังมาอยู่ข้างหข้า ข้างหน้าไปอยู่ข้างหลัง และด้วยความมองไม่เห็นนั้น ทำให้เธอเดินเตะรูปวาดที่ตั้งพิงเรียงรายไว้กับเก้าอี้ล้มระเนระนาด ก่อนที่เธอจะวิ่งหนีไป

“เฮ้!! เดี๋ยวก่อนเธอจะ....” โจ คยูฮยอนมองร่างบางที่หายลับตาไปกับผู้คนมากมายบนท้องถนน พลันรอยยิ้มก็ผุดขึ้นที่มุมปากอีกครั้งเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอเธอคนนั้นอีก

“แฮ่ก ๆ ๆ” ซอฮยอนยืนหอบอยู่ข้างทางหลังจากที่วิ่งหนีมาได้สักพัก และเมื่อหันกลับไปดูก็พบว่าเขาคนนั้นไม่ได้ตามมาแล้ว เธอจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย” ร่างบางเอ่ยกับตัวเองเบาๆโดยไม่รู้ว่าสาเหตุใดเธอถึงต้องวิ่งหนีเขามาด้วยล่ะเนี่ย พลันความคืด ภาพของชายหนุ่มเมื่อกี้นี่ก็ผุดขึ้นมาในสมองของเธอทันที ร่างบางสะบัดหัวเพื่อไล่ภาพนั้นออกไป ก่อนเสียงหนึ่งจะเรียกความสนใจให้กับเธอ

“น้องซอมาอยู่ที่นี่นี่เอง พี่ก็ตามหาอยู่ตั้งนาน” เสียงของพี่สาวผู้เป็นผู้จัดการเอ่ยด้วยท่าทียิ้มแย้มเมื่อเห็นว่าร่างเล็กปลอดภัยดี

“พี่ว่าวันนี้ซอทำงานมาเหนื่อยแล้วล่ะ งั้นไปเปลี่ยนชุดกันเถอะ” เมื่อพี่สาวคนสวยว่ายังไง เธอก็ต้องว่าตามนั้น ร่างเล็กของซอฮยอนเดินตามพี่สาวไปอย่างว่าง่าย

เมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ร่างบางก็ออกมาเพื่อที่จะรับค่าตอบแทนในวันนี้

“นี่จ้ะ สำหรับวันนี้ พี่ต้องขอบคุณซอมากจริงนะ ^^” พี่สาวสุดสวยยื่นซองสีขาวที่ในนั้นบรรจุค่าแรงไว้จำนวนหนึ่งที่เป็นค่าตอบแทนกับการทำงานในวันนี้ของเธอ ซอฮยอนเก็บซองนั้นเข้ากระเป๋าเตรียมตัวที่จะกลับบ้าน แต่แล้วพี่สาวที่เป็นผู้จัดการตรงหน้าก็เอ่ยขึ้นมาว่า

“เอ่อ...ซอจ้ะ”

“มีอะไรงั้นหรอค่ะ ออนนี” ซอฮยอนถามกลับด้วยเสียงสดใส พี่สาวยิ้มรับก่อนจะพูดออกมาว่า

“คืนคริสต์มาสซอว่างรึเปล่า เพราะพี่มีงานหนึ่งจะให้ทำน่ะจ๊ะ”

“ว่างค่ะ ว่าแต่...งานอะไรหรอค่ะ” เธอถามออกไปด้วยความอยากรู้ เพราะไม่ว่างานอะไรที่เธอสามารถทำได้เธอก็จะทำเพื่อนหาเงินมาเลี้ยงครอบครัวอีกทางหนึ่ง

“ก็แจกลูกโป่งเหมือนเดิมล่ะจ๊ะ แต่ทำตอนกลางคืนตรงที่นั่งริมแม่น้ำอีกฝั่งน่ะ เพราะวันนั้นเขาจะจุดพลุกัน พี่เลยกะถือเอาโอกาสนี้เป็นการหารายได้เพิ่มน่ะ ว่าแต่ซอจะไปกับพี่มั้ย”

“ไปค่ะ ^^” เด็กสาวตอบตกลงในทันทีทันใด หลังจากนั้นพี่สาวผู้จัดการก้บอกเวลานัดกับเธอ เมื่อเสร็จเรียบร้อยร่างบางก็เดินหายลับตาไป เหลือเพียงแต่หญิงสาวที่เป็นผู้จัดการของเธอยืนมองตามไปอยู่

“Noona เรียบร้อยดีใช่มั้ย” ร่างสูงที่แอบซ่อนตัวอยู่นั้นเดินออกมาหาร่างบางที่ยืนรออยู่

“อืม ซอเค้าตอบตกลงแล้วล่ะ ต่อไปก็เป็นตาของคยูแล้วน่ะที่จะทำได้มากแค่ไหน” พี่สาวผู้จัดการหันไปตอบกับคยูฮยอน หลังจากที่เขาและเธอทำการตกลงอย่างลับๆขณะที่ซอฮยอนกำลังไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

“เฮ้อ...ค่อยยังชั่ว ตอนนี้ก็รอแค่ให้ถึงคืนพรุ่งนี้ก็เท่านั้น ^^” ร่างสูงบอกกับตัวเองในขณะที่ในสมองกำลังนึกภาพซอฮยอนที่เพิ่งเดินจากไปเมื่อกี้

“นี่คยู พี่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าซอเค้าเป็นผู้หญิงที่บอบบาง ครอบครัวเค้าก็มีปัญหาเรื่องการเงินอยู่ เค้าต้องการคนที่พร้อมที่จะดูแลและอยู่เคียงข้างเค้านะ พี่ก็หวังได้อย่างเดียวว่าคยูจะเป็นผู้ชายที่สามารถดูแลซอได้ พี่ฝากซอด้วยนะคยู” พี่สาวที่ยืนอยู่ข้างกายเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับซอฮยอนที่เขายังไม่รู้ให้ฟัง ร่างสูงแอบลอบยิ้มอยู่ในใจ ก่อนจะเอ่ยปากออกมาว่า

“ผมสัญญาว่าผมจะดูแลซอเป็นอย่างดีและอีกอย่างนะพี่สาว พี่ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินเลย เพราะผมจะจัดการเรื่องพวกนั้นเอง รอแค่อย่างเดียว...รอให้ซอเค้ายอมรับในตัวของผม ^^”

และแล้วคืนวันคริสต์มาสก็มาถึง ซอฮยานในชุดมาสคอร์ตตัวเดิมกำลังเดินแจกลูกโป่งให้กับผู้คนที่นั่งเล่นเพื่อรอดูพลุที่จะจุดในคืนนี้ หลังจากที่ร่างบางแจกลูกโป่งหมดแล้ว เธอก็มายืนชิดกำแพงที่อยู่ตรงบันไดขั้นสูงสุดตรงนั้นมีพื้นที่มากกว่าบริเวณขั้นบันไดอื่นๆที่เรียงตัวลงไปเป็นชั้นๆ ร่างบางถอดหัวมาสคอร์ตออกมองบรรยากาศรอบๆตัว หวังในใจลึกๆว่าจะมีใครสักคน เป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างและไม่ทิ้งเธอไปไหน แต่ร่างบางก็ยิ้มเศ้ราออกมาในทันใดเพราะรู้ดีว่า..โอกาสนั้นไม่มีทางที่จะมาถึงตัวเธอแน่นอน ในขณะที่เธอกำลังมองไปรอบๆตัวอยู่นั้น สายตาเธอก็ไปหยุดตรงกระดานวาดภาพอันหนึ่งที่คนตั้งดูเหมือนจงใจให้เธอเห็น

มันเป็นภาพใบหน้าข้างๆของเธอ ใบหน้าที่กำลังยิ้มอย่างอ่อนโยน ซอฮยอนตัวจริงที่ยืนมองภาพนั้นอยู่ก็เบิกตาขึ้นอย่างตกใจก่อนจะไล่สายตาขึ้นไปพบกับตุ๊กตามาสคอร์ตที่เป็นเด็กผู้ชาย เพียงแต่ศีรษะของตุ๊กตานั้นมันกลับด้านอยู่เหมือนกับคนใส่จงใจอย่างงั้นแหละ ทันใดนั้นตุ๊กตาก็หันหลังมาให้เธอ ใบหน้าที่แท้จริงของตุ๊กตาปรากฏสู่สายตา ส่วนตรงกลางหลังนั้นเป็นลูกโป่งรูปหัวใจสีแดงขนาดใหญ่ติดไว้อยู่ ไม่นานร่างนั้นก็ยกมือขึ้นเหนือหัวเหมือนกำลังดีใจกับอะไรสักอย่าง ทำเอาซอฮยอนที่ยืนมองอยู่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปกับการกระทำดังกล่าว

เหมือนทุกอย่างเป็นใจคนที่สวมชึดมาสคอร์ตก็ถอดหัวตุ๊กตาออกเผยให้เห็นถึงใบหน้าที่แท้จริงของผู้สวมใส่ โจ คยูฮยอนหันกลับมายิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับหญิงสาวที่กุมหัวใจเขาตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกบนรถโดยสารวันนั้น และไม่นานซอฮยอนก็ส่งรอยยิ้มที่สวยและหวานที่สุดกลับมาให้ชายหนุ่ม ทำเอาคนที่ได้รับนั้นหัวใจเต้นไม่ตรงจังหวะไปตามๆกัน

ร่างสูงของคยูฮยอนสาวเท้าเข้าไปใกล้ตัวของหญิงสาวในครั้งร่างบางไม่ถอยหนีกลับยืนรอเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามมากมายที่อยากจะเอ่ยออกไป แต่เมื่อได้มาใกล้ชิดขนาดนี้เธอก็กลายเป็นคนใบ้พูดอะไรไม่ออกในทันที คยูฮยอนยิ้มน้อยๆกับท่าทางของเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้

“สวัสดีครับ ผม คยูฮยอน ต่อจากนี้และตลอกไปผมจะเป็นผู้ดูแลคุณนะ ซอฮยอน ^^” เสียงที่เปล่งออกมานั้นไม่มีวี่แววลังเลสักนิดเดียว ในสายตาที่จ้องมาที่เธอไม่มีแววหวั่นไหว มีแต่ความมั่นใจที่จะมอบให้กับเธอผู้เดียวเท่านั้น ซอฮยอนยิ้มเล็กน้อยก่อจะถามกลับไปว่า

“แล้วฉันจะแน่ใจได้อย่างไรว่าที่คุณพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นความจริง ในเมื่อเรายังไม่ทันได้รู้จักกันเลย” คำถามที่ทำเอาคนฟังยิ้มดีใจอย่างออกนอกหน้า คยูฮยอนเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ แต่ร่างบางก็ยังยื่นนิ่งเพื่อรอรับฟังคำตอบจากชายตรงหน้า ร่างสูงกระซิบเบาๆที่ข้างหูคนตัวเล็ก

“ซารางเฮโย...ซอฮยอน” คำพูดเบาๆแต่กลับทำให้หัวใจสองดวงเต้นเร็วผิดปกติ ร่างบางยิ้มอย่างเขินอาย คยูฮยอนใช้โอกาสนั้นเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนจะประทับริมฝีปากลงมาอย่างนุ่มนวลและอ่อนหวานที่สุด ซอฮยอนที่ถูกขโมยจูบพยายามดันแผงอกของชายตรงหน้าออกห่างแต่กลายเป็นว่าร่างสูงกลับคว้าร่างนุ่มนิ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเพื่อลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากบางของหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง...และอีกครั้ง จนกระทั่งเสียงพลุที่ถูกจุดดังขึ้น คยูฮยอนจึงค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ทิ้งไว้แต่เพียงสัมผัสอันอ่อนหวานให้ซอฮยอนได้เคลิ้มฝัน ร่างสูงคว้าตัวของหญิงสาวเข้ามาใกล้ พร้อมกับยืนดูพลุที่ถูกจุดขึ้นลูกแล้วลูกเล่าด้วยกับ พลันรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าทั้งสอง ซอฮยอนค่อยๆเอนศีรษะให้พิงไปกับไหล่ของชายหนุ่มผู้ที่ต่อไปจะเป็นคนที่คอยดูแลเธอ ให้ความรัก ความอบอุ่นแก่เธอตราบนานเท่านานจนกว่าจะแยกจากกันไป....

>>> Happy Ending!!!

ปล. 1 เป็นผลงานการแต่งเรื่องครั้งแรกถ้าพิมพ์ผิดก็ขออภัยอย่างแรงงง!!!

ปล.2 อ่านจบแล้วช่วยเม้นท์ด้วยนะคะ Writer จะได้มีกำลังที่จะเอางานเขียนมาลงอีก และอีกอย่างถ้าใครอยากให้เขียนคู่ไหนก็บอกมาได้นะค่ะ ถ้ามีอารมณ์ก็ตะแต่งไปให้อ่านกันอีก...ส่วนเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดัดแปลงมาจาก MV Seoul Song ในตอนของซอ-คยู (เหมือนที่กล่าวไว้ในข้างต้น) ที่ดูกี่ทีก็ยังน่ารัก ช่างเหมาะสมกันจริงๆ ใครที่ยังไม่ได้ดูก็รีบไปหาดูกันนะค่ะ รับรองว่าถ้าได้ดูแล้วจะต้องชอบแน่ๆ เม้นท์กันเยอะๆนะค่ะ!!!