[Fic EXO] The Quell

ลำดับตอนที่ #2 : The Quell - 01

The Quell
 
01

เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังเป็นระยะ  ตามปกติแล้วแม้จะเป็นเวลาเช้ามืดซึ่งพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้นดีก็ตาม  ชายหาดและท่าเรือของเขตที่สี่ก็จะคึกคักไปด้วยผู้คน   ทั้งชาวประมงที่กลับมาจากการออกไปหาปลาในตอนกลางคืน  หรือชาวเรืออีกกลุ่มที่จะเริ่มทำงานในตอนเช้า   รวมถึงเหล่าผู้พิทักษ์สันติภาพที่คอยตรวจตราดูความเรียบร้อย

แต่ไม่ใช่วันนี้ ที่หาดทรายสีขาวสะอาดของเขตสี่ว่าเปล่าปราศจากผู้คน

เพราะวันนี้เป็นวันเก็บเกี่ยว

พิธีการที่ทุกคนในเขตต้องไปรวมตัวกันที่อาคารกระทรวงยุติธรรมของเขตในตอนบ่าย   เพื่อร่วมเป็นพยานในการจับชื่อของเด็กหนุ่มสาวอายุสิบสองถึงสิบแปดปีเพื่อส่งไปเป็นบรรณาการในการแข่งขันเกมล่าชีวิตประจำปีนี้

ด้วยความที่เป็นหนึ่งในเขตที่ถือว่าเจริญและร่ำรวยในพาเน็ม  เขตสี่จึงเป็นหนึ่งในสามเขตที่มีการฝึกเด็กหนุ่มสาวให้มีทักษะในการต่อสู้  เพื่อเตรียมเป็นผู้อาสาเข้าไปแข่งขันในเกมล่าชีวิตแทนคนที่ถูกจับชื่อได้   อย่างที่เรียกกันว่า ‘มืออาชีพ’

ที่ผ่านมา เขตสี่มีผู้ชนะเกมล่าชีวิตที่มีชื่อเสียงหลายคน

แต่ปีนี้ต่างออกไป

กฎของควอเตอร์เควลครั้งที่สี่ ที่ออกมาเมื่อหลายเดือนก่อนระบุชัดเจนว่าจะเลือกบรรณาการจากทายาทของผู้พิชิต ทำให้เด็กหนุ่มสาวหลายคนผู้ฝึกฝนมาเพื่ออาสาเป็นบรรณาการในเกมล่าชีวิตหมดสิทธิ์ที่จะเข้าแข่งขัน

และความโชคร้ายตกเป็นของคนกลุ่มเล็กๆ จำนวนรวมทั้งหมดไม่ถึงครึ่งโหล ที่มีเชื้อสายของผู้พิชิต

หวง จื่อเทาปล่อยให้คลื่นน้ำทะเลเย็นๆซัดเข้าที่เท้าเปล่าๆ   เขาออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้า   แม่ของเขายังไม่ตื่น   ถ้าเป็นวันธรรมดาแม่ต้องตื่นแต่เช้ามาเตรียมของเพื่อเปิดร้าน   เพราะไม่อยากปลุกแม่ เขาเลยเขียนบอกไว้ว่าจะออกไปเดินเล่น

ทรุดตัวลงนั่ง  เหยียดขาออกไป  ไม่สนใจว่ากางเกงจะเปียกเพราะคลื่นที่ซัดเข้ามา 

เขาชอบทะเล  ชอบความกว้างใหญ่ของมันที่ทำให้ใจสงบได้อย่างประหลาด  มันช่วยได้เสมอเวลาที่เขามีเรื่องไม่สบายใจ 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันนี้  ที่อะไรบางอย่าปลุกเขาให้ตื่นขึ้นเร็วกว่าที่เคยเป็นหลายชั่วโมง  และทำให้เขารู้สึกว่าทนนอนมองเพดานห้องไม่ได้

จื่อเทาอาศัยอยู่กับแม่ในบ้านสองชั้น ที่ชั้นล่างเป็นร้านอาหารมาตั้งแต่ห้าขวบ  ก่อนหน้านั้นเขาอยู่ที่บ้านในหมู่บ้านผู้พิชิตกับแม่และพ่อซึ่งเป็นอดีตผู้ชนะเกมล่าชีวิต

จนวันหนึ่งพ่อของเขาหายสาบสูญไปกลางทะเลในคืนที่มีพายุ

เมื่อไม่ได้รับสิทธิ์ให้อยู่ในหมู่บ้านผู้พิชิตอีกต่อไป   แม่จึงพาจื่อเทาย้ายกลับมาอยู่บ้านเดิมที่แม่เคยอยู่ก่อนแต่งงานกับพ่อ กลับมาเปิดร้านอาหาร  โชคดีที่ร้านอาหารที่เปิดมานานนี้เป็นที่รู้จักมาตั้งแต่สมัยตากับยายเป็นเจ้าของ และแม่ก็เป็นแม่ครัวฝีมือดี  ประกอบกับการที่เขตสี่ไม่อยากจนอย่างเขตสิบหรือสิบสอง  ทำให้สองแม่ลูกไม่ลำบากนัก

แต่ทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป

นับตั้งแต่คืนที่มีการ  ‘อ่านการ์ด’ คืนนั้น

หลังจากการถ่ายทอดสดจากแคปิตอลจบลง แม่ของเขาร้องออกมาด้วยความตกใจ  ส่วนเขานั่งนิ่ง  ตัวแข็งเหมือนหิน  สมองยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น  จนได้ยินเสียงสะอื้นของแม่

แม่  ผู้ที่สูญเสียคนที่รักไปแล้วครั้งหนึ่ง  กำลังจะต้องเสียลูกชาย --คนเดียวในโลกที่แม่เหลืออยู่-- ให้กับเกมล่าชีวิต

จื่อเทาพยายามทำตัวปกติ  เฝ้าบอกแม่ว่า ในเขตของเราไม่ได้มีเขาคนเดียวที่เป็นลูกของผู้พิชิต  

แต่มันไม่ได้ผล

ถึงแม่จะพยายามทำตัวเหมือนปกติก็ตาม  แต่จื่อเทารู้ได้จากสายตาที่แม่มองมาที่เขา  การที่แม่มานั่งอยู่ข้างเตียง นั่งลูบผมเขาเพื่อกล่อมให้หลับในตอนกลางคืน

รวมถึงการที่แม่แอบไปร้องไห้คนเดียว

มันเหมือนกับว่าเขาถูกส่งเข้าไปในสนามประลองแล้ว ทั้งๆที่ยังไม่ได้มีการจับชื่อบรรณาการเกิดขึ้น

พระอาทิตย์เริ่มขึ้นสูงจนรู้สึกร้อน  จื่อเทาลุกขึ้น  ปัดทรายออกจากกางเกงพอเป็นพิธี  แล้วรีบเดินกลับบ้านก่อนที่แม่จะเป็นห่วง

 +++++++++++++++++

ด้วยความที่ทำอุตสาหกรรมเกี่ยวกับเพชรพลอยของมีค่า  เขตหนึ่งจึงเป็นเขตที่ร่ำรวยที่สุดในสิบสองเขตของพาเน็ม  สังเกตุได้จากห้องโถงใหญ่ในกระทรวงยุติธรรม  ซึ่งกว้างขวาง  สะดวกสบายกว่าเมื่อเทียบกับเขตอื่นที่คนในเขตต้องทนยืนตากแดดหลายชั่วโมงสำหรับพิธีเก็บเกี่ยว

อีกยี่สิบนาทีบ่ายสอง  ผู้คนมารวมตัวกันเรียบร้อยแล้ว  เพราะต้องการให้มีการถ่ายทอดสดไปยังแคปิตอล  เวลาจัดงานเก็บเกี่ยวในแต่ละเขตจึงเหลื่อมกัน  เขตหนึ่งจึงมีตารางการจัดงานที่เร็วกว่าเขตอื่นอยู่เล็กน้อย

ประชาชนที่ไม่เกี่ยวข้อง  หลังจากลงชื่อเพื่อเป็นการสำรวจจำนวนประชากรแล้วต่างก็ยืนล้อมกันอยู่นอกบริเวณที่ถูกกั้นไว้ สำหรับผู้ที่จะต้องถูกจับรายชื่อ  มองไปยังเวทีใหญ่ที่พี่เลี้ยงจากแคปิตอล  ผู้พิชิตพี่เลี้ยงของเขต  และนายกเทศมนตรีนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างบน  พร้อมกับแท่นวางลูกบอลแก้วสองใบ ใส่รายชื่อลูกสาวและลูกชายของผู้พิชิต

และเพราะทีนี้เป็นเขตหนึ่ง  เขตที่มีการฝึกบรรณาการมืออาชีพเพื่อเข้าแข่งขันเกมล่าชีวิต  ทำให้จำนวนผู้พิชิตมีมากกว่าเขตอื่นๆ  รวมไปถึงลูกๆของผู้พิชิตที่น่าจะมีจำนวนมากกว่าทุกเขตด้วย

หลังจากการฉายเทปวีดีโอเกี่ยวการก่อตั้งพาเน็ม – แคปิตอลและเขตทั้งสิบสาม -   จนมาถึงยุคมืด การกบฏของเขตต่างๆ  เขตสิบสามซึ่งเป็นแกนนำถูกทำลาย  จุดประสงค์ของเกมล่าชีวิตที่มีขึ้นเพื่อเตือนผู้คนในเขตต่างๆว่าไม่สามารถต่อต้านแคปิตอลได้  จากนั้นเป็นการอ่านรายชื่ออดีตผู้พิชิตของเขตที่หนึ่งทั้งหมด

แล้วก็มาถึงตอนที่สำคัญที่สุด

“สุภาพสตรีก่อนนะคะ”  ผู้ดูแลที่มาจากแคปิตอลเอ่ย ก่อนก้าวไปยังลูกบอลแก้วซึ่งมีชื่อลูกสาวของผู้พิชิตเขตหนึ่งบรรจุไว้ กระดาษแผ่นหนึ่งถูกคว้าออกมา ก่อนจะเปิดอ่าน

“เจสสิก้า  จอง!”

หญิงสาวหน้าตาสะสวยก้าวออกไปยังเวทีอย่างมั่นใจ  การเติบโตมากับเขตที่หนึ่ง  ทำให้มีความเชื่อว่า การถูกจับชื่อขึ้นเป็นบรรณาการ  ถือว่าเป็นเกียรติแก่ตนเอง

“สุภาพบุรุษนะคะ”

หลายคนกลั้นหายใจเมื่อมือของผู้ดูแลจากแคปิตอลล้วงเข้าไปคนกระดาษในลูกบอลแก้วก่อนจะหยิบออกมา

“คริส อู๋!”

+++++++++++++++++

“ผมไปก่อนนะแม่”

จื่อเทาหันไปบอกแม่  หลังจากทั้งคู่ลงชื่อเสร็จเขาต้องแยกไปอยู่ในเขตที่กั้นไว้สำหรับผู้ถูกจับรายชื่อ

“ไม่เป็นไรหรอกแม่”  พูดย้ำอีกครั้งเมื่อแม่จับมือเขาไว้แน่น  “ผมไม่เป็นไรจริงๆ”  เขาบีบมือแม่ และยิ้มให้เพื่อแสดงว่าเขาไม่เป็นอะไรจริงๆ ก่อนจะผละออกมาเพื่อเดินเข้าไปยังเขตที่กั้นเชือกไว้

และในตอนนั้นเอง  เขาถึงได้เข้าใจ

ภายในเชือกที่กั้นไว้ ในส่วนที่เป็นเขตสำหรับลูกชายของผู้พิชิต มีเป็นชายอายุไม่เกินสิบสองสองคนที่หน้าตาเหมือนกันทุกอย่าง ยืนอยู่  หนึ่งในนั้นพยายามกอดและลูบหลังปลอบแฝดของตัวเองไม่ให้ร้องไห้  ทั้งๆที่ตาของคนปลอบก็แดงและคลอไปด้วยน้ำตาเหมือนกัน

ว่าเพราะอะไร แม่ถึงได้ตกใจและเป็นทุกข์ขนาดนั้นเมื่อกฎของควอเตอร์เควลครั้งที่สี่นี้ประกาศออกมา

เพราะมัวแต่ปลอบแม่ให้สบายใจ หวง จื่อเทาลืมไปเสียสนิทว่าลูกชายของบรรณาการ  นอกจากเขาแล้ว  เป็นเด็กชายฝาแฝดอายุไม่ถึงเกณฑ์ปกติที่แคปิตอลจะเอารายชื่อมาจับในพิธีเก็บเกี่ยวธรรมดาที่ไม่ใช่ควอเตอร์เควลด้วยซ้ำ

เพราะถึงแม้ว่าเขาจะไม่ถูกจับชื่อขึ้นมา  เขาก็ต้องขออาสาเป็นบรรณาการอยู่ดี

++++++++++++++++++++

อ่านการ์ด คือ การอ่านกฎพิเศษของควอเตอร์เควลค่ะ
เขตที่มีการฝึกบรรณาการมืออาชีพคือเขตหนึ่ง สอง และสี่ค่ะ

นี่ยาวที่สุดเท่าที่เขาเขียนมาเลยนะ ไม่เคยแต่งฟิคที่ตอนนึงยาวขนาดนี้มาก่อน
บางคนอ่าจจะว่าไม่เยอะเท่าไหร่  แต่นี่ก็พลังจะหมดแล้วค่ะ

ติชมในคอมเม้นต์ได้นะคะ 

เจอกันตอนหน้า

ขอให้โชคเข้าข้างคุณค่ะ

ปล. เวิ่นใน twitter เชิญติดแท็ก #thequellexo ค่ะ

themy  butter