พรายภูษา

       

           "บรรจงเย็บบรรจงถักประดับร้อย

            ฝังเพชรพลอยสอดดิ้นทองกรองภูษา

            ฝังความเแค้นคำสาปโศกหยดน้ำตา

            ชาติภพหน้า จองเวรทั่ว ทุกตัวคน!!"

 

   

    มุกดาสะลึมสะลือ หัวสมองหนักอึ้งคล้ายถูกมือที่มองไม่เห็นมาเขย่าประสาท 

เสียงเอ่ยกลอนทำนองไพเราะปนเสียงสะอื้นยังคงเจื้อยแจ้วเข้ามาให้ได้ยินซ้ำแล้วซ้ำเล่า หญิงสาวคิดว่าตัวเองกำลังฝันหากแต่เพียงอึดใจเดียวทุกอย่างก็ชัดแจ้งขึ้น 

นักข่าวสาวรู้ชัดในใจ เธอไม่ได้กำลังฝัน แต่เธอได้หลุดเข้ามาในความฝันบ้าบอนี่แล้วต่างหาก!!

 .........................

*กลอนข้างตนผู้แต่งได้ทำการเรียบเรียงขึ้นมาเอง ห้ามไม่ให้ผู้ใดคัดลอกไปเผยแพร่หรือดัดแปลงทุกกรณี