เล่ห์รักมายาจิ้งจอก - นิยาย เล่ห์รักมายาจิ้งจอก : Dek-D.com - Writer
×

    เล่ห์รักมายาจิ้งจอก

    "หนึ่งชีวิตที่หวังเพียงหนึ่งรัก ภักดีรักมั่นไม่เสื่อมหาย กลับโดนแย่งชิงรักจนใจมลาย หวังพลีจิตพลีกายให้สลายเป็นเถ้าธุลี"

    ผู้เข้าชมรวม

    4,231

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    46

    ผู้เข้าชมรวม


    4.23K

    ความคิดเห็น


    5

    คนติดตาม


    42
    จำนวนตอน :  49 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  3 พ.ค. 64 / 23:45 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ


    รักแท้จริงในโลกนี้คงมิมีอยู่จริง

              ดวงตาเศร้าโศกค่อยๆปิดลงขับน้ำตาไหลรินออกจากหางตา เย้ยหยันถามฟ้าว่าสวรรค์ ให้กับดวงใจแหลกสลายไม่เป็นชิ้นดีเมื่อคนรักที่บอกว่ารักนางยิ่งกว่าผู้ใดกลับเพรี่ยงพร่ำเผลอใจไปกับหญิงอื่นที่หาใช่ใครอื่นไกล เป็นน้องสาวสายเลือดเดียวกับต่างเพียงมารดา

              ........แม้กระทั่งบิดาที่นางเคยศรัทธา หึ! เป็นเรื่องโกหกเท่านั้น นางมิอาจรู้เลยว่าการที่มารดาจากไปนั้นเป็นเรื่องเลวร้ายจริงหรือ หากท่านยังมีชีวิตยู่แล้วได้รับรู้ว่า ณ ที่แห่งนี้ที่บิดาเรียกว่าบ้านมีหญิงอื่นที่มีฐานะตกแต่งพรั่งพร้อมด้วยฐานะ เป็นนางและมารดาที่ถูกปิดตา อยู่ในหุบเขาดอกเหมยแสนสุข เหมือนคนตาบอด 

              เจ้าของร่างบางทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาอยู่กลางหิมะสีขาวโพลนที่ถูกอาบไปด้วยความแดงฉ่านของเลือดที่ไหลออกจากร่างกายช้าๆท่วมกลางสายตาสะใจและตกใจของผู้คน ในขณะที่ในหัวกลับปล่อยให้ความทรงจำเรื่องราวในอดีตไหลวนเข้ามาอีกครั้ง

              มือขาวผ่องเลื่อนไปจับบาดแผลตรงหน้าอกข้างซ้าย ร่องรอยจากคมกระบี่คู่กายบิดาแล้วสะเทือนในความรู้สึก บิดาที่ในอดีตนั้นรักนางดั่งแก้วตาดวงใจ โอบอุ้มไม่ห่างกายแต่ในยามนี้กลับเป็นคนชี้กระบี่เฉือนชีวิตของนางเสียเอง มิแปลกเลย! เพราะตอนนี้นางหาใช่บุตรรักแต่กลับเป็นบุตรแสนชัง เป็นต้นเหตุให้นางในดวงใจของท่านต้องจากไปอย่างไม่อาจหวนกลับ แต่เพราะสายเลือดที่ไหลวนในกายครึ่งนี้เป็นของท่าน ท่านจึงเมตตาเก็บมาเลี้ยงดู แต่ก็ทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวท่วมกลางเหยี่ยวแร้งที่จิกดึง

    สวรรค์....ใยท่านใจร้ายยิ่งนัก

    .

    .

    .

    ฉลั้วะ!

                    ชั่วพริบตาร่างใบ้ของชายนับสิบก็หล่นลงกับพื้น เลือดสีแดงสดไหลตามแนบคมกระบี่ที่ปาดเข้าที่ลำคอ สร้างความตะลึงแก่ทุกสายตาที่มองจากมุมสูง

    เฉียบขาด รวดเร็ว และโหดเหี้ยม

    .

    .

    .

     พบพานเพียงครั้งก็นับเป็นวาสนา ในเมื่อท่านไม่ยอมบอกนาม งั้น....ข้าเรียกท่านว่า คุณชายหน้ากากขาวดีหรือไม่

    ไร้สาระ!”

    เดี๋ยวสิ! ข้านั่นเพียงแค่ได้พบก็รู้สึกถูกชะตากับท่านยิ่งนัก ไม่ดีหรือหากเราจะมาคบกับเป็นสหาย

    ข้าไม่ต้องการสหาย

    .

    .

    .
      ......ความบังเอิญหรือสวรรค์กำหนด ให้ได้มาพานพบ เพียงได้สบต้องดวงตาภายใต้หน้ากาก กลับผูกใจตามติดไม่อาจแยกดั่งต้องมนตร์ หนึ่งคนหนีหนึ่งตามจนเดินร่วมเส้นทาง ภายใต้ตัวตนที่ต่างคนต่างปกปิด 

          ......คนแปลกหน้าที่ต้องการหนีห่าง เป็นสหายร่วมเป็นร่วมตายจนใจผูกผัน เลื่อนขั้นเป็นคนสนิทที่คิดไม่ซื่อ ที่หวังสักวันจะได้อยู่ร่วมกันไปชั่วนิรันดร์


    เครดิตภาพ:https://picpost.postjung.com/317094.html

                 https://www.pinterest.com/pin/16044142406676783/

                https://www.readawrite.com/a/58540135d3c0cddd0f917c56eb230847

    .............................................

              ปล. นิยายเรื่องเกิดจากจินตนาการนักเขียนเอง ภาพและเสียงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายเรื่องนี้ นำมาเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ต้องขออนุญาตเจ้าของภาพและเสียงมา ณ โอกาสนี้  หากเกิดข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น