สิ้นวาสนาชะตารักด้ายแดง (มี e book) - นิยาย สิ้นวาสนาชะตารักด้ายแดง (มี e book) : Dek-D.com - Writer
×

    สิ้นวาสนาชะตารักด้ายแดง (มี e book)

    ด้ายแดงถักทอรอวันผลิดอกออกผล แต่แล้วชะตาข้ากลับไม่เป็นเช่นนั้น ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าคนรักกลับกลายมาเป็นศัตรู จบสิ้นวาสนารักเหลือเพียงความแค้นเฝ้ารอวันเอาคืน

    ผู้เข้าชมรวม

    820

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    188

    ผู้เข้าชมรวม


    820

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    24
    จำนวนตอน :  31 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  7 พ.ย. 67 / 08:13 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    วันแต่งงานของ จางซูหลิน คือวันที่ตระกูลจางทั้งหมดถูกจับไปไต่สวนข้อหาค้าเกลือเถื่อน บิดาและพี่ชายถูกทรมานจนยอมรับสารภาพทั้งที่ไม่มีความผิด ไร้วี่แววของคนที่นางรักหมดหัวใจ หลี่หงซวน ไม่แม้แต่จะมาเยี่ยมนางสักครั้ง ปากก็พร่ำบอกว่ารักนางมาก ซาบซึ้งบุญคุณคนตระกูลจาง ดูท่าแล้วผายลมชัดๆ 

    ครั้งนี้ครอบครัวต้องประสบเคราะห์กรรมยากจะหลบเลี่ยงเสียแล้ว นายอำเภอจางส่งจดหมายลับไปหาพี่ชายที่เมืองหลวงขอให้หลบหนีไปก่อนที่จะถูกจับได้ความผิดครั้งนี้คงยากจะมีชีวิตรอดแล้ว หากยังรั้งอยู่ในที่แจ้งเกรงว่าอาจจะหนีไม่พ้นภัยร้ายนี้เป็นแน่ 

    จางซูหลินรอดตายจากมือสังหารนับว่าสวรรค์ยังมีตาให้นางได้มาอยู่กับคนดีๆ อย่างหมอเทวดา มีโอกาสได้ฝึกวรยุทธได้เรียนรู้เรื่องสมุนไพรและยังสามารถรักษาโรคบางอย่างได้อีกด้วย ด้านวรยุทธนางเก่งกาจพอตัวเพราะอยากแก้แค้น จางซูหลินเรียนรู้เรื่องสมุนไพรที่ใช้รักษาและใช้ฆ่าคน ตอนนี้สิ่งที่ต้องทำคือกลับไปแก้แค้นคนชั่วหลังจากฝังศพผู้มีพระคุณของนาง

    แก้แค้นคนมีอำนาจนางจะต้องมีอำนาจมากกว่า แน่นอนว่าอดีตคนรักย่อมจดจำใบหน้าของนางได้การแปลงโฉมจึงเริ่มขึ้นก่อนอื่นนางจะต้องสืบหาท่านลุง จางหลีไห่ ให้เจอเสียก่อน นางใช้เวลาสืบหาร่วมเดือนถึงรู้ว่าที่แท้ท่านลุงของตนอาศัยอยู่ในจวนท่านอ๋อง ซุนเหวินเจี๋ย ในฐานะพ่อบ้านของตำหนักอ๋องนั่นเอง ข่าวนี้จางซูหลินได้มาจากสำนักขายข่าวอันดับหนึ่งนางต้องจ่ายเงินมากถึงหนึ่งพันตำลึงทีเดียวถึงได้ข้อมูลนี้มา ตั๋วเงินหนึ่งพันนี้ได้มาจากเศรษฐีผู้หนึ่ง จางซูหลินก็แค่แอบหยิบมาตอนที่คนผู้นี้เผลอก็เท่านั้นนางไม่ได้ลงมือทำร้ายคนแต่อย่างใดไม่มีอะไรที่ต้องรู้สึกผิด

    "เจ้าได้เงินนี้มาจากไหน"

    "ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องรู้ข้าจ่ายเงินเจ้าแจ้งข่าวก็จบกันจริงไหม"

    "ย่อมเป็นเช่นนั้นแม่นาง นี่ข่าวที่เจ้าต้องการ ทั้งที่อยู่คนในครอบครัว ความสามารถของคนที่เจ้าต้องการทราบล้วนถูกเขียนเอาไว้จนหมด ขอบคุณที่มาใช้งานสำนักขายข่าว วางใจได้ทุกอย่างจะเป็นความลับคุ้มค่ากับเงินที่เจ้าจ่ายข้าน้อยอย่างแน่นอนขอรับ"

    .............................................................................................................

    "เจ้าบอกว่ามีคนมาสืบเรื่องจวนของท่านอ๋องอย่างนั้นเหรอ"

    "ใช่แล้วแต่ข้าไม่บอกหรอกว่าสืบเรื่องใครเอาเป็นว่าท่านอ๋องของพวกเรายังปลอดภัยดีไม่ใช่เรื่องร้ายข้ามั่นใจเช่นนั้น"

    "ร้ายหรือไม่เราก็ต้องรายงานท่านอ๋อง อย่าลืมว่าสำนักขายข่าวเป็นของผู้ใดเรื่องทุกอย่างนายท่านต้องทราบ"

    "ข้ารู้แล้วย้ำเหลือเกิน"

    ซุนเหวินเจี๋ย คือผู้ที่อยู่เบื้องหลังสำนักขายข่าวหรือเรียกอีกอย่างก็คือท่านเจ้าสำนักนั่นเอง หลังจากคนสนิททั้งสองรายงานเรื่องที่เกิดขึ้น คิ้วกระบี่ขมวดเข้าหากันเกิดความสงสัยเช่นเดียวกันว่านางผู้นั้นเป็นใคร ประวัติของพ่อบ้านจางท่านอ๋องทราบดีในใต้หล้านี้ไม่มีเรื่องที่เจ้าตัวไม่ทราบแม้แต่เรื่องเดียว คำสั่งต่อมาก็คือสืบประวัติของ จางซูหลินมาให้ตนเพียงเท่านี้ก็ทราบแล้วว่านางมีจุดประสงค์อะไรกันแน่

    ไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไปเพราะจางซูหลินปกปิดตัวตนเช่นเดียวกันเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ธรรมดามุมปากของซุนเหวินเจี๋ยยกขึ้นคล้ายเจอเรื่องสนุกเสียแล้ว "ข้าเองก็อยากจะรู้ว่าเจ้าจะหลบซ่อนได้อีกนานเท่าใด"

    อีกคนหลบส่วนอีกคนตามสุดท้ายความลับก็แตก ที่แท้นางก็เป็นหลานสาวของพ่อบ้านด้วยเหตุนี้ซุนอ๋องเลยเลิกสนใจจนกระทั่งจางซูหลินได้เข้ามาอยู่ในตำหนักของตนในฐานะสาวใช้ ความสนใจในตัวนางจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง

    "ถ้าข้าได้ยินไม่ผิดเจ้าบอกว่าต้องการแก้แค้นจอหงวนของปีนี้อย่างนั้นเหรอ เกินตัวไปหรือไม่เป็นแค่สาวใช้ตัวเล็กๆ จะเอาอะไรไปสู้ล่ะ"

    จางซูหลินคุกเข่าลงที่พื้นขอร้องให้ท่านอ๋องช่วยเหลือนางไม่ว่าจะให้ทำสิ่งใดนางย่อมไม่เกี่ยงงอนแม้แต่ชีวิตนี้นางก็มอบให้ซุนอ๋องได้ ความแค้นฆ่าล้างตระกูลหากไม่ได้ชำระนางจะไม่มีวันนอนตายตาหลับ

    "ข้าไม่ขาดสิ่งใด ชีวิตเจ้าข้าก็ไม่ต้องการแต่เอาเถอะข้าจะช่วยเจ้าแก้แค้นคนผู้นั้น แน่นอนว่าย่อมมีสิ่งตอบแทนตอนนี้สิ่งที่ข้าไม่มีคือภรรยาเจ้าจะมาเป็นหวางเฟยของข้าได้หรือไม่"

    "ตำแหน่งนี้ข้าไม่คู่ควรเช่นนั้นข้าขอเป็นแค่องครักษ์ข้างกาย หากวันใดท่านอ๋องต้องการให้ปรนนิบัติข้าก็ยินยอมเจ้าค่ะ"

    "ข้าไม่นิยมเสพสุขกับองครักษ์ เจ้าจะยินยอมหรือไม่แค่ตอบมาตามตรง"

    "หม่อมฉันยินยอมเพคะ"

    "เช่นนั้นพ่อบ้านจางประกาศออกไปอีกหนึ่งเดือนต่อจากนี้ข้าจะจัดพิธีแต่งงาน ใครที่สมควรส่งเทียบเชิญก็จัดการเสีย ส่วนคนในวังข้าจะจัดการเอง ลุกขึ้นได้ เอาล่ะเจ้าเองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่จะเป็นคนของข้า จะหันหลังกลับไม่ได้อีกแล้ว จางซูหลิน"

    “ข้าทราบแล้วเจ้าค่ะ”

     

    นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของไรท์เตอร์ ชื่อคน และสถานที่ ล้วนสมมติขึ้นมาทั้งนั้นขอให้เข้าใจตรงกันด้วยนะคะ 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น