แสงตะวันในทิศเหนือ

     หยาดน้ำของท้องฟ้าที่ตกลงมากระทบจนเกิดเสียงเป็นท่วงทำนองกล่อมอีกบทเพลงในฤดูกาล

     ความเย็นชื้นมาพร้อมความมืดครึ้มของฤดูฝน ช่วยยืดเวลาการเดินทางในความฝันให้นานขึ้นซะอีกหน่อย

     บางครั้งก็ทำให้ไม่อยากตื่นจนกว่าฝันนั้นจะจบลง

     แต่

     บางครั้งก็ดูราวกับว่าไม่เคยร้องไห้คนเดียวในฤดูฝน ตอกย้ำว่าความเจ็บปวดที่ไม่ใช่เพียงความฝัน

     การเดินทางครั้งนี้ที่เริ่มด้วยฤดูฝันที่แสนโดดเดี่ยว

     เกลียดความเย็นชื้น เพราะทำให้การเดินทางนั้นแย่กว่าที่เคย

     เกลียดหยาดน้ำฝน ที่ไม่เคยตกลงมาอย่างโดดเดี่ยว

     เกลียดความมืดครึ้ม ที่ทำให้ท้องฟ้าดูไม่สดใส

     เกลียดที่ต้องอยู่ในที่เต็มไปด้วยความทรงจำที่เหลือเพียงเขากับความฝันบนรูปทางของคนสองคนที่ยังไม่จบลง

     แต่ไม่ว่ายังไงฤดูกาลก็มีวันจบลง

     ลาก่อน...

     สวัสดีคุณแสงตะวันในระหว่างการเดินทาง ที่มาพร้อมกับการเดินทางครึ่งซีกโลกและความบังเอิญของใครสักคน

     แล้วไหนที่บอกว่าแสงแรกของวันน่ะ ขึ้นทางทิศตะวันออก แต่ทำไมแสงแรกของวันที่เจอถึงขึ้นทางทิศเหนือละ

     และระหว่างทางในการเดินทางครั้งนี้ ดูเหมือนเขาจะเจอฤดูใบไม้ผลิแล้วละ

     แสงใต้ที่ลาลับไป เหลือเพียงแสงเหนือในวันที่ท้องฟ้าโปรดโป่งเพียงลำพัง

     แต่ดังที่ว่าแสงเหนือน่ะ จะร่ายรำบนผืนฟ้าอีกกี่ครั้งจะปราศจากแสงของดวงอาทิตย์ได้อย่างไรละ

ปราศจาก = ไม่มี,ไร้

มาแบบดูมลๆเหมือนฤดูฝนหน่อยนะคะ แต่ว่ายังไงก็ต้องมีฟ้าหลังฝนค่ะ!!

นามปากกา Sunnybear (ซัน)

จะขอแต่งไว้หลายๆตอนก่อนนะคะ แล้วจะทยอยลงติดๆกัน กลัวแต่งช้าเหมือนเรื่องอื่นค่ะ

ขอบคุณค่าาาา